Γιατί η ιδιοκτησία πρέπει να είναι χαλαρή!

 

Για τον βλάκα άνθρωπο, κάτι  έ χ ε ι   α ξ ί α  ,  μ ό ν ο   α ν   ε ί ν α ι   δ ι κ ό   τ ο υ: το αμάξι του, το σπίτι του , η γυναίκα του, τα χρήματά του. Μοιάζει με ένα μικρό παιδί που έχει προσκολληθεί στο παιχνιδάκι του,  ή με ένα σκυλί που δεν αφήνει να πάρουν το κόκκαλό του.   Δεν έχει φίλους, δεν μπορεί να μοιραστεί ούτε πράγματα ούτε συναισθήματα, δεν γνωρίζει την αρχαία φράση: κοινά τα των φίλων.  Οι μόνοι άνθρωποι που έχει σχέση είναι ίσως συγγενείς του, γιατί τους ενώνει η κοινή περιουσία.

 Έχεις  κάτι, μόνο αν του δίνεις αξία!

---Αν κάποιος έχει ένα χωράφι  ακαλλιέργητο, αυτό ‘λογγώνει’, γίνεται δάσος.

--- Ένα σπίτι έρημο για πολλά χρόνια, σιγά-σιγά χαλάει, και πέφτει.

---Όποιος πετάει φαγητό ή ρούχα ή σπαταλά χρήματα, γίνεται ασεβής και αλαζόνας, και αυτοτιμωρείται με το να πάει για δουλειά…

--αλλά και όλοι μας έχουμε τιμωρηθεί στο παρελθόν  που δεν δώσαμε σε πολλούς ανθρώπους την αξία που τους έπρεπε ...

Η  α ξ ί α  είναι  α ν ώ τ ε ρ η   και  α ν ε ξ ά ρ τ η τ η  από τον  ‘ι δ ι ο κ τ ή τ η’. Όσοι δεν έχουν καταλάβει αυτό, δεν μπορούν να δουν ούτε την δική τους αξία, δεν αξιοποιούν τα χαρίσματά τους, είναι σαν να τιμωρούνται από μόνοι τους…

                                 η αξία και οι αξίες

Κάτι που έχει μια χρησιμότητα, λέμε πως έχει  αξία    χ ρ ή σ η ς .

Κάτι που πουλιέται έχει  α ν τ α λ λ α κ τ ι κ ή   αξία , χρηματική, πόσο ‘πιάνει’.

Υπάρχουν και άλλα που δεν χρησιμεύουν σε κάτι, ούτε πουλιώνται, και λέμε πως έχουν  κ α λ λ ι τ ε χ ν ι κ ή   αξία , όπως π.χ. η Ακρόπολη.

 Υπάρχει και η αξία που παίρνει κάτι από τον κόπο που χρειάστηκε για να γίνει, π.χ. ένα χειροποίητο είναι πιό  ‘αξίας’ από κάτι που έφτιαξε μια μηχανή.

--Υπάρχει και η συμβολική ‘αξία’: π.χ. ο σταυρός, η σημαία, κλπ. Μερικά κειμήλια έχουν προσωπική αξία για έναν, υποκειμενική.

----Υπάρχουν όμως και  ο ι    α ξ ί ε ς .  Είναι  έννοιες που θεωρούμε πως αξίζουν, ανεξάρτητα από το αν συμφωνεί κάποιος. π.χ. η ανθρώπινη ζωή , η αξιοπρέπεια, η συνέπεια, ο σεβασμός , η προστασία της φύσης κλπ.

ιδιοκτησία σε πράγματα και σε ανθρώπους.

Το πρώτο στάδιο της αρρώστιας είναι η αυστηρή ιδιοκτησία σε αντικείμενα, και το επόμενο είναι η ιδιοκτησία σε ανθρώπους, η οποία δημιουργεί τη  ζήλεια.!  

Η μόνη περίπτωση που επιτρέπεται ‘ιδιοκτησία’ σε ανθρώπους είναι μόνον όταν είναι αμοιβαία. Δύο ερωτευμένοι νομίζουν πως ο ένας ‘έχει’ τον άλλο, αλλά σύντομα καταλαβαίνουν πως ήταν ένας μύθος… , διότι αν κάποιος ‘έχει’ μια πολύ όμορφη γυναίκα, ή αν μια γυναίκα έχει έναν πολύ όμορφο και ‘ενεργητικό’ άντρα, δεν μπορεί να τον έχει αποκλειστικά , γιατί θα του περιορίσει την αξία χρήσης…

  Μόνη εξαίρεση που είναι υγιής η ‘ιδιοκτησία ανθρώπου’ είναι η σχέση γονέα και παιδιού, και ιδίως μητέρας και παιδιού, αλλά και πάλι δεν πρόκειται για ιδιοκτησία, αλλά για δημιουργία... Το αγαπά και το αισθάνεται ‘δικό του’ γιατί το δημιούργησε.

υπάρχει μόνο χαλαρή και πρόσκαιρη ιδιοκτησία  

Εν τέλει, τίποτα δεν είναι δικό μας , ακόμα κι αν είναι ‘δικό’ μας. Ό,τιδήποτε αντικείμενο έχει περάσει από δεκάδες ‘χέρια’ πριν έρθει σε σένα . Και ό,τι κι αν ‘έχει’ κάποιος, το έχει για λίγο, πρόσκαιρα, είναι σαν να το έχει νοικιάσει… Όλα αλλάζουν χέρια πολύ γρήγορα. Όλες οι ιδιοκτησίες τελειώνουν με τον θάνατο, που μπορεί να έρθει ανά πάσα στιγμή.  Η ζωή είναι τόσο μικρή… Ούτε τη ζωή μας δεν ‘έχουμε’…

μοντέρνες σχέσεις ιδιοκτησίας

Ευτυχώς στις μέρες μας οι άνθρωποι καταλαβαίνουν πως είναι βλακεία να έχει ο καθένας ιδιωτικό αμάξι. Καλύτερα να έχεις μερσεντές ή τροχόσπιτο μαζί με άλλους δύο, παρά ‘φιατάκι’ μόνος σου. Πολλοί  ‘ανταλλάσσουν’ σπίτια και κάνουν  τζάμπα διακοπές. Άλλοι πιο προχωρημένοι, κάνουν ‘ανταλλαγές’ σε συζύγους.

                 Κατάργηση  πνευματικής  ιδιοκτησίας!!! ( Copyright )

 Ένας επινοεί μία εφεύρεση, ένας καλλιτέχνης δημιουργεί κάτι αξίας, ένας ερευνητής  βρίσκει ένα νέο φάρμακο… Αυτό που βρήκαν δεν είναι δικό τους, αλλά ανήκει στο κοινωνικό σύνολο.   Τα πνευματικά έργα  δ ε ν  έχουν ιδιοκτήτη. Πρέπει  να απαγορευτεί το κόπυράιτ στα φάρμακα, τις εφευρέσεις, την λογοτεχνία, κλπ, όπως ακριβώς πρέπει να απαγορευτούν  τα ιδιωτικά μουσεία που έχουν οι συλλέκτες.

  Όλοι οι καλλιτέχνες κλέβουν σε μικρό βαθμό, ‘εμπνέονται’ από άλλους καλλιτέχνες. Ο καλός καλλιτέχνης εμπνέεται από ο,τιδήποτε. Άρα η τέχνη δεν έχει ιδιοκτήτη. Ούτε μπορείς να πιέσεις τους καλλιτέχνες, είναι εκ φύσεως υπερελεύθεροι.

 Υπάρχουν καλλιτέχνες που πουλάνε για λίγα χρήματα ένα έργο τους σε έναν άλλο, που αυτός το παριστάνει για δικό του.   (στίχοι σε τραγούδια ή και μουσική, κλπ.) Ο αγοραστής θα πρέπει να τιμωρηθεί αυστηρά, και να του αφαιρεθεί το κλεμμένο.

να ξαναχτιστούν τα εγκαταλειμμένα κτήρια

Να δοθεί αξία σε  κάθε αναξιοποίητη ‘ιδιοκτησία’. Στην Ελλάδα σήμερα υπάρχουν χιλιάδες μισογκρεμισμένα κτίσματα που πέφτουν μέρα τη μέρα!!.  Τα έχουν ξεχάσει οι ιδιοκτήτες, ή πέθαναν, ή είναι συνιδιοκτησία από δεκάδες κληρονόμους που δεν μπορούν να συνεννοηθούν για να το φτιάξουν ή έστω να το πουλήσουν.

 Τα περισσότερα απ’ αυτά τα κτίσματα είναι πέτρινα, πολλών δεκαετιών, βρίσκονται σε ερημωμένα χωριά, σε ορεινά μέρη ή σε ακατοίκητα νησιά, κλπ. Πρέπει να αλλάξει ο νόμος, και αν ένα κτίσμα είναι μισογκρεμισμένο και έρημο πάνω από 10 χρόνια, να επιτρέπει σε οποιονδήποτε Έλληνα να δηλώσει πως θα αρχίσει να το επισκευάζει με τον παραδοσιακό σωστό τρόπο, με επίβλεψη μηχανικού, και σιγά-σιγά να γίνει δικό του. Αν τυχόν παρουσιαστεί ο ιδιοκτήτης, τότε θα κρίνει  το δικαστήριο  ποιός θα το πάρει αποζημιώνοντας τον άλλο.

 Παράλληλα με  τα έρημα κτίσματα, πρέπει να καλλιεργηθούν και τα έρημα χωράφια. Με τις μεταρρυθμίσεις αυτές, θα βρουν δουλειά χιλιάδες οικοδόμοι, μηχανικοί, εργάτες, αγρότες, και θα ανεβεί ο τουρισμός και η αγροτική παραγωγή.

να ξαναδοθεί η χαμένη αξία της ακρόπολης!!!

Υπάρχει η τεχνογνωσία, η τεχνολογία, και τα χρήματα,  για να αναπαλαιωθεί η Ακρόπολη και ο Παρθενώνας, σχεδόν όπως ήτανε. Να ξαναβάλουν νέες μαρμάρινες κολώνες όπου λείπουν, να φτιάξουν την σκεπή, και ένα μικρό άγαλμα της Αθηνάς. Τα ελγίνεια θα πάνε στο δίπλα μουσείο. Το ίδιο πρέπει να γίνει και στους άλλους αρχαιολογικούς χώρους και στα αρχαία θέατρα. Να επισκευαστούν με τον αρχαίο τρόπο, με ‘ακουμπητά’ μάρμαρα, χωρίς τσιμέντο. Αντί να θρηνούμε για ‘περασμένα μεγαλεία’, ας τα ξαναδημιουργήσουμε.

                                                           antoniosantonopouloskyparissia.blogspot.gr

Υστερόγραφο:  

Ακόμα χειρότεροι από αυτούς που αφήνουν αναξιοποίητα τα κτίσματα, είναι οι ευεργέτες ,που με κλεμμένα λεφτά, κάνουν ένα έργο που φέρνει το όνομά τους!!!

 Ακόμα πιό καραγκιόζηδες είναι αυτοί που  βάζουν το όνομά τους σε έργο άλλου!. Πολλοί δεσποτάδες ή Δημάρχοι, βάζουν μαρμάρινη πλακέτα σε ένα έργο και λένε πως έγινε επί της εποχής του . Ο Επίτροπος Αβραμόπουλος,  όταν ήταν Δήμαρχος Αθήνας είχε βάλει το όνομά του σε πολλά αγάλματα!!!. Να σβήσουν αμέσως τα ονόματά τους, να αφήσουν μόνο το όνομα του γλύπτη. Οι αναρχικοί που βάφουν τα αγάλματα, έχουν μικρότερη ευθύνη.