ΟΙ 100 ΛΟΓΟΙ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΤΗΝ ΑΕΝΑΗ ΤΡΙΦΥΛΙΑ!

ΚΑΙ ΑΣ ΜΗ ΞΕΧΝΑΤΕ ΟΤΙ Η ΤΡΙΦΥΛΙΑ ΕΧΕΙ ΓΊΝΕΙ ΕΝΑΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ. Η ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΠΛΗΣΙΑΣΕ, ΓΙ' ΑΥΤΟ ΒΑΛΤΕ ΤΗΝ ΤΡΙΦΥΛΙΑ ΣΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΑΣ. 

ΤΑ  111 ΧΩΡΙΑ ΤΗΣ ΤΡΙΦΥΛΙΑΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΓΡΑΨΑΜΕ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ.

Αγαλιανή Τριφυλίας

1. ΑΓΑΛΙΑΝΗ ΤΡΙΦΥΛ. =ΑΓΑΛΙΑΝΗΤο χωριό της Αγαλιανής ευρίσκεται στο βορειότερο άκρο της επαρχίας Τριφυλίας του νομού Μεσσηνίας σε υψόμετρο 404 μ.Τα παλαιότερα γραπτά στοιχεία (σωζόμενα και γνωστά - ως σήμερα τουλάχιστον-) είναι τα απογραφικά δελτία της Βενετικής Διοίκησης του έτους 1689 - οι Βενετοί το έτος αυτό υπό τη διοίκηση του προνοητή Κόρνερ, διενήργησαν μερική απογραφή της Πελοποννήσου (περισσότερες λεπτομέρειες στο κεφάλαιο για την πληθυσμιακή εξέλιξη) όπου συναντάται οικισμός με το όνομα Αγαλιανή με 29 κατοίκους. Η Αγαλιανή - πριν από αυτή τη χρονολογία έδρα ενός ή δύο Αγάδων; Εδώ υπάρχουν δύο εκδοχές. Η πρώτη ότι ο Αγάς ήταν αδύνατος, λεπτός = λιανός άρα Αγά-λιανός = Αγαλιανή. Η δεύτερη ότι το δεύτερο συνθετικό της λέξης λιανή στα Τούρκικα σημαίνει το στέκι, το κονάκι, η εξοχική κατοικία του Αγά. Κατά άλλη άποψη κατά το 1200-1300 Μεγάλοι γαιοκτήμονες εκείνης της εποχής άφησαν το όνομά τους στα τοπωνύμια της περιοχής όπως: Γαργαλιάνοι, Αγαλλιανού, Λαγγουβάρδου, Κούντουρα, Ρωμανού, Χανδρινού κλπ.πιθανόν το χωριό να πήρε από εκεί το όνομάτου. Σήμερα η Αγαλιανή έχει 207 κατοίκους.

Το λιμανάκι της γραφικής Αγ. Κυριακής

2. ΑΓΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ. Το χωριό της Αγίας Κυριακής είναι ένα παραθαλάσσιο ψαροχώρι, πανέμορφο με υπέροχη παραλία, στο οποίο μένουν 197 κάτοικοι σύμφωνα με την απογραφή του 2011. Έχει ένα μικρό λιμανάκι όπου από εκεί ξεκινάνε για ψάρεμα οι ντόπιοι και όχι μόνο.  Η Αγ. Κυριακή ήταν Δδ του πρώην Δήμου Φιλιατρών που τώρα όμως υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Τριφυλίας.

3. ΑΓΙΑ ΠΕΘΑΜΕΝΗ. Οικισμός του τ. Δήμου Φιλιατρών που σήμερα διοικητικά υπάγεται στο Δήμο Τριφυλίας και έχει 23 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2011.  

4. ΑΓΙΑΝΝΑΚΗΣ. Παραλιακό οικισμός του Τδ Ελαίας του πρώην Δήμου Αυλώνος, του σημερινού Δήμου Τριφυλίας. Η απογραφή του 2011 έδειξε ότι στον οικισμό κατοικούν 37 κάτοικοι.

5. ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ. Είναι οικισμός, 31 κατοίκων, του Κοπανακίου, του σημερινού Δήμου Τριφυλίας.

6. ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο οικισμός αυτός κατ’ αρχήν απετέλεσε οικισμό της ΚοινότηταςΚάτω Λάπης μέχρι το 1924. Από το 1924 μέχρι το 1951 υπαγόταν στην Κοινότητα Άνω Κοπανακίου και μετά την κατάργησή και αυτής της κοινότητας υπήχθη στην ΚοινότηταΚοπανακίου που μετέπειτα εξελίχθηκε σε Δήμο Αετού, μέχρι το 2010, οπότε τότε υπήχθη στο Δήμο Τριφυλίας. Τελευταία απογραφή του οικισμού έγινε το 1961 και ευρέθησαν 76 κατοίκοι. 10 χρόνια μετά ο οικισμός καταργήθηκε και από το 1971 δεν υπάρχει ο Άγιος Ιωάννης.

7. AΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ =  ΚΡΙΤΣΙ  - Ένας μικρός οικισμός της πρώην Κοινότητας  Αρτικίου του πρώην Δήμου Γαργαλιάνων που σήμερα υπάγεται στο Δήμο Τριφυλίας. Η τελευταία απογραφή που έγινε στον οικισμό ήταν το 1961. Από τον οικισμό αυτό καταγόταν ο Σπύρος Άγκνιου, πρώην Αντιπρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Στις 21-5-1956 (ΦΕΚ 125A) ο οικισμός μετονομάστηκε σε Άγιος Νικόλαος από το όνομα του προστάτη του χωριού. Σήμερα, δυστυχώς, το Κρίτσι  δεν κατοικείται.

Πηγή : Από το kopanaki-litheros.gr

8. ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ = ΑΪΣΕΡΙ. Γεωγραφικά ο οικισμός αυτός βρίσκεται ανάμεσα στα Φιλιατρά και στους Γαργαλιάνους, στην πρώην κοινότητα Βάλτα. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Τριφυλίας.

9. ΑΓΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ. Οικισμός που βρίσκεται στον πρώην Δήμο Γαργαλιάνων με 28 κατοίκους

10. ΑΓΡΙΛΙΑ (ΝΕΑ). Βρίσκεται στον πρώην Δήμο Αετού, πάνω από το Κοπανάκι σε υψόμετρο 188 μ.  Σήμερα το χωριό έχει 59 κατοίκους

Το κάστρο των παραμυθιών στον Αγρίλη

Αγρίλης 

11. ΑΓΡΙΛΟΣ = ΑΓΡΙΛΗΣ ΦΙΛΙΑΤΡΩΝ.           Η ομορφιά της περιοχής μας, ο ευλογημένος τόπος με τους προοδευτικούς ανθρώπους του αλλά και τους άριστους καλλιεργητές της γης που ξέρουν να παράγουν όλα τα νοστιμότατα προϊόντα της Μεσογειακής γης.
Ο Αγρίλης μας με το απέραντο Ιόνιο που πάνω του καθρεφτίζονται τα κόκκινα ηλιοβασιλέματα και τα θεϊκά φεγγάρι...α που κάνουν την σκέψη μας να χάνεται...
Ο Αγρίλης είναι σήμερα ένα μαγευτικό παραθαλάσσιο θέρετρο με πολλές εξοχικές κατοικίες, αθλητικές εγκαταστάσεις αλλά και σημαντικές αγροτικές καλλιέργειες.
Πιθανότατα πήρε το όνομά του από τις πολλές άγριες ελιές που υπήρχαν εκεί παλαιότερα .Ήταν κατοικημένος και στην εποχή της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, πράγμα που γίνεται φανερό από την ανακάλυψη διαφόρων τάφων με το χαρακτηριστικό ρωμαϊκό "κονίαμα". Μετά τη ρωμαϊκή εποχή και με την ίδρυση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, οι κάτοικοι πολλαπλασιάζονται. Το λιμάνι του τότε εξυπηρετούσε το μικρό εμπόριο της επισκοπής Χριστιανουπόλεως. Μάλιστα υπήρχε οδική σύνδεση Χριστιάνων - Αγρίλη , με πλακόστρωτο δρόμο.
Στον Αγρίλη δεσπόζει η Παναγία η Αγριλιώτισσα που, κατά τις παραδόσεις, κτίστηκε το 13ο αιώνα πάνω στα ερείπια αρχαίου ναού (κατά πάσαν πιθανότητα αφιερωμένου στην Αρτέμιδα) με πολλούς θρύλους να συνδέουν το κτίσιμό της με τον αυτοκράτορα του Βυζαντίου Ιωάννη Παλαιολόγο τον Η΄. Ο θρύλος αναφέρει ότι ο Ιωάννης τραυματίστηκε σοβαρά στην περιοχή του Αγρίλη και σώθηκε χάρις στο μικρό εκκλησάκι που υπήρχε στη θέση του σημερινού.Ο Ιωάννης από ευγνωμοσύνη έχτισε εκεί τον σημερινό ναό. Ο ναός υπέστη σοβαρές ζημιές από τον Ιμπραήμ το 1825 και αποκαταστάθηκε μερικά χρόνια αργότερα από τον καλόγερο Παρθένιο.
Στα χρόνια της τουρκοκρατίας οι περισσότεροι Αγριλιώτες εγκαταστάθηκαν στα Φιλιατρά. Η περιοχή λεηλατήθηκε πολλές φορές από τους πειρατές. Μετά την απελευθέρωση (1838 - 1843) ξεριζώθηκαν οι ελιές κι άρχισε το φύτεμα της σταφίδας. Καράβια από την Ευρώπη έφθαναν στο λιμάνι του Αγριλιού για να φορτώσουν τον εξαιρετικό καρπό. Η περιοχή, όπως και τα Φιλιατρά γνώρισε μεγάλη οικονομική άνθιση κατά το δεύτερο ήμισυ του 19ου αιώνα κυρίως λόγω της φυλλοξήρας που προσέβαλε τους Ευρωπαϊκούς αμπελώνες. Η Μπαράκα φτιάχνεται το 1861 κι ήταν το κέντρο συνάντησης κι εμπορίας της σταφίδας.
Το 1865 στον Αγρίλη, αιχμαλωτίστηκε από ληστές ο κατοπινός πρωθυπουργός της Ελλάδας Σωτήριος Σωτηρόπουλος και κρατήθηκε για 36 ημέρες (από 29/7 ως 2/9/1865).
Το 1901 οι Ευρωπαίοι σταφιδοπαραγωγοί έλυσαν με επιτυχία το πρόβλημα της φυλλοξήρας στις σταφιδοκαλλιέργειες και, σαν συνέπεια, αρχίζει να φθίνει η οικονομία του Αγρίλη, ο οποίος ακολουθεί την ίδια πορεία παρακμής με τα Φιλιατρά.
Από το 1950 αρχίζουν οι «ποτιστικές καλλιέργειες».
Από το 1970 ο Σύλλογος «Όμιλος Φίλων Αγρίλη» προσφέρει σημαντικότατο έργο στη πρόοδο του Αγρίλη.
Στον Αγρίλη υπάρχει και το «Κάστρο των Παραμυθιών». Ένα έργο αμφισβητούμενης αισθητικής που όμως προσελκύει πολλούς επισκέπτες. Είναι ένα από τα έργα που προσέφερε στη πόλη του ο Χαράλαμπος Φουρναράκης(ιατρος στην Αμερικη)
Σήμερα ο Αγρίλης, ιδιαίτερα κατά τους θερινούς μήνες, προσελκύει πολλούς επισκέπτες στις αθλητικές του εγκαταστάσεις, για φαγητό στη Μπαράκα και καφέ στο Μύλο

12. ΑΕΤΟΣ. Ο ΑΕΤΟΣ Τριφυλίας βρίσκεται σε υψόμετρο 400 μέτρων, ανήκει στο δήμο Αετού και απέχει από τη Καλαμάτα 50 χιλιόμετρα.
Ο Αετός υπήρξε κεφαλοχώρι με μεγάλη ιστορία που ξεκινά από την αρχαιότητα. Διακρίνεται από μεγάλες αγροτικές εκτάσεις και δάση. Τα πλούσια νερά του Κεφαλόβρυσου δίνουν ζωή και προσφέρουν "ευδαιμονία" στους κατοίκους και τους επισκέπτες του χωριού.
Αξιοθέατα: Στο χωριό βρίσκεται η "παλιά εκκλησία", ναϊδριο της Παναγιάς που χτίστηκε περίπου το 10(ο) αιώνα σε θεμέλια αρχαίου ναού. Ακριβώς δίπλα βρίσκεται ο καθεδρικός ναός του Αγίου Δημητρίου που κτίσθηκε περίπου το 1825.
Ιστορία: ο Αετός γνώρισε μεγάλες συμφορές καθώς κάηκε πολλές φορές από τους Τούρκους στη διάρκεια της τουρκοκρατίας. Στις 11-9-1943 οι Γερμανοί βομαβρδίζουν και καίνε το μεγαλύτερο μέρος του χωριού. Αρκετοί κάτοικοι κυρίως γέροντες θα βρουν τραγικό θάνατο. Έπειτα έρχεται η παρακμή του χωριού. Ολες οι κρατικές υπηρεσίες μεταφέρθηκαν από το χωριό και άνθρωποι χάνουν τις περιουσίες τους.
Στα τέλη της δεκαετίας του 90 οι παιδικές φωνές θα πάψουν να ηχούν στο δημοτικό σχολείο του χωριού.
ΣΗΜΕΡΑ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΙ ΤΟΝ ΑΕΤΟ ΩΣ ΜΑΡΤΥΡΙΚΟ ΧΩΡΙΟ ΑΦΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΗ ΘΗΡΙΩΔΙΑ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ.
Ο ΑΕΤΟΣ ΣΗΜΕΡΑ: Το χωριό βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση καθώς οι κάτοικοι του δεν το εγκαταλείπουν. Παλαιά σπίτια με κήπους και περιποιημένες αυλές συναντάς σε όλο το χωριό. Οι επεμβάσεις που γίνονται δε προσβάλλουν το γραφικό αυτό χωριό. Το κέντρο του χωριού παραμένει ζωντανό, με καταστήματα και καφενεία. Το στολίδι του χωριού είναι το ΚΕΦΑΛΟΒΡΥΣΟ με τα αιωνόβια πλατάνια και τα τρεχούμενα νερά που αποτελούν ένα επίγειο παράδεισο. Δίπλα υπάρχουν εστατόρια. Οι κάτοικοι του Αετού είναι ευγενικοί και φιλόξενοι. To χωριό σήμερα το κατοικούν 360 μόνιμοι κάτοικοι.

Πηγή : aetosmess.blogspot.com

13. ΑΛΙΜΑΚΙ. Το Αλιμάκι είναι ένας μικρός οικισμός του πρώην Δήμου Κυπαρισσίας που σήμερα διοικητικά υπάγεται στο Δήμο Τριφυλίας και έχει μόλις 4 κατοίκους .

14. ΑΜΠΕΛΟΦΥΤΟ = ΑΓΟΡΕΛΙΤΣΑ. Το Αμπελόφυτο είναι ένα χωριό της ευρύτερης περιοχής της Χώρας Τριφυλίας και το όνομά του το πήρε από τα πολλά αμπέλια όπου παραγόταν ένα υπέροχο κρασί. σήμερα δεν παράγεται η ποσότητα που παραγόταν άλλοτε. Εκεί έγινε στα νεότερα χρόνια η περίφημη μάχη της Αγορέλιτσας το 1944 μεταξύ Ελλήνων ανταρτών και των Γερμανών κατακτητών. Σήμερα υπάγεται στο Δήμο Τριφυλίας.

15. ΑΝΥΔΡΟ = ΛΕΣΟΒΙΤΙ. Στο δρόμο που πηγαίνει από το Σελλά προς το Καλογερέσι, συναντάμε το μικρό οικισμό Άνυδρο ή Λεσοβίτι της Τριφυλίας του Νομού Μεσσηνίας. Κάποτε ήταν και αυτό ένα από τα μικρά χωριά του τόπου μας. Σήμερα όμως, έχει λίγα σπίτια. Δεν υπήρξε άλλωστε ποτέ μεγάλο χωριό.
Το χωριουδάκι αυτό αποτελούνταν από καμιά δεκαριά οικογένειες. Ήτανε λίγοι, αλλά λίγο σκληροί. Δεν είχανε αγαθές σχέσεις ο ένας με τον άλλον, όλο και προστριβές είχανε.
Σήμερα οι κάτοικοι του οικισμού είναι μόλις 2..
Το χωριό αυτό υπαγόταν στην πρώην κοινότητα Τριπύλης και σήμερα στο Δήμο Τρυφυλίας.
Πηγή : www.tripilis.gr

16. ΑΝΩ ΚΑΛΟ ΝΕΡΟ. Είναι ο ορεινός οικισμός του παραθαλάσσιου  Καλού Νερού. Έχει 38 κατοίκους και ανήκε στον τέως Δήμο Αυλώνος, ενώ σήμερα υπάγεται στο Δήμο Τριφυλίας.

17. ΑΡΜΕΝΙΟΙ. Σε απόσταση 4 χλμ ΝΑ της Κυπαρισσίας, βρίσκεται ένα ιστορικό και γραφικό χωριό οι Αρμενιοί. Ανατολικά του χωριού δεσπόζει το βουνό Γεράνιο. Πλούσια είναι η Λαογραφία, τα ήθη και τα έθιμα του χωριού. Υπάρχουν διάφορες εικασίες για την ονομασία του χωριού, αλλά καμία δεν αποδεικνύει την πραγματική πηγή της ονομασίας.
Ο υπολογισμός της ώρας από τους κατοίκους γινόταν ως εξής: Στη μέση περίπου του ύψους του βουνού Γεράνιου υπάρχουν γυμνά βράχια. Όταν οι ακτίνες του ήλιου έπεφταν στα βράχια αυτά, τότε υπολόγιζαν ότι η ώρα ήταν περίπου 12 με 1 το μεσημέρι. Τα βράχια ονομάστηκαν και παραμένουν έως σήμερα με την ονομασία «Ρολόϊ». 

Σήμερα το χωριό διοικητικά υπάγεται στο Δήμο Τριφυλίας και έχει 314 κατοίκους.

18. ΑΡΤΙΚΙΟΝ = ΑΡΤΙΚΙ = ΚΡΙΤΣΙ . Πρόκειται για ένα μικρό χωριό του τέως δήμου Αετού, του σημερινού Δήμου Τριφυλίας,  πλησίον του Κοπανακίου. Κοινότητα έγινε το 1912. Το Αρτίκι έχει δύο[2] συνοικισμούς, το Κρίτσι και την Παναγιά που απέχουν περίπου 7 και 5 χιλιόμτερα, αντίστοιχα, με τα πόδια από το Αρτίκι και που σήμερα είναι και οι δύο ακατοίκητοι. Το Κρίτσι, από το 1956, έχει μετονομασθεί σε Άγιο Νικόλαο. Το Κρίτσι έχει σύνδεση οδική με αυτοκίνητο (Χωματόδρομο) από το Σελά, την Σαρακινάδα (το τωρινό Κρυονέρι], την Παναγιά και το Αρτίκι.

Το Αρτίκι σήμερα έχει 22 κατοίκους

19. ΑΣΟΥΤΕΝΑ = ΠΑΛΑΙΑ ΒΡΥΣΗ Το τελευταίο χωριό προς τα νότια της Κοινότητος Τριπύλης, εκεί που ανοίγεται ένα πέρασμα για την άλλη Μεσσηνία, είναι η Παλαιά Βρύση (ή Ασούτενα, όπως την ξέρουν οι περισσότεροι).
Είναι χωριό ορεινό. Είχε πάντα μεγάλη κτηνοτροφία, διότι το επέτρεπε το μέρος που είναι σε πολύ ορεινή ζώνη. Ήταν πάντα ένα μικρό χωριουδάκι με πληθυσμό γύρω στις 20 οικογένειες.
Η Ασούτενα δεν είχε ποτέ δική της Κοινότητα. Στα 1912, προσκολλήθηκε στην Κοινότητα Λυκουδεσίου.
Στα 1927, προσαρτήθηκε στην Κοινότητα Ραφτόπουλου στην οποία ανήκε μέχρι το 1998. Το 1930, μετονομάσθηκε σε Παλαιά Βρύση.
Πηγή : http://www.tripilis.gr/ 

20. ΑΥΛΩΝΑ = ΚΑΡΑΜΟΥΣΤΑΦΑ. Χωριό της Τριφυλίας 28 χλμ από την Κυπαρισσία, σε υψόμετρο 635μ. ιστορία του αρχίζει από το 1500 -1600 μ.χ. περίπου με το όνομα Καραμούσταφα. Ήταν έδρα του Τούρκου αγά Καρα-Μουσταφά, από τον οποίο πήρε το όνομα. Αρχικά με το όνομα αυτό δηλωνόταν όλη η περιοχή του τσιφλικιού του αγά από τη Λώζαινα μέχρι του Μάρκου. Αργότερα το όνομα έμεινε μόνο για το χωριό. Μετονομάστηκε το 1922. Είναι χτισμένο σε δυο ομαλούς λόφους των Νομίων Ορέων, 20 χλμ βορειοανατολικά της Κυπαρισσίας. Η Αυώνα διοικητικά; Υπάγεται στο Δήμο Τριφυλίας και έχει 125 κατοίκους                                                                                                                                

21. ΒΑΛΤΑ = Η Βάλτα Τριφυλίας βρίσκεται στο νομό Μεσσηνίας ανάμεσα στις πόλεις των Φιλιατρά και Γαργαλιάνοι σε υψόμετρο 237. Είναι δημοτικό διαμέρισμα του τέως, πλέον, δήμου Γαργαλιάνων, και νύν Τριφυλίας και ο πληθυσμός που προέκυψε από την απογραφή του 2011 είναι 277 κάτοικοι.

Καταράχτης στη Βάλτα

Λίγο έξω από το χωριό, ακολουθώντας τον δρόμο που οδηγεί στον κεντρικό Γαργαλιάνων - Φιλιατρών, βρίσκονται οι σπηλιές της Βάλτας. Πρόκειται για πάνω από 12 σπήλαια διαφόρων μεγεθών, τα περισσότερα από τα οποία χρησιμοποιήθηκαν στο παρελθόν από βοσκούς του χωριού ως στάνες, εξ ου και τα ονόματά τους (σπηλιά του μπάρμπα Μήτσου, Νίκου κτλ). Η πρόσβαση σε αυτές είναι αρκετά εύκολη αφού βρίσκονται παράλληλα με τον δρόμο (δείτε τις κόκκινες κουκκίδες στον χάρτη). Η πιο εντυπωσιακή από αυτές είναι η ''Νεροσπηλιά'' που βρίσκεται ακριβώς κάτω από τον λόφο του Αη Γιώργη, λόγω του μεγέθους της αλλά και του σταλακτίτη στο κέντρο της από τον οποίο ακόμα και σήμερα τρέχει νερό, αλλά και η σπηλιά με τις 2 εισόδους που βρίσκεται κάτω ακριβώς από τον δρόμο. Δύο από αυτές τις σπηλιές ακόμα χρησιμοποιούνται από βοσκούς τις περιοχής για να σταβλίζουν τα ζώα τους.

Οι φωτογραφίες είναι ενδεικτικές.

Πριν από μερικά χρόνια έγινε μια προσπάθεια ανάδειξης του καταρράκτη, που βρίσκεται στο τέλος του Φαραγγιού Κόκκινα Πατερά, από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Βάλτας. Γιαυτό το λόγο έγινε η διάνοιξη ενός μονοπατιού και τοποθετήθηκαν πινακίδες προκειμένου να οδηγήσουν του επισκέπτες στο σημείο αυτό. Το λυπηρό είναι πως μετά από περίπου 3 χρόνια οι περισσότερες πινακίδες έχουν αφαιρεθεί από κάποιους, που για δικούς τους λόγους ενοχλούνται. Εμείς θα ξαναπροσπαθήσουμε να σας κατευθύνουμε στο σημείο, αυτή τη φορά με φωτογραφίες...
Καταρχήν όσοι σκοπεύετε να επισκεφθείτε τον καταρράκτη καλό θα ήταν να τυπώσετε τον παρακάτω χάρτη:

Άλλα δύο μνημεία της φύσης που παραμένουν άγνωστα και ανεκμετάλλευτα...

Πηγή : valta-trifilias.blogspot.com

22. ΒΑΘΥ ΚΥΠΑΡΙΣΣΊΑΣ. Παραθαλάσσιος οικισμός στην Κυπαρισσία που αναπτύσσεται τουριστικά και έχει 22 κατοίκους.

23. ΒΑΝΑΔΑ. Ορεινός οικισμός του πρώην Δήμου Αυλώνας σε υψόμετρο 528 μ. Σήμερα υπάγεται στο Δήμο Τριφυλίας και έχει 51 κατοίκους.

24. ΒΑΤΙΑΣ. Οικισμός 13 κατοίκων πλησίον των Γαργαλιάνων, του σημερινού Δήμου Τριφυλίας

25. ΒΛΑΣΑΔΑ, Χωριό του τέως Δήμου Αυλώνος στην Τριφυλία, που ανήκε στο Τ.Δ. Αγαλιανής του Δήμου Αυλώνος, του σημερινού Δήμου Τριφυλίας με σημερινούς κατοίκους να είναι 42.

26. ΒΟΥΝΑΚΙ . Οικισμός του Δδ Καλού Νερού Τριφιλίας. Ο οικισμός έχει υποστεί σε μαρασμό αφού όλοι οι κάτοικοι έχουν αποχωρήσει ή φύγει από τη ζωή και έχουν παραμείνει μόνο τρείς (3) ηρωικοί. 

27. ΒΡΟΜΟΝΕΡΙ. Οικισμός πλησίον των Γαργαλιάνων με 34 κατοίκους. Σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Τριφυλίας.

Βρύσες Κυπαρισσίας

28. ΒΡΥΣΕΣ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑΣ. Σε απόσταση 5 χιλιομέτρων ΒΑ από την πόλη της Κυπαρισσίας βρίσκεται το Δημοτικό Διαμέρισμα Βρυσών, ριζωμένο στους πρόποδες του βουνού Άη Βλάσης με το ομώνυμο ξωκλήσι στην κορυφή του. Τα σπίτια του χωριού Βρύσες είναι χτισμένα ανάμεσα σε δένδρα και αγναντεύουν τον κάμπο και τη θάλασσα του Κυπαρισσιακού κόλπου. Το όνομά τους το πήραν από τις πολλές πηγές που ανάβλυζαν και αναβλύζουν πολύ νερό. Άλλωστε από εκεί ιδρεύεται η πόλη της Κυπαρισσίας. 

Η ιστορία του χωριού

Οι πρώτοι του κάτοικοι ήταν βοσκοί που ήρθαν από τα πιο ορεινά με τα γιδοπρόβατά τους και εγκαταστάθηκαν στην περιοχή, η οποία τους εξυπηρετούσε πολύ.

Δεν υπάρχουν επίσημες πηγές για το πού οφείλεται η ονομασία του. Η έλλειψη στοιχείων μας οδηγεί στις παραδόσεις, οι οποίες μεταφέρονται μέσα στους αιώνες από πατέρα σε παιδί άλλοτε σαν ιστορία και άλλοτε σαν διήγημα. Σύμφωνα λοιπόν με την παράδοση, οι Βρύσες οφείλουν την ονομασία τους στις πολλές πηγές που υπάρχουν γύρω από το χωριό. Μερικές από αυτές είναι οι: Ανάβρυοι, Νεράκια, Βρύση του Ραγιά, Βρύση της Μουριάς, Βρύση του Κουρτ-Αγά, η Βρύση στο Πηγαδούλι, η μικρή πηγή στα Τζιριάνικα και η μεγάλη πηγή Κεφαλόβρυσος.

Tο πότε ακριβώς ιδρύθηκε  το χωριό μάς είναι άγνωστο. Η ιστορία του όμως είναι γραμμένη αιώνες πριν. Δεν μπορεί να μην είναι συνυφασμένη με την γενικότερη ιστορία ολόκληρης της χώρας μας αφού σε αυτήν συνέβησαν τόσα ιστορικά γεγονότα στα οποία συμμετείχαν γενναίοι άνδρες που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στα χώματά της.

Η περίοπτη θέση του χωριού ήταν η κυριότερη αιτία καταστροφών του. Πολλές ήταν οι φορές που κάηκε ολοκληρωτικά, αλλά ευτυχώς ξαναδημιουργήθηκε. Είναι η μοίρα του να πεθαίνει και να ξαναγεννιέται μέσα από τα αποκαΐδια και τις στάχτες του.

Η μεγαλύτερη καταστροφή για το χωριό ήταν αυτή στις 7 Οκτωβρίου 1825 από τον Ιμπραήμ. Στο πέρασμά του έκαψε τα πάντα, αφήνοντας πίσω του στάχτες και πτώματα. Όσοι επέζησαν από την πυρκαγιά πουλήθηκαν στα σκλαβοπάζαρα της Αιγύπτου και μόνο ελάχιστοι κατάφεραν να καταφύγουν στα βουνά και να κρυφτούν.

Η χαράδρα πάνω από τις Βρύσες (χαράδρα της Λάμιας) για πολλά χρόνια (1830-1870) εθεωρείτο στοιχειωμένο μέρος από τις αδικοχαμένες ψυχές των κατοίκων.

Η μόνη οικογένεια που διασώθηκε από το πέρασμα του Ιμπραήμ ήταν η οικογένεια Μπονώρα, η οποία παρέμεινε στο χωριό και προσπάθησε να συνεχίσει τη ζωή της μέσα από τις στάχτες. Αργότερα κατέβηκαν οικογένειες από τα γύρω ορεινά χωριά με τα κοπάδια τους.

Από το 1830 έως το 1912 οι Βρύσες αποτελούσαν οικισμό ο οποίος ανήκε στον τότε Δήμο Κυπαρισσίας. Από το 1912 και μετά έγιναν ανεξάρτητη κοινότητα, της οποίας ο πληθυσμός είχε πολλές αυξομειώσεις με φθίνουσα πορεία μετά το 1952. Το 1944 το χωριό αριθμούσε 355 ψυχές. Στη ΒΔ πλευρά του χωριού βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα, ο οποίος είναι και πολιούχος. Στο Δημοτικό Διαμέρισμα Βρυσών υπάρχουν πολλές εκκλησίες, εκ των οποίων οι περισσότερες με «βαριά» ιστορία. Στο κέντρο του χωριού βρίσκεται ο ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου και ο ναός Ζωοδόχου Πηγής. Η πρώτη είναι η αρχαιότερη της περιοχής, αφού λέγεται ότι χτίστηκε το 700 μ.Χ. περίπου, και είναι φτιαγμένη με βυζαντινή αρχιτεκτονική.

Το πρώτο υποτυπώδες σχολείο είχε αρχίσει να λειτουργεί από το 1875 και ονομαζόταν «Ελληνοδιδασκαλείο». Σκοπός του ήταν να διδάξει την ελληνική Γλώσσα και τα Ελληνικά Γράμματα όχι μόνο στα μικρά παιδιά, αλλά και στους μεγάλους. Από το 1909 έως το 1972 το σχολείο στεγάσθηκε σε οίκημα δίπλα από την εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής - στο κέντρο του χωριού -. Όμως το 1972, ο τότε ιερέας του χωριού εγκαταστάθηκε στο οίκημα αυτό με αποτέλεσμα το σχολείο να μην έχει πού να στεγασθεί. Ευτυχώς όμως ο τότε πρόεδρος της κοινότητας, Γεώργιος Δ. Παπαδόπουλος, διέθεσε ένα δωμάτιο του σπιτιού του για να κάνουν τα παιδιά του χωριού μάθημα. Το 1974 - έπειτα από δύο χρόνια - το σχολείο βρήκε και πάλι στέγη σε οίκημα που χτίστηκε στο χώρο ΝΔ της εκκλησίας Ζωοδόχου Πηγής. Το σχολείο στις Βρύσες έκλεισε το 1993 λόγω έλλειψης μαθητών.

Στο Δημοτικό Διαμέρισμα αναβλύζουν πάρα πολλές πηγές, μικρές και μεγάλες. Η μεγαλύτερη πηγή βρίσκεται στην είσοδο του χωριού και ονομάζεται «Κεφαλόβρυσος». Η πηγή βρίσκεται κάτω από τεράστιες βελανιδιές και το νερό της αναβλύζει άφθονο όλο το χρόνο. Τα νερά της συγκεντρώνονται σε μεγάλη δεξαμενή και από εκεί οδηγούνται στα γύρω κτήματα με καλλιέργειες.

Οι πολλές καταστροφές που είχε η περιοχή δεν άφησαν ιστορικά στοιχεία και μνημεία. Τα μόνα που κατάφεραν και επέζησαν είναι 4 μικρά πέτρινα γεφύρια που ενώνουν τις αντίπερα όχθες του ποταμού Καρτελά που περνά δίπλα από το χωριό.

Το 1999 ιδρύθηκε ο Πολιτιστικός και Λαογραφικός Σύλλογος «το Λιθάρι», ο οποίος σκοπό είχε τη γνωριμία και την ανάπτυξη των ανθρώπινων σχέσεων μεταξύ όλων αυτών που έχουν καταγωγή από τις Βρύσες, τη διατήρηση - ανάπτυξη - δημιουργία έργων και μνημείων και τέλος την οργάνωση θρησκευτικών και πολιτιστικών - πνευματικών εκδηλώσεων. Ο Σύλλογος έχει ιδρύσει Λαογραφικό Μουσείο και Πολιτιστικό Κέντρο στο χωριό όπου εκτίθενται παλιά αντικείμενα, όπως εργαλεία, σκεύη μαγειρικής, υφαντά, και γενικότερα όσα θυμίζουν τα ήθη και έθιμα του χωριού.

Πηγή : Κώστας Ψιλόπουλος http://users.sch.gr/ntinos_psilop

29. ΒΡΥΣΟΜΗΛΟΣ – ΑΓΙΑ ΣΩΤΗΡΑ. Πολύ μικρός οικισμός πλησίον των Γαργαλιάνων του Δήμου Τριφυλίας με 2 κατοίκους.

Η εκκλησία των Γαργαλιάνων στο κέντρο της πόλης

30. ΓΑΡΓΑΛΙΑΝΟΙ. Οι Γαργαλιάνοι είναι μαζί με την Κυπαρισσία και τα Φιλιατρά, οι τρεις σημαντικότερες πόλεις του σημερινού Δήμου Τριφυλίας. Αποτελούσαν έδρα του ομώνυμου Δήμου μέχρι το 2010 οπότε με την εφαρμογή του προγράμματος Καλλικράτης εντάχθηκαν στον νέο διευρυμένο δήμο Τριφυλίας. Κατά την απογραφή του 2001 είχαν πραγματικό πληθυσμό 5.970 κατοίκων. Η περιοχή κατοικείται από το 3.000 π.χ. και κατά την αρχαιότητα υπαγόταν στο βασίλειο της Πύλου υπό τον Νέστορα. Κατά την Βενετοκρατία αναφέρονταν σαν Gargaliano, πιθανόν από το όνομα κάποιου Βενετού που έζησε στην περιοχή. Το χωριό συμμετείχε στην ελληνική επανάσταση του 1821, κατά τη διάρκεια της οποίας και καταστράφηκε σχεδόν ολοκληρωτικά, με πάνω από χίλιους εθελοντές που στρατολόγησε ο Μακρυγιάννης. Μετά την απελευθέρωση, αποτέλεσε σπουδαίο κέντρο παραγωγής σταφίδας μέχρι και τις αρχές του εικοστού αιώνα. Η πόλη βρίσκεται σε υψόμετρο περίπου 300 μέτρων και απόσταση 5 χιλιομέτρων από τη θάλασσα, 65 χιλιομέτρων από την Καλαμάτα και 26 από την Πύλο. Επίνειό της αποτελεί η Μαραθόπολη, ενώ απέναντι από τους Γαργαλιάνους βρίσκεται το νησί Πρώτη Μεσσηνίας, που παλιά αποτελούσε ορμητήριο πειρατών. Στην πόλη λειτουργεί αθλητικό κέντρο, με στάδιο και κλειστό γυμναστήριο, αγροτικό ιατρείο, τρία δημοτικά σχολεία καθώς και Γυμνάσιο και Λύκειο. Η βασική αγροτική παραγωγή αφορά την ελιά και τα αμπέλια. Η πόλη είναι επίσης έδρα αρκετών πολιτιστικών, αναπτυξιακών και αθλητικών σωματείων, καθώς και της Μπρίσκειου Δημοτικής Βιβλιοθήκης. Από τους Γαργαλιάνους καταγόταν ο γνωστός μακεδονομάχος Τέλλος Άγρας, προς τιμή του οποίου διοργανώνονται κάθε χρόνο στην πόλη τα Αγαπήνεια. Επίσης από εκεί καταγόταν και ο 39ος αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Σπύρο Άγκνιου και ο νυν πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφιλος. Τέλος, εκεί δίδαξε, σε σχολείο που άνοιξε το 1812, ο λόγιος Καλλίνικος Καστόρχης.

Πηγή : wikipedia.org

31. ΓΙΟΛΑΚΑ. Μικρός οικισμός του τ. Δήμου Φιλιατρών με 30 περίπου κατοίκους

32. ΓΛΥΚΟΡΡΥΖΙ = ΜΟΥΡΤΑΤΟΥ. Το Γλυκορρίζι βρίσκεται στο νομό Μεσσηνίας και ανήκει διοικητικά στον πρώην  Δήμο Αετού και νυν Τριφυλίας. Ο πληθυσμός του χωριού αριθμεί

 83 άτομα, ενώ τους θερινούς μήνες ανέρχεται σε διπλάσιο αριθμό.Μέχρι τις αρχές του 20 αιώνα, το χωριό ονομαζόταν Μουρτάτου.

Καταράχτης στο Γλυκορρύζι

Το χωριό κατοικείται αδιάκοπα από τουλάχιστον τον 17 αιώνα (βάσει Βενετικών αρχείων) ενώ κατά την προεπαναστατική περίοδο ο πληθυσμός της κοινότητας αυξήθηκε σταδιακά λόγω των πληθυσμιακών ανακατάξεων της εποχής.

Σήμερα το χωριό παραμένει σχετικά ζωντανό, αφού διαθέτει  δυο καφενεία,  επίσης υπάρχουν  και δυο εκκλησίες, της Παναγίας η μια  και ο Άγιος Ιωάννης.

Πριν αρκετά χρόνια λειτουργούσε Δημοτικό σχολείο, το οποίο σήμερα χρησιμοποιείται ως χώρος διαφόρων εργασιών από τους κατοίκους του χωριού κατοίκων του Γλυκορριζίου. Επίσης, στην είσοδο του χωριού, μπορείτε να δείτε και την πηγή του Αβάρου. Δυτικά του χωριού μπορείτε να αγναντέψετε τον Κυπαρισσιακό Κόλπο και το Ιόνιο πέλαγος. Πρόκειται για ένα πραγματικά γραφικό χωριό σε μια μοναδική τοποθεσία της περιοχής, που έχει τα δικά της ξεχωριστά χαρακτηριστικά. 

33. ΔΑΡΑΣ = ΝΤΑΡΑ. Ένα από τα παλιά και ιστορικά χωριά της Τριφυλίας είναι και το Δάρα ή Ντάρα όπως το λένε οι Ντόπιοι. Μέχρι πρότινος ήταν ένας μικρός οικισμός της πρώην κοινότητας Τριπύλης του σημερινού Δήμου Τριφυλίας. 
Ακολουθώντας την διαδρομή Κυπαρισσία, Βρύσες, Μουριατάδα, «Ελληνικό», βρίσκεσαι στην είσοδο του λεκανοπεδίου της Τριπύλης. Μετά περνάς από την τοποθεσία που λέγεται «Νταρόλογγος». Διασχίζοντάς τον φτάνεις στη θέση «Διόδια», όπου υπάρχει μια διακλάδωση. Ένα από τα παλιά και ιστορικά χωριά της Τριφυλίας είναι και το Δάρα ή Ντάρα όπως το λένε οι Ντόπιοι. Σήμερα είναι ένας μικρός οικισμός της κοινότητας Τριπύλης. 
Ακολουθώντας την διαδρομή Κυπαρισσία, Βρύσες, Μουριατάδα, «Ελληνικό», βρίσκεσαι στην είσοδο του λεκανοπεδίου της Τριπύλης. Μετά περνάς από την τοποθεσία που λέγεται «Νταρόλογγος». Διασχίζοντάς τον φτάνεις στη θέση «Διόδια», όπου υπάρχει μια διακλάδωση. Το χωριό Ντάρα είχε 25 οικογένειες περίπου και οι κάτοικοι ήταν σχεδόν όλοι γεωργοί και κτηνοτρόφοι. Διότι όλα τα χωριά της Τριπύλης είναι γεωργικά και κτηνοτροφικά.
Πηγή : www.tripilis.gr

Ηλιοβασίλεμα στην Ελαία

34. ΔΡΕΚΟΛΑΙΪΚΑ. Μικρός οικισμός των 16 κατοίκων της κοινότητας Ελαίας του πρώην Δήμου Αυλώνα και του τωρινού Δήμου Τριφυλίας.  
35. ΕΛΑΙΑ ΤΡΙΦΥΛΙΑΣ = ΜΠΟΥΖΙ.Η Ελαία Τριφυλίας το «Μπούζι», όπως το αποκαλούν οι ντόπιοι από την παλιά ονομασία του,  είναι ένα μικρό χωριό κοντά στην Κυπαρισσία που είναι γνωστό  από τη μοναδική ομορφιά του «τροπικού» πευκοδάσους που συνδυαζόμενο  με τη μεγάλη και όμορφη δαντελωτή παραλία του το κάνουν ιδιαιτέρως ελκυστικό. Η Ελαία έχει αρχίσει να αναπτύσσεται τουριστικά αφού ολοένα περισσότεροι Έλληνες και ξένοι ανακαλύπτουν την πανέμορφη παραλία. Η Ελαία σήμερα υπάγεται διοικητικά στο Δήμο Τριφυλίας και αριθμεί  228 κάτοικοι.  Από το χωριό αυτό κατάγεται ο τελευταίος αιρετός Νομάρχης Μεσσηνίας Δημήτρης Δράκος.

36. ΕΞΟΧΙΚΟ ΦΙΛΙΑΤΡΩΝ = ΚΑΤΣΙΜΑΛΗ. Το Εξοχικό είναι ένας πεδινός οικισμός (υψόμετρο 60 μέτρα, πληθυσμός 179 κάτοικοι, σύμφωνα με την απογραφή του 2011), που βρίσκεται στον Νομό Μεσσηνίας, στην πρώην Επαρχία Τριφυλίας. Βρίσκεται στη δυτική πλευρά του νομού και σε απόσταση 76 χλμ. από την πρωτεύουσα Καλαμάτα, και βόρεια και σε απόσταση 4 χλμ. από τα Φιλιατρά. Η ακτή απέχει λιγότερο από 2 χλμ στα δυτικά και εκεί βρίσκεται η παραλία Στομίου, στις εκβολές ποταμού. Υπάγεται διοικητικά στον Δήμο Φιλιατρών και αποτελεί έδρα του Δημοτικού Διαμερίσματος Εξοχικού, που περιλαμβάνει μόνον τον ομώνυμο οικισμό.                                                                                                     

Μέχρι το 1961 ονομαζόταν Κατσίμπαλη. Το 1950 αριθμούσε 240 κατοίκους, διέθετε δημοτικό σχολείο και τηλέφωνο, και αποτελούσε ιδία κοινότητα της επαρχίας Τριφυλίας. Για την παλιά του ονομασία υπάρχουν δύο ερμηνείες: η πρώτη υποστηρίζει ότι πήρε το όνομά του από τον Τούρκο τοπικό αγά Κατσίμπαλη, ενώ η δεύτερη από ένα πρωτοπαλίκαρο του Κολοκοτρώνη που λεγόταν Κατσίμπαλης. Το Εξοχικό είναι οικισμός των μέσων του 19ου αιώνα και ιδρύθηκε από Αρκάδες, οι περισσότεροι από τους οποίους ήρθαν από την Αλωνίσταινα. Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία (ελαιοκομία, άλλες δενδροκαλλιέργειες, θερμοκήπια).                                                                                                    Πηγή : Βικιπαίδεια.

37. ΚΑΚΚΑΒΑΣ  (ο). ένας ακόμη οικισμός της Ελαίας του Δήμου Αυλώνα του σημερινού Δήμου Τριφυλίας  που και αυτός μετράει 56 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2011.

Μια παραλία στο Καλό Νερό

38. ΚΑΛΟ ΝΕΡΟ. Το Καλό Νερό είναι ένα παραλιακό αναπτυσσόμενο τουριστικά χωριό,  κοντά στην Κυπαρισσία που βλέπει στη καταγάλανη θάλασσα του Ιονίου  Πελάγους.             Τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει τεράστια τουριστική ανάπτυξη και έχει εξελιχθεί σε έναν δημοφιλή προορισμό. Διαθέτει υπέροχες αμμουδερές παραλίες, ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια με σχετικά καλές υποδομές και γι’ αυτό δικαιολογείτε η τουριστική ανάπτυξη του χωριού.  Τέλος υπάγεται στο νέο Δήμο Τριφυλίας και έχει  543 κατοίκους.

39. ΚΑΛΛΙΤΣΑΙΝΑ. Η Καλίτσαινα είναι ένας μικρός οικισμός που προσαρτήθηκε  στον τέως Δήμου Αυλώνος και νύν Δήμου Τριφυλίας. Με την απογραφή του 2011 έχει 13 κατοίκους.

40. KΑΛΟΓΕΡΕΣΙ. Το Καλογερέσι, είναι το ακραίο χωριό της πρώην Κοινότητας Τριπύλης και νυν Δήμου Τριφυλίας. Είναι χτισμένο, από πολύ παλιά, σε υψόμετρο 600 μέτρωνπερίπου. Είναι το πιο μακρινό χωριό από την Κυπαρισσία, γι αυτό είναι κάπως απομονωμένο.

Ο πληθυσμός του χωριού, δεν ξεπέρασε ποτέ τις 50 οικογένειες. Είναι παραγωγικό χωριό από γεωργικής πλευράς, κτηνοτροφικό και ντυμένο με χαμόκλαδα, πουρνάρια και άλλα δέντρα.
Ο δρόμος που ανηφορίζει από το Σελλά, περνάει από το Λεσοβίτι (Άνυδρο) και καταλήγει στο Καλογερέσι. Ο ίδιος δρόμος αν τον συνεχίσεις περνάει από τα χωριά Χρυσότοπος (Χρύσοβα), Ρευματιά (Λούμι), Κεφαλληνού, Ζερμπίσια και καταλήγει στο κεφαλοχώρι Μελιγαλάς κι από εκεί στην Καλαμάτα. 
Το Καλογερέσι, μετά την κατάργηση του τέως Δήμου Τριπύλης, που έγινε το 1912, απετέλεσε κοινή Κοινότητα, μαζί με το χωριό Τριπύλα. Στα 1919, το χωριό Τριπύλα προσαρτήθηκε στην Κοινότητα Λυκουδεσίου και στα 1933, το Καλογερέσι αναγνωρίστηκε σαν ξεχωριστή Κοινότητα. Πίσω από τις σκεπασμένες με θάμνους βουνοκορφές του, είναι τα χωριά της πρώην επαρχίας Μεσσήνης.

Σήμερα το Καλογερέσι διοικητικά ανήκει στο Δήμο Τριφυλίας.

41. ΚΑΜΑΡΙ. Δημοτικό Διαμέρισμα Καμαρίου με έδρα το Καμάρι του τέως δήμου Αετού που σήμερα ανήκει στο Δήμο Τριφυλίας και απέχει περίπου δύο χιλιόμετρα από το Κοπανάκι, έχει δε 41 κατοίκους

42. ΚΑΝΑΛΟΣ. Είναι μικρός οικισμός του πρώην Δήμου Γαργαλιάνων, του σημερινού Δήμου Τριφυλίας με 84 κατοίκους.

Καρβούνι : Γεν. άποψη

43. ΚΑΡΒΟΥΝΙ. Το Καρβούνι είναι μικρό χωριό του Δήμου Τριφυλίας Μεσσηνίας . Πρόκειται για ένα οικισμό χτισμένο ολόκληρο πάνω σε λόφο με θέα στον Κυπαρισσιακό κόλπο. Στη σημερινή του θέση φαίνεται να ήρθαν οι κάτοικοί του στις αρχές του 1900. Η τοποθεσία Παλιό Καρβούνι κατά την παράδοση φιλοξένησε τους πρώτους κατοίκους του, που έφθασαν από τη Μάνη και την Αρκαδία. Στη θέση αυτή που είναι κρυμμένη σε ρεματιά με νερά και πλατάνια, βρίσκονται ερείπια σπιτιών, ενώ ο γειτονικός λόφος φέρει το όνομα του Αγίου Νικολάου από την ομώνυμη εκκλησία που υπήρχε. Το όνομά του το οφείλει κατά την παράδοση στις μεγάλες ποσότητες κάρβουνου που έβγαζαν από τα δασωμένα βουνά του ή την απειλή του Ιμπραήμ Πασά ότι θα κάνει το χωριό "κάρβουνο", κάτι που δεν έγινε. Στην απογραφή του 1941 αριθμούσε 133 κατοίκους, ενώ σήμερα . Κύρια ασχολία των κατοίκων είναι η κτηνοτροφία αλλά και η καλλιέργεια κηπευτικών. Μείωση πληθυσμού έφερε η μετανάστευση τόσο προς το εξωτερικό, όσο και εντός Ελλάδας, ιδιαίτερα στην Αθήνα. Μοναστήρι της Παναγίας Κατσιμικάδας Στο χωριό ανήκει το μοναστήρι της Παναγιάς Κατσιμικάδας. Χτισμένο στο βουνό Αιγάλεω ή Ψυχρό -όπως το λένε οι ντόπιοι-σε υψόμετρο 650μ. έχει θέα για περισσότερα από 1000 χρόνια το Ιόνιο πέλαγος. Η ονομασία προέρχεται από την κατσικούλα που βρήκε την εικόνα της Παναγιάς στη ρεματιά που έπινε νερό. Το μοναστήρι κάηκε από τον Ιμπραήμ μαζί με τους 40 καλόγερους. Σήμερα, έχει έναν ιερομόναχο, ενώ γιορτάζει στις 8 Σεπτέμβρη.

44. ΚΑΡΤΕΛΑΣ. 3 χλμ. βόρεια από την Κυπαρισσία βρίσκεται η απέραντη παραλία του Καρτελά, αποτελούμενη από άμμο και βότσαλο. Είναι οργανωμένη με ξαπλώστρες, ενώ στην παραλία λειτουργεί και καντίνα. Η παραλία αυτή λειτουργεί και σαν οικισμός, μάλιστα έχει 43 κατοίκους. Διοικητικά υπάγεται στο Δήμο Τριφυλίας.

45. ΚΑΡΥΕΣ = ΚΟΠΑΝΙΤΣΑ. Είναι ένα μικρό χωριό (οικισμός) του πρώην Δήμου Αυλώνος  του σημερινού Δήμου Τριφυλίας.

46. ΚΕΦΑΛΟΒΡΥΣΗ = ΡΙΠΕΣΙ είναι χωριό που βρίσκεται στην περιοχή του τέως Δήμου ΑΕΤΟΥ και νυν Δήμου Τριφυλίας πλησίον του Κοπανακίου με 87 κατοίκους.

47. ΚΛΩΝΙ. Βαδίζοντας από το Ραφτόπουλο στο ανατολικό τμήμα της περιφέρειας της κυκλικής κοιλάδας της Τριπύλης, σε υψόμετρο 520 μέτρων, συναντάει κανείς το συνοικισμό του Κλωνί. Στην άκρη του δρόμου η μικρή εκκλησία του, αφιερωμένη στον Προφήτη Ηλία. Και δεξιότερα τα λιγοστά σπίτια του συνοικισμού. Ύστερα το δάσος με τα άγρια δέντρα και τους θάμνους που δασώνουν την περιοχή. Το 1912 το χωριό δεν μπορούσε να κάνει τη δική του κοινότητα και έτσι μαζί με την Ασούτενα προσχώρησαν στην κοινότητα Λυκουδεσίου. Το χωριό κατοικούσαν κτηνοτρόφοι οι οποίοι σιγά – σιγά όμως το εγκατέλειψαν και σήμερα είναι ακατοίκητο.

Πηγή: www.tripilis.gr

48. ΚΟΚΚΙΝΟΧΩΡΑΦΑ (η). Η Κοκκινοχωραφά είναι ένας μικρός οικισμός των Γαργαλιάνων του Δήμου Τριφυλίας, με 5 κατοίκους.

Πλατεία Κοπανακίου

49. ΚΟΠΑΝΑΚΙ. Το Κοπανάκι είναι κωμόπολη  της Τριφυλίας Μεσσηνίας. Με το πρόγραμμα Καλλικράτης διοικητικά υπάγεται στο  Τριφυλίας, ενώ με το πρόγραμμα Καποδίστριας ήταν έδρα του δήμου Αετού. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 το Κοπανάκι είχε 1.030 κατοίκους. Είναι χτισμένο στη πεδιάδα του Μελιγαλά, 11 χιλιόμετρα μακριά από τις ακτές, σε υψόμετρο 180 μέτρων. Στο χώριο υπάρχει σιδηροδρομικός σταθμός που όμως έχει σταματήσει να λειτουργεί. Το χωρίο έχει αθλητική δραστηριότητα αφού υπάρχει αθλητικό σωματείο με την ονομασία «Διαγόρας Κοπανακίου», ο οποίος έχει ως έδρα το γήπεδο του χωριού, χωριτικότητας 100 ατόμων.Το χωρίο κατά τη διάρκεια του Β΄ ΠΠ ήταν αρχικά υπό Ιταλική και εν συνεχεία από Γερμανική κατοχή. Η περιοχή ήταν μια από τις πρώτες στις οποίες οργανώθηκαν αντιστασιακές οργανώσεις. Στο σταφιδόσπιτο του Αετού κοντά στο Κοπανάκι ιδρύθηκε τις αρχές Ιουλίου 1941 η Νέα Φιλική Εταιρεία βόρειας Τριφυλίας, η οποία μισό χρόνο αργότερα συντάχθηκε με το ΕΑΜ.

50. ΚΟΥΝΤΡΙΟΝ = Μικρός οικισμός του πρώην Δήμου Φιλιατρών και νυν Δήμου Τριφυλίας, με 20 περίπου κατοίκους.

51. ΚΡΥΟΠΗΓΗ = ΣΑΡΑΚΗΝΑΔΑ. Ένας μικρός οικισμός ο οποίος σήμερα διοικητικά υπάγεται στο Δήμο της Τιφυλίας.

52. ΚΡΥΟΝΕΡΙ. Ένας ακόμη οικισμός του πρώην Δήμου Αετού της Τριφυλίας με 39 κατοίκους.

53. ΚΡΥΣΤΑΛΟΠΗΓΗ = ΛΑΓΚΟΥΒΑΡΔΟΣ. Παραλιακό χωριουδάκι των Γαργαλιάνων είναι η παραλία του Λαγκουβάρδου, μια σμαραγδένια παραλία που η χρυσή άμμος της απλώνεται σε μια έκταση 2χμ, Ανήκε στο Δήμο Γαργαλιάνβν και σήμερα στον Καλλικρατικό Δήμο Τριφυλλίας.

Η Άνω πόλη και το κάστρο της Κυπαρισσίας

Κυπαρυσσία παραλία ΣΑΝΙ

54. ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ = ΑΡΚΑΔΙΑ. Η Κυπαρισσία ιστορικά είναι η πρώτη πρωτεύουσα του Νομού Μεσσηνίας και Πρωτεύουσα του Νεοσύστατου Δήμου Τριφυλίας. Η Κυπαρισσία ηοποία βρίσκεται 68 χλμ βορειοδυτικά από την Καλαμάτα, στο νότιο άκρο του Κυπαρισσιακού Κόλπου. Πληθυσμός 7507 κάτοικοι . Στις υπέροχες ακτές του Ιονίου, η ιστορική κωμόπολη αποτελεί σήμερα εμπορικό και παραθεριστικό κέντρο. Παραλίες, καταλύματα και επιλογές διασκέδασης, φαγητού και αποδράσεων, την καθιστούν μια καλή επιλογή για διακοπές ή εκδρομές. Η Κυπαρισσία πήρε μέρος στον Τρωικό πόλεμο, γνώρισε μεγάλη άνθιση τους κλασσικούς χρόνους και ήταν μέλος της Αχαϊκής Συμπολιτείας. Συμμετείχε ενεργά στην Επανάσταση του 1821 και αποτέλεσε οικονομικό και εμπορικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής. Σήμερα, η Κυπαρισσία αποτελεί μια όμορφη λουτρόπολη στις δυτικές ακτές της Πελοποννήσου. Μοιάζει με δύο πολιτείες η Παλιά ή Πάνω Κυπαρισσία και η σύγχρονη νέα πόλη παραθαλάσσια. Η Επάνω πόλη βρίσκεται στη ρίζα του Κάστρου, Βυζαντινό κτίσμα που χτίστηκε στη θέση της Αρχαίας Ακρόπολης. Στην Επάνω πόλη θα δείτε παραδοσιακά σπίτια, σοκάκια, αρχοντικά και φυσικά μια υπέροχη θέα στο απέραντο γαλάζιο του Ιονίου και όλου του κόλπου της Κυπαρισσίας. Στη νέα πόλη, με τους πλατύς δρόμους και τις μεγάλες πλατείες υπάρχουν πλήθος επιλογών φαγητού, διασκέδασης και αγορών καθώς και καταλύματα. Η πόλη τελειώνει στην παραλία, που έχει μεγάλη κίνηση και ζωντάνια τους καλοκαιρινούς μήνες. Στην ευρύτερη περιοχή θα βρείτε κι άλλες πανέμορφες ακτές για να απολαύσετε το κολύμπι και τη θάλασσα. Σχετικά με το όνομά της υπάρχουν πολλές εκδοχές. Ίσως οφείλεται στα πολλά κυπαρίσσια που υπήρχαν και υπάρχουν στην περιοχή. Άλλη εκδοχή είναι ότι το όνομά της το οφείλει στον Κυπάρισσο, γιο του Μινύα του βασιλιά των Μινύων, μιας φυλής που πέρασε από την περιοχή την προϊστορική εποχή. Το παλιό όνομα που ήταν Αρκαδιά, δεν είναι εξακριβωμένο από πού το πήρε, λέγεται πάντως ότι στην Κυπαρισσία κατοίκησαν πολλοί με καταγωγή από την Αρκαδία ή άλλες απόψεις λένε ότι στην περιοχή του Καλού Νερού υπάρχει ένα ποτάμι που λέγεται Αρκαδικός. Κάτι απ’ όλα πάντως έδωσε το παλιό όνομα Αρκαδιά.

Πλατεία Κυπαρισσίας

Κάστρο Κυπαρισσίας

Η Κυπαρισσία, διαθέτοντας πλήθος από ενδιαφέροντα αξιοθέατα προσελκύει τα βλέμματα των επισκεπτών. Απέραντοι ελαιώνες, γαλαζοπράσινα νερά, μεγαλοπρεπή κάστρα, ιστορικά μνημεία και μέρη αστείρευτης φυσικής ομορφιάς συνθέτουν ένα μοναδικό σκηνικό που γοητεύει κάθε επισκέπτη. Στις αμμώδεις παραλίες της Κυπαρισσίας βρίσκει καταφύγιο η χελώνα caretta-caretta. Στην Κυπαρισσία μπορείτε να περπατήσετε στα γραφικά παραδοσιακά καλντερίμια και να απολαύσετε φλογερά ηλιοβασιλέματα. Οι επισκέπτες της Κυπαρισσίας μπορούν να πραγματοποιήσουν επίσης εξορμήσεις στις γύρω περιοχές, να θαυμάσουν μοναδικά αξιοθέατα και να επισκεφθούν σπουδαίους αρχαιολογικούς χώρους.
Η Κυπαρισσία διαθέτει εκτός των άλλων μία ποικιλία από υπέροχες παραλίες που ικανοποιούν όλα τα γούστα. Εδώ θα βρείτε παραλίες αμμώδεις αλλά και με βότσαλο, κοσμοπολίτικες αλλά και απομονωμένες και ήσυχες. Στην Κυπαρισσία μπορείτε να απολαύσετε τον ήλιο και τη θάλασσα στα καθαρά γαλαζοπράσινα νερά του Κυπαρισσιακού Κόλπου και να επιδοθείτε σε υδάτινα σπορ, ζώντας στιγμές ξενοιασιάς και χαλάρωσης. Αξίζει να επισκεφθείτε την παραλία Άι-Λαγούδης, η οποία έχει βραβευτεί με τη Γαλάζια Σημαία.
Τα τελευταία χρόνια η τουριστική υποδομή στην Κυπαρισσία έχει γνωρίσει ιδιαίτερη ανάπτυξη. Εδώ θα βρείτε μία μεγάλη γκάμα από ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια για κάθε προτίμηση, που θα σας προσφέρουν μία ευχάριστη και άνετη διαμονή. Επίσης, υπάρχουν πολλά εστιατόρια και ταβέρνες, όπου θα έχετε την ευκαιρία να γευτείτε εκτός των άλλων τα νοστιμότατα εδέσματα της ντόπιας παραδοσιακής κουζίνας, όπως παστό καγιανά και γουρνοπούλα. Η Κυπαρισσία διαθέτει επίσης έντονη νυχτερινή ζωή. Εδώ, μπορείτε να απολαύσετε το ποτό σας στα διάφορα ατμοσφαιρικά μπαράκια, αλλά και να διασκεδάσετε μέχρι πρωίας στα κλαμπ της περιοχής.
Η Κυπαρισσία με τα επιβλητικά κάστρα, τους πλούσιους ελαιώνες, τις χρυσές δαντελωτές ακτές, τις υπέροχες παραλίες, τα γραφικά σοκάκια και την άρτια τουριστική υποδομή σας προσκαλεί να ζήσετε αξέχαστες καλοκαιρινές διακοπές.

Παραλία Λαγκούβαρδου

55. ΛΑΓΚΟΥΒΑΡΔΟΣ. Γνωστή και υπέροχη παραλία των Γαργαλιάνων, κοντά στο άλλο ψαροχώρι τη Μαραθόπολη. Διοικητικά και αυτό το χωριό υπάγεται στο Δήμο Μεσσήνης και έχει 110 κατοίκους.

56. ΛΕΥΚΗ ΤΡΙΦΥΛΙΑΣ = ΜΑΖΟΥΣΤΑ. Η πρώην κοινότητα Λεύκης έγινε χωριό  του Δ.δ. Βάλτας του Δήμου Γαργαλιάνων, ενώ σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Τριφυλίας.              Με την απογραφή του 2011 αριθμούσε 130 κατοίκους. Δίπλα στη Λεύκη  βρίσκεται το άλλο χωριό του Δ.δ Βάλτας, η Τραγάνα.

57. ΛΙΒΑΡΤΖΙ. Συνήθως αναφέρεται ως «θέση» Λιβάρτζι. Είναι πολύ μικρός οικισμός των 5 κατοίκων κοντά στους Γαργαλιάνους του Δήμου Τριφυλίας.

58. ΛΙΜΕΝΑΡΙ. Το Λιμενάρι είναι το παραλιακό τμήμα και η διέξοδος των Φιλιατρών προς την υπέροχη παραλία που διαθέτει. Απέχει 2 μόλις χιλιόμετρα από την πόλη των Φιλιατρών

Ηλιοβασίλεμα στο Λιμενάρι

και διαθέτει αρκετές εξοχικές κατοικίες. Είναι ένας από τους τουριστικούς προορισμούς των φιλιατρών και ενώ το χειμώνα διαθέτει περί τους 75 μόνιμους κατοίκους, το καλοκαίροι αυτοί πολλαπλασιάζονται αφού η Φυσική του ομορφιά προσελκύει κόσμο τους μήνες του καλοκαιριού.

Διαθέτει ξενοδοχειακή μονάδα που λειτουργεί όλο το χρόνο, καθώς και κάποια ενοικιαζόμενα δωμάτια

59. ΛΥΚΟΥΔΕΣΙ = ΧΡΥΣΙΚΟ. Το Λυκουδέσι, βρίσκεται στο άνω ακραίο μέρος της τέως Κοινότητας Τριπύλης και σημερινό Δήμο Τριφυλίας, στα όρια των παλιών επαρχιών Τριφυλίας και Μεσσήνης, ανάμεσα στα χωριά Ραφτόπουλο και Τριπύλα, σε υψόμετρο 600 μέτρων. Για την ονομασία του χωριού η παράδοση λέει ότι ένας χωρικός πήγε στο δάσος για ξύλα. Εκεί δέχτηκε την επίθεση ενός λύκου αλλά αυτός κατάφερε να τον δέσει με την τριχιά που είχε μαζί του. Και από το δέσιμο αυτό του λύκου, πήρε και το χωριό την ονομασία του. Μια άλλη εκδοχή, λέει πάλι ότι κάποτε υπήρχε ένας νερόμυλος κάτω στο ποτάμι και η δέση του αυλακιού που βρισκόταν κοντά στην μεγάλη βρύση του χωριού, ανήκε σε κάποιον που το παρατσούκλι του ήταν Λύκος. Η τοποθεσία λεγόταν «του Λύκου η δέση» και έτσι από εκεί πήρε και το χωριό την ονομασία Λυκουδέσι.

60. MΑΛΗ Η Μάλη ήταν ένα Χωρίο με 90 κατοίκους περίπου το 2001 και 10 χρόνια μετά το 2011 έχει 17 κατοίκους. Είναι πάνω από τα Φιλιατρά, έχει δε υψόμετρο περί τα 940 μ.  Μέχρι το 2010 ανήκε στο Δήμο Φιλιατρών, ενώ σήμερα ανήκει στο Δήμο Τριφυλίας.

Η γοητευτική Μαροθόπολη

Η Μαραθόπλη με το Νησάκι Πρώτη στο βάθος

61. ΜΑΡΑΘΟΠΟΛΗ = ΜΑΡΑΘΟΣ. τη χώρα των θαυμάτων, στο λύχνο του πολιτισμού κάθε σπιθαμή έχει κάτι ιδιαίτερο και συναρπαστικό, έτσι και στην Πελοπόννησο χαμηλά στο νότο, στη Μεσσηνία με βλέμμα που κοιτά στη δύση στέκει η Μαραθούπολη, ανέμελα, θωρώντας το αιώνιο δροσιστικό γαλάζιο του Ιονίου. Αντικριστά της ο Θεός έχει χτίσει ένα φυσικό κυμματοθραύστη, την Νήσο Πρώτη, προστατεύοντας την απο την οργισμένη διάθεση του Ποσειδώνα. Είναι σίγουρο ότι η επίσκεψη σας στη Μαραθούπολη θα σας φορτώσει την δική σας κάρτα μνήμης, με αναμνήσεις που ποτέ δε θα θελήσετε να κάνετε ντιλήτ. Η Μαραθούπολη βρίσκεται σε σημείο στρατηγικής τουριστικής σημασίας, αφού είναι τοποθετημένη σε ισοσκελείς αποστάσεις απο διάφορα μέρη που αξίζει να τα επισκεφθείτε, 15 χλμ. Απο τα ανάκτορα του θρυλικού βασιλιά Νέστορα της αρχαίας Ελλάδας και το μουσείο της μυκηναϊκής περιόδου στη Χώρα. 15 χλμ. Απο την πανέμορφη Πύλο με το ενετικό κάστρο, 25 χλμ. Απο την Μεθώνη με ένα απο τα μεγαλύτερα κάστρα της μεσογείου, 40 χλμ. Απο την ονομαστή Κορώνη, 55 χλμ. Απο την αρχαία Ιθώμη, 30 χλμ. Απο την απολαυστική Κυπαρισσία, 40 χλμ. Απο τους «καταρράκτες »του Νέδα. πέναντι στο Μάραθο, στο νησάκι Πρώτη, μια μικρή ημερήσια κρουαζιέρα θα σας ταξιδέψει στο αέναο παρελθόν των θρύλων.

Οι ξενοδόχοι πάντα ευγενικοί και πρόθυμοι θα σας παραχωρήσουν άρτια φιλοξενία. Ολημερίς τα εστιατόρια σας προσκαλούν να γευτείτε εκλεκτές παραδοσιακές συνταγές με αρώματα από γη και θάλασσα. Από το πρωί έως το βράδυ μπορείτε να απολαμβάνετε τον καφέ και το ποτό σας στα φιλόξενα cafe. Μην ξεχάσετε να δοκιμάσετε τα δύο προϊόντα για τα οποία φημίζεται ο τόπος τούτος, το ελαιόλαδο και το κρασί. Πηγή : marathoupoli.com.gr

62. ΜΑΡΜΑΡΟ. Μικρός οικισμός του Καλού Νερού του σημερινού Δήμου Τριφυλίας, με 12 κατοίκους που έβγαλε η απογραφή του 2011.

63. ΜΑΥΡΗ ΛΙΜΝΑ. Μικρός οικισμός του τ. Δήμου Κυπαρισσίας, που σήμερα εντάσσεται στο Δήμο Τριφυλίας και έχει 16 κατοίκους.

64. ΜΕΜΙ = ΜΙΜΙ για τους ντόπιους αποτελεί οικισμό του Δημοτικού Διαμερίσματος Κυπαρισσίας του τέως Δήμου Κυπαρισσίας και νυν Τριφυλίας. Βρίσκεται βόρεια της Κυπαρισσίας και σε απόσταση 4 χιλιόμετρα από αυτήν.Το Μεμί είναι παραλιακός οικισμός. Διαθέτει τρεις κοντινές παραλίες στις οποίες συναντάται και η χελώνα Καρέτα-Καρέτα. Η περιοχή γύρω από τον οικισμό καλύπτεται κυρίως από ελαιώνες. Η περιοχή τα τελευταία χρόνια αναπτύσσεται με γρήγορους ρυθμούς λόγω της αμεσότητας με την πόλη της Κυπαρισσίας και φιλοξενεί δυο μεγάλα σούπερ μάρκετ, ταβέρνα και καφενείο.Σε απόσταση 1,5 χλμ ο παραλιακός οικισμός του Καλού Νερού διαθέτει καταστήματα που εξυπηρετούν και το Μεμί. Στον οικισμό σήμερα κατοικούν 206 μόνιμοι κάτοικοι. 

65. ΜΕΤΑΛΕΙΟ. Μία περιοχή της Κυπαρισσίας που παλιά γινόταν εξόρυξη κάρβουνου.Υπάγεται στο Δήμο Τριφυλίας και έχει 38 κατοίκους.

66.  ΜΕΡΟΛΙΘΙ. Μικρός οικισμός του πρώην Δήμου  Φιλιατρών, του σημερινού Δήμου Τριφυλίας

67. ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ = ΒΑΡΥΜΠΟΜΠΗ = ΑΡΙΑ. Το Μοναστήρι τέως Βαριμπόπη τέως Αριά. Το συγκεκριμένο χωριό πρίν το πόλεμο ήταν κεφαλοχώρι με Σχολαρχείο καί Δημαρχείο.

Είναι τόπος καταγωγής Του Ρήγα και της Κώνστα. Το 1911 η βαρυμπόμπη ειχε 962 κατοικους και απείχε απο τον Αετο 30΄, ενώ σήμερα αριθμεί 25 ! Ο Σχολάρχης λεγόταν Νίκος Κοτζιάς και οι Ελληνοδιδάσκαλοι ήταν ο Δ.Θεοδωρόπουλος και Ι. Ρουσσάκης. Είχε δημοτικό σχολείο αρρένων, είχε μονοπώλιο με διαχειριστη τον Κ. Τσιμίδη, επίσης είχε 3 υδρόμυλους, 1 παντοπωλείο, 1 λιοτρίβι, 1 δικολάβο, 1 αμπαδορραφειο, 3 ιερείς και την εκκλησία της Μεταμορφώσεως όπου υπάρχει στον Ι.Ναό ιαματικό νερό και έτσι είχε πολλούς επισκέπτες. Στον οικισμό αυτό υπάρχει η Μονή Αγ. Μεταμόρφωσης του Σωτήρος. 

68. ΜΟΥΖΑΚΙ. Χωριό πλησίον της πόλης των Γαργαλιάνων που θεωρείται κεφαλοχώρι της περιοχής. Έχει περί τους 400 κατοίκους που ασχολούνται ως επι τω πλείστον με Αγροτικές εργασίες. Διοικητικά υπάγεται στο Δήμο Τριφυλίας.

69. ΜΟΥΡΙΑΤΑΔΑ. Σε απόσταση 7 χιλιομέτρων ΒΑ από την πόλη της Κυπαρισσίας βρίσκεται το Δημοτικό Διαμέρισμα Μουριατάδας, στο οποίο ανήκουν το χωριό Μουριατάδα και ο οικισμός Καρβούνι.

Μουριατάδα

Η Μουριατάδα ιδρύθηκε το 1800 περίπου. Οι πρώτοι του κάτοικοι ήταν της οικογένειας Κουτσογιάννη (σήμερα Σταθοπούλου), οι οποίοι ήρθαν από το Αρκουδόρεμα Αρκαδίας με τα γιδοπρόβατά τους. Αργότερα, ήρθαν και οι οικογένειες των Ντουβιτσαίων (σήμερα Παναγιωτακόπουλοι) επίσης από το Αρκουδόρεμα.

Σχετικά με την ονομασία του χωριού υπάρχουν δύο εκδοχές. Σύμφωνα με τη μία, το όνομά του οφείλεται στη μούρα της αγριελιάς, οι οποίες υπήρχαν στο χωριό αλλά σήμερα είναι κεντρωμένες ήμερες ελιές. Η δεύτερη εκδοχή λέει ότι η ονομασία του οφείλεται στις πολλές μουριές που υπήρχαν στην περιοχή.

70. ΜΠΛΕΜΕΝΙΑΝΟΙ ΑΝΩ & ΚΑΤΩ Οι Μπλεμενιάνοι ανήκουν στα διοικητικά όρια του Δήμου Κυπαρισσίας. Πρόκειται για δύο οικισμούς του Δημοτικού διαμερίσματος Κυπαρισσίας, τους Άνω και Κάτω Μπλεμενιάνους, που βρίσκονται βορειοανατολικά της Κυπαρισσίας, μόλις 3 χιλιόμετρα απόσταση από την πόλη και είναι ριζωμένοι σε ένα καταπράσινο λοφίσκο με θέα το Ιόνιο, στην περιοχή μένουν 30 κάτοικοι. Οι Κάτω Μπλεμενιάνοι είναι μία προαστιακή περιοχή όπου νέα σπίτια έχουν κτιστεί από ανθρώπους που εργάζονται στην Κυπαρισσία γύρω από τον παλιό πλάτανο που αποτελεί το κέντρο του. Οι Άνω Μπλεμενιάνοι είναι το παλιό χωριό με γραφικά πέτρινα σπίτια και νέες εξοχικές κατοικίες. Συνδέονται με ασφαλτόδρομο άμεσα με την πόλη και τον Εθνικό δρόμο Κυπαρισσίας - Πύργου ο οποίος οδηγεί στην ευρύτερη ζώνη της περιοχής.

71. ΜΥΛΟΙ. Ημιορεινός παραδοσιακός οικισμός πάνω από την παλιά πόλη της Κυπαρισσίας και κοντά στον άλλο οικισμό των Μπλεμενιάνων. Στους Μύλους υπάρχει και ένα παραδοσιακό  Οινομαγειρείο του Κλειδέρη φημισμένο για τους νόστιμους μεζέδες του. Στον οικισμό μένουν 52 κάτοικοι, υπάγεται δε στο Δήμο Τριφυλίας.

72. ΞΗΡΟΚΑΜΠΟΣ = ΜΑΛΕΝΙΤΙ. O Ξηρόκαμπος είναι ένα χωριό του νομού Μεσσηνίας. Υπαγόταν στον πρώην Δήμο Κυπαρισσίας μέχρι το 2010 και αποτελεί το μοναδικό οικισμό του ομώνυμου δημοτικού διαμερίσματος. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Τριφυλίας. Απέχει τρία χιλιόμετρα νοτιοανατολικά από την πόλη της Κυπαρισσίας. Το χωριό είναι χτισμένο σε υψόμετρο 240 μέτρων, στους πρόποδες του βουνού Αιγάλεω. Με βάση την απογραφή του 2001 ο Ξηρόκαμπος έχει 68 κατοίκους.

73. ΞΙΦΑΡΑ (η). Μικρός οικισμός του πρώην Δήμου Αυλώνος. Στη  Ξιφάρα όπως και σε άλλους παρόμοιους οικισμούς έμεναν μέρος των πρώτων κατοίκων της Αγαλιανής και εθεωρείτο  οικισμός (γειτονιά) της Αγαλιανής. Σήμερα διοικητικά υπάγεται στο Δήμο Τριφυλίας και τον κατοικούν 12 ψυχές.

74. ΠΑΛΙΟΒΛΑΣΣΑΔΑ. Είναι οικισμός του Τδ Αγαλιανής του πρώην Δήμου Αυλώνας, του σημερινού Δήμου Τριφυλίας.

75. ΠΑΝΟΡΑΜΑ. Μικρό χωριό του τ.δ. Αυλώνος του τέως Δήμου Αυλώνος και σημερινού Δήμου Τριφυλίας με 19 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2001.

76. ΠΕΛΕΚΗΤΟΣ. Και άλλος οικισμός των Γαργαλιάνων του Δήμου Τριφυλίας, με 70 κατοίκους όπως καταγράφηκαν στην απογραφή του 2011

77. ΠΕΥΚΗ = ΚΑΤΣΑΜΠΑΝΑΙΪΚΑ. Μικρός οικισμός του σημερινού Δήμου Τριφυλίας.

78. ΠΗΓΑΔΙΑ ΓΑΡΓΑΛΙΑΝΩΝ. Μικρός οικισμός του πρώην Δήμου  Γαργαλιάνων με 26κατοίκους. Σήμερα ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Τριφυλίας.

79. ΠΗΓΑΔΟΥΛΙΑ. Και τα Πηγαδούλια αποτελούσαν μικρό οικισμό (γειυονιά των πρώτων κατοίκων του Δδ Αγαλιανής του άλλοτε Δήμου Αυλώνος, που σήμερα υπάγεται στο Δήμο Τριφυλίας. Σήμερα στα Πηγαδούλια μένουν 33 κάτοικοι.

80. ΠΛΑΤΑΝΙΑ. Το χωριό Πλατάνια είναι ένα χωριό όπως το περιγράφει στο ποίημα του ο Ιωάννης Πολέμης.                                                                                                                                                 «εκεί στ απόσκια του βουνού, στα δροσερά χορτάρια 
που μουρμουρίζουν τα νερά, και χύνονται καθάρια  
εκεί στ απόσκια του βουνού, που φλυαρεί τ αγέρι 
και χαιρετά τα λούλουδα,  και παίζει με τη φτέρη 
και τα πουλάκια κελαηδούν, στα δέντρα ταίρι-ταίρι
απλώνεται όμορφο, στα πράσινα ντυμένο 
και μέσα στον ήλιο πράσινο και ευτυχισμένο.»                                                                                       Το χωριό  βρίσκεται στα βόρεια του Νομού Μεσσηνίας στην πλαγιά του Ελαίου όρους και έτσι μεταξύ ουρανού και Γής, επιβλέπει το ευλογημένο λιοστάσι του Μεσσηνιακού και Ηλειακού κάμπου και τον ατέρμονα Κυπαρισσιακό κόλπο.  Υπάγεται στο Δήμο Τριφυλίας.

Πηγή : www.avlona-messinias.gr

81. ΠΛΑΤΗ = ΚΑΝΑΛΟΥΠΟΥ. Η Πλάτη είναι ένας πεδινός οικισμός (υψόμετρο 30 μέτρα, πληθυσμός 174 κάτοικοι, σύμφωνα με την απογραφή του 2001, ενώ στην αντίστοιχη απογραφή του 2011 έχει 71 κατοίκους), που βρίσκεται στον Δήμο Τριφυλίας του Νομού Μεσσηνίας. Βρίσκεται στη δυτική πλευρά του νομού και σε απόσταση 77 χλμ. από την πρωτεύουσα του Νομού Καλαμάτα, και βορειοανατολικά και σε απόσταση 9 χλμ. από τα Φιλιατρά, κάτω από το βουνό της Μάλης. Μέχρι και το 2010, υπαγόταν διοικητικά στον τ. Δήμο Φιλιατρών και από το 2011 στο Δήμο Τριφυλίας και αποτελεί έδρα του Δημοτικού Διαμερίσματος Πλάτης, που περιλαμβάνει μόνον τον ομώνυμο οικισμό. Μέχρι το 1961 ονομαζόταν Καναλουπού. Με αυτό το όνομα υπάρχει σε Ενετικό κατάλογο του 1690 και αναφέρεται ότι είχε 127 κατοίκους. Από την περιοχή της Πλάτης ξεκινούν οι πηγές που φέρνουν τα νερά τους στη δεξαμενή των Φιλιατρών. Σ' εκείνο το σημείο υπήρχαν παλαιότερα και τρεις γραφικοί νερόμυλοι.

82. ΠΟΛΥΘΕΑ =ΜΑΛΙΚΙ.Κατά την απογραφή του1911 είχε 212 κατοίκους. Σήμερα οι κάτοικοι είναι 117.Από τον Αετό απείχε 20΄ λεπτά με τα πόδια και είχε ιερέα τον Παπά Κυριάκο Κατσόρο.  Άλλες Οικογένειες ήταν του Κότσιαρη που είχαν Οινοπωλείο

Σήμερα διοικητικά υπάγεται στο Δήμο Τριφυλίας.

83. ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ = ΚΑΗΜΕΝΗ ΓΥΝΑΙΚΑ. Χωριό του τέως Δήμου Αυλώνος και νύν Δήμου Τριφυλίας. Είναι χτισμένο στις παρυφές του μικρού λόφου πυργάκι. Από το χωριό που έχει μεγάλη θέα, μπορείς να δείς το Ιόνιο Πέλαγος μέχρι τη Ζάκυνθο.Τους χειμερινούς μήνες οι κάτοικοι του χωριού είναι περί τους 30, ενώ η τελειταία απογραφή του 2011 έδειξαν ότι είναι 52. Οι κάτοικοι του χωριού αυτού προέρχονται από το ορεινό χωριό Κούβελα.

Το νησάκι Πρώτη από τη Μαραθόπολη

84. ΠΡΩΤΗ. Νησάκι. Ένα μικρό νησάκι που βρίσκεται απέναντι από τη Μαραθόπολη των Γαργαλιάνων.Το όνομα της νήσου Πρώτης ή Πρωτής, πιθανόν να οφείλεται στο θαλασσινό θεό Πρωτέα, γιο του Ποσειδώνα. Κατά άλλους, το όνομα πιθανόν να προέρχεται «διότι πρώτη οράται υπό των μακρόθεν προς την Πελοπόννησον πλεόντων, κατά άλλους δε διότι είναι πλωτή πέριξ, ως έχουσα πανταχόθεν βαθέα ύδατα, κατά διαλεκτικήν εναλλαγήν των συμφώνων λ και ρ». Βόρεια της αμμουδιάς Βουρλιά, βρίσκεται το ανδρώο μοναστήρι της Κοίμησης της Θεοτόκου της Γοργοπηγής. Το όνομα του το πήρε από την ομώνυμη εικόνα του 1832 που βρέθηκε στα βράχια του νησιού το 1984 στο σημείο που σήμερα υπάρχει ένα μικρό εκκλησάκι. Η δίκλιτη εκκλησία του μοναστηριού είναι αφιερωμένη στην ανακομιδή των λειψάνων του Αγίου Στεφάνου και στην απόδοση της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Το μοναστήρι εορτάζει στις 23 Αυγούστου και στις 24 Σεπτεμβρίου με πλήθος επισκεπτών να έρχονται για να τιμήσουν την ημέρα που βρέθηκε η εικόνα. Τις ημέρες αυτές οι πιστοί μπορούν να επισκεφτούν τη νήσο Πρώτη με καΐκια που δρομολογούνται από την Μαραθόπολη και συνήθως στη μεταφορά αυτή συμμετέχουν και τα πλοιάρια που τον υπόλοιπο καιρό εξυπηρετούν τη μεταφορά επισκεπτών από το λιμάνι στης Πύλου στην νήσο Σφακτηρία. Η Μονή τις ημέρες του εορτασμού προσφέρει στους επισκέπτες γεύμα με ψάρια της περιοχής. Διαθέτει μικρό ξενώνα, φιλοξενεί προσκυνητές, αλλά και όσους αποκλειστούν στο Νησί από την κακοκαιρία. Το νησί έχει 4 κατοίκους. 

85. ΠΤΕΡΗ = ΣΚΛΑΒΑΙΪΚΑ Το χωριό Πτέρη (έτσι λέγεται σήμερα), Σκλαβέικα (όπως το γνωρίζουν οι περισσότεροι από παλιά), είναι χτισμένο σε ευθεία σχεδόν γραμμή από την Ανατολή προς τη Δύση στις βορινές πλαγιές του βουνού Πετραλώνι και σε υψόμετρο 650 περίπου μέτρων, ανάμεσα στα χωριά Αυλώνα και Πανόραμα, επάνω σε ένα πλάτωμα που αγναντεύει από την μια μεριά το Ιόνιο Πέλαγος, την λίμνη του Καϊάφα, την Ζάκυνθο και την Κεφαλλονιά και από την άλλη το Ναό του Επικούρειου Απόλλωνα, το ποτάμι της Νέδας, και το όρος Τετράζι. Είναι χτισμένο στο βορειοδυτικό τμήμα της επαρχίας Τριφυλίας σ’ έναν από τους κλάδους των Νομίων Ορέων, αρχίζοντας δυτικά σε λίγη απόσταση από την θάλασσα του Κυπαρισσιακού κόλπου, μεταξύ των ποταμών της Νέδας και της Αρκαδιάς. Η πρώτη οικογένεια που εγκαταστάθηκε στο χωριό Σκλαβέικα περί το 1715 ή το 1750, φέρει το όνομα Σκλάβος που δεν έχει σχέση με τον υπόδουλο ή την σκλαβιά. Αρχικός γενάρχης φέρεται ένας Δήμος Σκλάβος, που ήταν εγκαταστημένος καλά με παιδιά, περιουσία και πολλά γιδοπρόβατα στα Ρόβια της Αντρίτσαινας. Για λόγους τιμής εγκατέλειψε τα Ρόβια και ήρθε στα Σκλαβέικα μόνος. Του άρεσε η περιοχή και έφερε την οικογένειά του, που αρχικά έμειναν στα Σιδηροκαστρίτικα Λειβάδια και στη συνέχεια στις Κορύτες, λέγεται ότι ο ίδιος έδωσε και το όνομά του στο χωριό.  Η Πτέρη σήμερα υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Τριφυλίας και δυστυχώς κατοικείται από ένα (1) ηρωϊκό κάτοικο.                                                                                                           Πηγή : www.avlona-messinias.gr   

86. ΠΥΡΓΑΚΙ, ΠΥΡΓΟΣ ΤΡΙΦΥΛΙΑΣ. Χωριό πλησίον των Γαργαλιάνων. Οι πρώτοι κάτοικοι ήταν βοσκοί και ήλθαν από τα χωριά Πυργάκι και Νεμνίτσα Βυτίνας.

Η Πλατεία στο Πυργάκι

Σύμφωνα με σχόλιο επισκέπτη της ιστοσελίδας μας, το χωριό ποτέ δεν λεγόταν ΠΥΡΓΑΚΙ, αφού σύμφωνα με απογραφή των Ενετών το 1684 αναφερόταν ως ΠΥΡΓΟΣ. Το ΠΥΡΓΑΚΙ έγινε μεταπολεμικά για να διακρίνεται από τον Πύργο της Ηλείας. Όσο για την καταγωγή των κατοίκων όντως είναι από την Αρκαδία αλλά όχι από τα χωριά που αναφέρονται. Ευχαριστούμε το φίλο επισκέπτη του blog μας για τη συμβολή του.

Γενική άποψη του Ραφτόπουλου

87. ΡΑΦΤΟΠΟΥΛΟ = ΚΑΡΥΟΠΟΥΛΑ Είναι χτισμένο στην πλαγιά του βουνού, ανάμεσα στα χωριά Ροδιά (Λεντεκάδα) και Λυκουδέσι σε υψόμετρο 550μ. Δυο ρέματα χωρίζουν το χωριό σε γειτονιές, το «Ξερολάγκαδο» και τα «Κανάλια». Η παράδοση αναφέρει ότι οι πρώτοι του κάτοικοι ήρθαν από το χωριό Αγορέλιτσα της Μεσσηνίας. Το παλιό του όνομα, (κατά την παράδοση), ήτανε Καρυοπούλα. Την ονομασία αυτή, διατήρησε μέχρι το 1959, όπου και μετονομάστηκε σε Ραπτόπουλο (από το Ράπτης και όχι Ράφτης). Ο κόσμος όμως, το ξέρει Ραφτόπουλο. «Είμαι από το Ραφτόπουλο». «Πάμε στο Ραφτόπουλο» κλπ.

Δύο εκκλησίες έχει το Ραφτόπουλο. Η μια είναι των Αγίων Αναργύρων (Κοσμά και Δαμιανού). Χτίστηκε γύρω στα 1880 με πρώτο εφημέριο τον ιερομόναχο Ευγένιο Καρυώτη ο οποίος μετακλήθηκε από το Μοναστήρι της Σκαφιδιάς της Ηλείας.
Η άλλη, η πιο παλιά, είναι η εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Έχει κτιστεί το έτος 1418. Η εκκλησία είναι χτισμένη με πελεκητή πέτρα. Σε ένα πέτρινο ερμάρι βρέθηκαν οστά ανθρώπου, αγνώστων στοιχείων, προφανώς αυτού που την έχτισε ή την υπηρέτησε για χρόνια. Το τέμπλο της εκκλησίας είναι ξυλόγλυπτο, μεγάλης αξίας, και φυλάσσεται στο γυναικωνίτη της, με εντολή της υπηρεσίας βυζαντινών αρχαιοτήτων. 
Πηγή : www.tripilis.gr 

88. ΡΑΧΕΣ ΤΡΙΦΥΛΙΑΣ. Το χωριό ράχες που βρίσκεται κοντά στην Κυπαρισσία πάνω σε ένα ύψωμα με καταπληκτική θέα, καταπράσινο και παραδείσια ηρεμία.

89. ΡΙΖΟΧΩΡΙ = ΛΑΠΙ. Ένα μικρό χωριό πλησίον του Κοπανακίου, που ανήκε στο Δήμο Αετού, ενώ σήμερα ανήκει στο Καλλικρατικό Δήμο Τριφυλίας με 60 κατοίκους.

90. ΡΙΚΙΑ ΓΑΡΓΑΛΙΑΝΩΝ. Η αγροτική περιοχή Ρίκια ευρίσκεται στα δυτικά ηλιόλουστα παράλια της Μεσσηνίας, μεταξύ Γαργαλιάνων  και του ιστορικού Ναυαρίνου, της Πύλου δηλαδή. Τα Ρίκια είναι μια από τις τελευταίες φυσικές παράλιες περιοχές  της ευρύτερης περιοχής της Δυτικής Μεσσηνίας. Στον οικισμό αυτό μένουν 31 κάτοικο όπως καταγράγηκαν από την απογραφή του 2011                                                                                             91.ΡΟΔΙΑΣ = ΛΕΝΤΕΚΑΔΑ. Ένα ακόμα χωριό του παλιού Δήμου Τριπύλης και Κοινότητας Τριπύλης που σήμερα υπάγεται στο Δήμο Τριφυλίας, είναι και η Ροδιά, χτισμένη ανάμεσα στα χωριά Ντάρα και Ραφτόπουλο και γύρω του τα βουνά Βιγλατούρι, Ασφακίδια, Φανερή, Ψυχρό και Λούστρα. Παλιά λεγόταν Λεντεκάδα μέχρι το 1956 όπου μετονομάστηκε σε Ροδιά. Οι ντόπιοι όμως, προτιμούν να χρησιμοποιούν την παλιά ονομασία του χωριού. Η Λεντεκάδα, έγινε ξεχωριστή Κοινότητα στα 1912, αφού αποσπάστηκε από τον μέχρι τότε Δήμο Τριπύλης, που τον αποτελούσαν όλα τα γύρω χωριά. Στην αρχή, την Κοινότητα απετέλεσαν τα χωριά Λεντεκάδα και το γειτονικό Δάρα (Ντάρα). Στη συνέχεια όμως στην Κοινότητα ανήκε και η Άνω Λεντεκάδα (Αγία Τριάδα) μέχρι που έσβησε σαν χωριό.Το χωριό αναφέρεται στην απογραφή των Ενετών του έτους 1689, όπου είχε 76 κατοίκους. Κατά την απογραφή του 1700, το χωριό είχε 140 κατοίκους. και με την απογραφή του 2001, η Ροδιά μέτρησε μόνο 74 κατοίκους.
Πηγή : www.tripilis.gr

92. ΡΟΥΖΑΚΙ. Μικρό χωριό αποτελούμενο από 78 κατοίκους περίπου, του πρώην Δήμου Κυπαρισσίας, του σημερινού Δήμου Τριφυλίας, που βρίσκεται πάνω στον δρόμο Κυπαρισσίας – Χώρας σε υψόμετρο 81 μ.

93. ΣΕΛΛΑΣ. Ο Σελλάς είναι χωριό του νομού Μεσσηνίας. Συνδέεται οδικώς με την Κυπαρισσία, το Δώριο και την Καλαμάτα. Χτιστηκε τον 13ο αιωνα και βρίσκεται σε υψόμετρο 500 μέτρων σε πράσινο περιβάλλον με ελιές αμπέλια και υγιεινό κλίμα. Η ίδρυση του λαογραφικού μουσείου του οικισμού και τα εγκαίνεια του τον Αύγουστο του 2006 ήταν ένα σημαντικό γεγονός για το χωριό και την ευρύτερη περιοχή της Τριφυλλίας.

94. ΣΕΡΓΙΑΝΙ. 6 χλμ. βόρεια από την πόλη της Κυπαρισσίας συναντάμε τον οικισμό της παραλία Σεργιάνι. Η παραλία είναι πολύ καθαρή, αποτελείται από ψιλή άμμο και βότσαλο, ενώ τα νερά της είναι ρηχά. Το Σεργιάνι είναι οικισμός του τ. Δήμου Κυπαρισσίας και νυν Τριφυλίας και εκεί μένουν 20 κάτοικοι.

95. ΣΙΔΗΡΟΚΑΤΡΟ. Χωριό με 200  κατοίκους όπως έδειξε η τελευταία απογραφή του πληθυσμού της χώρας.  Έδρα του τέως Δήμου Αυλώνος.  Σήμερα ανήκει στο Δήμο Τριφυλίας. Απέχει 15 χλμ από Κυπαρισσία και 7 χλμ από Κοπανάκι. Το χωριό είναι χτισμένο στους πρόποδες των δύο λόφων-βουνών, αμφιθεατρικά του κάστρου (υψόμετρο 600 περίπου μέτρα) και του Αη-Λιά (υψόμετρο 685 μέτρα), σε ένα πανέμορφο, ηλιόλουστο, καταπράσινο τοπίο. Απέναντι του χωριού εκτείνεται πυκνότατο δάσος από πουρνάρια, σφενδάμια, κουμαριές κ.λ.π. με προσβάσιμα μονοπάτια.

Από έρευνα του Πανεπιστημίου της Β. Ντακότα της Αμερικής του έτους 1968, ο αέρας του περιβάλλοντος χώρου εμπεριέχει 100% οξυγόνο. Μέσα στο χωριό υπάρχουν 9 βρύσες και 26 πηγάδια, με ελάχιστο πλέον τρεχούμενο νερό. Ο επισκέπτης μπορεί να περπατήσει στα πανέμορφα μονοπάτια του Κάστρου, του Αη-Λιά, του δάσους κ.λ.π. και να απολαύσει την εξέχουσα ομορφιά και τη ‘σιγαλιά’ της φύσης. Όλα τα σπίτια είναι πετρόχτιστα, με κεραμοσκεπές ιδιαίτερης τεχνοτροπίας, κατά την ανακοίνωση της πολυτεχνικής σχολής της Μασσαλίας του έτους 1924, σπουδαστές της οποίας είχαν επισκεφθεί το χωριό. Το Σιδηρόκαστρο, κατά τους σύγχρονους ιστορικούς, υπέχει την θέση του αρχαίου Αυλώνος, όπου υπήρχε ιερό και άγαλμα του «Αυλώνιου Ασκληπιού», χωρίς όμως να στηρίζουν την άποψή τους σε επαρκή έγγραφα στοιχεία. Το όνομά του πήρε από το ισχυρό, απόρθητο ενετικό φρούριο. Στη θέση του προϋπήρχε κάστρο-φρούριο, το οποίο περιεβάλετο από μεγάλο οικισμό, ερείπια του οποίου υπάρχουν και σήμερα και το οποίο επισκευάστηκε από τους Φράγκους και Ενετούς. Διακρίνεται η υδατοδεξαμενή, τα ερείπια των ναών του Αη-Γιάννη και των Ταξιαρχών. 

96. ΣΙΤΟΧΩΡΙ = ΠΙΤΣΑ. Το Σιτοχώρι ή αλλιώς με την Αρβανίτικη ονομασία Πιτσά, είναι ένα από τα Αρβανιτοχώρια της πρώην επαρχίας Τριφυλίας του νομού Μεσσηνίας. Βρίσκεται στο βορειοδυτικό τμήμα του νομού Μεσσηνίας, απέχει 53 χιλιόμετρα από την Καλαμάτα, ενώ βρίσκεται 5 χιλιόμετρα βόρεια του Κοπανακίου που ήταν έδρα του πρώην Δήμου Αετού, του σημερινού Δήμου Τριφυλίας με 30 κατοίκους..

Κυπαρισσία Δημαρχείο Γεν. Αποψη

97. ΣΠΗΛΙΑ. Σε απόσταση 5 χιλιομέτρων ΝΑ από την πόλη της Κυπαρισσίας βρίσκεται το Δημοτικό Διαμέρισμα της Σπηλιάς, το οποίο είναι και το μεγαλύτερο του Δήμου. Ανατολικά του χωριού υψώνονται τα καταπράσινα βουνά του Αιγάλεω και δυτικά απλώνεται το καταγάλανο κομμάτι του Κυπαρισσιακού κόλπου. Ανάμεσα ξετυλίγεται ο καρποφόρος κάμπος με καλλιέργειες ελιών, πατάτας, καρπουζιών και πολλών άλλων κηπευτικών.

Το χωριό ιδρύθηκε το έτος 1833 από τους αδελφούς Κωνσταντίνο, Γεωργάκη και Ιωάννη Μπίτσικα. Το όνομά της οφείλεται σε ένα μικρό σπήλαιο που βρίσκεται κοντά στο ρέμα του Σκανδάλη. Από το 1833 έως το 1914 το χωριό υπαγόταν στον τότε Δήμο Κυπαρισσίας και μετά ιδρύθηκε η κοινότητα Σπηλιάς μέχρι το τέλος του 1998 που ενσωματώθηκε πάλι στο διευρυμένο Δήμο Κυπαρισσίας.

Οι πρώτοι κάτοικοι ήταν των οικογενειών Μπίτσικα και Χήναρη. Γρήγορα όμως ο πληθυσμός του χωριού αυξήθηκε αλματωδώς με αποτέλεσμα να είναι ένα από τα μεγαλύτερα και πλουσιότερα χωριά της περιοχής.

Παρόλο όμως που ο πληθυσμός του χωριού μεγάλωνε , χρειάστηκαν σχεδόν 25 χρόνια για να ιδρυθεί το πρώτο Δημοτικό σχολείο (το 1835). Εως τότε ιδιωτικοί δάσκαλοι δίδασκαν στα παιδιά της Σπηλιάς, είτε σε σπίτια, είτε σε στην εκκλησία.

Κεντρική πλατεία στη Σπηλιά

Το 1915 το σχολείο στεγάστηκε στο Δημόσιο Διδακτήριο, το οποίο ιδρύθηκε στο χωριό. Επτά χρόνια αργότερα ιδρύθηκε Δημοτικό σχολείο θηλέων, το οποίο λειτούργησε για δύο χρόνια ως μονοθέσιο. Έτσι στο χωριό πλέον λειτουργούν δύο σχολεία αρρένων και θηλέων, έως το 1924 όταν ενώθηκαν και άρχισε να λειτουργεί το μικτό 2θέσιο Δημοτικό σχολείο.

Το χωριό γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη μετά το 1900 όταν ακρίβυνε η σταφίδα , επειδή ξεράθηκαν τα αμπέλια στη Γαλλία . Τότε οι κάτοικοι ξερίζωσαν τις περισσότερες ελιές (που είχαν καλλιεργήσει οι Ενετοί) και φύτευσαν σταφίδες και αμπέλια .

Εκείνη τη περίοδο κατέβηκαν και οι Τσάκωνες από την Κυνουρία της Αρκαδίας και χτίστηκε η Τσακονόρουγα προς τα νότια του χωριού . Ήρθαν και άλλοι από τα ορεινά χωριά του Δήμου Τριπύλας (Ντάρα , Μύρου , Λεντεκάδα , Σελλά , Καλογερέσι , Τριπύλα , Λυκουδέσι ) .

Το χωριό βρίσκεται πλησίον της Κυπαρισσίας στα 6 χλμ περίπου και σήμερα υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Τριφυλίας.

98. ΣΤΑΣΗ ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟΥ.  Πρόκειται για ένα ακόμα οικισμό πλησίον του Σιδηροκάστρου που ήταν η έδρα του Δήμου Αυλώνος. Σήμερα στον οικισμό κατοικούν 18 κάτοικοι και φυσικά υπάγεται στο Δήμο Τριφυλίας.

99. ΣΤΟΜΙΟΝ. Μικρό παραλιακό χωριό με χρυσαφένια αμμουδιά και πεντακάθαρη γαλαζοπράσινη θάλασσα, κομμάτι του υπέροχου Ιονίου, όπου συγκεντρώνει την προσοχή χιλιάδων Ελλήνων και ξένων που προτιμούν το Στόμιο για να κάνουν το μπάνιο τους. Το Στομιο είναι οικισμός των Φιλιατρών με  32 κατοίκους που υπάγεται στο Δήμο Τριφυλίας.

Εκκλησάκι στην Τερψιθέα

100. ΤΕΡΨΙΘΕΑ. Η Τερψιθέα της Κυπαρισσίας είναι ένας οικισμός του τέως Δήμου Κυπαρισσίας που αριθμεί 150 περίπου μόνιμους κατοίκους. ρίσκεται νότια της Κυπαρισσίας σε απόσταση 4 χιλιομέτρων από αυτήν, ανατολικά και δυτικά του Εθνικού δρόμου που ενώνει την Κυπαρισσία με τα Φιλιατρά.Το όνομα της το οφείλει στη θέα προς το Ιόνιο Πέλαγος, μια και ο οικισμός αυτός απέχει 500 μέτρα από τη θάλασσα.                                                                                                                                   Τα παλαιά χρόνια εκεί χτίζονταν τα λεγόμενα «εξοχικά» που θεωρούντο τα καλύτερα σπίτια της περιοχής. Τότε λειτουργούσε και το δημοτικό σχολείο , το οποίο όμως έκλεισε λόγω της μη προσέλευσης αρκετού αριθμού μαθητών.Διαθέτει όμως εκκλησία η οποία λειτουργεί ακόμα. Παλαιότερα είχε χαρακτηριστεί σαν «αγροτική περιοχή υψηλής παραγωγικότητας» μιας και εδώ βγαίνει το γνωστό μεσσηνιακό καρπούζι, νωρίτερα από οποιοδήποτε άλλο μέρος της Ευρώπης. Με νόμο όμως του 2006 αποχαρακτηρίστηκε . Καλλιεργούνται ακόμα κηπευτικά, πατάτα, ελιές και εσπεριδοειδή.                                                                                                            Η Τερψιθέα έχει παραλίες για μπάνιο, με πιο γνωστή από αυτές την Παραλία του Βλάχου, 6 χλμ νότια από την πόλη της Κυπαρισσίας. Πρόκειται για παραλία με βότσαλο και κολπίσκους 200 μέτρων. Η πρόσβαση προς τις παραλίες αυτές είναι κάπως δύσκολη, μια και οι δρόμοι δεν είναι ασφαλτοστρωμένοι.

Τα τελευταία χρόνια έχουν αρχίζει να κτίζονται στην ευρύτερη περιοχή αρκετά εξοχικά λόγω της καθαρής θάλασσας και της απρόσκοπτης θέας. Διαθέτει επίσης εξοχικές ταβέρνες και κέντρα διασκέδασης.

101. ΤΡΟΥΠΑΚΕΪΚΑ. Μικρός οικισμός του πρώην Δήμου Αετού, που σήμερα υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Τριφυλίας, με 15 κατοίκους και αυτοί ηλικιωμένοι.

102. TΡΑΓΑΝΑ ΓΑΡΓΑΛΙΑΝΩΝ. Ένα υπέροχο χωριό με θέα, κοντά στους Γαργαλιάνους. Σήμερα υπάγεται στο Δήμο Τριφυλίας και έχει 98 κατοίκους.

103. ΤΡΙΠΥΛΑ = ΜΥΤΥΛΑ. Το χωριό Τριπύλα, (που για κάποιο χρονικό διάστημα λεγόταν και Μυτύλα) είναι ένα όμορφο χωριό της πρώην Κοινότητας Τριπύλης και νυν Δήμου Τριφυλίας.

Το χωριό, βρίσκεται σε υψόμετρο 420 μέτρων, ανάμεσα στα χωριά Λαντζουνάτου και Λυκουδέσι, κάτω από το βουνό Μπούρα, που δεσπόζει στα νοτιοανατολικά της Τριπύλης 

104. ΤΣΕΡΤΑΙΪΚΑ. Μαζί με την κεφαλόβρυση αποτελούν το τ.δ. Κεφαλόβρυσης του πρώην Δήμου Αετού και τωρινού Δήμου Τριφυλίας. Στον  οικισμό αυτό κατοικούν μόλις 9 άνθρωποι που ασχολούνται με αγροτικές εργασίες.

Πλατεία Φαρακλάδας

105. ΦΑΡΑΚΛΑΔΑ = ΦΩΤΕΙΝΟΣ ΦΑΡΟΣ. Ανήκει στον πρώην δήμο Κυπαρισσίας και σημερινό Δήμο Τριφυλίας, αποτελούσε το μοναδικό οικισμό του ομώνυμου διαμερίσματος. Σήμερα ανήκει στον Δήμο Τριφυλίας. Απέχει 6 χιλιόμετρα από την πόλη της Κυπαρισσίας. Με βάση την απογραφή του 2001 η Φαρακλάδα έχει πληθυσμό 358 κατοίκους.

Η παλιά πλατεία των Φιλιατρών

Τμήμα της σημερινής πλατείας Φιλιατρών

106. ΦΙΛΙΑΤΡΑ. Τα Φιλιατρά είναι η έδρα του τέως ομώνυμου Δήμου και είναι μια από τις νεότερες και ομορφότερες πόλεις της Δυτικής Μεσσηνίας. Σήμερα ανήκει στο νέο Δήμο Τριφυλίας. Η ζωή της ως πόλεως χρονολογείται από το 16ο αιώνα, αλλά οι ρίζες της φαίνεται να ξεκινούν από πολύ μακριά, αφού σαν προμάμμη της φέρεται η αρχαία Εράνα, η οποία τοποθετείται στην περιοχή της Αγίας Κυριακής. Την ονομασία της η πόλη, σύμφωνα με μία από τις εκδοχές που έχουν διατυπωθεί, οφείλει στα πολλά πηγάδια που υπήρχαν, δηλ. από την εξέλιξη της λέξεως φρέαρ φρήαρ - φρηρ - φλητρόν - φλεατρόν - φιλιατρόν. Και στον πληθυντικό Φιλιατρά. Μετά την απελευθέρωση και αποκατάσταση του μικρού βασιλείου της Ελλάδος,το 1833, ο Δήμος Εράνης, δηλ. ο σημερνός Δήμος Φιλιατρών και ως το 1886, που μέγας σεισμός κατέστρεψε την πόλη, είχε γνωρίσει μεγάλη οικονομική και κοινωνική ακμή. Μετά το σεισμό η πόλη ανοικοδομήθηκε εκ βάθρων. Η κεντρική πλατεία της πόλης, η πλατεία Καποδιστρίου, με το υπέροχο Βενετσιάνικο σιντριβάνι, τους ευκαλύπτους και το γνωστό και ιστορικό ρολόι, χαρακτηριστικό γνώρισμα της πόλης, αποτελεί το κέντρο συνάντησης των Φιλιατρινών κάθε ηλικίας. Από τα Φιλιατρά καταγόταν ο Σταύρος Μπρουμίδης, πατέρας του μεγάλου ζωγράφου Κων/νου Μπρουμίδη (προτομή του βρίσκεται στο χώρο του Δημαρχείου), που είχε αποκληθεί «Μιχαήλ Άγγελος του Καπιτωλίου» εκ του γεγονότος ότι οι τοιχογραφίες του κοσμούν το Καπιτώλιο της Ουάσιγκτον. Στην περιοχή των Φιλιατρών σώζονται αρκετά μεσαιωνικά και ιδίως βυζαντινά μνημεία. Η μονή του Αγίου Χριστοφόρου, ο ιστορικός ναός της Παναγίας Βλαχέρνας, ο Άγιος Διονύσιος Μόραινας, ο ναός της Αναλήψεως, που είναι ο αρχαιότερoς σταυρεπίστεγος, ναός του κόσμου (120ς αι.), η ιερά μονή Ευαγγελίστριας και ο ιερός ναός της Παναγίας της Αγριλιώτισσας τον Αγρίλη. Ο Άγιος Χαράλαμπος είναι πολιούχος της πόλεως. Την 10η Φεβρουαρίου τελείται μεγάλη θρησκευτική πανήγυρις με συρροή χιλιάδων προσκυνητών. Επίσης το Δεκαπενταύγουστο μεγάλη γιορτή γίνεται στον Αγρίλη, της Παναγίας, της «Κυράς της Αγριλιώτισσας». Στον Αγρίλη, το Στόμιο, στην Αγία Κυριακή και στο Λαγγούβαρδο υπάρχουν μαγευτικές παραλίες με αμμουδιά και κατακάθαρη θάλασσα. Τα Φιλιατρά έχουν μεγάλη παράδοση στον πολιτισμό. Από την εποχή της ακμής τους η πραγματοποίηση πολιτιστικών δραστηριοτήτων και εκδηλώσεων έθεσε τα θεμέλια της πολιτιστικής ακμής. Ο Σύλλογος Φιλοπροόδων Φιλιατρών, βραβευμένος από την Ακαδημία Αθηνών από το 1991, πρωτοπόρος από της ιδρύσεώς του (1926) με το σχολείο Μουσικής και τη Φιλαρμονική, έχει δημιουργήσει μουσική και πολιτιστική παράδοση στην πόλη, ενώ το χορευτικό του έχει μεγάλη συμβολή στη διατήρηση και τη διάδοση των παραδοσιακών ελληνικών χωρών. Το «ΒΟΡΡΕΕΙΟΝ» Πνευματικό Κέντρο και το Πάρκο της Βλαχέρνας είναι οι εστίες της δράσης του. « Τα Βλαχέρνια » η πιο αναδεδειγμένη και πρωτότυπη εκδήλωση του Συλλόγου (29/6-1/7) με συνάντηση Φιλαρμονικών. Ο Μορφωτικός Σύλλογος Φιλιατρών «ο Πυρσός» από το 1958 με τη δραστηριότητα του έχει πλουτίσει την πολιτιστική παράδοση. Εστία του το «ΦΟΥΡΝΑΡΑΚΕΙΟΝ» Πνευματικό Κέντρο, όπου λειτουργεί η κινηματογραφική του λέσχη και τελούνται οι άλλες του δραστηριότητες. Το Συγκρότημα Ελληνικών παραδοσιακών χορών που διαθέτει έχει λάβει μέρος σε πολλά φεστιβάλ ανά την Ελλάδα. Το Φεστιβάλ χορευτικών παραδοσιακών συγκροτημάτων κάθε καλοκαίρι αποτελεί την αναδεδειγμένη του εκδήλωση. Το «ΦΟΥΡΝΑΡΑΚΕΙΟΝ» αποτελεί την έδρα και του Τριφυλιακού Ερασιτεχνικού Θεάτρου.

Το Δημοτικό Διαμέρισμα Χριστιάνοι ή Χριστιανούπολη, που είναι κτισμένο στη δυτική πλαγιά του όρους Αιγάλεω, υπήρξε μια πολυάνθρωπη και ακμάζουσα πολιτεία, έδρα Μητρπολίτη, την οποία ελάμπρυναν εξέχουσες μορφές της Ελληνικής Ορθοδοξίας. Ο Αρχαίος Βυζαντινός Ναός (του 110 αι., 1070-1075), που είναι αφιερωμένος στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος , είναι το στολίδι του χωριού, το καύχημα του Μοριά. (Αγιά Σωτήρα στο Μοριά και Αγιά Σοφιά στην πόλη). Πηγή : www.messinia-guide.gr

107. ΦΛΟΚΑ. Ένα σχετικό μικρό και γραφικό χωριό, που βρίσκεται μεταξύ Γαργαλιάνων και Πύργου Τριφυλίας. Οι 60 περίπου κάτοικοί του ασχολούνται με Αγροτικές εργασίες. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Τριφυλιας.     

108. ΦΟΝΙΣΣΑ. Πρόκειται για οικισμό της πρώην κοινότητας Ελαίας, που το 1997 προσαρτάται στον τ. Δήμο Αυλώνος ο οποίος με τη σειρά του  υπήχθη στο σημερινό Δήμο Τριφυλίας.     

Ο πληθυσμός του οικισμού σύμφωνα με την απογραφή του 2011 ανέρχεται σε 17 κατοίκους.

109. ΧΑΛΑΖΟΝΙ. Είναι χωριό των Φιλιατρών

110. ΧΟΧΛΑΣΤΗ. Χωριό του πρώην Δήμου Γαργαλιάνων και νύν Δήμου Τριφυλίας με 132 κατοίκους. Βρίσκεται σε υψόμετρο 78 μέτρων ανάμεσα σε Γαργαλιάνους και Μαραθόπολη.     

111. ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΠΟΛΗ = ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ. Χωριό της ορεινής Τριφυλίας που απέχει 12

χιλιόμετρα από τη πόλη των Φιλιατρών με 302 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2011. Η διαδρομή για το χωριό από τη πόλη των Φιλιατρών
αποτελεί μια μελωδία της φύσης. Πανδαισία χρωμάτων, αποτέλεσμα της πλούσιας βλάστησης,
συντροφεύει το περιηγητή μέχρι την είσοδο του στο χωριό. Στην είσοδο της Χριστιανούπολης η
σήμανση αναγράφει «Χριστιάνοι». Ο επισκέπτης θα διστάσει για λίγο μα μόλις αντικρίσει το ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρα (την Αγια Σοφιά του Μοριά κατά τη παράδοση) κάθε σύννεφο αμφιβολίας θα παραμεριστεί από τη σκέψη του. Παλαιά σπίτια καλοδιατηρημένα γεμάτα ζωή και πηγές με κρυστάλλινα νερά στο κέντρο του χωριού προϋπαντίζουν τον επισκέπτη. Δίπλα από τις πηγές και τη λιμνούλα με τις πάπιες που παιχνιδίζουν στα νερά της υπάρχει η ταβέρνα του χωριού.
Τόπος συνάντησης των κατοίκων συνάμα «όαση» για το κουρασμένο περιηγητή του τόπου.
Προσφέρεται για στιγμές χαλάρωσης συνοδευόμενες με γευστικά εδέσματα.