αλλα λογια
ΑΦΙΕΡΩΝΟΥΜΕ πολύ χρόνο στους υποκριτές, πολύ χρόνο στους απατεώνες. Έτσι μπαίνουν στη ζωή μας κι έτσι τη ρυπαίνουν.
ΕΠΙΒΗΤΟΡΕΣ που μαλώνουν για το ποιος την έχει μεγαλύτερη και κακοί γονείς που τρώγονται για το ποιος γέννησε το κωλόπαιδο.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ που λαμβάνω καθημερινά και ντρέπομαι να προφέρω. Βρόμα και ερμηνείες άχρηστες που κουράζομαι να χωνεύω γρήγορα.
ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ σχέση μ’ εμάς. Ο ιδρώτας τους θα είναι πάντα αποκρουστικός. Τα χρεωστικά πάντα στα χέρια τους. Θα συνεχίσουν να έρχονται στους δρόμους μας για να πουλήσουν χαρτομάντιλα.
ΟΣΟ τους παρακολουθώ, ή αηδιάζω με τον εαυτό μου ή αηδιάζω με τους άλλους.
Ή ΜΙΖΕΡΟΣ ή εγωιστής. Και στις δύο περιπτώσεις, κρατούμενος στα στρατόπεδα συγκέντρωσης θυμάτων.
ΔΗΛΩΝΩ αδιάφορος για τη βασιλεία τους, δηλώνω νεκρός για τις ανάγκες τους.
ΔΙΑΛΕΞΑ το κορίτσι που χόρευε γυμνόστηθο.
ΟΙ ΠΛΗΓΕΣ του γυμνασμένου άντρα έκλεισαν, αναμνήσεις σαν τις παλιές τις γειτονιές.
Ο ΗΛΙΟΣ καίει. Ο ουρανός είναι καθαρός. Δεν υπάρχει θέμα. Δεν υπάρχει σχόλιο.
ΔΕΝ μ’ ενοχλεί ο εαυτός μου. Δεν μ’ ενοχλούν οι άλλοι.
ΑΠΟ το παραμύθι στο επόμενο μεσολάβησε μια νυχτερινή βόλτα.
ΤΩΡΑ, όλα είναι έτοιμα για το όνειρο χωρίς τον ύπνο.
***
ΑΠΟ τον άγνωστό μου Δημήτρη Δαλδάκη το κείμενο που προηγήθηκε αλιευμένο εκ μέρους μου από το περιοδικό «Κοντέινερ» της «Ελευθεροτυπίας» τον Μάιο του 2010.
ΣΗΜΕΡΑ βέβαια ούτε η «Ελευθεροτυπία» υφίσταται πλέον ως εφημερίδα, ούτε το «Κοντέινερ» ως περιοδικό.
ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ όμως διαχρονικά επίκαιρα τα όσα στο κείμενο επισημαίνονται, αφού αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της ζωής.
ΚΑΙ η ζωή δεν παύει να μας εκπλήσσει συνεχώς με τις εναλλαγές της και να παραμένει συναρπαστική στα πάνω και στα κάτω της.
ΑΥΤΗ είναι η γοητεία της άλλωστε που την καθιστά ανεπανάληπτη και ανεκτίμητη σε κάθε εκδοχή της.
ΕΝ ΜΕΣΩ Νοεμβρίου πορευόμαστε και όσα μας περιβάλλουν παρουσιάζουν ποικίλες αποχρώσεις.
ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ δικαίωμα να αρνούμεθα την ομορφιά της ζωής παρά τις πολλές δυσκολίες που μας πιέζουν και θέλουν να αρνηθούμε το δικαίωμά μας.
Η ΑΝΟΙΞΗ στο φθινόπωρο χρειάζεται να είναι συνεχής και να αναζητά το καλοκαίρι ακόμα κι όταν χειμωνιάζει.
ΜΠΟΡΕΙΤΕ να διαφωνείτε με αυτά που γράφω, είναι δικαίωμά σας.
ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ωστόσο να έχετε το δικαίωμα της άποψής σας και να την υποστηρίζετε όσο περισσότερο μπορείτε.
ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΙ γυμνόστηθο χορεύει στο φως και εναντιώνεται στην υποκρισία των μετριοτήτων.
ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΙ εξακολουθεί να ονειρεύεται σε πείσμα κάθε εφιάλτη.
Η ΑΝΟΙΞΗ στο φθινόπωρο διαχέει τον έρωτα σαν αύρα ύπαρξης και αισιοδοξίας.
ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ είναι μια καινούργια μέρα. Κάθε μέρα η ζωή κερδίζει το στοίχημα.
ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΑ αυτό το κείμενο όταν ένα κορίτσι, μου μίλησε για το μεγαλύτερο κι ολόγιομο φεγγάρι των τελευταίων εβδομήντα χρόνων που σεργιάνιζε πάνω από την Ακρόπολη το βράδυ της Δευτέρας.
ΚΑΛΗΜΕΡΑ και υγιαίνετε φίλτατοι αναγνώστες.
Θανάσης Παντές