Η κ ΑΓΛΑΪ́Α ΚΑΓΙΑΦΑ: Ο άνθρωπος του Θεού, των γραμμάτων και της τέχνης.
Ένας ζωγραφικός πίνακας που είδα στο διαδίκτυο, μου έδωσε την αφορμή, να γράψω αυτά τα λίγα λόγια για έναν άνθρωπο των γραμμάτων, της τέχνης, μα πάνω απ' όλα για έναν άνθρωπο του Θεού, όπως τον γνώρισα.
Δασκάλα του παλαιού καιρού με μόρφωση, ήθος και μεγάλη προσφορά.
Δίδαξε χιλιάδες παιδιά σε χωριά και πόλεις πηγαίνοντας με τα πόδια και με δύσκολες καιρικές συνθήκες ιδιαιτέρως την περίοδο του χειμώνα.
Δίδασκε τους μαθητές της με αγάπη και με μητρική στοργή!
Ήξερε ότι τα περισσότερα παιδιά ήταν από αγροτικές οικογένειες και οι γονείς τους δεν είχαν την πολυτέλεια να τα βοηθήσουν ιδιαιτέρως στα διαβάσματα τους.
Εκείνη με υπομονή και προσευχή τα βοηθούσε να μάθουν να γράφουν την αλφαβήτα με στρογγυλεμένα γράμματα, να μετρούν με δάχτυλα τους και να μαθαίνουν τους αριθμούς,να έχουν τάξη και επιμέλεια στα τετράδια και τα βιβλία τους.
Απλούστευε όσο μπορούσε την παράδοση των μαθημάτων για να γίνουν και τα πιο δύσκολα πιο κατανοητά.
Πολλά από τα παιδιά της διέπρεψαν μέσα στο κοινωνικό σύνολο. Ανεξάρτητα από το εάν πήγαν στα πανεπιστήμια ή σ άλλες σχολές, έγιναν πάνω από όλα σωστοί άνθρωποι!
Αυτή που σας παρουσιάζω ήταν η κύρια Αγλαΐα Καγιάφα!
Μέλος της μεγάλης οικογένειας Καγιάφα με καταγωγή από την όμορφη Στεμνίτσα της Γορτυνίας.
Η οικογένεια της ασχολήθηκε με την τυπογραφία και γενικά με τα βιβλία και τα σχολικά είδη.
Ήταν άνθρωποι με πίστη στον Θεό και μεγάλη ευλάβεια.
Έτσι γνωρίσαμε την κ. Αγλαΐα.
Δασκάλα και άνθρωπο του Θεού. Δεν απέκτησε δική της οικογένεια διότι για οικογένεια της είχε τους αγαπημένους μαθητές της.
Αφιερώθηκε στο έργο της και τον Θεό!
Ήταν μια ιδιότυπη ασκήτρια μέσα στον κόσμο.
Που την έχανες που την έβρισκες; Σε κάποιο εξωκκλήσι της Κυπαρισσίας και της γύρω περιοχής να ανάβει τα καντήλια, να θυμιάζει, να προσεύχεται να διαβάζει ,να θαυμάζει την φύση και δια του μεγαλείου της να δοξάζει τον Κύριο μας, τον γλυκύτατο Νυμφίο της καρδιάς της.
Αυτοδίδακτη ζωγράφος και αγιογράφος.
Ώρες ατελείωτες ιστορούσε εικόνες Αγίων που κοσμούν μέχρι σήμερα τα εκκλησάκια της περιοχής και τα σπίτια πολλών χριστιανών. Ζωγράφιζε σ ότι ξύλο έβρισκε. Τα έργα της πολύ σου θυμίζουν τον λαϊκό ζωγράφο μας Θεόφιλο!
Εάν από την αγιογραφία, της έδιδαν κάποια χρήματα αμέσως τα προσέφερε σε πτωχούς και για την ανέγερση του Ιερού Ναού του Αγίου Αθανασίου Χριστιανουπόλεως της Κυπαρισσίας.
Του Αγίου που τόσο αγαπούσε, έχοντας στην μνήμη της και ένα φοβερό θαύμα που είχε επιτελέσει ο Άγιος στο χωριό της την Στεμνίτσα!
Ανήσυχο πνεύμα για τα πνευματικά συνδέθηκε με αλληλογραφία με τον Όσιο Γέροντα παπά Ματθαίο Καρακαλληνό. Οι επιστολές του ήταν για εκείνη μια πνευματική δροσιά αλλά και για άλλες πολλές φιλάρετες κοπέλες που τους τις έδιδε να τις διαβάζουν.
Αγαπούσε πολύ την Αγία Ολυμπιάδα την Διακόνισσα του Ιερού Χρυσοστόμου.
Στα έργα του Χρυσορρήμονος Αγίου, διασώζονται οι επιστολές που της έστελνε από τον τόπο της εξορίας του.
Αυτές η ευλογημένη κ Αγλαΐα τις αντέγραφε, σε τετράδια που της έδιδαν τα καλά της αδέλφια Νικόλαος και Όθων, οι γνωστοί βιβλιοπώλες της Κυπαρισσίας και τις πρόσφερε σε μαθήτριές της και σε άλλες κυρίες να τις μελετούν για την πνευματική τους ωφέλεια.
Πολύ της άρεσε να συμμετέχει στην Θεία Λειτουργία και να βοηθά τον λειτουργό ιερέα. Όρθρου βαθέος στο ψαλτήρι της Αγίας Τριάδος με λειτουργό τον παπά Παναγιώτη για την τέλεση του σαρανταλείτουργου αυτής της περιόδου. Το αντίδωρο και ο αγιασμός πολλές φορές ήταν η τροφή της ημέρας της.
Η όλη ζωή της ήταν σαν να είχε βγει μέσα από τα διηγήματα του κυρ Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη!
Τα τελευταία χρόνια της ζωής της τα πέρασε με την συντροφιά της αδελφής της Ελένης και με την φροντίδα των δικών της ανθρώπων.
Κοιμήθηκε ειρηνικά, οσιακά.
Το κουρασμένο σώμα της βρήκε ανάπαυση στο κοιμητήριο του Αγίου Δημητρίου και η καθαρή ψυχή της ευχόμεθα να χαίρεται μετά των Αγίων και Δικαίων, μέσα στον γλυκύτατο παράδεισο. Αμήν.
Αιώνια της η μνήμη!
Κάϊρο Αιγύπτου, 20 Νοεμβρίου 2024
Ο Επίσκοπος Ιππώνος Στέφανος.