google.com, pub-4409140963597879, DIRECT, f08c47fec0942fa0 Ο Ι Η ΣΟ Υ Σ πίστευε στην μ ε τ ε μ ψ ύ χ ω σ η αυτήν εννοούσε ως Α Ν Α Σ Τ Α Σ H !!!

Ο Ι Η ΣΟ Υ Σ πίστευε στην μ ε τ ε μ ψ ύ χ ω σ η αυτήν εννοούσε ως Α Ν Α Σ Τ Α Σ H !!!

 
Δυστυχώς, όλοι νομίζουν πως ο Ιησούς πίστευε πως θα γίνει  α ν ά σ τ α σ η  του ιδίου σώματος, και ‘κρίση’ από το Θεό, και ‘αιώνια κόλαση’ για τους κακούς, ή αιώνια ζωή –παράδεισος για τους καλούς.
  Υπάρχει μια μεγάλη παρεξήγηση με το θέμα αυτό και πρέπει να αρθεί!

Θα  δείξουμε  πως  -όπως ο Πυθαγόρας-, ο Ιησούς πίστευε στην μ ε τ ε μ ψ ύ χ ω σ η, και μόνον μεταφορικά-αλληγορικά-παραβολικά μιλούσε για ‘ανάσταση’ και ‘κρίση’.

                            Πυθαγόρας-Ιησούς,   κοινά  στοιχεία
   Ο Χριστός έζησε 500 χρόνια μετά τον Πυθαγόρα, και  είχε επηρεαστεί απ τους Εσσαίους, οι οποίοι είχαν εμπνευστεί από τους Πυθαγορείους!
  Άλλωστε, η ‘θρησκεία’ του Ιησού ήταν κι αυτή πολιτικό κίνημα και φιλοσοφικό ρεύμα, όπως και του Πυθαγόρα. Και έχουν πάρα πολλά κοινά σημεία:
--πίστη στην αιωνιότητα της ψυχής                   --χορτοφαγία, αποχή από θυσίες
--κοινοκτημοσύνη, ομόνοια, μυστικότητα.        --μουσική, ολιγολογία  
--άσκηση και εγκράτεια σε φαγητό –ύπνο- σεξ.
-- Είχαν πολλούς μαθητές, -κυρίως άντρες- που συνέχισαν τη θεωρία τους.
-- Οι πυθαγόρειοι φορούσαν λευκά ρούχα, μα και το κίνημα του Χριστού ήταν ένα χαρούμενο κίνημα, κι αυτοί φορούσαν χαρούμενα ρούχα. Όμως ο σύγχρονος ‘ορθόδοξος’ χριστιανισμός ,  παράλλαξε την βασική θεωρία και γι αυτό φορούν οι ιερείς και οι μοναχοί μαύρα ράσα.

Ποιός επινόησε την ‘ανάσταση’ και την ‘κρίση’  ?!
  Για το εβραϊκό ιερατείο, για την Παλαιά Διαθήκη, ‘ανάσταση’ είναι η γενική ανάσταση των νεκρών, που θα έρθει μετά την έλευση των ‘εσχάτων ημερών’.
Λέει ο προφήτης Δανιήλ στο 12:2. ‘και πολλοί από εκείνους που κοιμούνται στο χώμα της γης θα ξυπνήσουν, οι μεν σε αιώνια ζωή, οι δε σε όνειδος και σε αιώνια αποστροφή’. Το δόγμα αυτό το αποδέχονταν  κυρίως οι Φαρισαίοι .  

  Το δόγμα της ανάστασης, που υπάρχει και στην Καινή Διαθήκη, προήλθε και ως μίμηση και ελπίδα,  από την ίδια την ανάσταση του Χριστού. Λέει  ο Παύλος:  (…) ο Θεός που ανέστησε τον Κύριο Ιησού, θα αναστήσει και μας δια του Ιησού και θα μας παρουσιάσει μπροστά του.    προς Κορινθίους Β΄ επιστολή: 5:14

 Ο Χριστός ανέστησε -όπως ξέρουμε- τον Λάζαρο,  και το μοναχογιό της χήρας στην πόλη Ναΐν, ίσως και άλλους που δεν αναφέρονται. Όμως όλοι αυτοί, λίγα χρόνια μετά ξανα-πεθάνανε.  Δεν είναι , λοιπόν , αυτή η ‘ανάσταση’ που έλεγε ο Χριστός.

Ο Χριστός σε μερικά σημεία του ευαγγελίου πράγματι μιλάει για  μ ί α   ζ ω ή ,  κ ρ ί σ η  και α ν ά σ τ α σ η, αλλά μιλάει   μ ε τ α φ ο ρ ι κ ά, παραβολικά, αλληγορικά, όπως συνήθισε συχνότατα να μιλάει:
---ο Υιός του Ανθρώπου, όταν έρθει με όλη τη λαμπρότητα του Πατέρα του, μαζί με τους αγίους αγγέλους,   θα  ανταμείψει τον καθένα ανάλογα με τις πράξεις του.

Μια απόδειξη πως μιλάει παραβολικά, είναι πως σε άλλα σημεία το ευαγγέλιο λέει πως δεν θα υπάρξει κάν κρίση, αν δεν κρίνουμε εμείς τους άλλους!!!
--μη κρίνετε, για να μη κριθείτε.
--όποιος δέχεται τα λόγια μου και πιστεύει σ’  αυτόν που με έστειλε, έχει κιόλας την αιώνια ζωή και δεν θα περάσει από κρίση, αλλά ήδη μετάβηκε από τον θάνατο στη ζωή.

 Στο ευαγγέλιο ‘ανάσταση από τους νεκρούς’ δεν σημαίνει μόνο αυτό που έγινε στο Λάζαρο,  αλλά σημαίνει και   επανεμφάνιση με νέο σώμα κάποιου που έχει πεθάνει , δηλαδή  μετενσάρκωση.
 Σε 2 σημεία του ευαγγελίου, μιλά ο ίδιος ο Χριστός και αναφέρει ρητά πως ο Ιωάννης ο Βαπτιστής ήταν επανεμφάνιση-μετεμψύχωση του προφήτη Ηλία:
--Κι αν θέλετε να το παραδεχθείτε, αυτός είναι ο Ηλίας, που έμελε να ‘ρθεί.
--Σας λέω πως ο Ηλίας ήρθε κιόλας μα δεν τον αναγνώρισαν, και του έκαναν ό,τι ήθελαν, όπως πρόβλεπαν οι γραφές γι' αυτόν(…). Τότε κατάλαβαν οι μαθητές, πως εννοούσε τον Ιωάννη το Βαπτιστή.
                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                               

 Ο Χριστός κατά βάθος δεν πίστευε στην ανάσταση, και κακώς πολλές επίσημες χριστιανικές θρησκείες και δόγματα  κοροϊδεύουν τον κόσμο με ελπίδα αναστάσεως, κρίσεως, συγχωροχάρτια κλπ. .  Αλλά πιθανώς πίστευε στην μετεμψύχωση, που προϋποθέτει -βέβαια- την ύπαρξη της ψυχής, του πνεύματος.  ( Πατέρα , παραδίνω το πνεύμα μου )

                            Στην ‘άλλη ζωή’ είναι ‘σαν άγγελοι’.
   Δεν υπάρχει ανάσταση νεκρών .     Για τον θεό είναι όλοι ζωντανοί!!!         
            Ματθαίος 22: 23-33   Μάρκος 12: 18-27   Λουκάς 20: 27-40
  Έρχονται οι Σαδδουκαίοι στον Ιησού –αυτοί που ισχυρίζονται πως δεν υπάρχει ανάσταση- και τον ρωτούν: «Διδάσκαλε, ο Μωυσής μας έδωσε την εξής γραπτή εντολή:
(Δευτερονόμιο, 25:5)
      Αν κάποιου ο αδελφός πεθάνει ,κι αφήσει  γυναίκα χωρίς ν’ αποκτήσει παιδί,
    να πάρει ο αδελφός του τη γυναίκα, και να κάνει απογόνους για τον αδελφό του.
  Ήταν ,λοιπόν, 7 αδελφοί. Ο πρώτος παντρεύτηκε μια γυναίκα και πέθανε, χωρίς ν’ αφήσει απογόνους. Την παντρεύτηκε κι ο δεύτερος αδελφός,(…) και ο τρίτος,(…) και οι 7, χωρίς ν’ αφήσουν απογόνους. Τελευταία απ’ όλους πέθανε και η γυναίκα. Στην ανάσταση, όταν αναστηθούν οι νεκροί, ποιανού απ’ αυτούς θα είναι γυναίκα? (…) ».
 Ο Ιησούς τους είπε: «βρίσκεστε σε πλάνη, γιατί δεν καταλαβαίνετε ούτε τη Γραφή ούτε τη δύναμη του Θεού. Οι άνθρωποι που ζουν σ’ αυτόν τον κόσμο παντρεύονται και παντρεύουν. Όσοι όμως αξιωθούν να ‘αναστηθούν από τους νεκρούς’ και να ζήσουν στον ‘καινούργιο κόσμο’,  ούτε θα νυμφεύονται. ούτε θα παντρεύονται, αλλά θα ζουν όπως οι άγγελοι στον ουρανό και σαν Υιοί Θεού.
  Όσο ,άλλωστε, για το ότι οι νεκροί  ανασταίνονται, δε διαβάσατε στο βιβλίο του Μωυσή εκεί που γίνεται λόγος για τη βάτο?  Εκεί  είναι γραμμένο ότι  είπε ο Θεός: (Έξοδος, 3:6) ‘ εγώ είμαι ο Θεός του Αβραάμ, και ο Θεός του Ισαάκ, και ο Θεός του Ιακώβ’.            
Ο Θεός δεν είναι Θεός νεκρών, αλλά ζωντανών.  
Γιατί  γ ι  α υ τ ό ν  ό λ ο ι   ε ί ν α ι  ζ ω ν τ α ν ο ί.   Εσείς, λοιπόν, βρίσκεστε σε μεγάλη πλάνη».
 
 Ο Ιησούς ,(εκτός από το ότι τους είπε έμμεσα πως είναι λάθος να παντρεύονται τη γυναίκα του αδελφού τους, και μάλιστα σαν να είναι αντικείμενο) τους  λέει ρητά πως είναι λογοπαίγνιο η μία ανάσταση (και η κρίση) του ενός ίδιου σώματος. Όσοι πιστεύουν κάτι τέτοιο είναι σε πλάνη. Αν υπάρχει άλλος κόσμος, εκεί ‘υπάρχουν’ απλώς οι ψυχές, ‘σαν άγγελοι’ . Και ,-τέλος πάντων-, ο Θεός δεν ασχολείται με πεθαμένους, αλλά μόνο με ζωντανούς.
   Η φράση: γι αυτόν είναι όλοι ζωντανοί, σαφώς παραπέμπει στην μετεμψύχωση και –ευτυχώς- υπάρχει στο ευαγγέλιο του Λουκά, στο 20:38 . Στα άλλα δύο ευαγγέλια έχει αφαιρεθεί.  Το : Πάντες γάρ αὐτῷ ζῶσιν., είναι κάτι που δεν το ξέρουν ούτε θεολόγοι…

‘Πάτερ ημών’ και ‘σύμβολο της πίστεως’
  Ο Ιησούς μας είπε να λέμε μόνο το ‘πατερ ημών’, που δεν αναφέρει πουθενά για ανάσταση νεκρών: λέει μόνο να συγχωράμε τους άλλους: «αν συγχωρήσετε τους ανθρώπους για τα παραπτώματά τους, θα σας συγχωρήσει κι εσάς ο ουράνιος Πατέρας σας. »
 Όμως το ‘σύμβολο της πίστεως’ το οποίο συνέταξαν οι ιερείς λέει: «προσδοκώ ανάσταση νεκρών, και ζωήν του μέλλοντος αιώνος». Ο Χριστός δεν είπε κάτι τέτοιο.
              
  Διδάσκει την μετεμψύχωση στη Μάρθα, την αδελφή  του Λάζαρου!
 Είπε στη Μάρθα, αδελφή του Λάζαρου, λίγο πριν τον αναστήσει:
--  «Ο αδελφός σου θα αναστηθεί».  
--«Ξέρω πως θ’  αναστηθεί όταν θα γίνει η ανάσταση στην έσχατη ημέρα», του απάντησε η Μάρθα.
 Τότε ο Ιησούς της είπε: --‘Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή. Εκείνος που πιστεύει σ’ εμένα, κι αν πεθάνει,  θα ζήσει. Και καθένας που ζει και εμπιστεύεται σ’ εμένα, δεν θα πεθάνει ποτέ’.  
 Δηλαδή: Η Μάρθα νόμιζε πως θα γίνει κάποτε η ‘ανάσταση’ του ενός ιδίου σώματος… Όμως ο Ιησούς , ναι μεν, ανέστησε τον Λάζαρο έστω κι αν έχει πεθάνει 4 (!) μέρες.  (Στην ιατρική έχουν καταγραφεί παρά πολλές περιπτώσεις νεκροφάνειας.) Αλλά  πάλι  ξανα- πέθανε ο Λάζαρος, σε …αυτή τη ζωή.
Όμως, η ‘ανάσταση’ , η ‘αιώνια ζωή’ που έλεγε ο Χριστός είναι η επαναγέννηση, ο κύκλος ζωής και θανάτου.   Όποιος πιστεύει στον Χριστό, ακόμα κι αν πεθάνει, θα ξανα-ζήσει.  Νάτη η μετεμψύχωση!!!

 ‘Αιώνια ζωή’ έχεις αν μοιράζεις… χρήματα
  Όταν ένας τυπολάτρης, πολύ πλούσιος και ολίγον χαζός, άρχοντας των Ιουδαίων, πού τηρούσε τις 10 εντολές, πήρε στα σοβαρά ότι υπάρχει αιώνια ζωή και ήθελε να την αποκτήσει, είπε στον Ιησού:.  «διδάσκαλε αγαθέ, τι ποιήσω ίνα ζωήν αιώνιον κληρονομήσω?».  Εκεί ο Ιησούς τον προσγείωσε…
  «Ένα ακόμη σου λείπει: πούλησε όλα όσα έχεις, και δώσε τα χρήματα στους φτωχούς».

  Αν επαναστατήσεις θα έχεις ‘αιώνια ζωή’
 Όσοι ακολουθήσουν την ειρηνική επανάσταση, θα έχουν στην παρούσα ζωή πολύ περισσότερα. Αλλά  θα έχουν και  ‘άλλες ζωές’, θα αποκτήσουν την ‘αιώνια ζωή’.
--όποιος άφησε σπίτι, χωράφια,  ή γονείς ή αδέλφια ή γυναίκα ή παιδιά για χάρη της βασιλείας του Θεού, θα κερδίσει -στα χρόνια που ζούμε τώρα- πολύ περισσότερα, και μάλιστα μέσα σε διωγμούς. Αλλά και στον μελλοντικό κόσμο θα έχει την ‘αιώνια ζωή’.  

Αν υπακούς στο ευαγγέλιο θα έχεις αιώνια ζωή  
Αν υπάρχουν ,λοιπόν, πολλές ζωές που μπορεί να κάνει μια ψυχή, τότε αυτό είναι η…αιώνια ζωή… η οποία χαρίζεται σε όσους υπακούν το λόγο του ευαγγελίου…
--ας βεβαιώνω, αν κάποιος τηρήσει το λόγο μου, ποτέ δε θ’ αντικρύσει το θάνατο.  

ο Θεός δίνει τις  νέες ζωές, αλλά και ο Υιός σε …όσους θέλει!
-- όπως ο Πατέρας ανασταίνει τους νεκρούς και τους δίνει νέα ζωή, έτσι κι ο Υιός, σε όσους θέλει, δίνει την αιώνια ζωή.
 Είναι προφανές πως μιλάει μεταφορικά και καθ’ υπερβολήν. Ο λόγος είναι καθαρά ποιητικός, δεν μπορούμε να το λάβουμε  ‘κατά λέξη’.  


        Υπάρχουν ήδη οι πολλές ζωές , δηλαδή η ‘αιώνια ζωή’ - μετεμψύχωση
 Λέει  ότι   πολλές ίδιες ψυχές θα ξανα-υπάρχουν όταν ‘ξανάρθει’.
--Σας βεβαιώνω πως υπάρχουν μερικοί ανάμεσα σ’ αυτούς που βρίσκονται εδώ, οι οποίοι δε θα γευτούν το θάνατο, πριν δουν να έρχεται δυναμικά η βασιλεία του Θεού .
--Σε λίγο ο κόσμος δε θα με βλέπει πιά, εσείς όμως θα με βλέπετε, γιατί εγώ εξακολουθώ να ζω. Το ίδιο κι εσείς θα ζείτε.


Η  α λ λ η γ ο ρ ι κ ή  παραβολή  για την κρίση του κόσμου   κατά Ματθαίο 25: 31-46   
 Στην παραβολή για την ‘κρίση του κόσμου’ ο Ιησούς λέει πως δεν πρέπει να λατρεύουμε τον Θεό και τον Χριστό, αλλά να κάνουμε το καλό στους συνανθρώπους μας, και μας αφήνει να καταλάβουμε πως δεν υπάρχει ‘κρίση του κόσμου’, ούτε κόλαση και παράδεισος, ούτε ‘καλοί’ και ‘κακοί’. Όποιος καταλάβει, κατάλαβε…

« Όταν θα έρθει ο Υιός του ανθρώπου με όλη του τη μεγαλοπρέπεια, και θα τον συνοδεύουν όλοι οι άγιοι άγγελοι, θα καθίσει στον ένδοξο θρόνο του. Τότε θα συναχτούν μπροστά του όλα τα έθνη, και θα τους ξεχωρίσει όπως ξεχωρίζει ο βοσκός τα πρόβατα από τα κατσίκια. Τα πρόβατα θα τα τοποθετήσει στα δεξιά του, και τα κατσίκια στ’ αριστερά του.
   Θα πει τότε ο βασιλιάς σ’ αυτούς που βρίσκονται δεξιά του: «ελάτε, οι ευλογημένοι απ’ τον Πατέρα μου, κληρονομήστε τη βασιλεία που σας έχει ετοιμαστεί απ’ την αρχή του κόσμου. Γιατί πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα και μου δώσατε να πιώ, ήμουν ξένος και με περιμαζέψατε, γυμνός και με ντύσατε, άρρωστος και μ’ επισκεφτήκατε, φυλακισμένος κι’ ήρθατε να με δείτε».
     Τότε θα του απαντήσουν οι δίκαιοι: «Κύριε, πότε σε είδαμε να πεινάς και σε θρέψαμε, ή να διψάς και σου δώσαμε να πιείς? Πότε σε είδαμε ξένον και σε περιμαζέψαμε ή γυμνό και σε ντύσαμε?  Πότε σε είδαμε άρρωστο ή φυλακισμένο κι ήρθαμε να σε δούμε?»  Κι ο βασιλιάς θα τους απαντήσει: «σας βεβαιώνω πως αφού τα κάνατε αυτά για έναν από τους άσημους  αδελφούς μου, τα κάνατε για μένα»
   Και συνεχίζει με τους ‘κακούς’ που είναι στα αριστερά του. Του λένε τα ανάλογα, και τους απαντά το ίδιο, πως δεν έχει σημασία αν πίστευαν σε Θεό, σημασία έχει πώς φέρθηκαν σε άλλους ανθρώπους!  Αφού δεν βόηθησαν άλλους ανθρώπους,  θα πάνε στην ‘αιώνια τιμωρία’…

Συνοψίζοντας: Πολύ κακώς η επίσημη εκκλησία αποσιωπά την αντίληψη του ευαγγελίου και του Ιησού  σχετικά με την αιώνια ζωή – μετεμψύχωση, ενώ αντίθετα οι ιερείς παρουσιάζουν το δόγμα των Φαρισαίων για μια ανάσταση του ιδίου (?) σώματος, που θα γίνει μετά την ‘κρίση’. Έχουν ευθύνη γι αυτό.  
  Δεν υπάρχει μία μόνο ζωή, αλλά πολλές…, με χαρές και λύπες. Εδώ είναι η ‘κόλαση’ και ο ‘παράδεισος’…, όπως λέει ο σοφός λαός μας με 7 μόνον λέξεις…!
ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ
υποσημείωση:
1 . η ελληνική λέξη ‘ανάσταση’ κατά λέξη σημαίνει: ξανά-στάση, ξανασήκωμα. Ανάστηθι= σήκω πάνω, στάσου όρθιος, σήκω απ την καρέκλα ή το κρεβάτι.  Υπάρχει  ένα τέτοιο σημείο στο ευαγγέλιο όπου η λέξη αυτή έχει την απλή  καθημερινή σημασία του : ‘εγέρθητι’.  Είναι στο κατά Λουκάν 17:19. Εκεί, ήταν 10 λεπροί που από μακριά φώναζαν: ελέησέ μας, γιάτρεψέ μας. Τους συμβούλεψε να πάνε στους ιερείς, και καθώς πηγαίνανε έγιναν καλά. Αλλά μόνο ο ένας γύρισε για να τον ευχαριστήσει, και μάλιστα ήταν Έλληνας απ τη Σαμάρεια, Σαμαρείτης. Πέφτει στα πόδια του και τον ευχαριστεί. Κι αυτός του λέει: αναστάς πορεύου. Η πίστις σου σέσωκέ σε.  =Σήκω επάνω και πήγαινε στο καλό. Η πίστη σου σε έσωσε…
2. Όλα τα ανωτέρω αποσπάσματα του ευαγγελίου είναι απολύτως ακριβή . Και καλείται ο αναγνώστης να τα εξακριβώσει. Προσθέσαμε μόνον τα ‘εισαγωγικά’, για να αποδώσουμε την αλληγορία. Τα αρχαία χρόνια η στίξη ήταν ελλιπής, και πολλές παρεξηγήσεις οφείλονται σε αυτό.

Post a Comment

Νεότερη Παλαιότερη