Η Κοίμηση της Παναγίας.
Η γιορτή που είναι μαζί χαρά και νοσταλγία. Χαρά, γιατί η Κυρία μας ανεβαίνει στη δόξα του Ουρανού. Νοσταλγία, γιατί σαν παιδιά την αποχαιρετούμε… μα ξέρουμε πως δεν μας αφήνει ποτέ.
Πάντα είναι κοντά μας, στις χαρές και στις λύπες, στις δυσκολίες και στους αγώνες μας.
Η Παναγία είναι η τρυφερή φωνή που μας καθησυχάζει, είναι το μαντήλι που σκουπίζει τα δάκρυά μας πριν ακόμη κυλήσουν.
Είναι η Μάνα που καταλαβαίνει χωρίς να χρειαστεί να της πούμε τίποτα.
Που μας σκεπάζει ακόμη κι όταν εμείς το ξεχνάμε.
Μέσα σε αυτή τη μεγάλη γιορτή, θέλω να πω ένα μεγάλο «ευχαριστώ» σε όλους όσοι, αυτές τις μέρες, κοπιάσατε για την ευπρέπεια του Ναού μας.
Σε όσους καθάρισαν, στόλισαν, έβαλαν το μεράκι τους σε κάθε γωνιά, να ετοίμασαν το σπιτικό της Παναγίας.
Ιδιαίτερη ευχαριστία σε όσους πρόσφεραν τα λουλούδια για τον Επιτάφιο της. Λουλούδια που μιλούν χωρίς λόγια… που είναι σαν μικρές προσευχές και δάκρυα αγάπης, μεταμορφωμένα σε ευωδία και ομορφιά.
Με πολλή αγάπη ευχαριστώ τον Πρόεδρο της Τοπικής Κοινότητας Σπηλιάς, όλα τα μέλη του Τοπικού Συμβουλίου, και κάθε επώνυμο και ανώνυμο που στέκεται δίπλα στην ενορία μας και δίπλα μου προσωπικά. Η στήριξή σας είναι δύναμη και παρηγοριά για μένα.
Απόψε, η σκέψη μας πάει και σε όσους δοκιμάζονται από τις μεγάλες φωτιές. Σε όσους είδαν τον κόπο μιας ζωής να χάνεται μέσα σε λίγες ώρες.
Σε εκείνους που παλεύουν να σταθούν ξανά όρθιοι.
Τους εμπιστευόμαστε στη Μητρική αγκαλιά της Παναγίας.
Και με βαθιά ευγνωμοσύνη, μνημονεύουμε το προσωπικό του Πυροσβεστικού Σώματος και τους εθελοντές που μέρα και νύχτα, με κίνδυνο της ζωής τους, μάχονται τη φωτιά.
Είναι ήρωες της διπλανής πόρτας. Άνθρωποι που δεν σκέφτονται τον εαυτό τους, αλλά τρέχουν εκεί όπου όλοι οι άλλοι φεύγουν.
Η Παναγία να μας σκεπάζει όλους.
Να προστατεύει τα σπίτια μας, να γιατρεύει τις πληγές μας, να γεμίζει τις καρδιές μας με ειρήνη και δύναμη.
Χρόνια πολλά και ευλογημένα.
Και πάνω απ’ όλα… χρόνια γεμάτα Παναγία!