Όταν έχουμε εμείς τη μεγαλύτερη μέρα, αυτό ισχύει και για όλο το βόρειο ημισφαίριο της γης: Ευρώπη, Ασία, Β. Αμερική. Όμως για το Νότιο ημισφαίριο, αυτοί τώρα έχουν την μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου, έχουν χειμώνα σε Ν. Αμερική, Αυστραλία, Ν. Ζηλανδία, Πολυνησία...
Σε όλη τη γή, για χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι είχαν παρατηρήσει αυτές τις αλλαγές της φύσεως. Είχαν όλοι οι λαοί γιορτές γι αυτές τις ημέρες, όπως και για το χειμερινό ηλιοστάσιο, όπως και για τις ισημερίες (23 Μαρτίου- 23 Σεπτεμβρίου).
Στην περιοχή μας, και στην Ελλάδα γενικότερα, έβαζαν μικρές φωτιές στους δρόμους και τις πηδούσαν στα γρήγορα και με φόρα, όσοι μπορούσαν , χωρίς να καούν. Χαρά, γέλιο, πειράγματα. Όλοι οι γειτόνοι συναδελφώνονταν, έννοιωθαν μια ανεξήγητη ενέργεια που ερχόταν απ τη φύση... Το είχαμε για γούρι να καψαλιστούμε λίγο. Παίζαν μικροί-μεγάλοι σαν παιδιά...
Λέγαμε πως ήταν : 'τ Αγιαννιού του Ρηγανά'. Είναι μια ονομασία που έδωσε ο απλός λαός αντιδρώντας στην πολλή θρησκεία, παίρνοντας το όνομα από τη ρίγανη που ωριμάζει αυτό το μήνα ... Διότι η θρησκεία έβαλε επίτηδες σε αυτή τη μέρα την εορτή της γεννήσεως του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, του Νηστευτή, ενώ δεν μπορούμε να ξέρουμε πότε έγινε αυτή. Απλώς είναι κόλπο των παπάδων για να καλύψουν την παγανιστική φυσιολατρική εορτή του ηλιοστασίου βάζοντας μια άλλη γιορτή. Θεώρησαν την φυσική εορτή ως 'διαβολική', όπως και όλον τον αρχαίο πολιτισμό, τα αρχαία ονόματα, κλπ.
Έκαναν ,όμως, λάθος 3 μέρες! Ενώ στις 21 είναι το ηλιοστάσιο, αυτοί έβαλαν στι 24 τον Αη Γιάννη, και εμείς πηδούσαμε τις φωτιές την παραμονή, στις 23. (κανονικά έπρεπε να ήταν η αρχή του 7ου μήνα, 1 Ιουλίου, υπάρχει μια καθυστέρηση 7 ημερών. βλέπε άρθρο: έρχεται το νεο Ημερολόγιο)
Δεν πρόκειται, όμως, αυστηρά για τις 21 Ιουνίου. Όλες αυτές οι μέρες 10-15 μέρες, πριν και μετά το ηλιοστάσιο, έχουμε τις μεγαλύτερες μέρες του χρόνου. Ξημερώνει πολύ πρωΐ, και το βράδυ ξεχνάει να νυχτώσει... Μπορείς να ερευνήσεις στο ημερολόγιο ανατολή και δύση ηλίου κατά τις μέρες αυτές.
Μπορεί ο καθένας να κάνει ένα ωραίο πείραμα, αρκεί από το σπίτι του να βλέπει τον ήλιο στο ορίζοντα, όταν δύει ή όταν ανατέλει. Ας κάτσει σε ένα σταθερό σημείο 2-3 μέτρα πίσω από το τζάμι, και ας σημαδέψει επάνω στο τζάμι που πέφτει ο ήλιος στις 21 του μηνός. Το ίδιο ας σημειώσει την επόμενη μέρα, κλπ. Θα δούμε πως ο ήλιος, καθώς μετακινείται στον ορίζοντα, δύει κάθε βράδυ έναν ήλιο δίπλα! Θαύμα! (στην Κυπαρισσία, τις 3 μεγαλύτερες αυτές μέρες ο ήλιος δύει πίσω απ την αριστερή πλευρά της Ζακύνθου. Μόνο για 2 μέρες το χρόνο δεν τον βλέπουμε να κάνει μπλούμ στη θάλασσα!)
Όποιος σημαδέψει στο τζάμι τα ηλιοβασιλέματα, θα μπορεί να έχει ένα αυτοσχέδιο ηλιακό ημερολόγιο. Να βλέπει -δηλαδή-, μέσω του ηλίου τί μήνα και τί μέρα του χρόνου έχουμε!. Αυτό έκαναν οι αρχαίοι Ελληνες, και κρίμα που δεν τους μοιάζουμε σε αυτό.
Αν είχαμε ένα ηλιακό ρολόϊ ακριβείας, σαν του Εθνικού κήπου, θα μπορούσαμε -επίσης- να ξέρουμε με απλό τρόπο, όχι μόνο ώρα, αλλά και ημερομηνία!. Πειραματίσου, έχει ενδιαφέρον. Είναι και μια τρομερή ιδέα για διακόσμηση σε αυλές και πλατείες, σε πόλεις και σε χωριά..
Η γιορτή του Αηγιανιού, ή αλλιώς του Κλήδονα, που ανάβουμε τις φωτιές, δεν είναι χριστιανική. Είναιπαγκόσμια φυσική γιορτή, και είναι -βεβαίως- αρχαιοελληνική. Έρχεται απο τους προγόνους μας ως παράδοση. Είναι δείγμα πως είμαστε -έστω λίγο- Έλληνες. Είναι συγκινητικό πως επιβιώνει το έθιμο αυτό στις μέρες μας παρά την εξέλιξη. Ας διαφυλάξουμε κάθε φυσική γιορτή. Στο μέλλον πρέπει να θεσμοθετηθούν ως επίσημες παγκόσμιες αργίες τα 2 ηλιοστάσια και οι 2 ισημερίες. Η Ελλάδα θα μπορούσε να ήταν και σ αυτό πρωτοπόρος.
Θερινό ηλιοστάσιο καλωσόρισες!
Ραντεβού στην επόμενη μεγάλη αργία-γιορτή είναι στην ισημερία: 23 Σεπτεμβρίου!!