Άκουσα με ιδιαίτερη ευχαρίστηση τα ρεαλιστικά λόγια των εκλεκτών ομιλητών Νίκου Βουδούρη και Σωτήρη Χειμάρα, με συντονιστή το Δημήτρη Δήμα Και τού Πολυδραστήριου συλλήπτορα νού, Πρόεδρου τού Συλλόγου Γρηγόρη Ηλιόπουλου ,πού εκφράστηκαν με αισθήματα απέραντης αγάπης και πατριωτισμό. Αναφέρθηκαν στά διάφορα επαγγέλματα, που ασκούσαν οι κάτοικοι τού Κοπανακίου τα προηγούμενα εκατό (100) χρόνια, και πού με τον αδιάκοπο μόχθο τους, τον καθημερινό ιδρώτα τους , το σφυρί και το αμόνι, κατόρθωσαν να ανταπεξέλθουν, στις ιδιαίτερες αντίξοες συνθήκες.
Οι άνθρωποι τού Πάνελ , με το αφηγηματικό ταπεραμέντο τους , με γλαφυρότητα, μας οδήγησαν σε αναμνήσεις , που προκάλεσαν ψυχικές αναταράξεις και η θύμισή τους δημιούργησε αυτόματους συναισθηματικούς δεσμούς με το Κοπανάκι , οι προεκτάσεις των οποίων , φτάνουν μακρυά στα χρόνια εκείνα. Το Κοπανάκι πού απέχει πέντε (5) Χιλ/τρα, από το χωριό μου το Αρτίκι πού γεννήθηκα και μεγάλωσα, είναι το Κεφαλοχώρι πού πήγαινα σχολείο στο Γυμνάσιο, περπατώντας καθημερινά τρείς (3)ώρες, μαζί με τα άλλα παιδιά τού χωριού.Φωτογραφία του χρήστη Σύλλογος των απανταχού Κοπανακαίων. Επίσης , κάθε Κυριακή στο παζάρι, πηγαίναμε με τους γονείς με τα μουλάρια φορτωμένα και πουλούσαμε αγροτικά προϊόντα, όπως πορτοκάλια,τομάτες, κοτόπουλα, αρνιά, κατσίκια και αγοράζαμε , ρύζι, μακαρόνια, ζάχαρι καί άλλα τρόφιμα, για όλη την εβδομάδα προς συντήρηση της οικογένειάς μας.
Ο Συγγραφέας Χρήστος Γκότσης,γεμάτος αίσθημα αγάπης ,και ενθουσιασμό,προ πάντων γεμάτος πατριωτισμό,σεμνός και, μετριόφρων,υπογράμμισε έντεχνα,χαρές και λύπες των ανθρώπων και τους έντυσε με τη ζεστασιά της ψυχής του,παραθέτοντας,πολύμορφες ψηφίδες,πού έφτιαχναν την μαγική εικόνα της φτώχειας και ανέχειας περιγράφοντας όλα τα επαγγέλματα πού ασκούσαν. Περιέγραψε το Κοπανακαίικο υπαίθριο παζάρι,πού αποτελούσε πόλο έλξης γιά τους ντόπιους ,τούς επισκέπτες και τους κατοίκους των γύρω χωριών. Οι λεπτομέρειες προσέδωσαν, στην ιστορική πραγματικότητα, το ιδιαίτερο χρώμα της εποχής. Με το πλούσιο φωτογραφικό υλικό, παρουσίασε τα εντυπωσιακά πέτρινα σπίτια, την «κλασική» πλατεία και τα σαράντα τρεία(43)επαγγέλματα της απασχόλησης τους, αναλύοντας το τρόπο,τις διαδικασίες και μεθοδολογίες άσκησής τους επιδυκνείοντας με φωτογραφίες,όλα τα αναγκαία εργαλεία πού χρησιμοποιούσαν,γενόμενοι φωτεινοί διδάχοι γιά τους επιγενομένους.Τόνισε ιδιαίτερα ότι οι αποτελεσματικοί συμβουλάτορες στην περιγραφή, ήταν οι ίδιοι οι επαγγελματίες, πού με το πολυσχιδές πνεύμα τους , ασκούν και σήμερα μερικά επαγγέλματα, τονίζοντας στις συνεντεύξεις τους, ότι η εργασία δεν είναι ντροπή,ότι ντροπή είναι η οκνηρία, διαμορφώνοντας ένα κλίμα ακίνητης εγρήγορσης, στην ευρύτερη κοινωνία.
Το περιεχόμενο των (370) σελίδων του βιβλίου , με τη ζωντανή περιγραφή των παρουσιαστών και του Χρήστου Γκότση , ήταν η «φωτογραφία» η «ακτινογραφία»της ζωής των επαγγελματιών στο Κοπανάκι, στα δύσκολα χρόνια τού Εικοστού «20» αιώνα, με φυγόκεντρη περισκόπηση των σύγχρονων συγκυριών πού αδειάζει η ύπαιθρος, φεύγουν οι νέοι μας σε ξένες χώρες και η παράδοση αποδυναμώνεται ,μαζί με τις αξίες πού ουσιώνουν , τον Πολιτισμό,την αλληλεγγύη, τον αλτρουισμό και την αφοσίωση στο γενέθλιο τόπο.
Οι περισσότεροι παρευρισκόμενοι ακροατές, έχουμε γεννηθεί στα όμορφα γραφικά χωριά μας, όπως είναι και το Κοπανάκι , με την άγρια ακατέργαστη ομορφιά, σπάνιας οπτικής εικόνας, με τα παραδοσιακά πέτρινα σπίτια χτισμένα το ένα κοντά στο άλλο και τούς στενούς δρόμους ανάμεσά τους. Οι εικόνες τους ακτινοβολούν μέσα στη θύμησή μας, σε εκατοντάδες αναμνήσεις και δημιουργούν ολιγόχρονη χαρά και συναισθηματισμό, με τη συγκίνηση της ψυχής μας. Συγχαρητήρια σε όλους,τους συντελεστές της ωραίας εκδήλωσης και σε όσους βοήθησαν για την έκδοση και κυκλοφορία τού βιβλίου,πού αποτελεί ιδιαίτερο πολιτιστικό στοιχείο , για την ιστορική παράδοση τού τόπου μας.
Δημήτρης. Μητρόπουλος