ΓΡΑΦΕΙ Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το πλαστικό –που είναι παράγωγο του πετρελαίου- έχει μπει ‘για τα καλά’ στη ζωή μας. Πλαστικά ποτήρια, πλαστικά μπουκάλια, και -τέλος -πλαστικές καρέκλες και τραπέζια (από ένα είδος πλαστικού που λέγεται: ‘μελαμίνη’). Σε λίγο θα φτιάξουν και πλαστικό κρεβάτι.
Οι σημερινοί άνθρωποι χαλούν χιλιάδες ευρώ για να φτιάξουν μαρμάρινο τάφο, και δεν χαλάνε 100 για να τρώνε σε μαρμάρινο τραπέζι. Άλλοι είναι πιο βιτσιόζοι, τρώνε σε τραπέζι πολυτελείας, αλλά κάθονται σε πλαστική καρέκλα… Έχουν πλαστικές καρέκλες ακόμα και σε μεγάλα Συνέδρια και σε Εκκλησίες, έτσι όπως πάνε θα βάλουν και στη Βουλή και στα Δικαστήρια.
Ο βασικός λόγος που οι πλαστικές καρέκλες μέσα σε 2 δεκαετίες αντικατέστησαν τις παραδοσιακές ξύλινες-ψάθινες είναι επειδή είναι ελαφριές και στοιβάζονται εύκολα. Τι κρίμα! Οι γύφτοι που ήξεραν και έφτιαχναν με το ψαθί τις καρέκλες, και φώναζαν: καρκελά!..., καρεκλά!.., καρέκλες!… , αναγκάστηκαν απ την εξέλιξη να πουλάνε πλαστικές.
Και αν σκεφτούμε πως υπάρχουν και άλλες παραλλαγές από σίδερο και πλαστικό ή ψεύτικο ψαθί, βλέπουμε πως οι αληθινές καρέκλες είναι σήμερα μόνο το 5%. Όσοι πουλούν τις μοντέρνες καρέκλες, πιάνουν ‘κορόιδο’ μαγαζάτορες και ιδιώτες, και τους πουλούν πανάκριβα άχρηστα πράγματα.
Λένε πως την πλαστική στοιβαζόμενη καρέκλα την είχε εφεύρει ένας Ιταλός, και σήμερα έχουν πουληθεί δισεκατομμύρια σε όλον τον πλανήτη.. Έχουν θησαυρίσει πολλοί σε βάρος όλης της γης.
Φαίνεται υπερβολικό, αλλά ένα μέρος από την γενική κατάπτωση των αξιών στην εποχή μας , οφείλεται στο πολύ πλαστικό και ειδικά στις πλαστικές καρέκλες, διότι το κάθισμα που καθόμαστε επηρεάζει πολύ τη ζωή μας.
Οι αρχαίοι στα θέατρα δεν είχαν καν καρέκλες, αλλά μόνο κυκλικούς πάγκους, πεζούλες, δεν ακουμπούσαν την πλάτη τους, κι όμως δεν κουράζονταν καθόλου. Διότι κάθονταν 2-3-4 ώρες τη μέρα, την άλλη μέρα περπατούσαν ή εργάζονταν. Η καρέκλα πρέπει να είναι κάπως σκληρή για να μας σκληραγωγεί, να μη μας χαζεύει.
Ειδικά σήμερα που ο άνθρωπος κάνει δουλειά γραφείου και κάθεται 15 ώρες τη μέρα, σε καρέκλα ή αυτοκίνητο, σήμερα που δεν περπατάει κανείς, όλοι είναι υπέρβαροι, και έχουν προβλήματα με τη μέση τους, σήμερα είναι ανάγκη να είναι σκληρές οι καρέκλες για σκληραγωγία.
Οι σύγχρονες καρέκλες γραφείου με τις 5 ρόδες, που κάθεσαι και ‘κάθονται’ κι αυτές, που σηκώνεσαι και δεν σ’ αφήνουν, ανεβαίνουν κι αυτές, είναι καρέκλες της χαζομάρας. Τα ‘μπάκετ’ καθίσματα των αυτοκινήτων επίσης χαζεύουν τον οδηγό.
Η λέξη ‘ανατομικό’ και ‘ορθοπεδικό’ κάθισμα, παπούτσι, στρώμα, κλπ, είναι απάτη διότι δεν πρέπει να έχει ακριβώς το σχήμα του σώματος, αλλά πρέπει να σκληραγωγείται το σώμα.
πλαστικές καρέκλες ή ψάθινες ??
Ας βάλουμε στη ζυγαριά τα συν και πλην που έχουν οι πλαστικές και οι παραδοσιακές ψάθινες καρέκλες και ας τις βαθμολογήσουμε.
•--Ευκολία στην αποθήκευση-μεταφορά: οι πλαστικές στοιβάζονται 5 φορές καλύτερα από τις ξύλινες-ψάθινες. Αλλά και οι ξύλινες στοιβάζονται ανά δύο.
•--Διάρκεια ζωής: οι ψάθινες κρατάνε 10 φορές περισσότερο, 40-50 και παραπάνω χρόνια , οι πλαστικές αντέχουν κατά μέσο όρο μόνο 2-3 χρόνια.
•--Τιμή αγοράς: οι πλαστικές είναι λίγο φτηνότερες.
•--Άνεση στο κάθισμα: οι ξύλινες είναι 5 φορές πιο πρακτικές και άνετες, ακουμπάς πόδι και χέρι στη διπλανή, είναι ‘της παρέας’. Οι πλαστικές κουνιούνται, σε κλείνουν γύρω-γύρω, δεν μπορείς να ανοίξεις τα πόδια.
•--Ασφάλεια: οι πλαστικές σπάνε εύκολα, φθείρονται ακόμα κι από τον ήλιο, τρίβονται σαν σκόνη, και πολλοί έχουν πέσει και έχουν σπάσει κόκκαλα.
•--Υλικό: οι μεν είναι χειροποίητες, ξύλινες. Οι άλλες δεν ανακυκλώνονται, τις πετάνε παντού μισοσπασμένες, κι όταν καούν βρωμάνε. Από οικολογικής απόψεως οι ξύλινες είναι 100 φορές καλύτερες, έστω κι αν είναι από ξύλο, από κομένο δέντρο.
•--Ομορφιά: όσο κι αν είναι υποκειμενικό το ωραίο, η ξύλινη είναι 10 φορές πιο όμορφη, είναι έργο τέχνης, η άλλη είναι μια βλακεία.
Συνολικά η αναλογία είναι 1 προς 10 !!!, δηλαδή οι παραδοσιακές καρέκλες είναι πιο συμφέρουσες 10 φορές περισσότερο!!! Κι όμως όλοι έχουμε πλαστικές καρέκλες μόνο και μόνο επειδή στοιβάζονται και μεταφέρονται, τόσο κακοί τεμπέληδες γίναμε.
Βιοτεχνία για ψάθινες καρέκλες Μπορεί να γίνει σε κάθε γειτονιά και σε κάθε μικρή πόλη, μια μικρή βιοτεχνία που να φτιάχνει και να επισκευάζει τις ξύλινες –ψάθινες καρέκλες. Χρειάζεται ένα μικρό κτίσμα και τα βασικά μηχανήματα. Θα βρούν ωραία μερακλίδικη δουλειά χιλιάδες άνθρωποι.
Είναι μια εύκολη –σχετικά- τέχνη, που κρατά απ την αρχαιότητα. Οι παλαιές παραδοσιακές καρέκλες είναι ακριβώς ίδιες σαν των αρχαίων Ελλήνων!!!…
Ο καθένας μπορεί να μάθει πώς πλέκεται μια καρέκλα. Παίρνουμε το ψαθί-τα βούρλα, το ξεραίνουμε, το χωρίζουμε στη μέση, και στο πλέκουμε εναλλάξ στις 4 πλευρές της καρέκλας στρίβοντάς το συγχρόνως και προσθέτοντας και νέο ψαθί. Ξεκινάμε απ έξω και προχωρούμε προς τα μέσα. Υπάρχουν και τα έτοιμα ‘φορετά’ βιδωμένα ψαθιά που έρχονται από την Κίνα, αλλά η αυθεντική πλεχτή πάνω στο ξύλο καρέκλα είναι η ανώτερη απ όλες. Ένας έμπειρος τεχνίτης φτιάχνει μια καρέκλα σε μισή ώρα, κι αυτή θα αντέξει πολλές δεκαετίες, ‘μια ζωή’!!!.
--Καθώς θα αρχίσει να γίνεται μόδα πάλι η παραδοσιακή καρέκλα, θα χρειαστεί να κάνουν και καλλιέργεια στα βούρλα που είναι υδρόφιλα φυτά. Μπορείς να μεταφυτέψεις μια ρίζα για να έχεις για τις καρέκλες σου. Ευτυχώς υπάρχουν ακόμα τσιγγάνοι που ξέρουν την αρχαία αυτή τέχνη και μπορούν να φτιάξουν καρέκλες, αλλά και να μας διδάξουν να μάθουμε και μεις.
–Εκτός από ψαθί, φτιάχνεται επίσης και με σχοινί ‘αθάνατο’, και πιο εύκολα…
------------Θυμάμαι ακόμα το ανεξήγητο σοκ που έπαθα όταν είδα για πρώτη φορά ένα μαγαζί με πλαστικές καρέκλες, 25 χρόνια πριν. Είναι μια διαβολική εφεύρεση που χαζεύει και τεμπελιάζει τον άνθρωπο... Κανονικά θα έπρεπε να απαγορευτούν, αλλά άστες για να ξεχωρίζουμε πιο εύκολα τους βλάκες.
Είναι παγκόσμιο το φαινόμενο της πλαστικής καρέκλας. Να η πρόκληση!, να αρχίσει από την Ελλάδα το ‘ξήλωμα’ της .