Αν το άκουγαν αυτό οι αρχαίοι Ελληνες, θα έβαζε τα γέλια με την κατάντια μας... Μάλλον θα μας παίρνανε για τρελούς.
Αλλά απο που προήλθε ο πληθυντικός αριθμός, και απο που το 'Κύριε' ?.
Οι ευγενείς της Ευρώπης, πλούσιοι, βασιλιάδες, κλπ, μετα την Αναγέννηση εφεύραν τον πληθυντικό αριθμο για να ξεχωρίζουν απο τον φτωχό λαο. Γάλλοι, Αγγλοι, Γερμανοί, κλπ., Δηλαδή επέβαλλαν το φόβο, να πρεπει μιλάς σε εναν σαν να είναι πολλοί. Με τον καιρό το συνήθιζαν οι ευγενείς και το έλεγαν και μεταξύ τους. Είναι ο 'πληθυντικός της ευγενείας'. Οι μεγάλοι βασιλείς μιλάνε και για τον εαυτό τους στον πληθυντικό:. δεν λένε: θέλω εναν καφέ, αλλά: θα επιθυμούσαμε εναν καφέ! Εφηύραν, μάλιστα , και το τρίτο προσωπο: τι θα επιθυμούσε η Υψηλότητα σας? Αν τους άκουγε ένας ψυχίατρος της αρχαιότητας θα τους πήγαινε για θεραπεία.
Αργότερα η κακιά αυτή συνήθεια πήγε και στον απλό λαο, κι έτσι όλοι έγιναν ευγενείς 'της δεκάρας'. Στις μέρες μας όλος ο 'πολιτισμένος' κόσμος, Ευρώπη και Αμερικη, όλοι μιλούν στον πληθυντικό αριθμο. Αν δεν αντιδράσουμε, ίσως να το κανουν και ποινικό αδίκημα το να μιλάς στον άλλο στον ενικό...
Αλλά το 'Κύριε' απο που προήλθε? Θα το εξηγήσουμε αμέσως αφού πρωτα, βρούμε το αντίθετο του 'κύριος'. Κύριος είναι αυτός που έχει κύρος, ο άρχοντας, ο σεβαστός. Το αντίθετο είναι το 'άκυρος', αυτός που δεν είναι έγκυρος, που δεν έχει κύρος.
Οι ρίζες της λέξης 'Κύριος' βρίσκονται στην στην Παλαιά Διαθήκη, το αρχαιότερο θρησκευτικό βιβλιο που επανω του βασίζονται 3 θρησκείες, Ιουδαϊσμός, Μουσουλμανισμός και Χριστιανισμός. Εκεί, στην Παλαιά Διαθήκη, αναφέρεται 6 χιλιαδες φορες (!) το όνομα του θεού: 'Ιεχωβά', των αρχαίων εβραίων, και στην πορεία μεταφράστηκε στα ελληνικά ως 'Κύριος' ,(στην περιβόητη μετάφραση των 'εβδομήκοντα') . Στην Καινή Διαθήκη , 'Κύριος' - πλεον- ονομαζεται ο Ιησούς, ο Χριστός.
Λέει σε ενα σημείο στο ευαγγέλιο:. τι με λέτε : 'κύριε, κύριε', και δεν κάνετε όσα σας λέω? Δηλαδή ο Χριστός δεν ήθελε να τον λένε 'Κύριο'. Κι όμως οι δεσποτάδες σήμερα απαιτούν σεβασμο και θέλουν να τους αποκαλούν διπλή φορά, κυρίους?: π.χ. ο Κύριος- Κύριος Ιερώνυμος.
Στην πορεία, ονομάστηκαν και οι γυναίκες 'κυρίες', κι έτσι όλοι σήμερα λένε συνεχώς και υπερβολικά αυτή τη λεξη : π..χ. ο κύριος Βαρουφάκης,συνάντησε τον κ.. Σόιμπλε, κα την κυρία Μέρκελ, και ειπαν 'κεριά και λιβάνια', όπως αυθορμήτως σχολιάζει ο λαος μας απο αντίδραση στην λάθος αυτή προσφώνηση.
Μερικοί αγράμματοι δημοσιογράφοι λένε 'Κύριο' ακόμα και τον πρωθυπουργό, π.χ. : 'ο κύριος Πρωθυπουργός Τσίπρας', ενω είναι λάθος να υπαρχουν 2 τίτλοι συγχρόνως.
Τέλος πάντων, πρεπει καποτε να ξαναγυρίσουμε στην αρχαία ελληνική αληθινή ευγένεια, και να ξεπεράσουμε την ψεύτικη ευρωπαϊκή ευγένεια του: παρακαλώ-συγνώμη-ευχαριστώ, κλπ.
Οι αρχαίοι Ελληνες δεν είχαν ουτε επώνυμο. Ο Σωκράτης ηταν γιος του Σωφρονίσκου και της Φαιναρέτης, ένας ολυμπιονίκης ηταν ο Δίων ο Κυπαρισσευς, δηλαδή αυτός που κατάγεται απο την Κυπαρισσία. Είχαν δηλαδή ως επώνυμο τα ονόματα των γονέων η τον τόπο καταγωγής. Οι Αρχαίοι συνήθως είχαν μονο το μικρο τους όνομα, δηλαδή είχαν πολλές εκατοντάδες διαφορετικά πανέμορφα ονόματα και καθώς έμεναν σε μικρές πολεις δεν χρειαζόταν καν το επώνυμο.
Στις μέρες μας αναβιώνουν τα αρχαία ονόματα. Μαζί μ αυτά ξαναβιώνει και ο αρχαίος πολιτισμός. Είναι θέμα χρονου να ξεφύγουμε απο την ψεύτικη ευγένεια και να πάμε στην αληθινή.
Αντώνιος ο Κυπαρισσευς, 21-3-2015