ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΟΠΑΝΑΚΙΟΥ ΤΗΣ ΟΡΕΙΝΗΣ ΤΡΥΦΙΛΙΑΣ ΜΕ ΕΠΟΧΕΣ ΓΕΜΑΤΕΣ ΕΛΠΙΔΑ...
Γύρω στο 1910 οι πρώτοι κάτοικοι των γύρω συνοικισμών στο Κάτω Κοπανάκι, αισθανόμενοι την ανάγκη να μορφωθούν τα παιδιά τους και να μην μείνουν «ξύλα απελέκητα», και επειδή εκείνη την εποχή με κρύο, βροχή ή με ζέστη τα παιδιά έπρεπε να περπατήσουν αρκετά μεγάλες αποστάσεις, για να πάνε στο Δημοτικό Σχολείο που ήταν στο χωριό Βαρυμπόπι, μέσα από μονοπάτια, ερημιές, ρεματιές και πολλές φορές ορμητικούς χειμάρους. Αποφάσισαν να νοικιάσουν από κοινού ένα σπίτι στο Κάτω Κοπανάκι, το σπίτι του Μήτσο –
ΩΡΑ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ, ΚΑΙ Η ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΞΥΛΟΣΟΜΠΑ
Κώτσου Κυριακόπουλου πατέρα της Τσάνας, αργότερα γυναίκας του μπάρμπα Γιάννη Κοράκη. Πάνω λοιπόν από το κατώϊ ευτυχώς σε ξύλινο πάτωμα, δημιουργήθηκε η πρώτη αίθουσα διδασκαλίας, του Α! Μονοταξίου Δημοτικού Σχολείου Κοπανακίου. Τα θρανία ξύλινα, στριμωχτά κάθονταν τρία παιδιά σε κάθε ένα θρανίο. Αν δεν έφταναν τα θρανία τότε τα παιδιά έφερναν και τα σκαμνάκια τους, ή ένα κουτσουράκι για να καθονται, δεν ήταν λίγες οι φορές που τα παιδιά παρακολουθούσαν το μάθημα καθισμένα στο πάτωμα
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ https://kyparissiagr.blogspot.com/2023/04/blog-post_517.html