ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ - Η ΧΑΡΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
Επαναλαμβανόμενο, αιώνιο, πανανθρώπινο και αναντικατάστατο το αίτημα της χαράς. Ποιός δεν την χρειάζεται? Χαρές ευχόμαστε στους συνανθρώπους μας. Χαρές ευχόμαστε να μας δίνει κι ο Θεός. Ποιός θα μπορούσε να ζητήσει λύπες, δυσχέρειες, δοκιμασίες.
Η χαρά ως συναισθηματική κατάσταση συγκαταλέγεται ανάμεσα στα θετικά συναισθήματα. Τη βιώνουμε σε πολλές διαφορετικές καταστάσεις, όπως για παράδειγμα όταν αποκτάμε κάτι που επιθυμούμε, όταν βρισκόμαστε με ανθρώπους που μας αγαπούν, όταν κάνουμε πράγματα που συνοδεύονται από ευχάριστες αναμνήσεις, όταν ανήκουμε σε ομάδες ανθρώπων που μας αποδέχονται, όταν καταλαβαίνουμε ότι μας εκτιμούν και μας σέβονται και για πολλούς άλλους λόγους που μπορεί να σκεφθεί ο καθένας.
Η εξωλεκτική μας συμπεριφορά όταν βιώνουμε αυτό το συναίσθημα μας κάνει να χαμογελάμε χωρίς να το συνειδητοποιούμε μερικές φορές, το πρόσωπο μας λάμπει, μοιραζόμαστε το συναίσθημα αυτό πιο εύκολα με άλλους ανθρώπους, υπάρχει μια τάση να μιλάμε περισσότερο και με ενθουσιώδη τόνο φωνής.
Είναι εξαιρετικά σημαντικό να παίρνουμε και να δίνουμε χαρά σε κάθε έστω και μικρή περίσταση που μας δίδεται η ευκαιρία, ακόμα κι αν κάποια περίοδος της ζωής μας χαρακτηρίζεται από δυσκολίες. Ακόμα και τότε καλό είναι να εφευρίσκουμε πηγές χαράς οι οποίες προέρχονται από μικρά πράγματα της καθημερινότητας γύρω μας και μπορούν να μας προσφέρουν έστω και πρόσκαιρη ανακούφιση και αλλαγή διάθεσης.
Κάποιοι λένε ότι η ουσία ολόκληρης της ζωής μας είναι να βιώνουμε χαρά. Άλλοι, ότι η χαρά ανεβάζει τη ψυχολογία μας. Σχεδόν όλοι γύρω μας, όμως, ομολογούν πως οι καταστάσεις, τους έχουν φέρει σε τέτοιο σημείο ώστε να έχουν πολύ καιρό να νιώσουν χαρούμενοι. Συνήθως όταν σκεφτόμαστε τη χαρά και πράγματα οι καταστάσεις που μας προκαλούν αυτό το όμορφο συναίσθημα, καταλήγουμε να ασχολούμαστε με όλα εκείνα τα οποία μας τη στερούν.
Μοιάζει σαν, όσο περισσότερο προσπαθούμε και αγωνιούμε να τη φτάσουμε, τόσο πιο δύσκολη να γίνεται η κατάκτησή της. Μας απορροφούν όσα δεν έχουμε, δεν είμαστε, δεν καταφέραμε ακόμη, όσα έχουμε στερηθεί, όσα θα θέλαμε και μοιάζουν - στο τώρα- άπιαστα.
Πολλές φορές οι άνθρωποι αν και καταφέρνουμε στόχους και εκπληρώνουμε επιθυμίες αδυνατούμε να μείνουμε στο συναίσθημα της χαράς, να αφεθούμε ολοκληρωτικά σε αυτήν και να την γευτούμε.
Αντίθετα, "σαμποτάρουμε" τη χαρά μας με το να προχωράμε απευθείας στο επόμενο βήμα, στον επόμενο στόχο με συνέπεια να μας διακατέχει ένα αίσθημα ανικανοποίητου.
Το να πούμε ότι "η χαρά είναι επιλογή" είναι πράγματι μια υπεραπλούστευση κι αυτό γιατί ο καθένας από εμάς βιώνει και έχει βιώσει στη ζωή του γεγονότα και καταστάσεις που το κάνουν δύσκολο πολλές φορές να βρούμε τη γαλήνη που τόσο προσδοκούμε.
Κάθε συναίσθημα που νιώθουμε επηρεάζει τον εγκέφαλό μας και το αντίθετο. Νιώθουμε χαρά στο σώμα μας, εξαιτίας της απελευθέρωσης ντοπαμίνης και σεροτονίνης. Συνεπώς, όταν κάτι που αντιλαμβάνεσαι ως ευχάριστο να συμβαίνει, ο εγκέφαλος μας λαμβάνει σήμα να απελευθερώσει αυτές τις χημικές ουσίες στο κεντρικό νευρικό σύστημα.
Έχετε ποτέ παρατηρήσει ότι όταν νιώθετε ιδιαίτερα χαρούμενοι, το πρόσωπο σας κοκκινίζει ή η καρδιά σας χτυπά δυνατά. Αυτό οφείλετε στην επίδραση του κυκλοφοριακού συστήματος.
Η χαρά συνδέεται με την αυτοεκτίμηση και την προσωπική μας αξία. Είναι η προσωπική δουλειά ζωής με τον εαυτό μας και πηγάζει από μέσα μας...
Σας Ευχαριστώ
Δημήτριος Μητρόπουλος
ΒΙΟΣ ΑΓΙΟΥ : Η ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
(Αγάπη και Μαρτύριο)
Η ΑΓΙΑ Παρασκευή (2ος μ. Χ. αι.), η τόσο θαυματουργή, αλλά και τόσο αγαπητή στον λαό του Θεού Αγία, γνώριζε καλά τα λόγια του αποστόλου Παύλου :"..... Και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντα μου, και αν παραδώσω το σώμα μου ίνα καυθήσωμαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμε....." (Κορ. ιγ' 3).
Δηλαδή, ακόμα και αν δώσω ελεημοσύνη όλα τα υπάρχοντα μου και εάν παραδώσω το σώμα μου στην φωτιά (για τον Χριστό), εάν δεν έχω αγάπη, δεν ωφελούμε τίποτα.
Η ΑΓΙΑ Παρασκευή γεννήθηκε στη Ρώμη επί βασιλείας αυτοκράτορας Αντωνίνου (138-160) μ. Χ. Οι γονείς της και εκείνοι χριστιανοί, φρόντισαν για την χριστιανική αγωγή της, ήταν και το μοναχοπαίδι τους, όπως είχαν υποσχεθεί στο Θεό στην περίπτωση που θα τους χάριζε ένα παιδί.
Το παιδί γεννήθηκε ημέρα Παρασκευή και έλαβε αυτό το όνομα.
Οι γονείς της πέθαναν όταν η Παρασκευή ήταν μόλις 20 ετών και εκείνη μοίρασε όλη την περιουσία της στους φτωχούς και αφοσιώθηκε να κηρύττει τη χριστιανική πίστη στη Ρώμη και στα περίχωρα της πόλης.
Η ΑΓΙΑ παρότι ζούσε σε χρόνια διωγμών τον 2ο μ Χ αιώνα, είχε τόση αγάπη στο Χριστό, που χωρίς φόβο κήρυττε το μήνυμα του Ευαγγελίου στους ανθρώπους.
Αποτέλεσμα του κηρυκτικού της έργου ήταν να συλληφθεί πολλές φορές να οδηγηθεί σε κριτήρια ηγεμόνων και να δεχθεί πολλά και φρικτά βασανιστήρια. Η πίστη της όμως και η μεγάλη της αγάπη την έκαναν να μην πτοείται από απειλές και βασάνους. Και το σπουδαίο ήταν ότι δεν κρατούσε κακία και δεν έβγαινε από την καρδιά της ούτε ίχνος εκδικητικότητας Τα δεχόταν όλα με καρτερία και χαιρόταν να βλέπει τους ανθρώπους, ακόμα και τους βασανιστές, να ομολογούν τον Χριστό.
Η δράση της δεν άρεσε καθόλου στον ειδωλολάτρη αυτοκράτορα Αντωνίνο. Διέταξε να τη συλλάβουν και της υποσχέθηκε όλα τα πλούτη του κόσμου προκειμένου να θυσιάσει στα είδωλα.
Η ΑΓΙΑ παρέμεινε σταθερά στην πίστη της, τότε την υπέβαλε στο βασανιστήριο της πυρακτωμένης περικεφαλαίας. Η ΑΓΙΑ υπέμεινε με καρτερικότητα.
Τότε ο Αντωνίνος διέταξε και την έβαλαν σε ένα λέβητα με καυτό λάδι και πίσσα.
Για μια ακόμη φορά όμως, μπροστά στα έκπληκτα ματιά των βασανιστών, η Αγία έμεινε αβλαβής. Το υγρό μείγμα, που έβραζε και ζεματούσε, έχοντας αναπτύξει υψηλή θερμοκρασία, έγινε με τη χάρη του Θεού ένα δροσιστικό λουτρό. Η ΑΓΙΑ χαιρόταν και δοξολογούσε το όνομα του Θεού, ενώ ο ηγεμόνας έφριττε και λυσσομανούσε. Ο ηγεμόνας, βλέποντας την αντοχή της στα μαρτυρία, θεώρησε ότι με τον τρόπο αυτό ή θα απαλλαγεί οριστικά από την παρουσία της Αγίας ή εκείνη θα φοβηθεί και θα αλλαξοπιστήσει.
Έξαλλος τότε, κατηγόρησε τους δήμιους για την ανικανότητά τους να βράσουν το καζάνι, όπως έπρεπε. Και στρεφόμενος στην Αγία, ζήτησε να του ρίξει λίγες σταγόνες, για να δει εάν το μείγμα ήταν καυτό. Κατά θαυμαστό τρόπο, το δροσιστικό, για την Αγία υγρό, επανήλθε στις πραγματικές του ιδιότητες.
Το αποτέλεσμα ήταν να καούν τα μάτια του ηγεμόνα. Τώρα εκείνος, με συντριβή καρδιάς, παρακαλούσε την Αγία να τον θεραπεύσει.
Η ΑΓΙΑ Παρασκευή, χωρίς να αισθανθεί έπαρση ή κακία, βγήκε από το καζάνι και με μεγάλη στοργή και αγάπη θεράπευσε τα καμένα ματιά του ταλαίπωρου ηγεμόνα.
Ο ηγεμόνας πίστεψε στο Χριστό και η Αγία αφέθηκε ελεύθερη να συνεχίσει το κηρυκτικό της έργο. Αργότερα πέρασε και άλλα βασανιστήρια από άλλους δύο βασιλείς, αλλά η πίστη της δεν κλονίστηκε.
Ομολόγησε με παρρησία τον Χριστό και έχυσε μαρτυρικά το τίμιο αίμα της.
Σας ευχαριστώ
Δημήτριος Μητρόπουλος
Ο ΘΥΜΟΣΟΦΟΣ ΛΑΟΣ ΛΕΕΙ.....
"ΤΗΝ ΠΡΩΪΝΗ ΣΟΥ ΤΗΝ ΟΡΓΗ, ΚΡΑΤΑ ΤΗΝ ΩΣ ΤΟ ΠΡΩΙ."
Πόσες διαφωνίες στ' αλήθεια, πόσες διαφορετικές οπτικές, πόσες αδυναμίες, πόσες ιδιοτροπίες, πόσες φιλονικίες, καθημερινά μας προκαλούν και κάποιες φορές ανάβουν μέσα μας την σπίθα του θυμού και της οργής.
Γι' αυτό δεν θα πρέπει ν' αφήνουμε την οργή να μας εξουσιάζει, τον θυμό να μας κυβερνά. Ας έχουμε την δύναμη να καταπίνουμε πικρίες. Είναι ωφέλιμη δίαιτα. Ας μην είμαστε παρορμητικοί επειδή ο θυμός είναι αδυναμία.
Η πραότητα, η αυτοσυγκράτηση, η αυτοκυριαρχία, η ψυχραιμία είναι δύναμη.
Η πραότητα εκφράζεται σαν την αμετακίνητη στάση, ως προς τις απόψεις και τα συμπεράσματα που έχει κάποιος.
Με λίγα λόγια, κατά τον Ιωάννη της Κλίμακος, πραότητα είναι : μια αμετακίνητη κατάσταση του νου, που παραμένει η ίδια και στις τιμές και στις περιφρονήσεις.
Είναι η ελευθερία του νου να παραμένει ο άνθρωπος ατάραχος είτε όταν τον αδικούν είτε όταν τον δικαιώνουν, αλλά και γενικότερα το πως αντιμετωπίζει τις διάφορες καταστάσεις της ζωής.
Πραότητα λοιπόν είναι η ακινησία της ψυχικής διάθεσης, ώστε να ανταποκρίνεται εξίσου και στις δύο περιπτώσεις. Χωρίς οργή και λύπη στην πρώτη και χωρίς υπερβολικές ευχαριστίες στην δεύτερη. Αυτή όμως είναι μια στάση που προϋποθέτει ανιδιοτέλεια και ελευθερία.
Η αυτοσυγκράτηση έχει να κάνει με την ικανότητα να ελέγχετε τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τις αντιδράσεις και τις συμπεριφορές σας, σύμφωνα με τους κοινωνικούς και ηθικούς νόμους, χωρίς βέβαια να φτάνετε στο άλλο άκρο που είναι η υπερβολή και η ακαμψία.
Το πρώτο και σημαντικό βήμα για να βελτιώσετε τον αυτοέλεγχο σας, είναι το να συνειδητοποιήσετε το πρόβλημα σας. Στη συνέχεια θα πρέπει να αποφασίσετε και να δεσμευθείτε, απέναντι στον εαυτό σας πρώτα, ότι θα κάνετε κάποιες αλλαγές.
Η αυτοκυριαρχία σημαίνει να έχει την ικανότητα να κυριαρχεί κάποιος στον εαυτό του, ο έλεγχος που ασκεί στις αντιδράσεις ή στις πράξεις του, δαμάζοντας τα συναισθήματα του και τα πάθη του. Επίσης η ικανότητα να αναγνωρίζει, να κατανοεί και να χειρίζεται αποτελεσματικά τα συναισθήματα τόσο τα δικά του όσο και των άλλων.
Η ψυχραιμία βοηθά τον καθένα να ανταπεξέλθει στις όποιες δυσκολίες. Μια ασθένεια, για παράδειγμα, απαιτεί μεγάλη υπομονή για να τα βγάλει κανείς πέρα. Η ψυχολογία επηρεάζεται και ο πανικός κυριαρχεί.
Θέλει να μην καταβάλλεται κάποιος με την πρώτη δυσκολία, να συγκρατεί τα συναισθήματα του και να μην παρασύρεται από αυτά. Δύσκολο εγχείρημα αλλά όχι ακατόρθωτο.
Στις δύσκολες στιγμές φαίνεται τι έχουμε διδαχθεί από τη ζωή. Αυτό που δεν πρέπει όμως να γίνεται, είναι να πανικοβάλλεται κάνεις στο άκουσμα και μόνο του οποίου κακού μαντάτου.
Ο καθένας μας, είναι μοναδικός, διαφορετικός και ανεπανάληπτος. Δόξα τω Θεώ γι' αυτό. Χωρίς αυτήν την διαφορετικότητα δεν θα υπήρχε πολιτισμός και πνευματική καλλιέργεια.
Όμως αυτές οι διαφωνίες να μην εξελίσσονται σε Ομηρικούς καυγάδες, σε έντονους διαξιφισμούς, σε υψηλούς τόνους, σε λόγια βόλια που πληγώνουν ταπεινώνουν που διασύρουν, που εξευτελίζουν, που απομακρύνουν, που σείουν θεμέλια οικογενειών, που γκρεμίζουν γέφυρες επικοινωνίας, που τορπιλίζουν φιλίες, που εξορίζουν σεβασμό, εκτίμηση, αγάπη.
Η σιωπή σ' αυτές τις περιπτώσεις δεν αφήνει κακές αναμνήσεις.
Ο χρόνος είναι καλός γιατρός. Και όταν η' αντάρα του θυμού κατακαθίσει, τότε μπορούμε ήρεμα και νηφάλια να ξανακουβεντιάσουμε.
Γι' αυτό, σοφά και πάλι, ο γενναίος αυτός, σε όλες τις μάχες του έθνους και της ζωής, λαός συμβουλεύει. "Την πρωϊνή σου την οργή, κράτα την ως την αυγή".
Είναι η μόνη σωτήρια αναβολή και τότε όλα σίγουρα θα γίνονται καλύτερα.
Η πρόληψη είναι σύνεση. Είναι δύναμη ή σιωπή.
Σας ευχαριστώ
Δημήτριος Μητρόπουλος