Σωστική ανασκαφή πολύ κοντά στη σύγχρονη ακτογραμμή αποκάλυψε μεγάλο τμήμα του οικιστικού συνόλου της Κυπαρισσίας του +4ου αιώνα. Από τα σημαντικά ευρήματα, τις εντυπώσεις έκλεψαν οι χωριστές ταφές τεσσάρων νηπίων, ενός παιδιού και μιας ενήλικης γυναίκας μέσα στον οικισμό, κάτω από δάπεδα και κοντά σε τοίχους. Δεδομένου ότι ταφές εντός οικισμών ανήκουν σε πολύ πιο πρώιμες εποχές, η αποκάλυψη ενός τέτοιου φαινομένου στα ρωμαϊκά χρόνια αναζητεί την αρχαιολογική του ερμηνεία.
Η πόλη της Κυπαρισσίας1 βρίσκεται στον νότιο μυχό του ομώνυμου κόλπου της δυτικής ακτής της Πελοποννήσου, στις βορειοδυτικές πλαγιές του όρους Ψυχρό. Στις φιλολογικές μαρτυρίες η πόλη αναφέρεται μόνο μία φορά κατά την Κλασική περίοδο, με αφορμή την κατάληψή της από τους Αρκάδες το -365 2. Κατά τις βραχύχρονες σωστικές ανασκαφές που είχαν πραγματοποιηθεί στον πυρήνα της σύγχρονης πόλης, στα βορειοανατολικά του σιδηροδρομικού σταθμού, είχαν εντοπιστεί μνημειακά κατάλοιπα, τα οποία συνηγορούν υπέρ της άποψης ότι εκεί βρισκόταν το κέντρο της αρχαίας Κυπαρισσίας. Πρόκειται για θεμέλια κτισμάτων με παραλληλεπίπεδους, ισοδομικά κτισμένους πωρόλιθους και σπονδύλους δωρικών κιόνων ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων. Το 1926, σε απόσταση περίπου 100 μ. ανατολικά του σιδηροδρομικού σταθμού, βρέθηκε νεανικό αγένειο κεφάλι Απόλλωνα από λεπτόκοκκο μάρμαρο, με αρχαϊστικά χαρακτηριστικά, που χρονολογείται στους ρωμαϊκούς χρόνους3 (εικ.8). Άφθονα θεμέλια κατοικιών και δημόσιων οικοδομημάτων, μεγάλος αγωγός νερού από πωρόλιθο, λείψανα δεξαμενής και τμήμα του νεκροταφείου αποκαλύφθηκαν κατά την κατασκευή του δρόμου Πύργου- Κυπαρισσία