ΧΑΡΗ στην ευγενική πρόσκληση του καλού φίλου Δημήτρη Μητρόπουλου πρώην Β΄ Αρχηγού της ΕΛΑΣ βρέθηκα με τη σύζυγό μου, τη Δευτέρα το πρωί, 26 Αυγούστου, στο εκκλησάκι του γενέθλιου χωριού του (είναι το Αρτίκι), που τιμάται η αποκεφάλιση του Ιωάννη Βαπτιστή.
Tου συνεργάτη μας ΣΤΑΘΗ ΗΛ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ
Εκεί εψάλη η Θεία Λειτουργία, γιατί την ημέρα της εορτής ο ιερέας θα λειτουργήσει σε ενοριακό ναό. Το εκκλησάκι βρίσκεται στη θέση Στενόλακκα, κάτω από το Αρτίκι, ανάμεσα σε λιοστάσια, πάνω σ’ εδαφική έξαρση, εκεί που άλλοτε ήταν σταφιδάμπελα και τέτοια εποχή μοσχοβολούσε ο τόπος καθώς τα σταφύλια της κορινθιακής λιάζονταν στ’ αλώνια τους.
Για το εκκλησάκι του Αι-Γιάννη ισχύει ο στίχος του ποιητή «Κι όμως στο μικρό του χώρο, που όλους κι όλους δεν μας πιάνει του Θεού το μεγαλείο το αισθανόμαστε τρανό». Και όντως έτσι αισθανθήκαμε στο δίχως ναΐδριο, που όλες οι κινήσεις του ιερέα ήταν απ’ όλους ορατές. Ο υπογραφόμενος ένιωσε μια ξεχωριστή συγκίνηση, καθώς είχα την ευκαιρία να συμψάλλω με τον παπα – Γεώργη Ανδριόπουλο, που τον είχα μαθητή στο Βουνοχώρι του (τον Πρόδρομο) όταν πρωτάνοιγα τις δασκαλικές μου φτερούγες «με λογισμό και μ’ όνειρο», όπως είπε ο ποιητής. Τότε, ο σεβασμός του σε μένα, σήμερα ο δικός μου σ’ αυτόν. Πως είναι η ζωή και πως περνούν τα χρόνια. Η λειτουργία συνοδεύτηκε και με αρτοκλασία. Ο Δημήτρης, που πρωταγωνιστεί σ’ εκδηλώσεις και σε προσφορές στο χωριό του, χάρισε στο εκκλησάκι εικόνα του Αγίου Δημητρίου (δέηση της οικογένειάς του).
Μετά τη λειτουργία και την αρτοκλασία, στον αύλειο χώρο, οι γυναίκες του Αρτικιού πρόσφεραν «κεράσματα». Ήταν μια ξεχωριστή λειτουργία και μια διαφορετική ώρα, η μετά την απόλυση, απ’ αυτές που φυλάσσονται στα συρτάρια της μνήμης για καιρό.
Η συνέχεια είχε μια «θύμηση» – με τρισάγιο – στον τάφο του αδελφού του Δημήτρη, του Γιάννη και των γονέων του, στο κοιμητήριο του χωριού και καφέ «κουβεντιαστό» στο ωραίο σπίτι της ξαδέρφης του Γεωργίας Μελά μαζί με τον παπα-Γιώργη και άλλους συγγενείς του Δημήτρη. Ώρα ευφροσύνης και αυτή.
Όμως το πρωινό έκλεισε με μια άλλη επίσκεψη. Με αυτή, στο σπίτι του άλλου στρατηγού ε.α. της ΕΛΑΣ, φίλου Παναγιώτη Γεωργακόπουλου, στο δικό του Σιδηρόκαστρο, που χαίρεται τις διακοπές του με τη σύζυγό του Τούλα τα δύο παιδιά του και τις τέσσερις εγγονούλες του. Ένα σπίτι, που ’χει και μουσείο και αναγνωστήριο που εντυπωσιάζουν τον επισκέπτη. Άλλο «κέρασμα» εκεί, κι άλλη «κουβέντα» κάτω από την κληματαριά του. Και ύστερα, ο δρόμος της επιστροφής στην Αρκαδιά μας. Φίλοι αγαπημένοι, σας ευχαριστώ από καρδιάς, μαζί και η σύζυγός μου, γι’ αυτό το ξεχωριστό αυγουστιάτικο πρωινό που μας χαρίσατε μας χαρίσατε. Να’στε καλά.