Αυτή τη στιγμή, προκειμένου να πραγματοποιηθεί διάγνωση της διατροφικής αξίας των ελαιόδεντρων, γίνεται εξέταση του φυλλώματός τους. Παρόλα αυτά, στοιχεία όπως ο σίδηρος και το θείο δεν είναι δυνατόν να διαγνωστούν μέσω της ανάλυσης των φύλλων.
Olimerca
Για να ξεπεραστούν αυτές οι δυσκολίες, ο χυμός της ελιάς μπορεί να είναι μια καλή εναλλακτική. Η Επιχειρησιακή Ομάδα Saviaolivar εργάζεται πάνω σε αυτό και έχει μελετήσει τον χυμό για να τον χρησιμοποιήσει ως υλικό στη διάγνωση των διατροφικών αναγκών του ελαιώνα. Η Saviaolivar αποτελείται από πέντε μέλη: Πανεπιστήμιο της Γρανάδας, Cortijo Guadiana και Almazara la Loma de Castillo de Canena, Τεχνική Ένωση για την Ολοκληρωμένη Παραγωγή Ελιάς και Fundación Caja Rural de Jaén.
Στην εργασία που πραγματοποίησε, τα εδάφη που ελήφθησαν από τον υγρό βολβό, τα φύλλα και τον χυμό αναλύθηκαν σε διάστημα δύο ετών με μηνιαία δειγματοληψία, γεγονός που επέτρεψε την ανάπτυξη καμπυλών εξέλιξης για αυτήν την περίοδο προκειμένου να επαληθευτεί εάν ο χυμός είναι ευαίσθητο υλικό και χρήσιμο για αυτή τη διάγνωση και αν ναι, ποιες στιγμές θα ήταν οι καταλληλότερες για τη χρήση αυτής της μεθόδου. Δειγματολήφθηκαν συνολικά έξι αγροκτήματα, της ποικιλίας picual και hojiblanca, που διανέμονται μεταξύ της Jaén, της Γρανάδας, της Σεβίλλης και της Κόρδοβας, όλες αρδευόμενες και σε ολοκληρωμένη παραγωγή.
Για την εξαγωγή του χυμού της ελιάς χρησιμοποιήθηκε προσαρμογή του θαλάμου Scholander, που επιτρέπει την φιλοξενία των κλαδιών της ελιάς, από τα οποία εξάγεται ο κυκλοφορούντος χυμός με πίεση με αέριο άζωτο.
Τα αποτελέσματα της έρευνας
Οι ερευνητές αναγνωρίζουν ότι ο όγκος των πληροφοριών που συλλέγονται είναι πραγματικά πολύ μεγάλος. Μεταξύ των αποτελεσμάτων που ελήφθησαν, βρήκαν ότι, αν και το pH των εδαφών κυμαινόταν μεταξύ 7,5 και 8,5, λίγο χαμηλότερο για την Osuna (Σεβίλλη) και το Hornachuelos (Κόρδοβα), ωστόσο, στο χυμό το pH είναι ουδέτερο, κυμαινόμενο από ελαφρώς βασικό σε ελαφρώς όξινο και αυτές οι ταλαντώσεις που εμφανίστηκαν στο χυμό θα μπορούσαν να σχετίζονται με τη διαφυλλική συνεισφορά του νιτρικού καλίου. Αυτό είναι ενδεικτικό της ευαισθησίας της ανάλυσης χυμών και της άμεσης σχέσης της με εξωτερικές αλλαγές ή εφαρμοσμένες θεραπείες.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν, επίσης, ότι οι συσχετίσεις χυμών-φύλλων ήταν λιγότερο συχνές και λιγότερο ισχυρές από τις συσχετίσεις χυμών-εδάφους, παρά τη διαφορά μεταξύ των δύο. Το φύλλο έχει πολλά από τα στοιχεία που μελετήθηκαν στις δομές του και λειτουργεί ως νεροχύτης ή/και αποθήκευτικό μέσο για πολλά από αυτά.
Στον χυμό μετρούνται τα στοιχεία που κυκλοφορούν σε μια συγκεκριμένη στιγμή κατά την οποία πραγματοποιείται η μέτρηση και ο ίδιος σχετίζεται με τη διαθεσιμότητα του αναλυόμενου στοιχείου (για παράδειγμα, τη συνεισφορά από το διαφυλλικό λίπασμα ή τη λίπανση ή τη μετακίνηση των θρεπτικών ουσιών στο έδαφος που συνδέεται με βροχοπτώσεις) και με τις ανάγκες που σχετίζονται με φαινολογικές καταστάσεις, για παράδειγμα, την ανάπτυξη του καρπού.
Θεωρείται, μάλιστα, ενδιαφέρουσα η περίπτωση του καλίου, αφού, κατά τους μήνες Σεπτέμβριο, Οκτώβριο και μερικές φορές και Νοέμβριο, παρατηρείται μείωση της συγκέντρωσης του στοιχείου αυτού στα αγροκτήματα. Η εφαρμογή του διαφυλλικού λιπάσματος την άνοιξη και η λίπανση το καλοκαίρι έχουν αλλάξει τη δυναμική του καλίου, που αντικατοπτρίζεται στις καμπύλες των φύλλων, και όταν φτάνουν οι μήνες Σεπτέμβριος και Οκτώβριος υπάρχει μια γενική απελευθέρωση καλίου από το φύλλο που συμπίπτει με την αύξηση αυτού του θρεπτικού συστατικού στο χυμό. Το γεγονός αυτό φανερώνει μια σχέση με τις ανάγκες που θα παρουσιάσει ο καρπός.
Στην περίπτωση της δυναμικής για το ασβέστιο και το μαγνήσιο σε όλη την περίοδο που μελετήθηκε, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι οι κινήσεις τους είναι πολύ παρόμοιες στα τρία υλικά που αναλύθηκαν, δηλαδή, τα εδάφη, τα φύλλα και το χυμό. Επιπλέον, το ασβέστιο στο χυμό συσχετίστηκε θετικά με την ηλεκτρική αγωγιμότητα και τη συγκέντρωση μαγνησίου στο έδαφος.
Παρατηρήθηκαν, επίσης, αρνητικές συσχετίσεις μεταξύ του φωσφορικού άλατος στο χυμό και του ασβεστίου στα εδάφη, κάτι που θα μπορούσε να δικαιολογηθεί από το γεγονός ότι η αύξηση της συγκέντρωσης του ασβεστίου στο εδαφικό διάλυμα μειώνει την απορρόφηση φωσφορικών και μαζί με αυτήν την παρουσία του στο χυμό.