ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Αγαπητέ φίλε, συμπατριώτη, η είδηση του ξαφνικού και αδόκητου θανάτου σου μας αιφνιδίασε, σκόρπισε ανείπωτη θλίψη, στενοχώρια, λύπη, πένθος στην οικογένεια σου, στους συγγενείς, στους φίλους.
Σήμερα μαζευτήκαμε, συγγενείς φίλοι συγχωριανοί, στην εκκλησία του χωριού μας, στο Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου, που η έγνοια σου να αναδειχτεί σε μια εκκλησία αντάξια των προγόνων μας ήταν συνεχής, καθημερινή, να σου απευθύνουμε το τελευταίο αντίο, το ύστατο χαίρε.
Είμαι σίγουρος πως πολλές εκατοντάδες άνθρωποι από πολλά μέρη της Ελλάδας θα ήθελαν, θα είχαν, την επιθυμία, τη θέληση, να είναι εδώ σήμερα, να σε αποχαιρετήσουν, να προσκυνήσουν τη σωρό σου, να βάλουν ένα λουλούδι, να ακουμπήσουν το φέρετρο, να σ ευχαριστήσουν για την ανεκτίμητη προσφορά σου, οι συνθήκες όμως δεν τους το επιτρέπουν.
Νοερά η σκέψη, το βλέμμα αυτών των ανθρώπων είναι ανάμεσα μας κοντά σου, δίπλα σου, κοιτάζουν την γαλήνια, ήρεμη μορφή σου.
Σε μένα έλαχε ο κλήρος να σε αποχαιρετήσω να πω 2 λόγια καρδιάς εκ μέρους ΟΛΩΝ των συμπατριωτών, οι λέξεις φτιάχνουν ένα κόμπο στο λαιμό. δυσκολεύονται να βγουν. Όσο και προσπαθήσω να εκφωνήσω ένα λόγο που θα περιγράφει την έντονη προσωπικότητα σου, όσα και όποια λόγια και να ταιριάξω θα σε αδικήσουν, κρίνε με. Λοιπόν, με επιείκεια.
ΕΔΩ https://kyparissialive.blogspot.com/2021/03/blog-post_73.html