ΤΑ ΦΕΤΕΙΝΑ αποτελέσματα των πανελλαδικών εξετάσεων μόνο θλίψη και προβληματισμό προκάλεσαν σε κάθε εχέφρονα Έλληνα. Να εισέρχονται στην τριτοβάθμια εκπαίδευση υποψήφιοι με βαθμό κάτω από τη βάση. Το ίδιο συναίσθημα είχε προκαλέσει και η απόφαση της πολιτείας να εξισώσει τα ΤΕΙ με τα ΑΕΙ…
Γράφει ο ΣΤΑΘΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ
Η ετήσια έκθεση της ανεξάρτητης Αρχής Διασφάλισης της Ποιότητας στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση παρουσίασε απογοητευτικές επιδόσεις για τους μαθητές του Λυκείου. Έδειξε, ούτε λίγο ούτε πολύ, πως οι μισοί μαθητές υστερούν σε βασικά μαθήματα και μερικοί ίσως να μην μπορέσουν να ολοκληρώσουν το Λύκειο. Τέσσερις στους δέκα μαθητές της Β΄ τάξης Λυκείου έγραψαν κάτω από τη βάση στο μάθημα της Φυσικής, για παράδειγμα. Λυπηρές διαπιστώσεις.
Από μία πρώτη ματιά διαπιστώνει κανείς πως κάτι φταίει. Και οι απανωτές μεταρρυθμίσεις στο πολύπαθο Υπουργείο Παιδείας αντί να θεραπεύουν οδηγούν σε νοσηρές καταστάσεις. Αυτά που δεν φταίνε είναι τα παιδιά, κατά την ταπεινή γνώμη του γράφοντος, που ποτέ δεν τα πετροβολάει.
Στη διάρκεια των σπουδών μου – τα δύσκολα, αλλά καλά εκείνα χρόνια – είχα μάθει πως η παιδαγωγική είναι επιστήμη. Ο αείμνηστος Γενικός Διευθυντής μου στη Μαράσλειο Επαμεινώντας Μπασουκέας – ήταν και συμπατριώτης μας απ’ τη Μεσσηνιακή Μάνη – μας έλεγε, κατά τη διδασκαλία του, πως δε φτάνει μόνο η θεωρία αλλά πρέπει να υπάρχει ικανότητα και για την πράξη. Και πως η παιδαγωγική δεν είναι μόνο επιστήμη αλλά και τέχνη, που, όμως, δύσκολα διδάσκεται. Οι διδαχές της επιστήμης όσο σοφές κι αν είναι γίνονται εύκολο εργαλείο στον καλό παιδαγωγό και άχρηστο στον κακό. Και πως οι γονείς μας μπορεί να ήσαν αγράμματοι και χωρίς να ’χουν σπουδάσει παιδαγωγοί αποδεικνύονταν στην πράξη, όμως, άριστοι παιδαγωγοί. Μήπως, λοιπόν, φταίει το Υπουργείο με την εκπόνηση των προγραμμάτων για προσφορά μόνο γνώσης και αποστήθιση ή και οι παιδαγωγοί για τα αποτελέσματα που έχουμε στον ευαίσθητο χώρο της παιδείας απ’ τον οποίον πολλά εξαρτώνται για το μέλλον της πατρίδας μας. Οι υπεύθυνοι της Παιδείας ας σκεφτούν, ας στοχαστούν και ας αναστοχαστούν, όσο είναι ακόμα καιρός και πριν είναι αργά. Τα σημερινά παιδιά έχουν μία πρώιμη ωριμότητα, ξέρουν να κρίνουν και δεν ξεγελιούνται εύκολα. Όχι αφηρημένα λόγια και νουθεσίες «προς Δημόνικον και Νικοκλέα», αλλά ιερό πάθος όλων των εμπλεκομένων για την αποστολή που έχουν. Και για σωστή διδασκαλία παροχής σωστής και στέρεης γνώσης και για διδασκαλία αρετής και ήθους που απευθύνεται στο συναίσθημα.