Όσο ακούς και ξανακούς το τραγούδι: δεν ξαναπαίζω ζάρια πιά, τόσο καταλαβαίνεις την αξία του. Έχει κυνισμό, είναι αστείο, και διδακτικό. Είναι αυθεντικό!!! Σε προκαλεί να το τραγουδήσεις και να το χορέψεις.
Αλλά ποιός είναι ο δημιουργός αυτού του τραγουδιού??
Η επίσημη άποψη είναι πως συνθέτης είναι ο Βαγγέλης Περπινιάδης, και στιχουργός ένας Κώστας Φραγκούλης .
Η ανεπίσημη άποψη είναι πως είναι τραγούδι του Μάρκου βαμβακάρη, στίχοι-μουσική. Όποιος ξέρει από μουσική, το καταλαβαίνει αμέσως!
Ο ίδιος ο Μάρκος λέει στην Αυτοβιογραφία του: (σελ. 235-236)
« το ‘60 , έβγαλε ένας Περπινιάδης, ένα κομμάτι μου με δικά του λόγια, και το είπε δίχως να μ’ αρωτήσει. Αυτός τώρα, νόμιζε ότι επειδής ήμουνα φουκαράς, στραπατσαρισμένος, νόμιζε ‘μπάτε σκύλοι αλέστε’.
Του λέω: «έλα δω ρε!! Μ’ αρώτησες που το ‘βαλες αυτό το πράμα?»
« Κυρ Μάρκο, μου λέει, νά, πάρε κάτι, να τελειώνει…».
Και πραγματικά μου έδωσε κάτι, πολύ λίγα λεφτά, ψιχία, να πούμε.
Τό ‘βγαλε με το δικό του τ’ όνομα. (….)
Αυτό το τραγούδι ήταν το: δ ε ν ξ α ν α π α ί ζ ω ζ ά ρ ι α π ι ά .
Σχόλιο: Από το 50 έως το 60, ο Μάρκος έβγαλε λίγα τραγούδια, περνούσε μεγάλη φτώχεια. Ο Περπινιάδης του κλέβει το τραγούδι (μουσική και στίχους) και το βάζει σαν δικό του, αυτό εννοεί ο Μάρκος όταν λέει: με ‘δικά του λόγια’.
ΔΕΝ ΞΑΝΑΠΑΙΖΩ ΖΑΡΙΑ ΠΙΑ
--Δεν ξαναπαίζω ζάρια πιά, ούτε ραμί και πάστρα
μακάρι να μου τάξουνε , τον ουρανό με τ’ άστρα.
--Αυτά με καταστρέψανε, και μ’ άφησαν μπατίρη
τώρα δεν έχω τάλιρο, να πιώ κανα ποτήρι.
--Τα έριξα κι ησύχασα, όλα με άσσο-δύο
αν τα κρατούσα, μάγκες μου , θα είχα ένα πλοίο.
Σχόλια:
--Όταν λέει: μακάρι να μου τάξουνε, το σωστό θα ήτανε: ακόμα κι αν μου τάξουνε, αλλά η λαϊκή φράση επικράτησε, από την σωστή φιλολογικώς φράση.
--Άλλες παραλλαγές: τ’ ακούμπησα και τάχασα, ποντάρισα και τάριξα , πόκα,ραμί, και πάστρα , τώρα δεν έχω ούτε ψιλή, να πιώ κανα ποτήρι, κλπ.
-- Τα παιχνίδια της τράπουλας ‘ραμί’, ‘πάστρα’, -σήμερα ξεχασμένα-, τα έβαλε για ρυθμό και ομοιοκαταληξία, όχι ότι έπαιζαν πολλά λεφτά με αυτά.
--‘Αν τα κρατούσα’, εννοεί , αν είχα όλα όσα έχω χάσει. Συχνή φράση των παικτών… Μερικοί προσθέτουν: αν τα κρατούσα, θα είχα λεωφορείο , αλλά είναι πρόσθετο, είναι λάθος!.
Δεκάδες Εκτελέσεις !!!
Το τραγούδησαν εκατοντάδες τραγουδιστές, και το ηχογράφησαν δεκάδες. Είναι βαρύ λαϊκό, μάγκικο, δεν τολμάνε να το τραγουδήσουν έντεχνοι ελαφροί τραγουδιστές. Ας αξιολογήσουμε τις διάφορες εκτελέσεις:
●--Βαθμό 9, θα βάλουμε στη Σωτηρία Μπέλλου , ζωντανή εκτέλεση, μεγάλη ‘ζαρού’ η ίδια , η ηχογράφηση ξεκινά με σπασίματα πιάτων. Και στον Ψαραντώνη, που τραγουδάει με τον δικό του ‘βαρύ’ τρόπο. Αυτοί οι δύο το τραγουδούν όπως (θα) το έλεγε ο Μάρκος.
●--Βαθμό 8 , θα βάλουμε στις δύο πιο πολυακουσμένες ηχογραφήσεις, του Δημήτρη Στεργίου (μπέμπη) , και του κλέφτη Περπινιάδη, καθώς και του Γιάννη Παπαβασιλείου (live).
●--Βαθμό 7 , Λευτέρης Τσαγκάρης , με άλλο τρόπο γρήγορο, όχι μάγκικο, αλλά σαν αρχοντορεμπέτικο. Το τρελό είναι, πως λένε ότι ηχογραφήθηκε στις ΗΠΑ, το 1959 (!), ενώ ο Μάρκος το έγραψε το 60!
●--Βαθμό 6, Μαριώ, (ζωντανό), Σπύρος Ζαγοραίος, Γιώργος Γεωργόπουλος. ●-Βαθμό 5, Μίμης Γκιουλέκας, Θωμάς Φίλιος, και ο ‘κλάψας’ Βασίλης Καράς.
●--Βαθμό ‘κάτω από τη βάση’, 4, θα βάλουμε στον ψευτόμαγκα Μπουγά που έχει μπερδέψει το σατυρικό με το λαϊκό τραγούδι. Μέγα έγκλημα.
το ‘παραμύθι’ του κλέφτη Περπινιάδη: Υπάρχει στο διαδίκτυο μια ιστοριούλα, που μπορείτε να κρίνετε πόσο αληθινή είναι. Περιληπτικά λέει τα εξής!
Την πρωτοχρονιά του 59 , ο Περπινιάδης, έπαιξε μουσική σ ένα μαγαζί, κι ένας λαχειοπώλης του χάρισε (!) μια τετράδα λαχεία. Μετά τη δουλειά του , ξημερώματα της πρωτοχρονιάς του 60, πήγε σ ένα σπίτι να παίξει ‘κανα χαρτί, κανα ζάρι’. Όλη την ώρα έφερνε άσσο-δυο, τα έχασε όλα όσα είχε, και δεν έμεινε τίποτα να πάει στο σπίτι του. Από τη στεναχώρια του έγραψε: ‘το δεν ξαναπαίζω ζάρια πιά’. Μετά είδε πως είχε κερδίσει το λαχείο που του χάρισαν…(!) Πρόσθεσε και τη μουσική, πήγε στην εταιρεία και το ηχογράφησε, και πούλησε χιλιάδες δίσκους….
----Αν έγραψε αυτός τους στίχους, πώς λένε πως είναι του Κώστα Φραγκούλη??
και 2 καινοτομίες
--Ζάρια σε τάβλι!! Τα ζάρια, οι ‘κύβοι’ όπως είναι το σωστό όνομα, είναι το πιο τίμιο αρχαίο ελληνικό τυχερό παιχνίδι, 50% χάνεις, 50% κερδίζεις. Στην αρχαία Ελλάδα το έπαιζαν ακόμα και μικρά παιδιά !!!. Είχε διαπαιδαγωγικό χαρακτήρα, να μάθουν να είναι ψύχραιμοι όταν χάνουν!!!
Στην πορεία των αιώνων των εκφύλισαν οι ψευτόμαγκες: έπαιζαν μεγάλα ποσά, σημάδευαν τα ζάρια, έβαζαν μαγνήτες, κλπ. Γι αυτό και το κράτος το απαγόρεψε.
Υπάρχει τρόπος να αναβιώσουμε με νόμιμο τρόπο τους ‘κύβους’: είναι το τάβλι! Βάζουμε τα ζάρια σ’ ένα ποτηράκι, τα κουνάμε, και τα ρίχνουμε σ’ ένα ανοιχτό τάβλι! Παίζουμε κεράσματα, και μικροποσά.. Χίλιες φορές καλύτερα από το να τα χάνουμε στο στοίχημα και στο κίνο. Και δεν μπορεί να μας πιάσει κανένας αστυνόμος, το έθιμο νικάει το νόμο.
--ζάρια από κερί !! Για όσους θέλουν να παίζουνε μεγάλα ποσά, ένας τρόπος να μην τους πιάσουνε, είναι ζάρια από γνήσιο κερί. Φτιάχνονται εύκολα, κι αν τυχόν πλακώσουνε οι μπάτσοι, τα τρώμε (!) , για να μην υπάρχει αποδεικτικό πειστήριο.
antoniosantonopouloskyparissia.blogspot.gr
Σημειώσεις:
1. --Γιός του λαϊκού τραγουδιστή Στελάκη Περπινιάδη, ο Βαγγέλης Περπινιάδης, στην αρχή έγινε ψάλτης, και για λίγο καιρό παπάς (!), αλλά παράτησε το παπαδιλίκι για το τραγούδι. Το 2001 έγραψε ( κι αυτός) την αυτοβιογραφία του: Πριν το Τέλος, όπου εκεί αναφέρει πως έχει γράψει 1500 τραγούδια (!!!)
--Άραγε πόσα απ αυτά είναι κλεμμένα?
2. --Το βασικό επιχείρημα πως ο Μάρκος έγραψε το δεν ξαναπαίζω ζάρια…, είναι πως το λέει ο ίδιος στην Αυτοβιογραφία του, όπου λέει επίσης όλη την έντονη ζωή του: χασίσια, γυναίκες, παρανομίες, υπόκοσμος, κλπ. Όταν ένας εξομολογείται αυτά που δεν έχουμε το θάρρος να πουν άλλοι, πώς μπορεί να λέει ψέμματα ότι πούλησε ένα τραγούδι του, αφού είχε πουλήσει και άλλα…
3. --Αλλά υπάρχει και ένας άλλος λόγος: η τραγική ειρωνεία πως μετά από αυτήν την κλοπή του τραγουδιού, η αδικία τον πείσμωσε και άρχισε να γράφει πολλά τραγούδια…: Από το 50 σταματήσανε οι δίσκοι, και άρχισα πάλι το 60 (…)Από τότε που το αρχίνησε αυτός (τα ‘ζάρια’), επήρα ‘φωτιά’ εγώ. Αμέσως με φώναξε η Κολούμπια: «Μάρκο, φέρε μας τραγούδια». Και πήγα καμιά δεκαριά τα οποία τα είπε ο Μπιθικώτσης. Ξαναπήγα άλλα δέκα (…) , και σε άλλες εταιρείες, (…) από το 60 μέχρι τώρα έχω μια σοδειά από τραγούδια.. (σελ. 236)
4. -- Ωστόσο, ακόμα κι ο μέγας Μάρκος έγινε ‘κλέφτης’… To γνωστό τραγούδι του: στο φάληρο που πλένεσαι, περιστεράκι γένεσαι, όπως λέει κι ο ίδιος (σελ. 171): «είναι καθεαυτού συριανό ζεμπέκικο, ματζοράκι. Από μικρό παιδί που ήμουνα στη Σύρα εθυμόμουνα αυτό το σκοπό που παίζαν τα οργανάκια, ενώ τα λόγια είναι δικά μου». Και ένα δεύτερο: Να πεθάνεις, απ τα νάζια, απ τα κόλπα που μου κάνεις… λέει πως είναι: «παλιό, παμπάλαιο συριανό χασάπικο». (σελ. 185)
Σίγουρα υπάρχουν και άλλα τραγούδια που γράφονται πως είναι του Μάρκου, αλλά είναι παραδοσιακά, αγνώστου δημιουργού.
5. --Η πικρή αλήθεια είναι πως τα μισά τραγούδια που κυκλοφορούν γενικώς, είναι αλλονών δημιουργών !!!…. Άλλα είναι παραδοσιακά, δηλαδή αγνώστου δημιουργού, άλλα έχουν κλεμμένους στίχους, άλλα κλεμμένη μουσική. Πολλά είναι ‘αγορασμένα’, όχι ακριβώς κλεμμένα.
Πρέπει, λοιπόν, να ξαναγραφτούν οι αληθινοί δημιουργοί τους, σε μουσική και σε στίχους. Το Υπουργείο Πολιτισμού πρέπει να οργανώσει την αλλαγή αυτή, και να την επιβάλλει.
6. --Μια άλλη αλήθεια είναι πως όλοι οι δημιουργοί , σε κάθε τέχνη, ‘κλέβουν’ ιδέες από άλλους. Αν είναι σε μικρό βαθμό, είναι απολύτως θεμιτό. Αν είναι σε μεσαίο βαθμό, πρέπει να το αναφέρουν ως επιρροή. Αν κλέβουν σε μεγάλο βαθμό είναι παρανομία, από νομική και από ηθική άποψη.
7. --Ας προσθέσουμε , μια πρόσφατη κλοπή στίχων. Στο χασικλίδικο τραγούδι ‘παπάδες νάνοι’, τραγουδάει και έχει βάλει τη μουσική ο Σπύρος Χαλικιόπουλος, και αναφέρεται πως οι στίχοι είναι του Κώστα Δημογκότση. Όμως τους στίχους έγραψε ο αυτοδίδακτος λαϊκός στιχουργός Νίκος Βλάμης (πύραυλος), τους έδωσε στον Δημογκότση, κι αυτός άλλαξε 2 λέξεις, και τους πέρασε για δικούς του. Να επανορθώσει αμέσως το λάθος.
8. --Το Υπουργείο Παιδείας πρέπει να εισάγει ως (προαιρετικό) μάθημα σε όλα τα σχολεία την παραδοσιακή και λαϊκή μουσική. Εκεί θα μαθαίνουν μουσικά όργανα, τραγούδι, χορό, αλλά και τους δημιουργούς των τραγουδιών.
Το χρησιμότερο και το ωραιότερο μάθημα!