Τα παλαιότερα χρόνια οι ελιές ήταν λίγες, το λάδι λιγοστό, το ράβδισμα ήλιο με ήλιο, και το μεροκάματο χαμηλό...
Όμως με την εξέλιξη, πήγαμε στην άλλη άκρη: παντού ελιές, πολύ λάδι, ηλεκτρικές μηχανές, αλυσοπρίονα, μέχρι και μεγάλες μηχανές έχουν βρεί, που τινάζουν τις ελιές από τον κορμό !!!
Ευτυχώς που τα τελευταία χρόνια ήρθαν πολλοί ευρωπαίοι φιλέλληνες (Γερμανοί, Δανοί, Άγγλοι, κλπ) που εργάζονται αφιλοκερδώς στο μάζεμα των ελιών, και παίρνουν ως ανταμοιβή το λάδι τους…
Αυτό που κάνουν, έχει γίνει μόδα, κι έτσι έρχεται το...
μοντέρνο μάζεμα ελιών !!
Η συλλογή των ελιών τα επόμενα χρόνια θα γίνει γ ι ο ρ τ ή :
● --αντί για 8 ώρες εργασία θα μειωθεί στις 6, στις 5, και θα φτάσει ακόμα και σε 3 ή 4 ώρες (!) , και με χαλαρό ρυθμό!
● -- Δεν θα δουλεύουν με αέρα ή βροχή ή με βρεγμένο χώμα, αλλά μόνο τις ηλιόλουστες ημέρες, από Νοέμβρη για αγουρέλαιο, έως και Φλεβάρη για γλυκόλαδο.
● --Η εργασία θα γίνεται ‘μετά μουσικής’. Θα υπάρχουν συχνά διαλείμματα για καφεδάκι, κρασάκι, λίγη κάνναβη, κουβεντούλα …
● --Αφού θα έχει γίνει τόσο εύκολη αυτή η εργασία, -όπως της αρμόζει-, θα βοηθάνε όλες τις ηλικίες: από παιδιά έως γέρους!. Θα βοηθάνε και οι μαθητές των σχολείων στις εκδρομές τους, αλλά και οι υπάλληλοι και οι επαγγελματίες, κι ο Δήμαρχος, κι ο Δεσπότης!
●--Το ψιλοκάθερο και το κλάδεμα, θα γίνονται με χεροπρίονο, απλό ή πτυσσόμενο. Το κλάδεμα θα είναι ελαφρύ, οι ελιές θα γίνουν δίπατες, οι έμπειροι εργάτες θα μαθαίνουν τους νεώτερους. Τα κλαράκια τα κάνουμε δεμάτια , προσάναμμα για το τζάκι, δεν τα καίμε στο χωράφι.
●--Το πρώτο λάδι θα βγαίνει στο χωράφι !, με έναν μικρό αποχυμωτή, για επιτόπου λαλαγγίτες με φρέσκο λάδι !
Αλλά θα ρωτήσει κάποιος: Αν γίνουν όλα αυτά, πώς θα βγει το μεροκάματο των εργατών. Η ερώτηση είναι λάθος: Πρώτα – πρώτα οι περισσότεροι θα πηγαίνουμε να βοηθάμε ‘δωρεάν’, σαν τους Δανούς, για γυμναστική… Και δεύτερον, με τις παραπάνω αλλαγές, θα αυξηθεί η ποιότητα, και τελικά θα ανέβει η τιμή του λαδιού !.
υποσημείωση –πριν 70-80 χρόνια, το λάδι ήταν τόσο λιγοστό, που είχαν δώσει προίκα σε μια κοπέλα μόνο μία (1) μεγάλη ελιά! Που αν έβγαζε κάθε χρόνο 2-3 σακιά, ίσως εξασφάλιζε ένα κιλό λάδι το μήνα, για ολόκληρη την οικογένεια!!!
--Αν κόβαμε 2-3 φορές το χρόνο τα αγριλίδια με το χέρι, δεν θα χρειαζόταν καθόλου κλάδεμα με πριόνι! Ας θυμηθούμε πως οι αρχαίοι έδιναν στους ολυμπιονίκες ένα στεφάνι από αγριλιά, ένα αγριλίδιο. Δεν έκοβαν κλαδί ελιάς!
μοντέρνο οικολογικό ελαιουργείο !!!
Οι πολύ αρχαίοι Έλληνες , έτρωγαν ωμές τις ελιές, όπως κάνουμε σήμερα με τις χοντροελιές!. Ο βασικός λόγος που αργότερα έβγαλαν το λάδι, είναι για να το εμπορεύονται ως φάρμακο και ως καλλυντικό .
Στα αρχαία ελαιουργεία έ β γ α ζ α ν τα κ ο υ κ ο ύ τ σ ι α από τις ελιές, και πίεζαν την ψίχα σε ένα μηχάνημα, σαν την ‘τσιπουριά’, (όπως έβγαζαν και το μούστο απ τα σταφύλια). Όση ψίχα έμενε, την έτρωγαν, και τα κουκούτσια τα έριχναν στη φωτιά για να ζεσταθούν.
Αιώνες αργότερα, βγήκαν τα ‘λιθάρια’, -που κυλούσαν με την βοήθεια των ζώων- , και έλιωναν όλες τις ελιές, μ α ζ ί με τα κουκούτσια (!).
Πριν λίγες δεκαετίες βγήκαν τα ηλεκτρικά και θορυβώδη μηχανήματα, και υπάρχει σχέδιο της Ευρώπης, στο μέλλον να υπάρχουν μόνον ολίγα τεράστια ελαιοτριβεία ! Όμως το μέλλον δεν βρίσκεται στην εκβιομηχάνιση, αλλά στην μικρή οικολογική ‘χωριάτικη’ παραγωγή. δηλ:
πολλά μικρά, και πρότυπα ελαιουργεία !
●--Ο ελαιουργός γνωρίζει ήδη τον παραγωγό, ώστε να μην έχει ραντίσει με χημικά, ωστόσο πριν βγάλει το λάδι, ελέγχει πάντα τον καρπό στο χημείο του.
●--Δεν υπάρχουν οι θορυβώδεις μηχανές. Το ελαιουργείο έχει 4-5 επίπεδα !
1. Στο πρώτο επίπεδο, στο ψηλότερο, αδειάζουν τα σακιά με τον καρπό, οι εργάτες κάνουν τη διαλογή, σε μια κυλιόμενη επιφάνεια, και μετά , οι ελιές πλένονται στο νερό. Δεν χρειάζεται το ηλεκτρικό αναβατόριο, ούτε το αποφυλλωτήριο, που άλλωστε δεν κάνει καλή διαλογή στον καρπό.
2. Κατόπιν οι ελιές πάνε αυτομάτως στο χαμηλότερο επίπεδο, στον διαχωριστήρα, ένα απλό και φτηνό μηχάνημα, όπου βγαίνει σχεδόν αθόρυβα η ψύχα από τα κουκούτσια. Τέλος ο σπαστήρας και η ενοχλητική ηχορρύπανση!
3. Η ψίχα, πηγαίνει αυτόματα στο επόμενο επίπεδο, όπου το πιεστήριο , ένα απλό και σχεδόν αθόρυβο μηχάνημα, βγάζει τον χυμό της ελιάς…
4. Το ‘λαδόνερο’ πέφτει σε μια δεξαμενή, όπου στο επάνω μέρος ‘κορφιάζει’ το λάδι ως ελαφρύτερο ,και το λιόζουμο ή ‘κατσίγαρος’ , μένει κάτω…
5. Το λάδι, ρέει στην επόμενη αίθουσα , σε δεξαμενές, μικρές και μεγάλες. Εκεί γίνεται και η εμφιάλωση , σε μεγάλα ή μικρά δοχεία, από πεντόλιτρα έως μινιατούρες των 50ml. Η ροή του λαδιού γίνεται χ ω ρ ί ς μ ο τ έ ρ , αλλά με μια κάνουλα που υπάρχει χαμηλά στις δεξαμενές, ή με ‘σιφωνισμό’, με διαφανές λάστιχο ½-1 ίντσας, σαν το αλφαδολάστιχο!!.
●--Όση ψίχα μένει, γίνεται ζωοτροφή, και τα κουκούτσια: για σόμπες-τζάκια.
antoniosantonopouloskyparissia.blogspot.gr
Υποσημειώσεις:
--Το απόλυτο οικολογικό ελαιουργείο, λειτουργεί με ηλεκτρισμό από ηλιακή-αιολική ενέργεια, ή και χωρίς ηλεκτρισμό (!), μόνο με ανθρώπινη σωματική κίνηση!
--Ο κάθε μικρομεσαίος παραγωγός μπορεί να βγάζει μόνος του το λάδι του, αρκεί να πάρει το μηχάνημα που χωρίζει την ψίχα απ τα κουκούτσια, και έναν αποχυμωτή!
--Η λέξη ‘ελαιοτριβείο’ είναι λάθος (!), η αρχαία ελληνική λέξη είναι: ελαιουργείο. Υπάρχει ωστόσο μια πολύ ποιητική λαϊκή φράση που δηλώνει αγανάκτηση: αυτά δεν γίνονται σε κανένα λιτρουβιό!
---Ακόμα και τα λιόζουμα, δεν θα τα πετάμε στα χωράφια, διότι έχουν μεγάλη αξία!: έχουν ‘φαινόλες’ με αντιοξειδωτικές ιδιότητες !!