Έχει παρατηρηθεί πως αν μια παρέα έχει περίπου 7 ανθρώπους, διασκεδάζει καλύτερα. Καί μην πάει ο νους σας στο πονηρό. Δεν μιλάμε για ερωτική παρέα, αλλά για ανθρώπους καθισμένους σε μεγάλο τραπέζι, όπου πίνουν λίγο κρασάκι – τρώνε λίγο, και μετά αρχίζουν την κουβεντούλα και τη διασκέδαση.
Έτσι έκαναν πάντα οι Έλληνες στα συμπόσιά τους, έτσι ήταν και το φιλοσοφικό-θεατρικό έργο : Συμπόσιο του Πλάτωνος.
Ας σημειώσουμε σε ένα χαρτί τα άτομα μιας παρέας, και ας τα ενώσουμε με γραμμές ώστε να παρατηρήσουμε πώς αυξάνονται οι μεταξύ τους σχέσεις .
1 ---Όταν κάποιος δεν έχει παρέα, είναι μόνος του, κάνει διαλογισμό. Παρέα και διάλογος γίνεται από 2 κι απάνω.
2 ---Αν είναι 2, υπάρχει 1 (μία) αμφίδρομη σχέση μεταξύ αυτών των δύο. Ο έρωτας κρατάει λίγο, γιατί ακριβώς αυτοί οι 2 γνωρίζουν γρήγορα ο ένας τον άλλο και τον βαριούνται γρήγορα. Οι κάθε δύο : φίλοι - φίλες, ανεξαρτήτως φύλου, πάντα αναζητούν τον τρίτο για να γίνει κανονική παρέα, για να υπάρχει και η ‘τρίτη άποψη’, για να μην υπάρχει ισοψηφία σε τυχόν διαφωνία. Όταν είναι 3 δεν μπορούν να διαφωνήσουν, ενώ οι 2 συχνά διαφωνούν. Γι αυτό και όλα τα ζευγάρια έχουν συχνά καβγαδάκια.
3 ---Οι σχέσεις μεταξύ των 3 είναι 3 (τρείς) αμφίδρομες σχέσεις. Βλέπουμε πως σχηματίζουν ένα τρίγωνο, το μαγικό αυτό σχήμα που υπάρχει ‘παντού’: στις πυραμίδες, στην εικόνα της Αγίας Τριάδας και του Παντοκράτορα, στο Δολάριο, στην ‘τρίτη άποψη’, στον συνδυασμό όλων των δύο, στο ‘μέτρον’ ανάμεσα στα άκρα, στον έρωτα, παντού...
Παρατηρούμε πως ο τρίτος της παρέας τριπλασίασε τις σχέσεις, από 1 σε 3.
4---Αν έρθει και 4ος , τότε σχηματίζουν ένα τετράγωνο , και οι μεταξύ τους σχέσεις διπλασιάζονται και γίνονται 6.
5---Αν γίνουν 5, τότε κάνουν ένα πεντάγωνο, και το σχήμα που είναι εσωτερικά των 5 γωνιών είναι μια πεντάλφα, γιατί μοιάζει με ένα αστέρι που έχει 5Α. Πέντε οι έξω πλευρές, και άλλες πέντε οι μέσα γραμμές, τελικά οι 5 άνθρωποι έχουν 10 σχέσεις!!
6 --- Αν έρθει κι άλλος στην παρέα και γίνουν 6, τότε το σχήμα γίνεται εξάγωνο, και οι σχέσεις τους είναι 15!!!.
7 ---Κι αν γίνουν και 7, τότε οι σχέσεις γίνονται 21.!!!!
Από τους 2 έως τους 7 ανθρώπους σε μια παρέα, οι σχέσεις έχουν μια γεωμετρική πρόοδο:1-3-6-10-15-21, στην οποία μπορούμε να δώσουμε το πρωτοποριακό όνομα π α ρ ε α κ ή π ρ ό ο δ ο ς. Αν τη σχηματοποιήσουμε σε γράφημα, θα δούμε μια καμπύλη. Ανεβαίνει απότομα στο 3, μετά αργά-αργά κατεβαίνει, και μετά το 7 ξαναανεβαίνει συνεχώς.
Αλλά γιατί 7 ?
Γιατί να μην είναι ο καλύτερος αριθμός το 6 ή το 8, το 5 ή το 9, ή –τέλος πάντων- γιατί να παίζει ρόλο σε μια παρέα ο αριθμός των μελών?
Η απάντηση είναι πως οι μικρότερες παρέες είναι κάπως ‘κρύες’, και οι πολύ μεγάλες γίνονται ‘όχλος’. Αυτό αποδεικνύεται και στην πράξη. Όλοι έχουμε παρατηρήσει πως όταν μια παρά μεγαλώσει πάνω από 6-7 , αυτομάτως διαχωρίζεται σε 2 παρέες: μία μεγάλη, μία μικρότερη, ώστε να μιλούν μεταξύ τους.
Κάτι συμβαίνει, λοιπόν, με τον μαγικό αριθμό 7 (ή στο περίπου: 5-9). Είναι το όριο ανάμεσα στους λίγους και στους πολλούς.
Αλλά ποιοί να είναι αυτοί οι 7 ???.
Μπορεί να είναι οποιοιδήποτε?... Όχι!
Η ποιότητα των ανθρώπων που απαρτίζουν μια παρέα είναι σημαντικότερη ακόμα κι από την ποσότητα των μελών της. Ας πάμε -λοιπόν- στο ‘ψητό’.
Παρέα χωρίς ένα ‘πειραχτήρι’ και ένα ‘νούμερο’ δεν γίνεται. Είναι σαν το αλατοπίπερο που βάζουμε στα φαγητά.
Το ‘αλάτι’ είναι ο βλάκας-νούμερο που δέχεται την κοροϊδία των άλλων και μας χαρίζει το γέλιο. Οι βλάκες είναι πολύ χρήσιμοι στην κοινωνία. Τόσο αναγκαίοι, που πολλοί άνθρωποι παριστάνουν επίτηδες τους βλάκες και τους ‘τρελούς’ ώστε να είναι ευπρόσδεκτοι στις παρέες, ενώ πολλοί που ‘το παίζουν’ σοβαροί μένουν μοναχοί τους.
Το ‘πιπέρι’ είναι ο καυστικός, είναι το πειραχτήρι, ο ‘πονηρός’ της παρέας .
Πάντα σε κάθε παρέα θα υπάρχει ένας πιο απονήρευτος και ένας πιο πειραχτήρης, και οι υπόλοιποι απολαμβάνουν την μεταξύ τους ‘σχέση’. Μοιάζει με ζωντανό θέατρο, και στην ουσία όλοι μας εναλλασσόμαστε στην καθημερινή μας ζωή σε αυτούς τους ρόλους.
Εκτός απ αυτούς τους δύο, -πονηρό και βλάκα- θέλουμε και άλλους 2-3 πιο σοβαρούς, πιο ουδέτερους, για να υπάρχει ισορροπία.
Και απαραιτήτως χρειάζονται και 2 γυναίκες. Για να υπάρχουν στην παρέα και τα δύο φύλα, για να υπάρχει ένα μικρό φλέρτ και ερωτισμός, για να υπάρχει ένας μικρός συναγωνισμός και μικρή ‘ζήλεια’ μεταξύ των δύο γυναικών.
Αυτό ήταν! Πετύχαμε το τέλειο. 6-7-8, κουτο-πόνηροι και αντρο-γυναίκες, λίγο κρασάκι, λίγη μουσική, και καλή διασκέδαση.
Συμπληρωματικώς:
--- Όταν πρόκειται να γίνει γέλιο, τότε προφανώς οι πιο σημαντικοί είναι ο ‘βλάκας’ και το ‘πειραχτήρι’.
--- Αν η κουβέντα πάει προς το σοβαρό, τότε σημαντικοί είναι οι σοβαροί, αυτοί που έχουν πολλές γνώσεις.
--- Όταν η παρέα πάει προς το ‘ερωτικό’, τότε τον πρώτο λόγο τον έχουν οι γυναίκες μαζί με τους ερωτικούς άντρες.
--Αν η γυναίκα είναι μόνο μία, τότε δεν ‘λειτουργεί’ η παρέα . Διότι είναι υπερβολικό να έχει γύρω της 6 άντρες. Αν ,επίσης, οι γυναίκες είναι 3-4 τότε η παρέα πάει να γίνει ‘ζευγαροπαρέα’ , η οποία δεν βγάζε γέλιο, ούτε κάνει ωραίες συζητήσεις.
--αν υπάρχει ομοφυλόφιλος στην παρέα, άντρας ή γυναίκα, αυτό αυξάνει πολύ την ενέργεια και τις σχέσεις της παρέας. Το ίδιο χρήσιμος είναι και ένας ‘άγαμος’, για ισορροπία.
πρόταση-- Για να χωρέσει μιά μεγάλη παρέα σε ένα τραπέζι, τότε αυτό θα πρέπει να είναι διπλάσιο απ τα σημερινά που όλα χωρούν 2 έως 4 άτομα. Θα πρέπει, λοιπόν, κάθε μαγαζί εστιάσεως (καφενείο, καφετέρια- μπαρ-εστιατόριο, κλπ.) να έχει και τουλάχιστον ένα μεγάλο τραπέζι για μεγάλες παρέες, για συζητήσεις και γλέντια των 7-8-9 κλπ. Στη μεγάλη αυτή ‘τράπεζα’ , -στρόγγυλη – οβάλ- τετράγωνη ή μακρόστενη-, θα πηγαίνουν και οι μοναχικοί πελάτες, αλλά και τα ζευγαράκια, ώστε στην πορεία να γίνουν η μεγάλη παρέα που όλοι ζητάμε...
Μέχρι 7 είναι σ υ ν ε ύ ρ ε σ η , 7 κι απάνω είναι σ υ ν έ λ ε υ σ η .
Αν ευρίσκονται μαζί μέχρι 7 άνθρωποι, τότε τα πράγματα είναι ανάλαφρα, μπορείς να διακόψεις και να πεις ό,τι θέλεις, το ίδιο κάνουν κι οι άλλοι.
Αλλά τι γίνεται όταν οι 7 -8-9 κλπ. πολλαπλασιάζονται?
Τότε γίνεται κάτι σημαντικό! Όταν συνευρίσκονται πάνω από 7, τότε το τέκνο της παρέας τους δεν είναι ο γέλωτας και το ‘πώς θα περάσει η ώρα’. Αλλά είναι ένα μικρό πανέμορφο σοφό κοριτσάκι, η δ η μ ο κ ρ α τ ί α ...!!!
Ναι!!! Μετά τους 7 γεννιέται η Δ η μ ο κ ρ α τ ί α!
Οι αρχαίοι πρόγονοί μας ,ήξεραν πως όταν μεγαλώνει μια παρέα, πρέπει να εκλέξουν έναν ισορροπιστή, ένα γραμματέα , έναν που να εναλλάσσεται στο ρόλο αυτό, ο οποίος να παίρνει και να δίνει το λόγο, να κατευθύνει την κουβέντα.
Ας προσέξουμε πως όταν γίνονται πολλοί, πάντα κάποιος ξερόλας μονοπωλεί το λόγο, και δεν υπάρχει κανείς να τον σταματήσει.
Το θέμα είναι να μιλήσουν πολλοί από λίγο και να προχωρήσουν στα ψηφίσματα, στις αποφάσεις, ώστε να περάσουν στην πράξη. Κι όμως αυτό το βασικό δεν το ξέρει κανείς νεοέλληνας, καμία παρέα, κανένας σύλλογος, ούτε ακόμα και η Βουλή των Ελλήνων. Κανείς Νεοέλληνας δεν χειρίζεται το λόγο με φειδώ και με απλότητα. Όλοι μιλούνε παραπάνω απ το κανονικό: Δικηγόροι, Βουλευτές, Παπάδες, Δεσποτάδες.
Ο γραμματέας αυτός, όταν αρχίζει να λέει κουταμάρες ο ομιλητής, όταν ξεφεύγει εκτός θέματος, όταν είναι αγενής, κλπ, τότε αμέσως του λέει προειδοποιητικά : κόψε, και αν συνεχίσει, του κόβει το λόγο.
Ο διευθυντής της συζητήσεως δεν έχει ο ίδιος άποψη, δεν ‘ψηφίζει’, αλλά έχει το δικαίωμα ακόμα και να αποβάλλει από την παρέα έναν αν δεν μιλάει σωστά. Ο μόνος σκοπός του είναι να βγεί το ζουμί, να μην ξεφύγουν απ το θέμα, να μην συζητάνε τα προσωπικά τους, να βγάλουν αποφάσεις όσο το δυνατόν πιο σωστές.
Όσο πιο πολλοί είμαστε, τόσο πιο λίγο μπορεί να μιλά ο καθένας. Τόσο απλά.
Όταν είναι 2, έχουν το μισό χρόνο ο καθένας. Αν είναι 6 έχει ο καθένας 10 λεπτά ανά ώρα. Η κλεψύδρα που είχαν στην αρχαία Βουλή της Αθήνας, κρατούσε περίπου 5 με έξι λεπτά. Δεν ήταν σαν τις σημερινές που έχουν ψιλή άμμο. Αλλά μια απλή πήλινη κούπα που είχε μια μικρή τρυπούλα στο κάτω μέρος και έσταζε νερό. Μόλις άδειαζε, τελείωνε και ο ομιλητής, και ερχόταν ο επόμενος που την ξαναγέμιζε.
Πρέπει να γίνει μάθημα στα σχολεία η δημοκρατία στην πράξη. Να μάθουν όλοι να κάνουν χρέη διευθυντού, και να πάρουν όλοι θάρρος να γίνουν αγορητές σε ακροατήριο, έστω μικρό. Και πρέπει επίσης να μάθουμε όλοι μας να ακούμε τον άλλο προσεκτικά, να μην τον διακόπτουμε, και να προσέχουμε την ουσία του λόγου, όχι το αν μιλάει έντεχνα και με γλυκόλογα. Η δημοκρατία είναι όμορφη από μόνη της, δεν θέλει στολίδια, δεν έχει ανάγκη την λογοτεχνία…
ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑΣ
και ένα κουίζ: πώς μπορούμε να βάλουμε σε ένα χώρο 100 ανθρώπους , 50 άντρες και 50 γυναίκες, ώστε (σχεδόν) όλοι να βλέπονται μεταξύ τους ‘φάτσα’, και ο κάθε άντρας να έχει ακριβώς δίπλα του 4 γυναίκες (εμπρός - πίσω- δεξιά- αριστερά), και το ίδιο και κάθε γυναίκα να έχει δίπλα της 4 άντρες?
Έλα τώρα που δεν το ήξερες? Ξεκινάει από θεα- ,και τελειώνει σε -τρον.