Από τότε που βγήκε η τηλεόραση (και γενικά οι οθόνες: κινητό, tablet, laptop, κλπ) χάθηκαν σταδιακά τα παραδοσιακά παιχνίδια: κρυφτό, κυνηγητό, τόπι,κλπ.
Τη θέση τους αντικατέστησαν τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, όπου παιζει κάποιος μπιρίμπα ή τάβλι με κάποιον 'φίλο' που έχει στην άκρη του κόσμου!
Μέσα σε 3-4 δεκαετίες έπαψαν όλα τα παιδιά να παίζουν! Είναι τρομερό, είναι κανονικό έγκλημα εξ αμελείας . Κινδυνεύουμε να χαζέψουμε ομαδικώς, παιδιά και μεγάλοι.
Η μόνη λύση για να μειώσουμε την ανεξέλεγκτη τεχνολογία (ιντερνέτ, face book, τηλεόραση , κλπ) είναι τα παραδοσιακά παιχνίδια και ο ερασιτεχνικός αθλητισμός.
Υπαρχουν πολλές δεκάδες τέτοια παιχνίδια. Το ένα καλύτερο απ' το άλλο. Για όλες τις παιδικές ηλικίες, αλλά και για μεγάλους . Άλλα είναι ήπια, άλλα πιο άγρια, ανάλογα την ηλικία και το φύλο. Όλα είναι εφευρήματα των παιδιών!.
---κρυφτό, κυνηγητό, κλέφτες-χωροφυλάκοι, στακ-καμάν, στρατιωτάκια ακούνητα-αμίλητα κι αγέλαστα, κάστρο,
σκατουλάκια , αμάδες, μπρίκος, ντάλια-νταλιόξυλο , γουρουνίτσα , πίτσι και παλάμη, τρισπους-λακούς, μπαλοχτύπι
----σκοινάκι, κούνια, μήλα, κουτσό, κουμπάρες, πουντο -πουντο το δαχτυλιδι, τυφλόμυγα, τσιγκάκια.
--- μακριά γαϊδούρα, κότσι, μπιζ,
---γυαλένιες , βόλευ, μπάλα, ρακέτες,
---χαρταετός, σαϊτα , φυσοκάλαμο, σφεντόνα, χωνάκι, γλόμπος.
--- και ενα ερωτικό: η μπουκάλα...
---και δεκάδες επιτραπέζια: σκάκι, τάβλι, ντάμα, φιδάκι, γκρινιάρης, τράπουλα, κλπ.
Τα περισσότερα κρατούν απο την αρχαιότητα, είναι χιλιάδων χρονων.
Υπαρχουν και πάρα πολλά άλλα, δεκάδες, εκατοντάδες... Θεωρητικά ο καθένας μπορεί να εφεύρει ενα πρωτότυπο αυτοσχέδιο παιχνιδι.
Μπορούν να γίνουν παιδότοποι από Δήμους, Συλλόγους , και ιδιώτες. Είναι και μια ωραία μπίζνα, μπορεί να δώσει πολλές θέσεις εργασίας.
Χρειάζεται λίγη οργάνωση: τα μεγαλύτερα παιδιά προσέχουν τα μικρότερα, αυτόματες ασφάλειες στο ρεύμα, κάμερες ώστε να τα βλέπουν οι γονείς.
Για να γίνει ένας ανοιχτός παραδοσιακός παιδότοπος χρειάζονται 2-3-4 στρέμματα, ανάμεσα σε δέντρα, στον ελαιώνα, ή διαμόρφωση μιας αλάνας, ή πεζοδρόμηση ενός μικρού δρόμου της πόλης .
Είναι κατάντια που οι μόνοι παιδότοποι σήμερα είναι σε κλειστό χώρο, με πλαστικά παιχνίδια, με οθόνες, κλπ. Αλλά και οι ανοιχτοί παιδότοποι, 'παιδικές χαρές' δεν είναι αυτές που θα έπρεπε. Σιδερένιες και πλαστικές κατασκευές, πλαστικό 'χορτάρι', είναι σαν κοροϊδεύουμε τα παιδιά. Πού πήγαν τα κανονικά αυτοσχέδια παιχνίδια, τα παραδοσιακά?
Ακόμα και οι ίδιοι οι γονείς και κηδεμόνες, δεν αφήνουν τα παιδιά τους να παίζουν , τα χαζεύουν, τους ανοίγουν την τηλεοραση για να ηρεμήσουν, είναι σαν να τους δίνουν κανονικά ναρκωτικά..
Η λέξη 'παιδί έχει την ίδια ρίζα με τη λεξη 'παιδεία' και με τη λεξη 'παιχνιδι'. Τα παιδιά θέλουν να λαμβάνουν παιδεία μέσω του παιχνιδιού..., μέσω παιγνίων με άλλα παιδιά. Τα υγιή παιδιά, εκ φύσεως δεν θέλουν να είναι πολλές ώρες με τους γονείς τους. Τα παιδιά δεν θέλουν ούτε το σχολείο! Θέλουν μόνο να παίζουν !... Αυτή είναι η βαρειά αλήθεια, και η απόδειξη είναι πως ο καθένας μπορεί να θυμηθεί τον εαυτό του όταν ήτανε νήπιο-παιδι.
Κατά βάση αυτό θέλουν και οι μεγάλοι, όλοι μας, να παίζουμε διαρκώς.
Στην εποχή της αρχαίας Σπάρτης, η οικογένεια δεν είχε τόσο σημαντικό ρόλο , διότι υπήρχε ένας σημαντικότερος θεσμός η κοινωνία, η πόλις. Τα παιδιά έπαιζαν συνεχώς, ασκούνταν, μάθαιναν όλες τις τέχνες.
Το παιγνίδι είναι το ανάμεσο απο το καθησιό και απο την εργασία - δουλειά . Τα παιδιά έχουν το παιχνίδι για εργασία. Ας τα μιμηθούμε... Αν η εργασία γίνει 3ωρη, και αν μοιάζει με παιχνιδι, τότε την κάνουμε και 'τζάμπα'... Και αυτό θα είναι το τέλος του καπιταλισμού, που θα το φέρουμε εμείς, τα ενήλικα 'παιδιά'...
Αντώνης Αντωνόπουλος, Κυπαρισσία
Τη θέση τους αντικατέστησαν τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, όπου παιζει κάποιος μπιρίμπα ή τάβλι με κάποιον 'φίλο' που έχει στην άκρη του κόσμου!
Μέσα σε 3-4 δεκαετίες έπαψαν όλα τα παιδιά να παίζουν! Είναι τρομερό, είναι κανονικό έγκλημα εξ αμελείας . Κινδυνεύουμε να χαζέψουμε ομαδικώς, παιδιά και μεγάλοι.
Η μόνη λύση για να μειώσουμε την ανεξέλεγκτη τεχνολογία (ιντερνέτ, face book, τηλεόραση , κλπ) είναι τα παραδοσιακά παιχνίδια και ο ερασιτεχνικός αθλητισμός.
Υπαρχουν πολλές δεκάδες τέτοια παιχνίδια. Το ένα καλύτερο απ' το άλλο. Για όλες τις παιδικές ηλικίες, αλλά και για μεγάλους . Άλλα είναι ήπια, άλλα πιο άγρια, ανάλογα την ηλικία και το φύλο. Όλα είναι εφευρήματα των παιδιών!.
---κρυφτό, κυνηγητό, κλέφτες-χωροφυλάκοι, στακ-καμάν, στρατιωτάκια ακούνητα-αμίλητα κι αγέλαστα, κάστρο,
σκατουλάκια , αμάδες, μπρίκος, ντάλια-νταλιόξυλο , γουρουνίτσα , πίτσι και παλάμη, τρισπους-λακούς, μπαλοχτύπι
----σκοινάκι, κούνια, μήλα, κουτσό, κουμπάρες, πουντο -πουντο το δαχτυλιδι, τυφλόμυγα, τσιγκάκια.
--- μακριά γαϊδούρα, κότσι, μπιζ,
---γυαλένιες , βόλευ, μπάλα, ρακέτες,
---χαρταετός, σαϊτα , φυσοκάλαμο, σφεντόνα, χωνάκι, γλόμπος.
--- και ενα ερωτικό: η μπουκάλα...
---και δεκάδες επιτραπέζια: σκάκι, τάβλι, ντάμα, φιδάκι, γκρινιάρης, τράπουλα, κλπ.
Τα περισσότερα κρατούν απο την αρχαιότητα, είναι χιλιάδων χρονων.
Υπαρχουν και πάρα πολλά άλλα, δεκάδες, εκατοντάδες... Θεωρητικά ο καθένας μπορεί να εφεύρει ενα πρωτότυπο αυτοσχέδιο παιχνιδι.
Μπορούν να γίνουν παιδότοποι από Δήμους, Συλλόγους , και ιδιώτες. Είναι και μια ωραία μπίζνα, μπορεί να δώσει πολλές θέσεις εργασίας.
Χρειάζεται λίγη οργάνωση: τα μεγαλύτερα παιδιά προσέχουν τα μικρότερα, αυτόματες ασφάλειες στο ρεύμα, κάμερες ώστε να τα βλέπουν οι γονείς.
Για να γίνει ένας ανοιχτός παραδοσιακός παιδότοπος χρειάζονται 2-3-4 στρέμματα, ανάμεσα σε δέντρα, στον ελαιώνα, ή διαμόρφωση μιας αλάνας, ή πεζοδρόμηση ενός μικρού δρόμου της πόλης .
Είναι κατάντια που οι μόνοι παιδότοποι σήμερα είναι σε κλειστό χώρο, με πλαστικά παιχνίδια, με οθόνες, κλπ. Αλλά και οι ανοιχτοί παιδότοποι, 'παιδικές χαρές' δεν είναι αυτές που θα έπρεπε. Σιδερένιες και πλαστικές κατασκευές, πλαστικό 'χορτάρι', είναι σαν κοροϊδεύουμε τα παιδιά. Πού πήγαν τα κανονικά αυτοσχέδια παιχνίδια, τα παραδοσιακά?
Ακόμα και οι ίδιοι οι γονείς και κηδεμόνες, δεν αφήνουν τα παιδιά τους να παίζουν , τα χαζεύουν, τους ανοίγουν την τηλεοραση για να ηρεμήσουν, είναι σαν να τους δίνουν κανονικά ναρκωτικά..
Η λέξη 'παιδί έχει την ίδια ρίζα με τη λεξη 'παιδεία' και με τη λεξη 'παιχνιδι'. Τα παιδιά θέλουν να λαμβάνουν παιδεία μέσω του παιχνιδιού..., μέσω παιγνίων με άλλα παιδιά. Τα υγιή παιδιά, εκ φύσεως δεν θέλουν να είναι πολλές ώρες με τους γονείς τους. Τα παιδιά δεν θέλουν ούτε το σχολείο! Θέλουν μόνο να παίζουν !... Αυτή είναι η βαρειά αλήθεια, και η απόδειξη είναι πως ο καθένας μπορεί να θυμηθεί τον εαυτό του όταν ήτανε νήπιο-παιδι.
Κατά βάση αυτό θέλουν και οι μεγάλοι, όλοι μας, να παίζουμε διαρκώς.
Στην εποχή της αρχαίας Σπάρτης, η οικογένεια δεν είχε τόσο σημαντικό ρόλο , διότι υπήρχε ένας σημαντικότερος θεσμός η κοινωνία, η πόλις. Τα παιδιά έπαιζαν συνεχώς, ασκούνταν, μάθαιναν όλες τις τέχνες.
Το παιγνίδι είναι το ανάμεσο απο το καθησιό και απο την εργασία - δουλειά . Τα παιδιά έχουν το παιχνίδι για εργασία. Ας τα μιμηθούμε... Αν η εργασία γίνει 3ωρη, και αν μοιάζει με παιχνιδι, τότε την κάνουμε και 'τζάμπα'... Και αυτό θα είναι το τέλος του καπιταλισμού, που θα το φέρουμε εμείς, τα ενήλικα 'παιδιά'...
Αντώνης Αντωνόπουλος, Κυπαρισσία