Το Σ
ύνταγμα της Ελλάδας, μας έχει δώσει μια σημαντική ελευθερία που δεν την έχουμε αξιοποιήσει όσο θάπρεπε..
Είναι το άρθρο 12 , και είναι το "δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι". Επιτρέπει 'ενώσεις ανθρώπων και μη κερδοσκοπικά σωματεία', αλλά και 'αστικούς και γεωργικούς αυτοδιοικούμενους συνεταιρισμούς'.
Οι περισσότεροι δεν έχουν καταλάβει το σημαντικό αυτό άρθρο. Ίσως φταίει ο τίτλος του: 'δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι', και νομίζουν οι πολλοί πως πρόκειται για να φτιάξουν εταιρεία ... Κι όμως πρόκειται για απλούς συλλόγους . ('κολλεκτίβες' είναι η αγγλική μετάφραση, η οποία λεξη είναι κι αυτή αδόκιμη διότι έχει λαβει 'κομμουνιστική' χροιά καταναγκαστικής εργασίας. ) Κι όμως στους Συλλόγους αυτούς, δεν μπορεί να επέμβει το κράτος, αντιθέτως τους προστατεύει!
Είναι σαν να λέει το κράτος: "σας αφήνω ελεύθερους να κάνετε συλλογικά ό,τι θέλετε, δεν επεμβαίνω. Αρκεί να μπορείτε να συνεννοηθείτε... Μπορείτε?"
Χρειάζονται μονο 22 ατομα για να μπορούν να φτιάξουν ενα σύλλογο , αρκεί να υπάρχει κάποιο αντικείμενο, κάποιος σκοπός, ένα καταστατικό .
π.χ. Συλλογος Γραμμάτων και Τεχνών. Αθλητικός Συλλογος, Πολιτιστικός Συλλογος, Μουσικός Συλλογος, Ταξιδιωτικός, Φυσιολατρικός, Σύλλογος Άμεσης Δημοκρατίας, κλπ. κλπ.
Μπορείς να φτιάξεις Συλλογο έστω για να προστατεύεις ένα ζωάκι ή ένα φυτό , από τα χιλιάδες που υπαρχουν και κινδυνεύουν απ την 'εξέλιξη'. Είναι πολύ 'της μόδας' τέτοιοι σύλλογοι...
Τα έξοδα για να φτιαχτεί ένα σωματείο είναι πολύ λιγα, ειδικά αν έχουν έναν φίλο δικηγόρο. Η προσωρινή διοίκηση γίνεται ήδη από την πρώτη μέρα, χωρίς εκλογές!, το δημοσιεύουν σε μια εφημερίδα, και μετα 2-3 μήνες κανουν κανονικά εκλογές.
Τα πλεονεκτήματα είναι πολλά. Μπορούν να έχουν μικρά έσοδα που είναι αφορολόγητα , μπορούν να κάνουν εκδηλώσεις επίσης αφορολόγητες, μπορούν να κανουν ταξείδια, να νοικιάσουν ή αγοράσουν λεωφορείο για εκδρομές. Μπορούν να κάνουν αγοραπωλησίες, να έχουν περιουσία, να έχουν γηροκομείο, ακόμα και θρησκευτική 'αίρεση', κλπ. Με άλλα λογια, να κάνουν κάποιο έργο, αλλά και να περνούν όλα τα μέλη του καλά. "Το τερπνόν μετά του ωφελίμου ".
Καλό είναι να εναλλάσσονται κάθε τόσο οι πρόεδροι, να μη λένε πολλά λογια, αλλά να περνάνε στα έργα. Οι Σύλλογοι να μην είναι κλειστοί σαν μια παρέα, αλλά να είναι ανοικτοί προς το λαό , να είναι πολυφωνικοί, ακομμάτιστοι, πολύχρωμοι. Θα γίνουν τόσοι πολλοί, ώστε ο καθένας θα μπορεί να είναι ενεργό μέλος σε πολλους συλλόγους.
Αν είχαμε πάρα πολλούς συλλόγους, δεν θα είχαμε ανάγκη τους Βουλευτές, το Κράτος, την Εφορία, την Ευρωπαϊκή Ενωση. Δεν θα έβαζε η εφορία το χερι στην τσέπη μας. Πολλά μαγαζιά ( καφενεία, τσιπουράδικα, ταβέρνες, ακόμα και μπουζούκια ) θα μπορούσαν να ήταν υπό μορφήν συλλογου. (ας πάρουμε παράδειγμα τον συνεταιρισμό που έχουν οι αστυνόμοι, στρατιωτικοί, κλπ)
Δεν θα υπήρχαν άνθρωποι που υποφέρουν απο μοναξιά. Θα υπήρχε γερός κοινωνικός ιστός. Δεν θα μας άγγιζε η οικονομική κρίση. Θα υπήρχαν πολλοί χορηγοί που τους περισσεύουν τα χρήματα, και θα τα έδιναν στους Συλλόγους, αν θα ήξεραν πως θα αξιοποιηθούν και δεν θα κλαπούν .
Και θα αναγεννιόταν πιο σύντομα η άμεση Δημοκρατία. Αυτή που γεννήθηκε 'στων Ελλήνων τις κοινότητες ', τα αρχαία χρόνια, όπως λέει και το γνωστό τραγουδι. Δηλαδή στους αρχαίους Συλλόγους.
Αν ειχαμε δεκαπλάσιους συλλόγους απ όσους έχουμε σήμερα , δεν θα χρειαζόταν καν το Κοινοβούλιο!. Αρκεί να είναι ενεργοί σύλλογοι, όχι εικονικοί. Θα είχαμε μια 'αναρχική' - δημοκρατική κοινωνία.
Δυστυχώς μέχρι σήμερα οι σύλλογοι είναι λίγοι, υπολειτουργούν , δεν αλλάζει συχνά το προεδρείο, δεν έχουμε μάθει την άμεση δημοκρατία στην πράξη. Ψηφίζουν στα κρυφά και με φάκελο, ακόμα και μεταξύ τους 20 ατομα! Δεν έχουν αποκτήσει το θάρρος της γνώμης τους.
Ευτυχώς -όμως-, υπάρχει ένα ρεύμα για τη δημιουργία συλλόγων. Ας πάρει μεγαλύτερη ένταση αυτό το ρεύμα , και όσο πιο γρήγορα.
Αντώνης Αντωνόπουλος, Κυπαρισσία
