Ας εξηγήσουμε με απλα λογια την τελευταια παράγραφο του τελευταίου άρθρου 120, του Συντάγματος.
λέει εκεί: "Η τήρηση του συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντιον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία."
Δεν ξέρουμε αν υπάρχει και σε άλλα συντάγματα αλλων κρατών παρόμοιο άρθρο, αλλά και μονο που υπάρχει στο Ελληνικό Σύνταγμα είναι συγκλονιστικό.
Έχει όμως η φράση αυτή αρκετές ερμηνείες.
Η επιφανειακή ερμηνεία και εξήγηση είναι πως επειδή η Ελλάδα είχε υποφέρει απο την πρόσφατη 7χρονη δικτατορία,το 1975 που ψηφίστηκε το Σύνταγμα, ο συντάκτης του κειμένου θέλει να πει: Ξυπνήστε Ελληνες, αντιδραστε να μην ξανάχουμε χούντα, αν δείτε κάποιον να θέλει να καταλύσει το πολιτευμα με τη βία, κάντε ο,τιδήποτε, έστω και παράνομο...
Μια δεύτερη ερμηνεία του άρθρου αυτου είναι πως τα ανθρώπινα δικαιώματα, και οι βασικές ελευθερίες του ατόμου, αφήνονται στον καθένα να τις υπερασπιστεί, δεν φτάνουν μόνον οι νόμοι και οι εξουσίες: βουλευτές, αστυνόμοι, εισαγγελείς, δικαστές,κλπ. Δηλαδή πρεπει να είμαστε νομοταγείς πολίτες απο μόνοι μας, τηρητές του νόμου, ενεργοί πολίτες, υπερασπιστές των αδικουμένων.
Υπάρχει, όμως, και μια τριτη εξήγηση, αυτή που δεν γνωρίζουν ουτε συνταγματολόγοι. Ας προσέξουμε τη φράση πως: οι Ελληνες (και Ελληνίδες) υποχρεούνται με κάθε τροπο να τηρούνται οι νόμοι, οι ελευθερίες, το Σύνταγμα. Δηλαδή: αφ ενος δεν είναι μόνον δικαίωμά μας αυτό, αλλά υποχρέωση, και αφ ετέρου πρεπει να χρησιμοποιούμε κάθε μέσον, με κάθε τροπο, 'νόμιμο' και 'παράνομο' ενάντια σε όποιον δεν εφαρμόζει το δίκαιο, τις ελευθερίες, τα δικαιώματα ολων. Είναι απίστευτο, είναι συγκλονιστικό, το να μας παρωθεί το ίδιο το σύνταγμα σε παρανομίες που πρέπει να κάνουμε 'εν ονόματι του νόμου'. Είναι σαν να λέει ένας δάσκαλος, ή ένας άρχοντας: μη με υπακούς αν λέω κουταμαρες, κάνε το σωστο όπως το νομίζεις εσύ!
Έχουμε ,δηλαδή, διάσταση 2 δικαίων.
Ενα είναι το γενικό δίκαιο, το αιώνιο, ο 'άγραφος νόμος', αυτό που υπερασπίστηκε και η Αντιγόνη του Σοφοκλή, αυτό που ξέρουμε ο καθένας μας κατα βάθος.
Το άλλο είναι το καθημερινό δίκαιο, που αλλάζει κάθε τόσο με τις κυβερνήσεις, που υπηρετεί συμφέροντα ολίγων, που λίγοι μονο το εφαρμόζουν, που έχει χιλιαδες παραθυράκια, κλπ. κλπ.
Βλέπουμε πως το Σύνταγμα θεωρεί σαν πιο σημαντικό τον άγραφο νομο, την ισότητα και την ελευθερία.. Και βάζει σε δεύτερη μοίρα τους νόμους 'των ολίγων'.
Αν θέλουμε να υπακούσουμε στο 120 άρθρο του Συντάγματος πρεπει να γίνουμε ενεργοί πολίτες, όχι όμως σε υπερβολικό βαθμο, ποτέ 'ρουφιανοι'. Να καταγγέλουμε την υπέρβαση εξουσίας που κανουν οι άρχοντες,να αντιδράμε στις αδικίες, στη μόλυνση του περιβάλλοντος, κλπ. κλπ. Να μην υπακούμε σε παράνομους νόμους και σε παράνομες εντολές έστω κι αν τις δίνει ένας άρχοντας. Το να είναι ένας σωστός ενεργός πολίτης, είναι απο τα πιο δύσκολα πραγματα, θέλει θάρρος, γνώσεις, διπλωματία, τέχνη των ελιγμών και αίσθηση του μέτρου.
Έχει γίνει έρευνα πως έστω και το 5% των πολιτών να ήτανε ενεργοί, θα δούλευαν όλα 'ρολόϊ', δεν θα χρειάζονταν παρα ολίγοι αστυνομικοί, και ολίγοι δικαστές. Αυτή είναι μια ελαφρώς 'αναρχική' κοινωνία, αυτή που εν τέλει πρεσβεύει το Σύνταγμα. Ηδη οι ενεργοί πολίτες είναι το 1 με 2% του πληθυσμού. Είναι, λοιπον, θέμα χρονου να φτάσουμε σε μια πολύ καλύτερη κοινωνία.
Αντώνης Αντωνόπουλος, Κυπαρισσία 30-3-2015