google.com, pub-4409140963597879, DIRECT, f08c47fec0942fa0 Άρθρο - φωτιά Πλεμμένου κατά Σαμαρά, Νικολάκου, Μαντά και Αλειφέρη...

Άρθρο - φωτιά Πλεμμένου κατά Σαμαρά, Νικολάκου, Μαντά και Αλειφέρη...

"Έξω από τα δόντια" στη κυριολεξία το πολιτικό άρθρο του Εκδότη Ντίνου Πλεμμένου στην "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" (το περασμένο Σαββατοκύριακο 4-5 Οκτωβρίου), που δημιουργεί πολιτικό θέμα για την Μεσσηνία και την Πελοπόννησο και θα απασχολήσει για καιρό την πολιτική επικαιρότητα.
Ένα "άρθρο - φωτιά", που ανεξάρτητα από την ανάγνωση του καθενός και τους όποιους πιθανούς ισχυρισμούς για το "τι το προκάλεσε", ξεπερνάει τα κατά κανόνα ...  συμβιβασμένα δημοσιογραφικά όρια, "λέει τα πράγματα με το όνομα τους", αποτελεί τουλάχιστον "παράδειγμα δημοσιογραφικού θάρρους γνώμης" και απηχεί - κακά τα ψέμματα- κάθε αυτο-πολίτη της Μεσσηνίας πρώτα - πρώτα, αλλά και το μεγαλύτερο μέρος της μεσσηνιακής κοινής γνώμης, όπως και μεγάλο μέρος του κομματικού μηχανισμού της Ν.Δ.].

ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ

Οπως είναι γνωστό στους αναγνώστες μας διαχρονικά, η «Ε» πόρρω απέχει από τις περισσότερες επιλογές του δημάρχου Καλαμάτας Παν. Νίκα. Υπάρχει διαφορά νοοτροπίας και προσανατολισμού. Οταν όμως φθάνει η στιγμή που ο κάθε τυχάρπαστος του επιτίθεται, τότε είμαστε φρουροί της αλήθειας και της πραγματικότητας.
Την πολιτική διαδρομή του κ. Νίκα την γνωρίζουμε καλύτερα από τον καθένα, όπως γνωρίζουμε και την διαδρομή αυτών που μετά από 3 νικηφόρες εκλογές στο Δήμο Καλαμάτας αποτόλμησαν να του επιτεθούν. Μόνοι τους το αποτόλμησαν ή κατόπιν εντολής; Είναι ένα σοβαρό ερώτημα που χρήζει διερεύνησης. Ιδίως μετά την συγχορδία ελεγχόμενων κονδυλοφόρων και μικροφώνων.
Ολα μοιάζει να ξεκινούν από ψηλά. Και για να γίνουμε πιο σαφείς, η σκέψη μας πάει στον πάλαι ποτέ κραταιό Μεσσήνιο πρωθυπουργό που γεμάτος ανασφάλεια αναζητά πάντα την τελευταία στιγμή τις κατάλληλες συμμαχίες για να επιτύχει νίκες σε διάφορους τομείς. Οπως για παράδειγμα στην αυτοδιοίκηση. Ο «γάμος» του με τον Τατούλη ξένισε μεν κάποιους που είχαν ακούσει από το στόμα του με ποια λόγια περιέγραφε τον περιφερειάρχη, κανέναν όμως από όσους γνωρίζουν τον χαρακτήρα του Αντ. Σαμαρά.
Το ίδιο έκανε και στην περίπτωση του Παν. Νίκα για τον οποίον έβγαζε φλουμπέτες, αλλά έλα που ήταν και ο μόνος ο οποίος κέρδιζε τις εκλογές…
Ετσι φθάνουμε σήμερα στη σύγκρουση των επιλογών του πρωθυπουργού (εν γνώσει του, εν αγνοία του, με την προτροπή του;) γιατί ήταν αμφότερες στον αέρα σε σχέση με την λαϊκή βάση της ΝΔ.

Για να είμαστε ειλικρινείς, ο Παν. Νίκας πιο πολύ στηρίχθηκε σε ψηφοφόρους που τον ήθελαν προσωπικά και ελάχιστα στους κομματικούς της Νέας Δημοκρατίας. Ο Τατούλης όμως από την πλευρά του σώθηκε ο ίδιος, έσωσε και τον Σαμαρά και δημιούργησε ένα έκτρωμα που μπάζει από όλες τις πάντες, αλλά η εξουσία -και τα από αυτήν εκπορευόμενα κέρδη- ενώνουν ό,τι ετερόκλητο μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους. Βλέπεις για παράδειγμα στο ίδιο τραπέζι την θεωρούμενη σοβαρή Ελένη Αλειφέρη αντιπεριφερειάρχη Μεσσηνίας αλά μπρατσέτα με την γνωστή και μη εξαιρετέα συνάδελφό της Ντίνα Νικολάκου (ΝΔ η πρώτη, ΠΑΣΟΚ η δεύτερη) να ψάλλουν το… πολυχρόνιο για τον Περικλή Μαντά. Ενα πρόσωπο που δύσκολα μπορείς να περιγράψεις τι κομίζει στην τοπική κοινωνία, ποιος τον στηρίζει, για να στηρίξει ποιον με την σειρά του. Τον συναντάς μόνο σε στενά κομματικά μαγαζιά και παραμάγαζα. Τελικά κατάφερε να γίνει αντιπεριφερειάρχης με μοναδικό προσόν την ιδιότητα του προέδρου της ΝΟΔΕ της Νέας Δημοκρατίας με την γραμμή της οποίας ψηφίστηκε. Πώς αλλιώς θα έδειχνε ο Σαμαράς ότι ελέγχει τον Τατούλη;

«Μάπα το καρπούζι» όμως και με το πρώτο πατατράκ ο κ. Μαντάς χρειάστηκε βοήθεια και σωσίβιο από δύο κυρίες (και κάτι λιμά) για να αντέξει στην πρώτη κόντρα με το Νίκα.
Αυτές είναι κάποιες διαπιστώσεις από τις πολλές που μπορούν να υπάρξουν για το τι συμβαίνει σήμερα και το τι μας περιμένει μέχρι να λήξει η πενταετία. Αν δεν λειτουργήσουν οι θεσμοί, τα παρατράγουδα θα συνεχίζονται και Κύριος οίδε ποιος θα βρεθεί να ανακόψει την κατρακύλα της αυτοδιοίκησης.
Σύντομα θα έχουμε γενικές πολιτικές εξελίξεις. Κάτι θ’ αλλάξει αλλά δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι τι θα είναι αυτό. Ο,τι κι αν είναι πάντως θα απέχει πολύ από αυτό που έχει ανάγκη η Ελλάδα. Τουλάχιστον ας φύγουν πρώτα τα λαμόγια… και βλέπουμε.

Ντίνος Πλεμμένος

Post a Comment

Νεότερη Παλαιότερη