Μόνο ως «λάφυρο» αντιμετωπίζει το κράτος η κυβέρνηση, μοιράζοντας τα «ιμάτιά» του σε εκλεκτούς και κολλητούς, στους οποίους αναθέτει θέσεις ευθύνης στον κρατικό μηχανισμό. Η διακυβέρνηση στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στην «κομματική πελατεία», που εξυπηρετείται ανάλογα με τα εκλογικά ποσοστά του κάθε κόμματος. Δείτε τι έγινε με τους τελευταίους γενικούς γραμματείς. Βεβαίως, ούτε λόγος να γίνεται για αξιοκρατικές διαδικασίες στην επιλογή των στελεχών που καλούνται να αναλάβουν νευραλγικούς τομείς των δημόσιων υπηρεσιών. Το μοναδικό «προσόν» που απαιτείται είναι η κομματική ταυτότητα των υποψηφίων. Ο απροκάλυπτος τρόπος με τον οποίο οι κυβερνητικοί εταίροι διαμοιράζουν έναν αποσαθρωμένο και ανάπηρο δημόσιο τομέα αποτελεί πρόκληση για τους πολίτες που έχουν εξαθλιωθεί από τη βαρβαρότητα των Μνημονίων. Ταυτόχρονα, οδηγεί στην πλήρη ανυποληψία το ήδη χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα.
