Μνήμες υπερηφάνειας σε χρώμα μωβ
Άρθρο του εκλιπόντος Παναγιώτη Η. Γιαννόπουλου, τ. διοικητικού διευθυντή Γενικού Νοσοκομείου Κυπαρισσίας, λαϊκού λαογράφου, δημοσιευμένο στην εφημερίδα «Φωνή της Μεσσηνίας», την 27η Οκτωβρίου 2003
Έχουν περάσει (63) εξήντα τρία χρόνια από το έπος της 28ης Οκτωβρίου 1940, και δη από την κήρυξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου. Αποφάσισα να αναπτύξω με πραγματικά γεγονότα, τι ακριβώς συνέβη στην όμορφη Κυπαρισσία μας τις ιστορικές εκείνες ημέρες.
Ήμουν θυμάμαι πολύ ζωηρά μαθητής της 6ης τάξης του 1ου Δημοτικού Σχολείου Κυπαρισσίας. Όπως θα θυμούνται οι παλιοί Κυπαρίσσιοι, το σχολείο στεγαζόταν τότε στην οικία Πάτερη στην Πάνω Πόλη. Τη σχολική εκείνη χρονιά είχε αποφασισθεί από τον Επιθεωρητή των Δημοτικών Σχολείων Τριφυλίας οι δύο «έκτες» τάξεις του 1ου και 2ου Δημοτικού Σχολείου να συστεγασθούν σε αίθουσα του 2ου Δημοτικού Σχολείου, που στεγαζόταν στην οικία Κακίση, πιο κάτω από το Τμήμα Μεταγωγών και οι δύο «πέμπτες» τάξεις του 1ου και 2ου Δημοτικού Σχολείου να συστεγασθούν σε αίθουσα του Δημοτικού Σχολείου. Εμείς της 6ης τάξης δασκάλα είχαμε την αείμνηστη Μαρία Παπαδοπούλου το γένος Καρατζά.
ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ https://kyparissialive.blogspot.com/2020/10/blog-post_69.html