ΙΣΧΥΣ ΕΝ ΤΗ ΕΝΩΣEI (Όμηρος)
Η αβάσταχτη ελαφρότητα της «διάσπασης του Δήμου»
Εισαγωγή
Σε συνέχεια σχετικής επιστολής συλλόγων και φορέων της πόλης των Φιλιατρών προς τον
υπουργό εσωτερικών, αναφορικά με αίτημα για διάσπαση του “Καλλικρατικού” Δήμου
Τριφυλίας και δημιουργία ανεξάρτητου δήμου Φιλιατρών, παραθέτω τις παρακάτω
προσωπικές απόψεις που είναι όμως προϊόν “έρευνας” της ισχύουσας νομοθεσίας, του
διαδίκτυου αλλά και αντίστοιχων περιπτώσεων, άλλων ΟΤΑ της Χώρας.
Θα ήθελα από την αρχή να αναφέρω ότι η παραπάνω πρόταση (αίτημα) για διάσπαση του
δήμου Τριφυλίας με βρίσκει κάθετα αντίθετο, αφού δεν έχει καμία λογική βάση δεν έχει
στηριχθεί σε καμία ουσιαστική και επίκαιρη “οικονομοτεχνική μελέτη” αλλά δεν έχει γίνει και
καμία απολύτως επίσημη διαβούλευση μεταξύ των πολιτών και των κοινωνικών δημοτικών
και οικονομικών “φορέων” της πόλης των Φιλιατρών. Είναι μια επιπόπλαια πρόταση, η οποία
δεν βασίζεται σε αντικειμενικά στοιχεία, ούτε σε αναλυτική σκέψη για τα πιθανά
πλεονεκτήματα ή μειονεκτήματα της όποιας λύσης.
Δεν θα κρίνω το κείμενο της επιστολής αφού είναι οι απόψεις συλλόγων της πόλης, αλλά θα
επισημάνω ότι είναι “αρνητικό” να αναλαμβάνονται πρωτοβουλίες προς το υπουργείο, ερήμην
των δημοτών, χωρίς την μεσολάβηση του επίσημου Δήμου και την διαβούλευση τουλάχιστον
των αιρετών αντιπροσώπων της πόλης των Φιλιατρών.
Παρακάτω αναλύω συνοπτικά γιατί οι “Καλλικρατικοί δήμοι” με ευρύτερη γεωγραφική
περιοχή και μεγαλύτερο πληθυσμό έχουν ευνοϊκότερες προοπτικές ανάπτυξης της τοπικής
οικονομίας και διευρυμένες δυνατότητες συνεργασίας σε τοπικό περιφερειακό και
ευρωπαϊκό επίπεδο.
Α. Η Νέα Μορφή των ΟΤΑ
Η Νέα Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης και της Αποκεντρωμένης Διοίκησης με τον νόμο
2852/2010 “Καλλικράτης”, αποσκοπούσε στην εξοικονόμηση πόρων μέσω του περιορισμού
του αριθμού των ΟΤΑ και των νομικών τους προσώπων καθώς και στην πλέον εξ-
ορθολογισμένη διαχείριση. Ταυτόχρονα το σημαντικότερο πλεονέκτημα της νέας
αρχιτεκτονικής ήταν η αναπτυξιακή της προοπτική.
Η συγκρότηση και λειτουργική αυτοδυναμία των νέων ΟΤΑ τους κατέστησε περισσότερο
ικανούς να διευκολύνουν, να ενθαρρύνουν και να στηρίξουν την ανάληψη τοπικών
πρωτοβουλιών ευρύτερης κλίμακας, να καταστούν δηλαδή, βασικός συντελεστής της
τοπικής ανάπτυξης. Πρόκειται για μια ανάπτυξη νέου τύπου που τα κύρια χαρακτηριστικά
της θα βασίζονταν στην αξιοποίηση των τοπικών και περιφερειακών “συγκριτικών
πλεονεκτημάτων”, στο σεβασμό στο περιβάλλον και στην ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής
και ανάπτυξης.
Στο πλαίσιο της νέας αρχιτεκτονικής επαναθεμελιώθηκε η πρωτοβάθμια Αυτοδιοίκηση με
“λιγότερους και ισχυρότερους Δήμους” σε όλη τη χώρα, οι οποίοι χωροθετούνται με βάση
αντικειμενικά και ορθολογικά κριτήρια, ικανοί να αντεπεξέρχονται στις σύγχρονες
ευρωπαϊκές απαιτήσεις.
Φυσικά οι παραπάνω μεταρρυθμίσεις των ΟΤΑ, από τα πρώτα χρόνια εφαρμογής του
“Καλλικράτη” δεν “στέφθηκαν” με απόλυτη επιτυχία όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στη
μελέτη της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης (2015) όπου τα κυριότερα προβλήματα που
προέκυψαν στο πρώτο κύκλο εφαρμογής ήταν: ασάφειες αρμοδιοτήτων μετά τον
Ν.3852/2010, ανεπαρκής υλικοτεχνικός εξοπλισμός, οικονομική αδυναμία των ΟΤΑ,
εμπλοκή αιρετών σε διοικητικά θέματα, έλλειψη και διαχείριση προσωπικού καθώς και
“σχετική απουσία” ειδικευμένου προσωπικού, η ανεπάρκεια οργάνωσης, και η επικάλυψη
αρμοδιοτήτων.
Ειδικότερα κυριαρχούν, η έλλειψη αποτελεσματικότητας, οργανωτικότητας, νομιμότητας,
αποδοτικότητας, οικονομικότητας και η έλλειψη ικανοποίησης των δημοτών.
Κυριότερα χαρακτηριστικά η παροχή χαμηλού επιπέδου υπηρεσιών σε συνδυασμό με την
μικρή αξιοποίηση νέων τεχνολογιών και της πληροφορικής, η ελλιπής γνώση πολλών
εξειδικευμένων θεμάτων που σχετίζονται με μελέτες έρευνες και χρηματοδοτήσεις έργων ή
δράσεων κλπ.
Τα παραπάνω στοιχεία δεν συναγάγουν ότι η προηγούμενη μορφή των ΟΤΑ με τον
Ν2539/1997 “Καποδίστρια” ήταν λειτουργικότερη και αποτελεσματικότερη, αφού πολλές
φορές συγκρίνεται υποσυνείδητα η τότε περίοδος “1997-2009” η οποία ήταν μια περίοδος
οικονομικής ευμάρειας, λόγω της εισόδου της χώρας στην ΟΝΕ και των ανεξέλεγκτων
ευρωπαϊκών πιστώσεων, με την περίοδο “2010-2019” που ήταν μια περίοδος ύφεσης,
οικονομικής κρίσης και κατάρρευσης σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο.
Β. Ανάπτυξη μικρών πόλεων
Η αναπτυξιακή πορεία των μικρών πόλεων αντανακλάται στην πληθυσμιακή εξέλιξή τους,
ενώ επηρεάζεται από ένα σημαντικό αριθμό παραγόντων οικονομικών, κοινωνικών,
πολιτιστικών, γεωγραφικών και των άλλων χωρικών τους χαρακτηριστικών.
Τις τελευταίες δεκαετίες λόγω της ραγδαίας αστικοποίησης που επικράτησε σχεδόν σε
ολόκληρο τον αναπτυγμένο κόσμο οι μικρές πόλεις παραγκωνίστηκαν όπως ήταν φυσικό
αφού η προσοχή των πολιτών στράφηκε κυρίως στις μεγάλες πόλεις με την εσωτερική
μετανάστευση. Στον αντίποδα, η εισαγώμενη ανεξέλεγκτη μετανάστευση αποτελεί άλλο ένα
σημαντικό παράγοντα μεταβολής του πληθυσμού των περιοχών και των πόλεων, αλλά είναι
και ένας νέος οικονομικός πόλος που πρέπει να μελετηθεί.
Με μελέτες που έχουν γίνει σε εθνικό επίπεδο, προκύπτει ότι οι παράγοντες που
επηρεάζουν την πληθυσμιακή εξέλιξη και την ανάπτυξη των μικρών πόλεων σχετίζονται με
τα δημογραφικά/πληθυσμιακά χαρακτηριστικά της περιοχής, με οικονομικούς και
αναπτυξιακούς δείκτες σχετικούς με το επίπεδο ανάπτυξης, την παραγωγική εξειδίκευση
και τον παραγωγικό δυναμισμό του νομού ή της περιφέρειας. Επιπλέον, με κοινωνικούς
παράγοντες, όπως το επίπεδο μόρφωσης των κατοίκων, την κρατική/περιφερειακή
πολιτική που ασκήθηκε και αφορά στις δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις και κατά
συνέπεια με τις υπάρχουσες υποδομές. Eξαρτάται επίσης, από παράγοντες που σχετίζονται
με γεωγραφικά χαρακτηριστικά και χαρακτηριστικά θέσης, όπως η γεωμορφολογία της
περιοχής (ορεινή/πεδινή πόλη), η διαθεσιμότητα πόρων (φυσικών, πολιτιστικών,
τουριστικών), η σχετική θέση της πόλης και οι αποστάσεις της από μεγάλα αστικά κέντρα.
Τελευταία αλλά όχι έσχατο η “ζωτικότητα” των πόλεων εξαρτάται και από τις “εκλεγμένες”
δημοτικές & περιφερειακές αρχές, καθώς η πολιτική τους, άμεσα ή έμμεσα, διαμορφώνει
σταδιακά την ποιότητα ζωής, το επίπεδο της οικονομικής ανάπτυξης, τις χρήσεις γης, των
υποδομών και των παρεχόμενων υπηρεσιών, όπως η παιδεία, οι πολιτιστικές δράσεις, η
δημόσια ασφάλεια, η υγεία, η αθλητικές δραστηριότητες κ.λ.π
Συνοπτικά, “οι βασικοί παράγοντες” που επηρεάζουν τη πληθυσμιακή εξέλιξη και την
αναπτυξιακή πορεία των μικρών πόλεων διακρίνονται σε τέσσερις βασικές κατηγορίες:
(α) τους δημογραφικούς πληθυσμιακούς,
(β) τους οικονομικούς - παραγωγικούς,
(γ) τους κοινωνικούς - πολιτικούς - πολιτισμικούς και
(δ) τους γεωγραφικούς – περιβαλλοντικούς και φυσικούς πόρους.
Γ. Τα Φιλιατρά σήμερα
Για τα Φιλιατρά τι να πει κανείς...
Μία πόλη με ιστορία, που κάποτε ήταν μεγάλο παραγωγικό και εμπορικό κέντρο αγροτικών
και μη προϊόντων, με δημόσιες υπηρεσίες, δικαστήρια, νοσοκομείο, ένα περιφερειακό
κέντρο με αξιόλογη οικονομική, πολιτιστική και κοινωνική ανάπτυξη, με πολυάριθμη αστική
τάξη και επιχειρηματικό και αγροτικό κόσμο που ευημερούσε.
Σήμερα η ζοφερή κατάσταση της πόλης των Φιλιατρών, η οποία είναι προϊόν των
τελευταίων τουλάχιστον 30 ετών, χαρακτηρίζεται από την απαξίωση όλων σχεδόν των
βασικών υποδομών και των μνημείων της πόλης, την υποβάθμιση των προσφερόμενων
υπηρεσιών, την εγκατάλειψη των ιστορικών κτιρίων και παλαιών οικιών, την πληθυσμιακή
απομείωση, προιόν της σταδιακής φυγής των νέων ανθρώπων, την κατακόρυφη
υποβάθμιση της δημόσιας παιδείας αλλά και των πολιτιστικών και κοινωνικών
δραστηριοτήτων της πόλης.
Μεγάλα θέματα επίσης είναι ο ανεξέλεγκτα αυξανόμενος αριθμός νόμιμων και μη
μεταναστών, η ανυπαρξία ποιοτικών δημοτικών υπηρεσιών, η απουσία δημόσιας τάξης,
ασφάλειας και πολιτικής προστασίας, ο συνεχής μαρασμός της εμπορική κίνησης, η
απαξίωση των επιχειρήσεων της πόλης, η υποβάθμιση του περιβάλλοντος και οι κοινωνικές
- υγειονομικές υπηρεσίες που είναι σε σταδιακή αποδρομή.
Μια κοινωνία «πολυτραυματίας» από τις συνεχείς μεταναστεύσεις, την συνεχή οικονομική
αφαίμαξη και “τις τεχνητές κομματικές διαιρέσεις” που προκαλούνται από εσωτερικούς και
εξωτερικούς παράγοντες, συλλόγους, σωματία κλπ, που αδυνατούν να παραγάγουν
κοινωνική και οικονομική πολιτική και αρκούνται στον “ξύλινο λόγο” και τις
αναχρονιστικές πρακτικές. Στον αντίποδα, οι “Φιλιατρινοί” της εσωτερικής και εξωτερικής
διασποράς έχουν απαξιώσει την πόλη τους και την “επισκέπτονται” περιστασιακά το
Πάσχα, 1 - 2 μήνες το καλοκαίρι και κατά διαστήματα την εποχή του ράβδου και της
συγκομιδής του ελαιολάδου, για να εισπράξουν τα όποια δικαιώματά τους.
Η συνεχής απαξίωσης που χαρακτηρίζει την πόλη, αντικατοπτρίζεται σε βάθος χρόνου
κυρίως από τις ενέργειες και πρακτικές του Δήμου (Φιλιατρών και μετέπειτα Τριφυλίας)
και των αντίστοιχων Φιλιατρινών αιρετών εκπροσώπων, οι οποίοι διαχρονικά, αντί να
ενσκήψουν με σοβαρότητα και μεθοδολογία στα δημοτικά προβλήματα τις υποδομές και
την ανάπλαση - ανάπτυξη της πόλης, είναι αυτοί πρώτοι που υποβάθμισαν και απαξίωσαν
την όποια προοπτική βελτίωσης και αντιστροφής της κατάστασης.
Τα ανωτέρω φυσικά δεν έγιναν τυχαία, αλλά στον βωμό της “κομματικοποίησης” του
Δήμου και της κοινωνίας που έλαβε χώρα τις τελευταίες δεκαετίες στη Χώρα μας. Μια
διαδικασία που ομολογουμένως, αφαίρεσε και τα τελευταία ψήγματα σοβαρότητας στα
πολιτικά και δημοτικά δρώμενα, υπερχρέωσε και απαξίωσε τους ΟΤΑ, ενώ οδήγησε
“πολλούς εκλεκτούς” στα δημοτικά συμβούλια και σε δημοτικές θέσεις, με μοναδικό προσόν
την κομματική ταυτότητα και τις αντίστοιχες “δεσμεύσεις” από και προς τα πολιτικά
κόμματα αλλά και “υποχρεώσεις” προς φίλους και συγγενείς.
Η παραπάνω πραγματικότητα, έχει αποπροσανατολίσει πλέον την τοπική κοινωνία, η
οποία αρνείται να συμφιλιωθεί με την αλήθεια, να αντιδράσει δυναμικά, να πάρει
πρωτοβουλίες, να αναδείξει ικανά και δραστήρια άτομα που θα εργασθούν άοκνα και θα
υπηρετήσουν την ανάπτυξη της πόλης, την ιστορία της, τον πολιτισμό της. Περιορίζεται
λοιπόν είτε σε αναπαραγωγή της παθογένειας, που επιδεινώνει την κατάσταση της
κοινωνίας - πολυτραυματία, είτε συστηματικά διεκτραγωδεί και εκφυλίζει τις όποιες φωνές
και πρωτοβουλίες αναφύονται.
Η περιοχή των Φιλιατρών είναι ευλογημένη, παρουσιάζει πολλαπλά “δυναμικά και
αναπτυξιακά χαρακτηριστικά” τα οποία όμως βρίσκονται εν υπνώσει. Αφορούν κυρίως τον
Πρωτογενή τομέα και την πλούσια αγροτική παραγωγή της περιοχής η οποία αδυνατεί να
εκσυγχρονισθεί και να εναρμονισθεί στις σύγχρονες και επιστημονικές μεθόδους παραγωγής
και εμπορίας των αγροτικών προϊόντων και του ελαιολάδου.
Το πλούσιο οικιστικό δυναμικό της πόλης έχει εγκαταλειφθεί και παραμένει ανεκμετάλλευτο
με συνέπεια την σταδιακή του απαξίωση, στερώντας σημαντικούς πόρους του Τριτογενή
τομέα (αξιοποίηση ακινήτων, τουρισμός κλπ).
Το μεγάλο παραλιακό μέτωπο της περιοχής παραμένει ανεκμετάλλευτο και απαξιωμένο χωρίς
χωρικό σχεδιασμό και προοπτική σύγχρονης ανάπτυξης.
Το κοινωνικό, πολιτιστικό και ιστορικό προφίλ έχει αφεθεί στη λήθη με ελάχιστες αναλαμπές
επαναλαμβανόμενων ανούσιων κοινωνικών δράσεων, που απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Η επιχειρηματικότητα, οι ανακαινίσεις, οι νέες τεχνολογίες, οι νέοι αγρότες και οι νέες ιδέες
είναι στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας με όλους τους επαγγελματίες της πόλης να
επενδύουν κατά κανόνα εκτός ζώνης Φιλιατρών και να έχουν απαξιώσει τις περισσότερες
τοπικές επιχειρήσεις.
Δ. Προβλήματα από μια πιθανή διάσπαση του Δήμου
Η προοπτική διαχωρισμού του Δήμου Τριφυλίας, η οποία θα προκύψει από μια βιαστική και
επιπόλαια διαδικασία, χωρίς εμπεριστατωμένες μελέτες και ουσιαστική κοινωνική
διαβούλευση, θα φέρει σε άκρως δυσχερή θέση τις νέες αυτοδιοίκητες δομές που θα
προκύψουν και αρνητικές συνέπειες στη ζωή των κατοίκων και κατ’ επέκταση στην ήδη
ασθενούσα πόλη των Φιλιατρών.
Τα κυριότερα μειονεκτήματα που εντοπίζονται, εάν ευοδωθεί μια κίνηση διάσπασης του
δήμου Φιλιατρών, είναι:
1. Αλλαγή της γενικής κατηγορίας του “Δήμου Φιλιατρών” σε “Μικρό Ηπειρωτικό”
2. Θα πρέπει να καθορισθούν επακριβώς οι τρέχουσες - μελλοντικές οικονομικές
υποχρεώσεις και αναλογούσες πιστώσεις, του είδη εκτελούμενου προϋπολογισμού
(αλλά και των προηγούμενων), προς τους νέους Δήμους.
3. Μείωση αναλογικά των επενδυτικών πιστώσεων αλλά και της δυνατότητας
διεκδίκησης μεγάλων προγραμμάτων πέραν μόνον των αγροτικών
πιστώσεων/επιχορηγήσεων.
4. Μείωση κρατικών επιχορηγήσεων - δαπανών και αναλογικά των ανταποδοτικών
τελών του νέου δήμου.
5. Πλήρης απομόνωση Φιλιατρών από οποιαδήποτε δυνητική τουριστική ανάπτυξη
της Τριφυλίας.
6. Ανυπαρξία προοπτικής τουριστικής ανάπτυξης, αφού δεν θα διαθέτει ξενοδοχεία,
παραλίες, αρχαιολογικούς χώρους, παραδοσιακούς οικισμούς καλ.
7. Επιδείνωση της εσωτερικής και εξωτερικής μετανάστευσης αφού η περιοχή θα
απομονωθεί έτι περισσότερο.
8. Θα γίνει ένας καθαρά αγροτικός δήμος, μη έχοντας δυνατότητα να ενταχθεί σε
προγράμματα τουριστικής ανάπτυξης και μεγάλων έργων.
9. Δεν θα διαθέτει καμία βασική υποδομή δεν θα διαθέτει μεγάλο λιμένα, αλλά και
δύσκολα θα μπορεί να αιτηθεί ανάλογες πιστώσεις.
10. Θα έχει τους περισσότερους αλλοδαπούς/οικονομικούς μετανάστες σε αναλογία
πληθυσμού με ότι αυτό συνεπάγεται στις κοινωνικές και οικονομικές δομές.
11. Δεν θα διαθέτει χωριά εκτός από Χριστιάνους, Πλάτη, Εξοχικό, Χαλαζόνι.
12. Κατά πάσα πιθανότητα, αφού δεν είναι θέμα αρμοδιότητας ΟΤΑ θα συνεχίσει να
μην διαθέτει Τράπεζες, Αστυνομικό Τμήμα, Δικαστήριο, Γεωργική Υπηρεσία,
Νοσοκομείο κλπ. Επίσης η διάσπαση δεν θα φέρει πίσω καμία Δημόσια Υπηρεσία.
13. Θα πρέπει να οργανωθούν και να στεγασθούν όλες οι νέες Δημοτικές υπηρεσίες με
ειδικευμένο προσωπικό και εξοπλισμό που δεν υπάρχει σήμερα, στα νέα πρότυπα
του “Καλλικράτη”.
Η εν λόγω “διάσπαση” όμως δεν θα έχει αντίκτυπο και συνέπειες μόνο στα Φιλιατρά αλλά θα
επηρεάσει και τις άλλες Δημοτικές ενότητες όπου θα πρέπει να συγκροτηθούν νέοι Δήμοι με
νέες υπηρεσίες και προσωπικό.
Οι Γαργαλιάνοι πιθανότατα, που είναι και το ποιό λογικό σενάριο, θα ενωθούν με τον Δήμο
Πύλου-Νέστωρος, σε ένα νέο μεγάλο και κατά βάση “Τουριστικό Δήμο” με ενισχυμένες
προοπτικές ανάπτυξης και επενδύσεων, με πολλαπλές Τουριστικές υποδομές, Αρχαιολογικούς
χώρους, αμμώδεις παραλίες, ξενοδοχεία (Costa Navaino), ενοικιαζόμενα σπίτια, λιμάνια,
μαρίνες κλπ
Η Κυπαρισσία ομοίως από την άλλη πλευρά, θα απαλλαγεί από το οικονομικό και διοικητικό
βάρος του μισού και πλέον νυν δήμου Τριφυλιάς, ενώ θα συνεχίσει να διαθέτει τις ίδιες
εγκαταστάσεις, λιμενικές, οδικές & Σ/Δ υποδομές, Νοσοκομείο, Δικαστήρια, Δημ. Υπηρεσίες,
Αρχαιολογικούς και Ιστορικούς χώρους, Ξενοδοχεία, παραλίες, Ορεινά χωριά, περιοχές Natura
κλπ, τα οποία συνδυαστικά θα προσδώσουν στον νέο Δήμο, μια παραπέρα ώθηση για γρήγορη
ανάπτυξη και οικονομική προοπτική.
Ε. Γενικές Διαπιστώσεις
Ο Δήμος δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία Δημόσια Ανώνυμη Εταιρεία (ΑΕ), έχει Γενικό
Διευθυντή (Δήμαρχο), Υποδιευθυντές (αντιδημάρχους), Διοικητικό Συμβούλιο και διάφορες
διευθύνσεις ή τμήματα με ανάλογες αρμοδιότητες. Είναι μια “εταιρεία παροχής υπηρεσιών”
η οποία έχει μετόχους όλους τους δημότες, αφού η δημόσια περιουσία του Δήμου είναι
κοινή.
Η εν λόγω ΑΕ έχει “πάγιο ενεργητικό” όλη την περιουσία και τα δικαιώματα του δήμου, έχει
μόνιμο προσωπικό ή με συμβάσεις, έχει έσοδα από τα δημοτικά τέλη, έχει κέρδη από
θυγατρικές εταιρείες (τις δημοτικές επιχειρήσεις), έσοδα από την κρατική επιχορήγηση
(φόρους), έχει πελατολόγιο όλο τον πληθυσμό της Τριφυλίας (πάνω από 32.000 άτομα),
ενώ το μοναδικό προϊόν που θα έπρεπε να προσφέρει είναι “ποιοτικές δημοτικές
υπηρεσίες” προς τους πολίτες.
Η παραπάνω ΑΕ έχει επίσης δυνατότητα από την νομοθεσία (όπως όλες οι επιχειρήσεις), να
προβαίνει σε δημόσιες επενδύσεις (έργα), από τα κέρδη της ή πιστώσεις από κρατικά και
ευρωπαϊκά προγράμματα, προκειμένου να αναπτύξει παραπέρα την αξία της δημοτικής
περιουσίας και κατά συνέπεια την ανάπτυξη της περιοχής που διαχειρίζεται. (είναι απλά
μαθηματικά...)
Σε ιδανικές λοιπόν συνθήκες, θα υπήρχε κάποιος "επιχειρηματίας" που θα είχε στην κατοχή
του μια ΑΕ σαν την παραπάνω, με αποκλειστικό πελατολόγιο, με μόνιμα εξασφαλισμένα
έσοδα, με έξοδα προσωπικού που τα πληρώνει άλλος (δημόσιο), με θυγατρικές επιχειρήσεις
που διαχειρίζονται αποκλειστικά το δημοτικό πλούτο και δεν θα ήταν ευτυχής και
επιτυχημένος ; Θα επιθυμούσε δε κανείς από τους μετόχους την διάσπαση της εταιρείας σε
2-3 μικρότερες με πολλαπλάσιο προσωπικό, νέα οργάνωση, νέα έξοδα για εγκαταστάσεις,
μικρότερη περιουσία, πελάτες και φυσικά μεγαλύτερο ανταγωνισμό...;
Ρητορικά ερώτηματα:
ελάτε στη θέση τώρα του παραπάνω επιτυχημένου "επιχειρηματία"...,
• ΘΑ προσλαμβάνατε ποτέ τα περισσότερα από τα άτομα που έχουν εκλεγεί στο
υφιστάμενο δημοτικό συμβούλιο ή και τα παλαιότερα συμβούλια, όπως επίσης και
πολλούς από το μόνιμο προσωπικό του δήμου, ώστε να εργασθούν στην επιχείρησή
σας;;
• Δεν θα προχωρούσατε σε διαγωνισμό, επιλογής και αξιολόγησης του προσωπικού της
επιχείρησης, σύμφωνα με τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα και αναλόγως των
θέσεων που θα θέλατε να καλύψετε, προκειμένου η επιχείρηση να συνεχίσει να
λειτουργεί αποδοτικά και κερδοφόρα ;;
• Γιατί λοιπόν όταν καλούμαστε να επιλέξουμε τους αιρετούς εκπροσώπους, δεν
ακολουθούμε τους κανόνες της απλής λογικής, αλλά θέτουμε κομματικά, κοινωνικά ή
προσωπικά κριτήρια;;
• Και γιατί τέλος θεωρούμε ότι για την μη σωστή λειτουργία και αποδοτικότητα της
παραπάνω επιχείρησης ευθύνεται η συγκρότηση και η οργάνωση του Δήμου και όχι οι
αντιπρόσωποι που έχουμε εμείς εκλέξει και διαχειρίζονται τα του δήμου;;
• Γιατί θεωρούμε ότι η διάσπαση και η απομόνωση των πόλεων θα λειτουργήσει
αποδοτικότερα, με όφελος για τις τοπικές κοινωνίες, διατηρώντας όμως την ίδια
νοοτροπία στην εκλογή αυτών που θα διαχειρίζονται τον δήμο;
• Δεν γίνεται αντιληπτό ότι οι επιτυχημένες επιχειρήσεις έχουν να κάνουν με τον
ανθρώπινο παράγοντα και όχι με το μέγεθος και το αντικείμενο ;;
Συμπερασματικά καταλήγω, ότι η ζοφερή κατάσταση της πόλης των Φιλιατρών, η εμπορική
οικονομική και κοινωνική δυσπραγία, δεν οφείλονται στην συνένωση των δήμων της
Τριφυλίας, αλλά ξεκινά ουσιαστικά πολύ παλαιότερα από τον πρώην ανεξάρτητο Δήμο
Φιλιατρών και την προοδευτική απαξίωση της πόλης, συνέπεια κατά βάση της
κομματικοποίησης, της αδιαφορίας, της υπερχρέωσης και της στελεχιακής υποβάθμισης
των ΟΤΑ.
Πέραν των παραπάνω, η υποβάθμιση της πόλης οφείλεται και στην “συνδιαστική
υστέρηση” πολλών και διαφορετικών αναπτυξιακών παραγόντων και της διαχρονικής
“πολιτικής αδιαφορίας” από μέρους των Φιλιατρινών (εντός και εκτός ορίων), όπως
αναφέρθηκαν περιληπτικά στο κείμενο.
Μια ενδεχόμενη διάσπαση του Δήμου της Τριφυλίας και ανεξαρτητοποίηση των Φιλιατρών,
δεν θα έχει ως μοναδικό αποτέλεσμα την επιδείνωση και την αρνητική προοπτική ανάπτυξης
της πόλης, αλλά θα επιφέρει και σοβαρότατες δυσχέρειες οικονομικής και διοικητικής φύσεως
και στους άλλους όμορους δήμους, οι οποίες θα είναι πολύ δύσκολο ως αδύνατον να
επιλυθούν σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Το “επιπόλαιο και γενικό αίτημα” για ανεξαρτητοποίηση και “πισωγύρισμα” στις δημοτικές
ενότητες του “νόμου Καποδίστρια” του 1997, δεν είναι κάτι απλό και εύκολα υλοποιήσιμο,
“Δεν θα έχει πιθανότατα ευνοϊκά αποτελέσματα” και σίγουρα δεν μπορεί να υλοποιηθεί χωρίς
προηγουμένως μια νέα “Δημοτική Οικονομοτεχνική/Αναπτυξιακή Μελέτη” και μια διεξοδική
διαβούλευση με τις τοπικές Κοινωνίες.
“Ένα σφάλμα δεν διορθώνεται με ένα άλλο σφάλμα”
Κλείνοντας τέλος και σε συνδιασμό με τις επερχόμενες Δημοτικές Εκλογές, θα ήθελα να
επισημάνω ότι οι βιαστικές και επιπόλαιες επιλογές στα Δημοτικά ζητήματα και στους
αιρετούς αντιπροσώπους, είναι πολλές φορές επιζήμιες και καταστροφικές σε βάθος
χρόνου, είναι δύσκολα αναστρέψιμες, ενώ τα αποτελέσματά τους επηρεάζουν σε μεγάλο
βαθμό την κοινωνική και οικονομική ζωή των Δημοτών και φυσικά την “ποθητή ανάπτυξη”
των πόλεων όπου ζούμε και επιχειρούμε.
Φιλιατρά 13 Μαϊ 2019
Φιλικά
Νικόλαος Λυκούδης
Υποστράτηγος ε.α. BSc/MSc