Η γλώσσα είναι ένας ζωντανός οργανισμός, σαν το κρασί. Ναί μεν, κάνει συνεχώς ζυμώσεις, παλαιώνει, αλλά αν κουνηθεί και πάρει αέρα τότε ξυνίζει και χαλάει.
Ας εξετάσουμε μερικές τέτοιες περιπτώσεις:
Εκκλησία: αρχικά σήμαινε την συγκέντρωση των ανθρώπων. Στο Εκκλησιαστήριο της Αρχαίας Μεσσήνης δεν ψέλνανε μέσα, απλώς ήταν το ‘κοινοβούλιο’ η εκκλησία του Δήμου, του Λαού. Όμως στην πορεία η λέξη παραλλάχτηκε και σημαίνει τον Ναό!. Αλλά πώς έγινε αυτή η παράλλαξη? Απλώς, απαγόρεψαν τα θέατρα, τον αθλητισμό, την δημοκρατία, και πλέον οι συγκεντρώσεις των ανθρώπων γίνονταν μόνον - ή κυρίως- στην εκκλησία-ναό. Έτσι η φράση : ‘πάμε στην εκκλησία?’ άλλαξε νόημα.
Άγγελος: Η λέξη σημαίνει τον αγγελιαφόρο, τον ταχυδρόμο. Σαν τον θεό Ερμή, τον αγγελιαφόρο των Θεών, μόνο που αυτό παραλλάχτηκε και φτιάχτηκαν οι γνωστοί άγγελοι με τα φτερά στους ώμους, και τα μικρά χριστουγεννιάτικα αγγελουδάκια. Η λέξη αυτή ήδη είναι παραλλαγμένη από τα χρόνια του Χριστού. Ο ίδιος λέει την λέξη παραλλαγμένη στο ευαγγέλιο, και η παρανόηση συνεχίστηκε. Σημαίνει ασώματες πνευματικές οντότητες, ο Θεός έχει στρατιές απ αυτούς , αλλά και ο διάβολος τους δικούς του. Ας σημειώσουμε πως οι άγγελοι είναι μόνο αρσενικοί!....
Δαίμονας: Η ιδέα του φύλακα Άγγελου που έχουμε όλοι μας, είναι κι αυτή κλεμμένη και παραλλαγμένη από την αρχαία Ελλάδα. Όλοι έχουμε τον προσωπικό μας ‘δαίμονα’, το ‘πνεύμα’ μας, το υποσυνείδητό μας, τη δεύτερη σκέψη μας, και μας συμβουλεύει και μας σώζει πολλές φορές. Ηθος ανθρώπω δαίμων.
Δεν είναι ‘άγγελος’, δεν φέρνει πληροφορίες, είναι ‘πνεύμα’, είναι ‘δαίμονας’ ,αλλά επειδή η λέξη ηχεί ως διάβολος, το άλλαξαν λανθασμένα σε ‘φύλακας άγγελος’.
Ευαγγέλιο: Η λέξη σημαίνει απλώς την ευχάριστη είδηση, την καλή αγγελία, τα καλά νέα. Τόσο απλά. Αλλά επειδή την έλεγε συχνά ο υπεραισιόδοξος Ιησούς, πως φέρνει την σωτηρία του κόσμου, πως φέρνει την ισότητα , την ειρήνη, την αγάπη, πήρε τη φράση αυτή ο Παύλος, την αναφέρει πολλές φορές στις επιστολές του παραλλαγμένη, και επειδή φτιάχτηκαν 4 διηγήσεις της ζωής του Χριστού, τα 4 ευαγγέλια, τελικά άλλαξε σημασία.
Βίβλος: Ενώ σημαίνει απλώς το βιβλίο, η ‘βίβλος’ :αρχαία ελληνική λέξη, στην πορεία κατάντησε να σημαίνει το ευαγγέλιο, και μάλιστα ολόκληρη την Καινή Διαθήκη, και μάλιστα ακόμα και την Παλαιά!!! ( που δεν έχει καμία σχέση με όσα δίδαξε ο Ιησούς). Όλη η παρεξήγηση έγινε επειδή το πρώτο ‘ευαγγέλιο’, του Ματθαίου, ξεκινά με αυτή τη λέξη. Η λέξη μεταφρασμένη στα αγγλικά έγινε bible, έγινε πλέον διεθνής, χωρίς να υποψιάζονται οι Άγγλοι-Γάλλοι, τι λένε, όπως δεν καταλαβαίνουν και τόσες άλλες δεκάδες χιλιάδες ελληνικές λέξεις που έχουν κλέψει και παραλλάξει…
Εξομολόγηση: Η λέξη κανονικά σημαίνει: λέω κάτι κρυφό μου, κάτι μυστικό, κάτι προσωπικό, παραδέχομαι κάτι. Στα πρώτα χριστιανικά χρόνια εξομολογούνταν δημόσια, και συγχωρούσαν ο ένας τον άλλο. Αργότερα αυτό εκφυλίστηκε να πηγαίνεις σε ιερέα. Μάλιστα στους καθολικούς δεν τον βλέπεις καν τον παπά, απλώς είναι στο δίπλα δωματιάκι και μιλάτε απ τη χαραμάδα…
Συγχώρεση: Η λέξη σημαίνει: παραχωρώ, δίνω τόπο, αλλά κατάντησε να σημαίνει πάω στον παπά να μου πάρει τις αμαρτίες. Παλαιότερα πλήρωναν γι αυτό, ακόμα και για αμαρτίες άλλων πεθαμένων συγγενών, για να μην υποφέρουν στον άλλο κόσμο! Αλλά και σήμερα γίνεται αυτό έμμεσα, αφήνεις κάτι για το κερί, αφήνεις λεφτά για την ψυχή του τάδε, στα ψυχοσάββατα κλπ.
Χειροτονία: Κατά λέξη σημαίνει ανάταση του χεριού (τείνω την χείρα). Το χρησιμοποιούσαν οι αρχαία για να ψηφίζουν, π.χ. όποιος συμφωνεί να σηκώσει το χέρι του. (το χέρι το σήκωναν προς τα πάνω, όχι σαν ντουφέκι όπως έκανε ο τρελο-Χίτλερ και οι οπαδοί του)
Αλλά η λέξη παραλλάχτηκε από τον Δεσπότη που ακουμπούσε το χέρι πάνω στον Διάκο για να τον κάνει Ιερέα, και έτσι έγινε η ‘χειροτονία’ που λέμε σήμερα.
Ο λαός μας από αντίδραση, έδωσε τη γνωστή σατυρική σημασία: θα σε χειροτονήσω = θα σου ρίξω ξύλο, θα ‘τις φας’…
Ευλογία: Η λέξη σημαίνει τα καλά λόγια, αλλά κατάντησε να πας στον παπά να πει προσευχές για την ψυχή σου.
Ευχή, προσευχή: Καλός ήχος, λέμε πως κάτι είναι ‘εύηχο’.
Βρώμα: Όλοι, -εντελώς όλοι!,- λέμε με λάθος νόημα τη λέξη αυτή. Εννοούμε την πολύ άσχημη μυρουδιά. Λέμε πως κάτι ‘βρωμάει’. Δυστυχώς ο Απόστολος των Εθνών Άγιος Παύλος είχε την δύναμη, εκτός που παράλλαξε ολόκληρη θρησκεία, να παραλλάξει εντελώς και την ελληνική λέξη βρώσι, βρώσιμο= φάγωμα, φαγώσιμο, σε και την έκανε ‘βρώμα’. Μάλιστα δεν το έκανε επίτηδες. Απλώς δεν ήξερε καλά ελληνικά, έχει κάνει δεκάδες παρόμοια λάθη στις επιστολές του. Λέει σε μια επιστολή του: σκωλήκων βρώμα και δυσωδία.= δηλαδή όταν πεθάνουμε θα μας φάνε τα σκουλήκια και θα βγάζουμε άσχημη οσμή (δυσωδία). Και ο αγράμματος λαός κατά τους χριστιανικούς αιώνες, που είχε ως βασικό βιβλίο την καινή διαθήκη, παρερμήνεψε τη λέξη και παρέμεινε ως σήμερα. Θα χρειαστεί πολύς αγώνας για να επαναφέρουμε τη λέξη στη σωστή της σημασία.
Άρτος: Σημαίνει ψωμί ζυμωτό, αλλά κατάντησε να σημαίνει το ψωμί που δίνει ο παπάς στην εκκλησία. Παραλλήλως το αντίδωρο, ονομάστηκε έτσι ‘αντι -δώρου’. Οι πεινασμένοι πρώτοι χριστιανοί έλεγαν μια ευχή και μετά έτρωγαν όλοι μαζί, αλλά στην πορεία αυτό εκφυλίστηκε και κάθεσαι δύο ώρες λειτουργία για να πάρεις ένα μικρό κομματάκι ψωμί. Ο λαός μας το λέει ελαφρώς κοροϊδευτικά: ‘αντίδερο’..
Νηστεία: Ενώ όλοι πρέπει να κάνουμε δίαιτα και νηστεία κατά καιρούς, διότι αυτό κάνει καλό στην υγεία, ο χριστιανισμός έφερε την δια της ψυχολογικής βίας νηστεία τις συγκεκριμένες μέρες , και της έδωσε βαριά μυστηριακή θρησκευτική σημασία. Η λέξη αντικατέστησε ακόμα και τη λέξη δίαιτα ( αν και δεν έχουν το ίδιο νόημα).
Και το αποτέλεσμα? είμαστε όλοι παχύσαρκοι από αντίδραση στην δια της βίας ‘νηστεία’ που μας ήθελε νηστικούς για να φύγουν οι αμαρτίες!!!
Αν δεν σας αρέσει η νηστεία, δεν πειράζει! Κάντε ,όμως, δίαιτα!
Λειτουργία: Η λέξη κανονικά σημαίνει κάποια εργασία, κάποια διαδικασία. Στην αρχαιότητα οι λειτουργίες ήταν ένας χρήσιμος θεσμός της κοινωνίας, ήταν οι χορηγίες που έπρεπε να δώσουν οι πλούσιοι για το Δήμο: να φτιάξουν ένα πολεμικό καράβι, (τριηραρχία), να ταΐσουν κόσμο για ένα χρόνο (εστίαση), να χτίσουν ένα θέατρο. Στην πορεία εκφυλίστηκε σε ψαλμωδίες προς τον θεό μέσα στις εκκλησίες. Δυστυχώς ήταν οι μόνες ‘λειτουργίες’ που απέμειναν απ το σκοτάδι του μεσαίωνα…
Μακάριος: Η λέξη βγαίνει από τα νησιά των Μακάρων , όπου υποτίθεται ότι πήγαιναν οι αρχαίοι πεθαμένοι, ήταν ο ‘άλλος κόσμος’, όπου μάλιστα καλοπερνούσαν, ήταν ‘μακάριοι’. Ο χριστιανισμός το παράλλαξε, κι έτσι ο ‘μακαρίτης’ είναι απλώς ο πεθαμένος, ο νεκρός. Ο λαός από αντίδραση λέει αυτή τη λέξη ελαφρώς περιπαικτικά. ‘ρε μακαρίτη’ =ρε ,ακόμα δεν πέθανες?
Θαύμα: Το ρήμα θαυμάζω παρέμεινε και σημαίνει τον θαυμασμό που δείχνουμε για κάτι ωραίο. Θαυμάζω δευτερευόντως σημαίνει και: απορώ, εκστασιάζομαι. Η θρησκεία το άλλαξε σε κάτι εξωπραγματικό, σε θεραπεία άρρωστου, σε κάτι υπέρλογο ή και παράλογο.
Μνημόσυνο: Η Μνημοσύνη ήταν αρχαία ‘θεά’, ήτανε η ανάμνηση παλαιών γεγονότων. Η θρησκεία το παράλλαξε και το έκανε ‘40’, κόλλυβα, παπάς, κλπ., για τη ψυχή του νεκρού…
Διάβολος (σατανάς): Το ρήμα είναι διαβάλλω, κατηγορώ κάποιον με ψέματα, και παραλλάχτηκε σε διάβολο-σατανά, όπως παραλλάχτηκε και ο Πάνας ο αρχαίος θεός της χωριάτικης φυσικής ζωής και του έρωτα, σε διάβολο επίσης.
Θεός: Η λέξη είχε και δυικό αριθμό (οι δύο θεοί) και πληθυντικό, π.χ. 12, στην πορεία χάθηκε ακόμα και ο δυικός, και έμεινε μόνο ο ενικός. Δεν υπάρχουν στον χριστιανισμό πολλοί θεοί, απαγορεύονται, μόνον ένας. Όμως ο λαός ως αντίδραση, έφτιαξε τους πολλούς αγίους, σαν τους 12 θεούς ,σαν τους άπειρους θεούς, και τους λατρεύει το ίδιο όπως τον χριστό, την παναγία, και το θεό!.
Η λέξη άγιος βγήκε προφανώς από το αγνός.
Βαφτίσια: ενώ η λέξη σημαίνει την εμβάπτιση, το να βάλεις στο νερό κάποιον, στην πορεία σημαίνει τον ονοματοδοσία, το να δίνεις όνομα σε έναν, και συγχρόνως να του δίνεις θρησκεία ! , και μάλιστα ακόμα και σε μικρά παιδιά που δεν καταλαβαίνουν, τρομερό έγκλημα! Πρόκειται για θρησκευτικό βιασμό!. Ας σημειώσουμε πως οι πρώτοι χριστιανοί γίνονταν μόνον σε ώριμη ηλικία και ύστερα από φιλανθρωπικό και κοινωνικό έργο που έκαναν, αλλά και πολλές δοκιμασίες.
Δεσπότης: Η αρχαία ελληνική λέξη σημαίνει αυτόν που ‘δεσπόζει’, τον σημαντικότερο, αυτόν πού στέκεται σε υψηλότερο σημείο και επιβλέπει. Η Αθηνά ήταν ή ‘δέσποινα’ , είναι το θηλυκό του ‘Δεσπότης’. Δέσποινα ονομάζεται η Παναγία στη νέα θρησκεία. Στην ελληνική γλώσσα ευτυχώς παρέμεινε η λέξη: ο οικοδεσπότης, η οικοδέσποινα , για να μας θυμίζουν την αρχαία γλώσσα. Ο καθένας στο σπίτι του είναι δεσπότης! Αλλά δυστυχώς η λέξη Δεσπότης κατάντησε να σημαίνει μόνον τον ρασοφόρο μητροπολίτη .
Μητρόπολις, Μητροπολίτης: Σχεδόν κανείς δεν ξέρει πως η λέξη βγαίνει από την Μητέρα Πόλη, την Πόλη απ όπου έφυγαν και έκαναν μια αποικία. Οι αρχαίοι Έλληνες σέβονταν και θυμούνταν με γλυκιά ανάμνηση την μητέρα πόλη απ όπου κατάγονταν. Επειδή ο Δεσπότης είχε έδρα στην μεγαλύτερη πόλη της περιοχής του, ονομάστηκε Μητροπολίτης. Κι όμως κανείς Δεσπότης δεν ξέρει τη σημασία του τίτλου του, όπως και κανείς ευρωπαίος δεν ξέρει τι κάνει όταν παίρνει το metro, δηλαδή τον μητροπολιτικό υπόγειο σιδηρόδρομο, ο οποίος ενώνει τα προάστια με την μητέρα πόλη, με το κέντρο!...
Παππούλης, Παπάς, Πάπας: Η λέξη κανονικά σημαίνει τον παππού, τον ηλικιωμένο άντρα γενικότερα. Αλλά επειδή στη χριστιανική, και την Ιουδαϊκή, και την Μουσουλμανική θρησκεία ιερείς γίνονται μόνον άντρες, και ανώτεροι ιερείς οι ηλικιωμένοι ,οι ‘παππούδες’, τελικά άλλαξε σημασία.
Αλλά υπάρχει και κάτι εντελώς αντίθετο όπου μια λέξη πήρε καλή σημασία!!:
Είναι η λέξη Φιλοτιμία: Η λέξη φιλοτιμία, στην αρχαία γλώσσα έχει αρνητική σημασία: σημαίνει αυτόν που του αρέσουν οι τιμές, οι ‘δόξες’, ο φιλότιμος είναι το ‘νούμερο’, ο αρχομανής, το ‘ψώνιο’. Όμως ο Χριστιανισμός με τον υπερβολικό ‘σεβασμό’ και αυστηρότητά του, κατάφερε να αλλάξει τελείως το νόημα της λέξης και πλέον σημαίνει τον πολύ καλό άνθρωπο, αυτόν που του αρέσει να κάνει το καλό χωρίς να περιμένει τιμές. --Δεν έχεις φιλότιμο ρε?, είναι μια από τις φράσεις του λαού…
Και πώς έγιναν όλα αυτές οι αλλαγές?
Η ίδια η κάθε γλώσσα (ειδικά η ελληνική) έχει αντιστάσεις σε κάθε ξένη επιρροή. Αν όμως δια της βίας αλλάξεις τα νοήματά της και τις λέξεις της τότε εκδικείται κι αυτή με τον ίδιο τρόπο.
Αυτό έγινε με τον Χριστιανισμό και την Ελληνική γλώσσα. Δια της βίας- σωματικής και ψυχολογικής - ο χριστιανισμός παράλλαξε την ωραιότερη γλώσσα του κόσμου και η τιμωρία του ήταν να αλλάξει να εκφυλιστεί και ο ίδιος. Αν και για την ακρίβεια τα δύο αυτά έγιναν παράλληλα… Δηλαδή ο εκφυλισμένος ψευτοχριστιανισμός των Φράγκων-Λατίνων (Κωνσταντίνος, Αλάριχος, Θεοδόσιος, Σταυροφορίες) με πολέμους και με ωμή βία επικράτησε και λεηλάτησε την Ελλάδα. Αλλά και ο ανατολικός υπερβολικός παραλλαγμένος ‘χριστιανισμός’ του Αποστόλου Παύλου και άλλων Πατέρων, με την ψυχολογική βία που άσκησε, επιβλήθηκε στην Ελλάδα και παράλλαξε τα έθιμα, ακόμα και τη γλώσσα .
Ας μην ξεχνάμε πως στους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού, σ’ όλη την ανατολική μεσόγειο η διεθνής γλώσσα ήταν τα ελληνικά, πράγμα που ανάγκασε ακόμα και να μεταφράσουν την Παλαιά Διαθήκη στα ελληνικά (ήδη από τον 3ο αιώνα πρό Χριστού!) για να την διαβάζουν οι ελληνίζοντες εβραίοι. Αλλά μετά Χριστόν την έχουν στο σπίτι τους ως ιερό βιβλίο και τη ‘διαβάζουν’ και όλοι οι άλλοι λαοί και... Υπήρξε λοιπόν μια περίεργη σμίξη 2 διαφορετικών θεωριών, του Ελληνισμού και του Εβραϊσμού, κι απ αυτό το μείγμα έγιναν πολλές παρανοήσεις.
Καιρός ήταν να τα μάθουμε όλοι μας αυτά, μέχρι τώρα τα ήξεραν ολίγοι…
ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣΥ.Γ. Λένε πως ο Χένρυ Κίσσιγκερ είχε δηλώσει πως οι Ελληνες είναι ανυπότακτος λαός και για να υποκύψουν πρέπει να τους αλλάξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τις παραδόσεις. Δεν χρειάζεται!, το έχει προσπαθήσει και το έχει κάνει αιώνες νωρίτερα ο χριστιανισμός…. Όμως δεν άλλαξαν και πολύ οι Έλληνες. Άρα, ας μην κουράζονται άλλο δυτικοί και ανατολικοί. Πάντα οι Έλληνες θα μένουν ανυπότακτοι…