Ο Πανάγος Λελώνης τον καιρό της τουρκοκρατίας έπαιρνε μέρος και νικούσε συνεχώς στους ιππικούς αγώνες που τελούνταν με το πρόσχημα τη γιορτή του Αγίου Γεωργίου, αλλά στην πραγματικότητα αποτελούσαν προετοιμασία για την Επανάσταση του 1821. Οι Τούρκοι, σύμφωνα με την παράδοση, ήταν δυσαρεστημένοι από τις συνεχείς νίκες του και αποφάσισαν να τον συλλάβουν και να τον απαγχονίσουν αν ξανανικούσε. Ο Λελώνης το πληροφορήθηκε, αλλά ξανανίκησε στους αγώνες. Οι Τούρκοι τον συνέλαβαν και τον απαγχόνισαν σε μια βελανιδιά έξω από το βυζαντινό εκκλησάκι του Αγ. Γεωργίου. Από την κρεμάλα τον γλίτωσε η αρραβωνιαστικιά του η Κρινιώ, που έκοψε με ένα σπαθί το βρόχο και τον απελευθέρωσε. Ανέβηκαν σε άλογο, οι Τούρκοι τούς κυνήγησαν και για να αποφύγουν το θάνατο από αυτούς, προτίμησαν να πνιγούν σε μια μικρή λίμνη, κοντά στην εκκλησία. Το έθιμο αυτό σταμάτησε να διεξάγεται το 1960 και μετά από 47 χρόνια, το 2007, το εκκλησιαστικό συμβούλιο του Ιερού Ναού του Αγίου Ιωάννη, με πρωτοβουλία του εφημέριου του Ι.Ν, στην ενορία του οποίου υπάγεται το ξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου, αποφάσισε να αναβιώσει τα «Λελώνεια».