α) «Οι κυριότερες χώρες-ανταγωνίστριες της Ελλάδας στη βελγική αγορά επιτραπέζιων ελιών είναι κυρίως η Ισπανία και το Μαρόκο, ενώ ακολουθούν η Ιταλία και η Γαλλία.»
β) «Οι ελιές από τις εν λόγω χώρες είναι αφαλατισμένες, ήτοι έχουν υποστεί κατάλληλη επεξεργασία ώστε να μην είναι αλμυρές. Επιπλέον, είναι πολύ πιο λεπτές και μικρές από τις ελληνικές επιτραπέζιες ελιές με αποτέλεσμα να είναι και πιο φτηνές (περισσότερα κομμάτια ανά κιλό).»
γ) «Οι επιτραπέζιες ελιές ελληνικής προέλευσης είναι κατά 60% πράσινες ελιές (είτε ολόκληρες είτε εκπυρηνωμένες και γεμιστές με αμύγδαλο, φέτα ή κόκκινη πιπεριά) και κατά ποσοστό 40% ελιές καλαμών και μαύρες ελιές.»
δ) «Οι βασικοί πελάτες επιτραπέζιων ελιών στο Βέλγιο είναι υπήκοοι μεσογειακών χωρών (Ιταλοί, Ισπανοί, Έλληνες, Μαροκινοί, Τούρκοι, Τυνήσιοι κλπ.) οι οποίοι αποτελούν σημαντικό ποσοστό των κατοίκων του Βελγίου.. Μετά από αυτούς, σημαντικοί πελάτες-στόχοι είναι και οι προερχόμενοι από βαλκανικές χώρες, στις διατροφικές συνήθειες των οποίων συμπεριλαμβάνεται η επιτραπέζια ελιά. Απεναντίας, οι Βέλγοι δε συνηθίζουν να καταναλώνουν ελιές, μολονότι την τελευταία δεκαπενταετία η τάση αυτή φαίνεται να ανατρέπεται.» ε) «Στα εστιατόρια του Βελγίου επισημαίνεται ότι πολύ συχνά οι επιτραπέζιες ελιές σερβίρονται μαζί με το ψωμί ως πρώτο ορεκτικό. Στην περίπτωση αυτή , πάντως, και με εξαίρεση τα ελληνικά εστιατόρια θα πρόκειται ιδίως για τις ισπανικές αφαλατισμένες ελιές, με συνοδεία ελαιολάδου και μπαχαρικών για την προσθήκη γεύσης.»