Και η Ελλάδα, με τα χίλια δυo προβλήματα δομικής φύσεως (sic) σαν το παραπάνω, ασχολείται μόνο με ήσσονος σημασίας θέματα της καθημερινότητας, μικροπολιτικής, επιπέδου γειτονιάς και κουτσομπολιού. Έγιναν απίστευτα πράγματα: έκλεισαν τον Οργανισμό Προωθήσεως Εξαγωγών με τα έμπειρα στελέχη του και δεν έφτιαξαν τίποτα καινούριο, νέο, δυναμικό, σύγχρονο, ώστε να καλυφθεί το τεράστιο κενό. Μα καλά, ποια ανάγκη υπάρχει για ξήλωμα των πάντων που ασχολούνται με τις εξαγωγές μας; Έχουμε τρελαθεί τελείως; Ποιος θα βοηθήσει τις εξαγωγές εκ μέρους του «κράτους»; Ειδικά για τα ελαιόλαδα: Στη Γαλλία πάμε χάλια (έγινε σχετική ερώτηση στη Βουλή πρόσφατα), στη Μ. Βρετανία και την Ιαπωνία τα νούμερα είναι αρνητικά (μας ξεπέρασαν και οι Τούρκοι), στις ΗΠΑ η Ελλάδα είναι 10η χώρα στις εισαγωγές ελαιολάδου - που έχουμε εκεί και 3.000.000 Έλληνες! Δηλαδή, πόσο πιο χάλια μπορεί να πάει μια χώρα, που είναι η τρίτη μεγαλύτερη παραγωγός και με «άριστα ελαιόλαδα», όπως βαυκαλίζονται όλοι οι γραφειοκράτες; Πού ξοδεύονται τα τόσα χρήματα που δίνονται για ενίσχυση των εξαγωγών ελαιολάδου; Και κυρίως, τι αποτελέσματα έχουν φέρει αυτά τα χρήματα; Γιατί πάνε σε Αστικές Μη Κερδοσκοπικές Εταιρείες του Σ.Ε.ΒΙ.Τ.ΕΛ.;