google.com, pub-4409140963597879, DIRECT, f08c47fec0942fa0 ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ: "ΟΙ ΑΡΛΕΚΙΝΟΙ"...

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ: "ΟΙ ΑΡΛΕΚΙΝΟΙ"...

              
TO ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ-   Του συνεργάτη μας Παν. Αντωνόπουλου

             Εν μέσω της χειρίστης οικονομικής κρίσης είπα να ευφυολογήσω και να γράψω για τους επιλεγέντες << ήρωες >> που άλλαξαν κατά τις βουλές των ιστορικών τις τύχες του κόσμου. Και τούτο γιατί ο ψευδής μύθος που τους περιβάλλει δείχνει να έχει πολύ σκουριά αφού πλείστοι εξ αυτών θα δικαιούνταν ισόβια κάθειρξη εάν δικάζονταν υπό υγιούς δικαστηρίου για τα ανομήματά τους.
           Ο Ηρακλής ενώ ζούσε  στην αγκαλιά της φύσης και γευόταν τη δροσερή αύρα του θροίσματος των φύλλων, έδειξε να την εχθρεύεται αφού με τη δύναμή του ως αρωγό, κήρυξε πόλεμο εξόντωσης όλων των ζωικών ειδών της. Τα ‘βαλε με τα πουλιά << Στυμφαλίδες όρνιθες >>, έπνιξε λέοντες << το λιοντάρι της Νεμέας >>, αποδεκάτισε αγριόχοιρους << Ερύμανθος κάπρος >>, απέκοψε κεφαλές φιδιών << Λερναία Ύδρα >> κι όσο ζούσε έριπτε κάθε τόσο κάτω νεκρό κι από ένα ζώο με τα φαρμακερά βέλη της φαρέτρας του και τη δύναμη των μυών του. Κι όλα αυτά που τους αφαιρούσε η ζωή ήταν προικώα είδη του ζωντανού βασιλείου, ζωντανά στολίδια μιας δημιουργικής επιλογής της φύσης.
            Κάποιοι δικαίως θα πουν πως αφού ήταν εχθροί του ανθρώπου, καλώς έπραξε. Και όσο κατέτρωγαν τον ίδιο και κατέστρεφαν τα αμπέλια και τα αραποσίτια του, τέτοιος θάνατος τους ταίριαζε.   
             Όμως θέλω να εστιαστώ και στο μύθο που τον θέλει ανίκητο, δυνατό και υπεράνθρωπο. Ήταν πράγματι τέτοιος ή κάτω από το μύθο κρύβεται υποβόσκουσα πονηρία και υπέρμετρη φιλοδοξία του ισχυρού όντως ανθρώπου για την ύμνηση του υπερφίαλου εγωισμού του! Και νομίζω πως αυτό είναι! Ο μύθος θεοποιεί, αγιοποιεί, ισχυροποιεί και προσάπτει ακατανίκητο συμβολισμό στο μυθοποιούμενο.
              Ο Ηρακλής,  είχε μαζί του στο βουνό όπου συγκρούστηκε με το λέοντα το τόξο του. Λογικό η εξόντωσή του να γινόταν με τη χρήση του. Όμως ο φαντασιόπληκτος μυθοπλάστης ρίχνει τους δυο αντιπάλους σε μια πάλη ασυνήθη μέχρι εσχάτων. Και το κάνει αυτό για να αυξήσει το βαθμό ηρωισμού. Άλλο να πνίγεις το λιοντάρι κι άλλο να το σκοτώνεις με τα βέλη. Το πνίξιμο είναι γενναία πράξη, ηρωική. Θέλει σωματική ρώμη, γυμνασμένο κορμί, ανίκητη θέληση. Και τέτοια μόνο οι   << ήρωες >> έχουν. 
          Πάμε τώρα στο Μεγαλέξανδρο. Χωρίς τάση αποδόμησης παγιωμένων ιστορικών αντιλήψεων ευθέως μπορούμε να δεχτούμε πως κι εδώ ο ανθρώπινος μύθος που τον περιέβαλλε  δείχνει νοσηρώς, πληθωρικός και υπερβολικός. Οι μύθοι του ίππου Βουκεφάλα, του γόρδιου δεσμού, η δίψα του στην έρημο κι άλλοι πολλοί λειτουργούν χάρη στη δύναμη της μυθοπλασίας ως μοχλοί ηρωισμού και θεοποίησής του.
          Κι αν ο μύθος τον θέλει μέγα μεταξύ των μεγίστων η πραγματικότητα δείχνει μαμμόθρεφτη να το δεχτεί και ποιεί αντίσταση. Διότι πως είναι μέγας ένας όταν σε μια πολιορκία αξιόλογης πόλης που ζήτησε την υποταγή της και αντιστάθηκε, εξοργίστηκε τόσο που διέταξε στο τέλος της νίκης του την ανελέητη σφαγή των κατοίκων της μέχρι ενός!  Μηδέ και των παιδιών εξαιρουμένων! Αλλά και οι στρατηγοί του, Παρμενίων, Κλείτος και Φιλώτας δεν σφάχτηκαν από το κοφτερό σπαθί του;
          Δυστυχώς η έκλαμψη του μύθου υπερνικά ότι αδύνατο πράττουν οι << ήρωες >> και το αποσιωπά. Έτσι η δεξαμενή γνώσεων των σχολείων έχει ως εκροή την ύμνηση των εκρηκτικών φύσεών των και των ανυπέρβλητων ηρωισμών των!  Στα ανομήματά τους υψώνουν βράχους που τα κρύβουν ενώ συντρίβεται πάνω τους η μνήμη που βρυχάται και προσπαθεί να τους διαβεί και να τα φανερώσει.
           Έπειτα μυθοποιήθηκε και ο Στάλιν για εκατομμύρια αριστερούς. Αν για κάποιους άλλους είναι μελανωμένη η ιστορία του, γι’ αυτούς είναι ο τοπ ηγέτης του σοσιαλιστικού σταλινισμού. Ξεχνούν φαίνεται πως ήταν Κροίσος, έχων εισόδημα από δέκα μισθούς, ζώντας πολυτελώς και σκανδαλωδώς! Άφησε που έκανε ασύλληπτα εγκλήματα, αδιανόητα. Χιλιάδες στρατιωτικοί σφάχτηκαν, πολυπληθής αριθμός εργατών εκδιώχθηκε, εκατομμύρια αντικαθεστωτικοί σάπισαν στα καταραμένα στρατόπεδα της Σιβηρίας.
            Η ισόβια κάθειρξη όμως κυνηγά και τον Κολόμβο! Χλόμιασε κι αυτού ο μύθος τού << μεγάλου εξερευνητή >> και η << Ημέρα του Κολόμβου >> που ανακάλυψε την Αμερική τον αποπέμπει ως αχρείο. Γιατί;
             Διότι αυτός και οι Ισπανοί του μαχαίρωναν Ινδιάνους και τους έκοβαν φέτες τα σώματά τους για να δοκιμάσουν την κοφτερή λεπίδα των σπαθιών τους. Η συμπεριφορά τους ήταν πρωτοφανής, άρρωστη, θηριώδης σαν έρχονταν αντιμέτωποι με ιθαγενείς και τους επιτίθεντο ως σφοδρός ανεμοστρόβιλος να τους εξοντώσουν. Όντες δυστυχώς και χριστιανοί! Αυτό όμως δεν τους συγκρατούσε από τη βία και τη σφαγή. Έτσι αναφέροντας ένα συμβάν για να βεβαιώσουμε του λόγου το ασφαλές, σημειώνουμε πως σε μια βίαιη επιχείρησή τους συνάντησαν δυο παιδιά που βάσταζαν από ένα παπαγάλο στα χέρια. Ε, άστραψαν και βρόντηξαν πάνω τους τουφέκια και σπαθιά, τα σκότωσαν, τα αποκεφάλισαν, τους πήραν τους παπαγάλους και το διασκέδασαν τραγουδώντας.
         Η Ισπανιόλα το 1508 μετρούσε μόνο 60.000 ανθρώπους. Το 1494 που πρωτοπάτησαν εκεί οι λευκοί ο πληθυσμός ανερχόταν στα 3.000.000! Η μείωση ήταν εξοργιστική! Εσφάγησαν, αφανίστηκαν και εξοντώθηκαν τόσοι πολλοί! Πλήρες ανήκουστο σχέδιο αφανισμού, κινούμενο από το μυστηριώδες βάθος των άγριων ανθρώπινων ενστίχτων! Η βοή όμως αυτού του φοβερού τυφώνος που έπληξε τους Ινδιάνους ατόνησε με το χρόνο κι ελάχιστα έφτασε ως τα ώτα μας.  Όμως ο Κολόμβος είναι μέγας εξερευνητής, ο ανακαλύψας την Αμερική!
          Ο μύθος εξεπλατίστηκε να ντύνεται με το ένδυμα της ψεύτικης έκλαμψης τού << ήρωά >> του  φροντίζοντας συνεχώς να τον υψώνει ως τ’ άστρα. Σε όλα αυτά δε, άκρως εντυπωσιακή είναι και η ασθενής λογική των αυτοχθόνων. Τον περίμεναν με το χαμόγελο στα χείλη, πιστεύοντας πως κόμιζε κάτι καλό. Ε, λοιπόν, όχι! Δεν τους έφερνε τίποτα παρά την ευλογιά και κανείς τους δε θα ζούσε για πολύ καιρό ακόμη.

         Έτσι και εν μέλλοντι οι δημόσιοι εκφραστές της πολιτικής μας αγυρτείας που δίνουν γη και ύδωρ στους φαιδρούς δανειστές μας και στους τραπεζίτες του Γερμανικού ράιχ, νομίμω δικαιώματι θα αναγνωριστούν << ήρωες >> σωτήρες της πατρίδας και του παγκόσμιου άγριου καπιταλισμού!

Post a Comment

Νεότερη Παλαιότερη