"Όλα τριγύρω αλλάζουνε, όλα τα ίδια μένουν" λέει το τραγούδι του Παπάζογλου ταιριάζοντας γάντι για τον τόπο μας. Νοσταλγώ τις παλιές καλές εποχές της αιώνιας πόλης μας. Εποχές αλησμόνητες, ανθρώπινες, εξωστρεφείς, πλημμυρισμένες από το άρωμα του παρελθόντος. Σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα.
Ήδη απαράλλαχτη πλατεία από την εποχή του αείμνηστου δημάρχου Πάνου Τσάκου, ίδιας μορφής σημεία σε κάποιες γειτονιές με κάποιες αλλαγές σε πεζοδρόμια βεβαίως, βεβαίως. Ήταν όμορφες κι ανέμελες οι εποχές των παιδικών χρονών με άρωμα από τα εδέσματα της εποχής στην κεντρική πλατεία της πόλης. Εκεί στο Δρούλια πριν γίνει ο πεζόδρομος με τα καφέ ή στου Βλάχου με την αείμνηστη κα Ελπίδα στην πόρτα της επιχείρησης έτοιμη για τον κόσμο, τα τραπεζάκια έξω έφταναν ως το Συντριβάνι με τα χαρωπά πρόσωπα των παιδιών να παίζουν κι εμείς να κάνουμε ποδήλατο γύρω από την πλατεία.
Όμορφες εποχές. Άλλο το άρωμα των ανθρώπων, των συζητήσεων, τον καλών προθέσεων, αποτύπωμα μιας αγνής εποχής