Η ΓΑΛΗΝΗ (Ψυχικό συναίσθημα)
Μπορεί ο άνθρωπος, κάτω από ορισμένες συνθήκες, να κερδίσει τη διάκριση, την αποδοχή και την αγάπη. Μπορεί ακόμα όλο το περιβάλλον του να τον βλέπει σαν ένα πετυχημένο άνθρωπο και να τον θεωρεί ευτυχισμένο.
Ωστόσο, ο ίδιος να μην είναι. Και δε θα είναι, αν δεν έχει την εσωτερική πληροφόρηση από τη συνείδηση του, ότι είναι σύμφωνη με το έργο του.
Η εσωτερική γαλήνη είναι μια' κατάσταση σωματικής και πνευματικής ηρεμίας πάρα τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε.
Για να βρει κάποιος την εσωτερική του γαλήνη πρέπει να βρει την ευτυχία και τις ευλογίες στη ζωή του πάρα τις δυσκολίες.
Η ευτυχία και η εσωτερική γαλήνη δεν σημαίνει ότι στη ζωή μας δεν υπάρχουν προβλήματα η συγκρούσεις. Αυτά είναι αναπόφευκτα στη ζωή μας. Τις περισσότερες φορές υπάρχουν κάποιες παρανοήσεις γύρω από τη γαλήνη?
Ένας άνθρωπος π.χ. διακρίνεται, τον αποδέχονται και του δείχνουν αγάπη οι συνάνθρωποί του, επειδή αυτός έχει χρήματα και τα ξοδεύει για τους άλλους. Αν τα χρήματα που έχει, δεν είναι καρπός μιας τίμιας δουλειάς, κι αν τα σκορπά όχι γιατί κατανοεί την αγάπη του διπλανού του, αλλά για να κάνει επίδειξη, ο άνθρωπος αυτός δεν μπορεί ν' απολαμβάνει χαρά, γιατί θα λείπει η εσωτερική φωνή που λέει :"Καλά πας. Μπράβο σου. Προχώρα".
Θα του λείπει η γαλήνη της συνείδησης του.
Πολλές φορές έρχονται στη δημοσιότητα τέτοιες μαρτυρίες ανθρώπων, που τους ξέραμε για πολύ πετυχημένους, που μας αφήνουν κατάπληκτους
Ο Γάλλος λογοτέχνης Ανατόλ Φράνς άνοιξε την καρδιά του κάποτε σ' ένα φίλο του. Του είπε :
"Αν μπορούσες να ρίξεις μια ματιά στα βάθη της ψυχής μου, θα οπισθοδρομούσες με τρόμο. Δεν πιστεύω να υπάρχει πιο δυστυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο από μένα. Με ζηλεύουν για τις επιτυχίες μου και όμως ποτέ μου δε γνώρισα την ευτυχία..."
Είτε να θυμηθούμε τον Νίτσε, φιλόσοφο του 19ου αιώνα, που διακήρυξε ότι, αν υπάρχουν άνθρωποι αδύνατοι στην κοινωνία, αυτοί δεν είναι άξιοι να ζούν......
Διακρίθηκε κι έγιναν δέκτες οι θεωρίες του από πλήθος κόσμου κι αποδείχτηκε ένας πετυχημένος.Αλλά ένας πετυχημένος, ένας ευχαριστημένος, ένας που περιβάλλεται από το θαυμασμό και την αγάπη των συνανθρώπων του δε ζει και δεν πεθαίνει, όπως ο Νίτσε. Τραγική κι αποκαλυπτική η ζωή και το τέλος της για κείνους, που μπορούν και ξέρουν να βγάζουν συμπεράσματα.
Η συνείδηση μας κάνει τη δουλειά της πυξίδας. Καθώς εκείνη δείχνει σταθερά την πορεία του πλοίου, έτσι και η συνείδηση μας φωνάζει με μυστική δυνατή φωνή την κατεύθυνση, που πρέπει να πάρουμε για να κερδίσουμε αυτή την υπέροχη ψυχική κατάσταση, που λέγεται γαλήνη και που είναι δώρο του Θεού στον ευσυνείδητα εργαζόμενο άνθρωπο.
Καθώς αγωνίζεται ο άνθρωπος για να πετύχει το στόχο του, θα συναντήσει δυσκολίες, που άλλοτε ξεκινούν από τον ίδιο κι άλλοτε από το περιβάλλον του. Αν συμβεί να εγκαταλείψει την προσπάθεια του, να είναι σίγουρος πως θα έχει ν' αντιμετωπίσει πολύ δυσκολότερες καταστάσεις, που θα έχουν επίπτωση στην ψυχική του υγεία.
Μια κορυφή είναι η γαλήνη και χρειάζεται ο κόπος της αναφοράς, για να την κατακτήσουμε.
Ο άνθρωπος, που εργάζεται με όλες τις ικανότητές του και τις δυνάμεις του, για να συνεισφέρει θετικά στον εαυτό του και στην κοινωνική ομάδα, συμφιλιώνει με τον εαυτό του, απολαμβάνει τη γαλήνη της συνείδησης του, βρίσκει τέλος την ψυχική του υγεία και γαλήνη.
Σας Ευχαριστώ
Δημήτριος Μητρόπουλος
ΜΠΗΚΕ ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ - Η ΟΜΠΡΕΛΑ ΜΑΣ
Αυτήν την εποχή, ο καιρός στην Ελλάδα συνθέτει το ειδυλλιακότερο σκηνικό για διακοπές. Τα τοπία γλυκαίνουν από τον φθινοπωρινό ήλιο, οι θάλασσες παραμένουν ζεστές για κολύμπι, τα θέρετρα γαληνεύουν από κόσμο και η γη χαρίζει τους πλέον πολύτιμους καρπούς της : το λάδι και το σταφύλι.
Η φύση στην Ελλάδα το φθινόπωρο γίνεται μαγική. Χαρείτε τα κόκκινα και πορτοκαλίχρώματα που φέρνουν οι οξιές, οι βελανιδιές, οι καστανιές και τα πλατάνια στα δάση του βουνού.
Νιώστε το άρωμα που αναδύει η φύση μετά τα φθινοπωρινά πρωτοβρόχια.
Στις 4.04 π.μ. ώρα Ελλάδος της Παρασκευής 23 Σεπτεμβρίου, λίγο πριν τα χαράματα, αρχίζει και τυπικά το Φθινόπωρο, καθώς θα συμβεί η φθινοπωρινή ισημερία στο βόρειο ημισφαίριο, όπου βρίσκεται και η Ελλάδα. Την ίδια στιγμή, στο νότιο ημισφαίριο θα ξεκινά η άνοιξη.
Σε ότι αφορά στην κατανομή νύχτας, και της μέρας στην ισημερία έχουν σχεδόν την ίδια διάρκεια.Ακολούθως, στο βόρειο ημισφαίριο η μέρα θα μικραίνει και η νύχτα θα μεγαλώνει, ώσπου η νύχτα θα φτάσει στο ζενίθ της, στο χειμερινό ηλιοστάσιο του Δεκεμβρίου.
Ο πρώτος μήνας του Φθινοπώρου πήρε το όνομά του από τον αριθμητικό September (επτά), καθώς ήταν ο έβδομος μήνας του αρχαίου δεκάμηνου ρωμαϊκού ημερολογίου.
Έχει συνδεθεί με την έναρξη των αγροτικών εργασιών και φέρει ονόματα πολλά "τρυγητής λόγω του τρύγου που είναι η κύρια αγροτική απασχόληση τον Σεπτέμβριο, "Ορτυκολόγος" λόγω του περάσματος των ορτυκιών που αποδημούν νότια, αλλά και "Σταυρίτης", από τη γιορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, στις 14 Σεπτεμβρίου.
"Μικρό καλοκαιράκι" αποκαλούσαν παλιότερα τον Οκτώβρη, σαν έναν γλυκό χαιρετισμό του φθινοπώρου, που θα δώσει τη θέση του στο χειμώνα.
Πήρε την ονομασία του από τη λατινική λέξη Octo (οκτώ) επειδή στο δεκάμηνο ρωμαϊκό ημερολόγιο, ήταν ο όγδοος μήνας. Το γεγονός με το οποίο συνδέεται περισσότερο ο μήνας αυτός, είναι η καλλιέργεια και η σπορά των χωραφιών γι' αυτό και το όνομα' του "Σπαρτός" : η προετοιμασία του σπόρου ήταν μια σημαντική διαδικασία, γιατί η καλή χρονιά της αγροτικής οικογένειας, εξαρτιέται από την καλή σοδειά.
Όταν έρθει ο Νοέμβρης σιγομπαίνει ο χειμώνας. Ο τρίτος και τελευταίος μήνας του φθινοπώρου, προέρχεται από τη λατινική λέξη November(Noven= εννιά). Στη λαϊκή παράδοση λέγεται "Βροχάρης", γιατί είναι ο μήνας με τις περισσότερες βροχές και "Σποριάς" καθώς είναι ο πιο κατάλληλος μήνας για τη σπορά.
Επειδή το φθινόπωρο έχει πολλές βροχές, είναι απαραίτητο να κουβαλάει κάνεις μαζί του την ομπρέλα του.
Για την υλική ομπρέλα μας πρέπει να μεριμνήσουμε. Να την έχουμε ανοιχτή στις καταιγίδες του Φθινοπώρου.
Για την πνευματική μας ομπρέλα όμως δεν χρειάζεται να νοιαστούμε καθόλου. Είναι πάντα ανοιχτή από πάνω μας και μας προστατεύει. Δεν αφήνει ούτε μια στάλα της βροχής να μας αγγίξει.
"Και η πνευματική μας ομπρέλα δεν είναι άλλη από τη Μητέρα μας, την Παναγία! Αυτή που μας σκεπάζει πάντοτε. Σαν άλλη ομπρέλα στέκει από πάνω μας, όταν εμφανίζονται οι καταιγίδες της ζωής."
Και μπορεί να μη χρειάζεται να μεριμνήσουμε για την σκέπη της Παναγίας μας, αλλά θα είναι αχαριστία αν δεν της δείχνουμε και μεις την αγάπη και την ευγνωμοσύνη μας.
'Ένας από τους πολλούς τρόπους είναι να Την χαιρετάμε καθημερινά και να Την εγκωμιάζουμε με τους Χαιρετισμούς της.
Η Παναγία ευαρεστείται να ακούει τους χαιρετισμούς της και έχει υποσχεθεί πως θα προστατεύει πάντα όποιον, τους απευθύνει στο πρόσωπο Της καθημερινά.
Ένας άλλος τρόπος, να επικαλούμαστε την Παναγία μας και να την παρακαλούμε ταυτόχρονα, είναι να ψάλλομε τις Παρακλήσεις της. Η Μητέρα όλων μας επιθυμεί να ακούει τους πόνους και τις στενοχώριες μας, για να " τρέχει" και να δέεται στον Υιό της γι' αυτές.
Βέβαια, εκτός από τις δοκιμασίες μας και τις άσχημες στιγμές της ζωής μας, η Παναγία μας θέλει να μαθαίνει και τις χαρές μας. Και τότε κοντά Της με ευγνωμοσύνη να προστρέχουμε!
Επομένως, δεν χρειάζεται να ανησυχούμε καθόλου, ακόμα και αν γύρω μας γίνεται ο μεγαλύτερος κατακλυσμός! Έχουμε την Παναγία μας, η οποία σαν μια μεγάλη ομπρέλα μας σκεπάζει και μας προστατεύει!
Πηγή : Μηνιαίο Ορθόδοξο Χριστιανικό Περιοδικό (Όσιος ΘΕΟΦΙΛΟΣ).
Σας ευχαριστώ
Δημήτριος Μητρόπουλος