Οι Ελληνες, για να αντισταθούν σ ολους αυτους τους κατακτητές που μας κατάστρεψαν δεκάδες φορες στο παρελθον, αναγκάστηκαν να γίνουν κλέφτες. Να 'πάρουν τα βουνά'. Έκλεβαν τους κατακτητές, έκλεβαν και τους πλουσίους, για να επιβιώσουν, για να συνεχίσουν την άμυνα. Οι κλέφτες του 21, και οι αντάρτες-κλέφτες του 40, αυτοι μας χάρισαν την ελευθερία μας.
Όλοι γνωρίζουμε τα εξαίρετα αυτά τραγούδια : τα 'κλέφτικα', που είναι αριστουργήματα απο απόψεως μουσικής και στίχων. Όλοι ξέρουμε πως στα χωρια , πριν λιγες δεκαετίες δεν έδιναν τη νύφη στο γαμπρό αν δεν ήξερε να κλέβει...Ήθελαν να είναι σίγουροι πως θα μπορεσει να μεγαλώσει τα παιδιά του. Στην λεβεντογένα Κρήτη, η παράδοση αυτή υπάρχει ακόμα και σήμερα ως έθιμο. Όλοι ξέρουμε πως στην αρχαία Σπάρτη οι γονεις, η ίδια η κοινωνία παρωθούσε τα παιδιά απο μικρά να ξέρουν να κλέβουν, και τα μάλωναν με πολλές ξυλιες αν τα έπιαναν να κλέβουν, αν δεν έκαναν σωστα την κλοπή. Υπάρχει ακόμα η φράση: "ξέρεις να κλέψεις. ξέρεις να κρυφτείς?" Και ο λογος που έκαναν αυτό οι Σπαρτιάτες, ηταν ώστε να ξυπνήσουν τα σπαρτιατοπουλα, να είναι γερά στο μυαλό και στο σωμα, να είναι δηλαδή ετοιμοπόλεμα. Γι αυτό και η Σπάρτη έμεινε ελευθερη και ατείχιστη πολιτεία, επειδή είχαν εκπαιδευτεί στην κλεψιά.
Οι Δωριείς, Σπαρτιάτες-Λάκωνες, μετανάστευσαν αργότερα και στην Κρήτη, γι αυτό και είναι πολύ περήφανοι και λεβέντες οι Κρητικοί. Αλλά μετανάστευσαν και στην Ν. Ιταλία και Σικελία (την λεγομενη Μεγάλη Ελλάδα), και απο αυτους ξεκίνησε η ιταλική μαφία που κλέβει κι αυτή, και με τα χρήματα αυτά κανει αγαθοεργίες. Όλοι αυτοι οι κλέφτες, ηταν και είναι καλοί κλέφτες, ήρωες. (ελάχιστοι γνωρίζουν πως ο Μαρκος Βαμβακάρης είχε γράψει -εκτός απο τραγούδια- και ενα αληθινό μυθιστόρημα: 'ο κατάδικος ευεργέτης', εξιστορούσε εναν που έκλεβε πλουσίους και τα μοίραζε στους φτωχούς)
Ολους τους κλέφτες τους προστατεύει -όσο μπορεί- ένας απο τους δώδεκα θεούς, ο Ερμής, που επιτρέπει να παίρνουμε ο,τι δεν έχει φανερο ιδιοκτήτη, ο,τι είναι 'έρμαιο'. Ηταν πολύ θρήσκοι οι αρχαίοι, σίγουρα πιο θρήσκοι απο μας...
Αλλά ας πάμε παρακατω...
Τα τελευταια 60-70 χρόνια που απελευθερώθηκε η Ελλάδα και έχουμε ειρήνη, δεν έχουμε ποιους να κλέψουμε, δεν έχουμε Τούρκους, Γερμανούς, Ιταλούς για: να "σαλταρουμε ,τη ρεζέρβα να τους παρουμε", γι αυτό και κλεβομαστε μεταξύ μας απο κεκτημένη ταχύτητα. Κλέβουμε τις επιδοτήσεις της ΕΟΚ, κλέβουμε τα υπουργεία, τα ταμεία, την εφορία.
Είναι λογικό να κλέβουν περισσότερο οι υψηλα ιστάμενοι αφού βρίσκονται κοντά στο 'μέλι'. Ο καθένας κλέβει όσο μπορεί, ανάλογα με τις δυνατότητές του.
Αυτή είναι η ψυχολογικη εξήγηση για το νεοελληνικό αλαλούμ. Δηλαδή κλέβουμε απο συνήθεια, λόγω των πολέμων που έκαναν κατακτητές στους προγόνους μας. (αυτή είναι και η εξήγηση για το ότι οπλοφορούν στην Κρήτη. Απο συνήθεια λόγω των πολέμων που έκαναν βάρβαροι σ ενα μεγαλο νησί στη μέση του πελάγους)
Αλλά πρεπει καποτε η πολλή κλεψιά να τελειώσει.
Και ποια είναι η λύση (?) ώστε να γίνουμε σωστο κράτος, να αγαπήσουμε την πατρίδα μας, να πάψουμε να την κλέβουμε?
Απο τη μια πλευρα πρεπει οι μεγάλοι κλέφτες: τεως βασιλιάς, πρόεδροι δημοκρατίας, πρωθυπουργοί, υπουργοί, τράπεζες, εφοπλιστές, κλπ, να επιστρέψουν στους φτωχούς τα κλοπιμαία, να γίνει δηλαδή μια 'αριστερή' ολιγόμηνη 'δικτατορία'.
Και απο την αλλη πλευρα πρεπει να επιτρέπονται οι μικροκλοπές για να μην ξεχάσουμε το άθλημα. π.χ. να επιτρέπεται η κλοπή φρούτων, να έχουν τα καταστήματα καραμελιτσες και μπισκοτάκια για να κλέβουμε 1-2 και να γιατρευουμε έτσι το πάθος μας. Να επιτρέπεται η φοροδιαφυγή μετα το πρωτο τσίπουρο, να μην κόβουμε άλλες αποδείξεις. Και να τηρούμε με ευλάβεια την πρωτομαγιά, εκτός απο εργατική, και ως 'γιορτή της κλοπής'. Και όχι μονο για γλάστρες με λουλούδια, αλλά και κάτι παραπανω...
Η κλοπή πρεπει να διδάσκεται στα σχολεία. Τι πρεπει να κλέβουμε και τι όχι. Για παράδειγμα, δεν πρεπει να κλέβουμε μέσα απο το σπίτι του αλλου, ειδικα όταν είμαστε καλεσμένοι. Δεν κλέβουμε το φιλο μας. Δεν κλέβουμε το ίδιο πλούσιους και φτωχούς, κλπ. κλπ. Κι όταν κλέβουμε, μετα από καιρό το λέμε..
Κι ενα τελευταιο: κλέβουμε διαρκώς ιδέες... Δεν υπάρχει πνευματική ιδιοκτησία!
Αντώνης Αντωνόπουλος, Κυπαρισσία