Οι εισηγητές της πρότασης εκτιμούν ότι το μέτρο μπορεί να αποτελέσει μια απάντηση –και μάλιστα «φθηνή», καθώς ουσιαστικά δεν επηρεάζει τα δημόσια οικονομικά– στην εκρηκτική ανεργία με την οποία βρίσκονται αντιμέτωποι ειδικά οι νέοι.
Στην πράξη, οι σημερινές συνθήκες τους αποτρέπουν από το να δοκιμάσουν την επαγγελματική τύχη τους κάνοντας «κάτι δικό τους».
Διότι με το που θα ξεκινήσουν, έχουν να αντιμετωπίσουν, μεταξύ άλλων:
α) τις ασφαλιστικές εισφορές του ΟΑΕΕ που υπερβαίνουν τα 200 ευρώ μηνιαίως,β) φόρο εισοδήματος, ο οποίος υπολογίζεται από το πρώτο ευρώ με συντελεστή 13% ή 26% και, το σπουδαιότερο,
γ) τα τεκμήρια διαβίωσης, που αποτελούν, με βάση τα σημερινά δεδομένα, μια μέγιστη απειλή ειδικά για όσους έχουν χαμηλά εισοδήματα.
Οι εισηγητές της πρότασης -την οποία εντάσσουν σε ένα ευρύτερο πλαίσιο το οποίο θα συμπεριλαμβάνει και προσαρμογή της φορολογικής πολιτικής ώστε να δημιουργηθεί ελκυστικό περιβάλλον για την άσκηση επιχειρηματικής δραστηριότητας- χρησιμοποιούν σκόπιμα τη λέξη «αναστολή» καταβολής εισφορών αντί της λέξης «απαλλαγή».
Ισχυρίζονται ότι στους νέους επαγγελματίες που θέλουν να δοκιμαστούν πρέπει να δοθεί μια ώθηση κατά τα πρώτα τρία χρόνια έτσι ώστε να μπορέσουν να γίνουν γνωστοί στην αγορά και να φτιάξουν το δικό τους πελατολόγιο χωρίς να συσσωρεύσουν ζημίες και οικονομικές υποχρεώσεις από την πρώτη στιγμή.
Με τη συμπλήρωση της τριετίας, θα τους δίνεται η δυνατότητα να προχωρήσουν σε αναδρομική αναγνώριση του ασφαλιστικού χρόνου έτσι ώστε και η τριετία να συνυπολογίζεται στα «συντάξιμα» έτη και ο ΟΑΕΕ να εισπράξει τα «διαφυγόντα έσοδα»