Ο αγρότης «φιλόσοφος» Δημήτρης Τσίγκανος ή Μίτσιγκαν, από τα Φιλιατρά, έριξε ένα τελάρο με μαρούλια άισμπεργκ στην καρότσα του αγροτικού του, κάθεται πίσω από το τιμόνι, κλείνει την πόρτα, βάζει μπροστά τη μηχανή και το ντοκιμαντέρ δρόμου «Ομορφιές και δυσκολίες», με συνεπιβάτες- συνοδοιπόρους τον σκηνοθέτη Κίμωνα Τσακίρη και τον εικονολήπτη Βαγγέλη Κουλίνο ξεκινά. Το ντοκιμαντέρ αποτελεί τη ραχολοκαλιά ολοήμερου- σημερινού- αφιερώματος του γαλλογερμανικού καναλιού ARTE για τις αχτίδες αισιοδοξίας στην Ελλάδα της κρίσης. Με διαφορά μερικών ωρών προβλήθηκε στο πλαίσιο του φεστιβάλ ελληνικού κινηματογράφου στο Λος Άντζελες. Η πρόταση του καναλιού, με παραλήπτη τον δημιουργό των ντοκιμαντέρ «Sugartown», Κίμωνα Τσακίρη ήταν σαφής. Πεδίο δράσης του και πάλι η Μεσσηνιακή γή. Η Άγρια Δύση της Ελλάδας με πρωταγωνιστή έναν σύγχρονο κάουμποϊ- επιτυχημένο επιχειρηματία. «Η Μεσσηνία είναι η Άγρια Δύση της χώρας διότι οι άνθρωποι ζούν σαν τα αγρίμια, ιδιώς εκείνοι που έχουν ακόμη όνειρα», εμφανίζεται ο Δημήτρης Τσίγκανος ή Μίτσιγκαν να λέει στον σκηνοθέτη την ώρα που οδηγεί. Για τον Τσακίρη η ζωή «βρίσκεται εκεί έξω, όχι στις πόλεις». Επέλεξε τη Μεσσηνία διότι την γνωρίζει αρκετά από τα γυρίσματα που είχε κάνει για τα δύο ντοκιμαντερ με επίκεντρο τους γαμπρούς και τις νύφες της Ζαχάρως αλλά και επειδή «η Μεσσηνία έχει το μύθο του Ουέστ και τη δυναμική της ανάπτυξης». Κατέβηκε, λοιπόν, ο Τσακίρης έχοντας κατά νου να μιλήσει με αγρότες, επιχειρηματίες, μεγάλους και μικρούς, που δραστηριοποιούνται στον αγροτικό τομέα ώστε από τα λεγόμενα τους να σχηματιζόταν μια θετική εικόνα για την Ελλάδα και τους ανθρώπους της. Κι έπεσε πάνω στο Μίτσιγκαν ο οποίος συγκέντρωνε όλα όσα είχε κατά νού ο σκηνοθέτης.
Με σπουδές σκηνοθεσίας κινηματογράφου στην Αθήνα, ο Δημήτρης Τσίγκανος, επέστρεψε στα Φιλιατρά και την οικογενειακή επιχείρηση- καλλιέργειες καρπουζιών και μαρουλιών- για χάρη της μητέρας του. Την ανέλαβε και της έδωσε νέα πνοή καλλιεργώντας τα ζαρζαβατικά πάνω σε μαύρο νάϊλον διότι έτσι δεν απαιτούνται φυτοφάρμακα, εξηγεί ο ίδιος. Μετέτρεψε και έναν παλιό στάβλο της οικογενειακής φάρμας «Ομορφιές και δυσκολίες», σε χώρο ψυχαγωγίας με μπιλιάρδο, φλίπερ, μπαρ, ενώ τα καλοκαίρια οργανώνει δωρεάν κινηματογραφικές προβολές. Ένας παγετός όμως καταστρέφει τη σοδειά και την ίδια χρονική στιγμή χάνει και την μητέρα του. Δυο «χαστούκια» είναι πολλά γι’ αυτό και αποφασίζει οδοιπορικό στη Μεσσηνία για να συναντήσει παλιούς γνωστούς και νέους φίλους ώστε να βρει το κουράγιο για καινούργια αρχή. Στο αγροτικό του μπαίνει ο σκηνοθέτης και ο εικονολήπτης και χωρίς σενάριο και σκαλέτα αρχίζουν να κινηματογραφούν «πρίμα βίστα». Κουβέντες με οικονομικούς μετανάστες, με παραγωγούς, με καλλιεργητές, και προτάσεις για ανταλλακτική οικονομία, για συμπράξεις για καλύτερη διαχείριση αγροτικών προϊόντων συνθέτουν μια εικόνα εξωστρέφειας στο ντοκιμαντέρ. Το οδοιπορικό στην άγρια δύση για την άγρια κρίση με το Δημήτρη Τσίγκανο διήρκεσε δέκα ημέρες (και νύχτες) το χειμώνα του 2011 και αποτυπώνει στα 57 λεπτά του την οπτική- κατ’ αρχήν- του πρωταγωνιστή στα πράγματα όχι με ανασκευή όσων στραβών έγιναν στο παρελθόν αλλά με κοινό μέτωπο ανασυγκρότηση για πρόοδο επειδή ο (συγκεκριμένος) τόπος έχει δυνατότητες. «Κανονικά θα έπρεπε να υπάρχουν δέκα τέτοια ντοκιμαντέρ, αντί να γυρίζονται διαφημιστικά σποτάκια για τα νησιά και το πόσο όμορφη είναι η χώρα μας» υποστηρίζει ο Κίμων Τσακίρης, με αφορμή το «Ομορφιές και δυσκολίες» και το 24ωρο αφιέρωμα του ARTE. «Όλοι στο εξωτερικό αντιλαμβάνονται πως ότι βλέπουν στα ειδησεογραφικά δελτία δεν είναι η πραγματική εικόνα για την Ελλάδα. Αφήνοντας τους ανθρώπους να μιλήσουν αναδύεται μια άλλη εικόνα, αισιόδοξη. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος να επικοινωνήσεις με τον κόσμο».