ΔΙΑΚΟΠΕΣ
Τι υπέροχη λέξη! Όλο τον χρόνο τις ονειρευόμαστε!
Περιμένουμε πως και πως αυτή την περίοδο, που επιτέλους θα έχουμε ένα διάλειμμα από τα διαβάσματα ή την δουλειά, για να πάμε σε ένα όμορφο μέρος να ξεκουραστούμε. Και τα προσόντα που αναζητούμε... πολλά!
Διακοπές, μια λέξη που ηχεί τόσο γλυκά στα αυτιά μας. Ξυπνά όμορφες αναμνήσεις από την παιδική ηλικία και μας γεμίζει προσμονή.
Γι' αυτό, μεριμνούμε από νωρίς. Από τον χειμώνα ακόμη αναζητούμε τόπο προορισμού, μελετούμε πόσες ημέρες θα μείνουμε, τι θα χρειαστεί να πάρουμε μαζί μας και προπαντός φροντίζουμε να έχουμε από νωρίς εισιτήρια και ό,τι σχετικό.
Κι όλη αυτή η έρευνα... για τις ολιγοήμερες διακοπές μας σε ένα γήινο "παράδεισο". Άραγε έχουμε ανάλογες αγωνίες για έναν άλλο τόπο προορισμού, τον αιώνιο και πανευρόσυνο Παράδεισο.
Ο Αύγουστος άλλωστε, είναι ο κατ' εξοχήν μήνας που οι περισσότεροι επιλέγουν να αποδράσουν.
Πρόκειται για μια ανάγκη του ανθρώπου να αποστασιοποιηθεί από τις μονότονες, πιεστικές κι στρεσσογόνες συνθήκες της καθημερινότητας και να αφεθεί στην ανεμελιά που συμπορεύεται με τις διακοπές.
Πληθώρα επιστημονικών ερευνών τα τελευταία χρόνια αποδεικνύουν ότι οι διακοπές είναι απαραίτητες τόσο για τη σωματική όσο και για την ψυχική μας υγεία και ισορροπία.
Η λέξη διακοπές Ετυμολογικά προέρχεται από το ρήμα διακόπτω, κάνω μια παύση, σταματώ ο, τι έκανα πριν και κάνω κάτι καινούργιο και διαφορετικό.
Τι είναι όμως αυτό που διακόπτουμε?
Η καθημερινή μας ρουτίνα, που μπορεί να περιλαμβάνει την εργασία, τη σχολή, το πρωινό ξύπνημα, τις υποχρεώσεις, το άγχος. κ. λπ.
Οι διακοπές είναι δικαίωμα και ανάγκη μας. Κρίνεται απαραίτητο να προσφέρουμε στον εαυτό μας στιγμές χαλάρωσης και ξεγνοιασιάς έπειτα από ένα πρόγραμμα, πολλές φορές αυστηρό, που μας ακολουθούσε έως και τώρα.
Οι διακοπές είναι ανανέωση και την ανανέωση τη χρειαζόμαστε όλοι.
Οι διακοπές αποτελούν δείκτη της ποιότητας ζωής, ανεξάρτητα από το είδος τους. Δε σχετίζεται με το σύνολο χρημάτων που δαπανούμε γι αυτές, δηλαδή αν πρόκειται για διαμονή σε σπίτι, σε camping ή σε πολυτελές ξενοδοχείο.
Η ουσία βρίσκεται στον ελεύθερο χρόνο που έχουμε στη διάθεσή μας κατά την διάρκεια των διακοπών.
Το πως θα κατορθώσουμε να τον αξιοποιήσουμε με τέτοιο τρόπο, ώστε να περάσουμε καλά είναι υποκειμενικό και έχει να κάνει με το τι σημαίνει "περνάω καλά" για κάθε άνθρωπο.
Οι ερευνητές έχουν διαπιστώσει ότι οι εμπειρίες που αποκομίζουμε από ένα ταξίδι προσφέρουν μεγαλύτερη χαρά από τα υλικά αγαθά. Τούτο συμβαίνει επειδή αποτελούν μια περισσότερο προσωπική και εξατομικευμένη εμπειρία.
Εν ολίγοις, δεν υπάρχουν αντικειμενικά κριτήρια που να αξιολογούν ως "καλές" ή "κακές" τις διακοπές των ατόμων.
Ο καθένας, δίχως περιορισμούς και επιρροές, δύναται να τις θεωρεί ως τις καλύτερες ή τις χειρότερες κατά βούληση.
Πολύς κόσμος δεν θα πάει κάπου αυτό το καλοκαίρι, χωρίς να σημαίνει όμως πως δεν θα κάνει διακοπές.
Μπορούμε λοιπόν να πάμε μια ημερήσια εκδρομή στη φύση, στη θάλασσα ή στο βουνό, να έρθουμε σε επαφή μαζί της.
Μπορούμε να διαβάσουμε ένα βιβλίο στη σκιά ενός δένδρου. Μπορούμε να περπατήσουμε στην ακροθαλασσιά ή στο πάρκο που βρίσκεται κοντά στο σπίτι μας. Μπορούμε να κάνουμε πράγματα που μας ευχαριστούν και μας ανεβάζουν τη διάθεση ή ακόμη και να έρθουμε σε επαφή με ανθρώπους που έχουμε καιρό να τους δούμε. Μπορούμε να γελάσουμε, να πάμε σε ένα καλοκαιρινό κινηματογράφο.
Σημασία έχει αυτό το διάστημα να παραμείνουμε ήρεμοι, μακριά από εντάσεις, ώστε να μειωθεί η κορτιζόλη, η κυρία ορμόνη του στρες που με τη σειρά της πυροδοτεί και άλλες αγχώδεις αλλά και καταθλικόμορφες αντιδράσεις, μαζί με ψυχοσωματικές εκδηλώσεις, έτσι ώστε να εισπράξουμε τα οφέλη των διακοπών ακόμη και στο σπίτι μας.
Σας ευχαριστώ
Δημήτριος Μητρόπουλος
(Πως η καταπίεση γίνεται ελευθερία)
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΡΩΣΟΣ
Ο όσιος Ιωάννης έζησε στα τέλη του 17ου αιώνα και τις αρχές του 18ου και καταγόταν από τη Ρωσία.
Ανατράφηκε από τους γονείς του με τα νάματα της ορθόδοξου πίστεως.
Νέος στην ηλικία κατατάχτηκε στον Ρωσικό Στρατό. Την περίοδο 1710-1711, κατά τη διάρκεια του Ρωσοτουρκικού Πολέμου πιάστηκε αιχμάλωτος, μαζί με χιλιάδες Ρώσους από τους Τατάρους.
Οι Τάταροι όπως συνηθίζονταν τότε, πούλησαν τους αιχμαλώτους σε Τούρκους αγάδες, αφού τους υποχρέωσαν να περπατούν μήνες ολόκληρους δεμένοι με αλυσίδες και νηστικοί.
Από την αιχμαλωσία βρέθηκε στα σκλαβοπάζαρα και από εκεί στη δούλεψη, του υπάρχου του Προκοπίου, στην Καππαδοκία.
Τότε οι Τούρκοι αξιωματούχοι χρησιμοποιούσαν τους σκλάβους για τις δουλειές του σπιτιού, αλλά και στα κτήματα, προσφέροντας λίγο φαγητό και ένα μικρό χώρο να κοιμούνται, μακριά από το σπίτι.
Οι περισσότεροι, με αντάλλαγμα καλύτερες συνθήκες ζωής, πίεζαν τους σκλάβους να γίνουν μουσουλμάνοι.
Πολλοί ασπάστηκαν το Ισλάμ, φορώντας τη στολή του γενίτσαρου.
Υπήρχαν όμως και αυτοί που έμειναν πιστοί στη θρησκεία τους. Για αυτούς δεν υπήρχε έλεος. Βασανιστήρια πείνα και φρικτό τέλος.
Ο όσιος Ιωάννης, γνωρίζοντας την Γραφή και τα λόγια του αποστόλου Παύλου, που προαναφέραμε, εργαζόταν τίμια και ειλικρινά.
Αγωνιζόταν με την προσευχή του και δεν άφηνε την ψυχή του να χάσει την ηρεμία της και να καταθλιβεί.
Πίστευε ακράδαντα πως, εφόσον ο Θεός επέτρεψε αυτήν την κατάσταση, είναι για το καλό του και ωφελείται πνευματικά.
Παρότι το αφεντικό του τον αγαπούσε, δεν μπόρεσε να δεχτεί ποτέ πως ο Ιωάννης είναι Χριστιανός. Έτσι πήρε την απόφαση να μιλήσει στο δούλο του για το θέμα αυτό.
Ο όσιος, ο τόσο υπάκουος κατά τα άλλα, δεν δέχτηκε σε καμία περίπτωση, να υποχωρήσει. Δεν θα αρνούνταν ποτέ το Χριστό του, ότι και να του έκαναν.
Με την άρνηση του αυτή, τα δεδομένα άλλαξαν. Η αγάπη του αφεντικού του μετατράπηκε σε μίσος και η συμπάθεια του σε εχθρότητα.
Τον έστειλε να μένει μέσα στον στάβλο, με τις κοπριές και τις ακαθαρσίες.
Η υπακοή του στα λόγια της Γραφής δεν κλονίστηκε κι ας άλλαξαν οι συνθήκες.
Όταν μπορούσε, πήγαινε κρυφά σε ένα εκκλησάκι, που βρισκόταν μέσα στο βράχο. Εκεί εκκλησιαζόταν και μετελάμβανε των αχράντων μυστηρίων.
Νήστευε αυστηρά και αγρυπνούσε τα βράδια, προσευχόμενος ακατάπαυστα. Και ο Θεός τον χαρίτωνε, δίνοντάς του παρηγοριά και υπομονή.
Την τελευταία ημέρα της ζωής του, στις 27 Μαΐου 1730, ειδοποίησε το ιερέα να βρει τρόπο να τον μετά λάβει. Ο ευλαβής ιερέας έβαλε την θεία Κοινωνία μέσα σε ένα μήλο. Και του την έστειλε.
Ο Όσιος μετέλαβε και αμέσως παρέδωσε την αγιασμένη και μαρτυρική ψυχή του στον Χριστό, που τόσο αγάπησε στη ζωή του.
Με την Μικρασιατική καταστροφή και τον άδικο ξεριζωμό των Ελλήνων από τις προγονικές τους εστίες μετανάστευσε και ο όσιος Ιωάννης.
Οι ευλαβείς Χριστιανοί προτίμησαν, αντί για υλικά αγαθά να μεταφέρουν τα σκηνώματα, τα Άγια λείψανα και τις εικόνες των Αγίων και προστατών τους.
Έτσι και οι κάτοικοι του Προκοπίου πήραν μαζί τους το άφθαρτο σκήνωμα του Οσίου και το κράτησαν ως ατίμητο θησαυρό, μέχρι σήμερα, στο νέο τους χωριό στο Νέο Προκόπι Ευβοίας.
Σας Ευχαριστώ
Δημήτριος Μητρόπουλος
Ήθη, έθιμα και παραδόσεις στο χωριό μας Αρτίκι Τριφυλίας
Από το βιβλίο του αειμνήστου αδελφού μου Γιάννη με τον τίτλο "Η ιστορία της ζωής μου" και τις προσωπικές αναμνήσεις.
" Τα φαγητά που έφτιαχναν στο χωριό''.
Τα φαγητά που έφτιαχναν στο χωριό ήταν νόστιμα, με την παραδοσιακή κουζίνα, που είχαν όλοι στα σπίτια.
Δεν υπήρχε ρεύμα και χρησιμοποιούσαν την φωτιά με ξύλα στο τζάκι του σπιτιού.
Τα κυριότερα φαγητά ήσαν :
1. "Καγιανάς ". (παστό με φρέσκια τομάτα και αυγά).
2. "Κολοκυθοκορφάδες γιαχνί" (μερικές φορές έβαζαν μέσα παστό και άρμη.)
3. Κοτόπουλο (κόκορας ή κότα) κοκκινιστό με χυλοπίτες ή μακαρόνια.
4. "Καπαμάς"(κοκκινιστό κρέας από αρνί ή κατσίκι, με ζυμαρικά,) κυρίως στις γιορτές.
5. Βλίτα βραστά (με σκόρδο ή ξύδι) ή γιαχνί.
6. "Κολοκυθοκεφτέδες.
7. "Λαχανόπιτα" (με άγρια χόρτα και" λέρχουδες").
8. Αγριόχορτα με" λέρχουδες " γιαχνί" (εύκολο και συνηθισμένο φαγητό.)
9. "Γαλατσίδες"(άγρια χόρτα), με παστό ή και άρμη.
10. Κουκιά με μάραθο ή με άρμη (από το τυρί του βαρελιού ή του ασκιού).
11. Γαλόπιτα (με γάλα προβατίσιο ή γιδίσιο και αλεύρι.
12. Φασόλια "μαυρομάτικα", σαλάτα.
13.Όσπρια σούπα (κυρίως φασόλια "λόπια" ή πράσινα) που συνοδεύονταν με παστές σαρδέλες ή ρέγκα, αν υπήρχαν.)
14. Χιλοπίτες "μακριές" ή μακαρόνια "φτιαχτά", (κυρίως τις Απόκριες καμένα με λάδι.
15. Τραχανάς (γλυκός ή ξινός) βραστός, καμένος με τσιγαρισμένο κρεμμύδι.
16. Πατάτες τηγανιτές, γιαχνί, στο φούρνο ή στη χόβολη (θράκα με στάχτη).
17. " Λαλαγκίδες ".
18. "Στιφάδο" με χονδρό κρέας και κρεμμύδια, ενίοτε δε και με κουνέλι και σπάνια με λαγό.
19. "Τριφτάδια ή χυλό", φτιαγμένα με αλεύρι ως κύριο συστατικό.
20. Μπακαλιάρος παστός, τηγανητός, με σάλτσα τομάτας ή με σκορδαλιά (συνήθως του Ευαγγελισμού, των Βαΐων και της "Σωτήρος", στις 6 Αυγούστου.
21. Φρέσκιες σαλάτες, ωμές ή βρασμένες και λαχανικά από τον κήπο.
22. Σπιτικό τυρί, μυζήθρα (ξερή ή χλωρή) και γιαούρτι.
23. Γάλα κατσικίσιο ή πρόβειο για πρωινό, με τριμμένο ψωμί μέσα (αυτό μερικές φορές και για πλήρη δείπνο).
24. Όταν σφάζανε το χοιρινό "οματιά" και "κοκκαλοραχια'" με τραχανά.
25. Σπιτικά γλυκά (συνήθως κουραμπιέδες, διπλές και μελομακάρονα.
26. Ζυμωτό ψωμί (ψημένο στο φούρνο με ξύλα).
27. Πίτες (για γάμους, βαφτίσια κλπ.)
Τα παιδικά παιχνίδια στο χωριό μας Αρτίκι :
Η ψυχαγωγία των παιδιών γενικά και κυρίως των αγοριών ήταν το παιχνίδι.
Τα νεαρά κορίτσια απασχολούνταν και ασκούνταν κοντά στις μητέρες τους, με γυναικείες δουλειές που ταίριαζαν στη φύση τους και την αποστολή τους.
Κάποια κορίτσια οι γονείς τους δεν τα έστελναν στο Σχολείο, για να βοηθούν στο σπίτι.
Η εκπαίδευση τα παλαιότερα χρόνια δεν ήταν υποχρεωτική μέχρι κάποια ηλικία, όπως είναι σήμερα.
Τα παιχνίδια που έπαιζαν, κυρίως τις απογευματινές ώρες μέχρι να νυχτώσει, όταν ήταν ελεύθερα από τις διάφορες οικογενειακές απαιτήσεις και το επέτρεπαν οι καιρικές συνθήκες, ήταν : οι "αμάδες" – το "κυνηγητό'' – η "γουρουνίτσα" – τα "σδρόλια" ", - η "αμπάρτζα ", η"ελευθερία", - η "τραμπάλα", - το τόπι, - το " κότσι", - οι κούνιες, - οι μπίλιες", - το κρυφτό -, "το πατώ", οι "καβάλες" κ. α.
Τις ώρες των παιχνιδιών ακούγονταν έντονες οι φωνές τους, από του αλαλαγμούς και πολλές φορές και από τους καυγάδες τους.
Από τα κλασσικά αθλήματα που έκαναν ήταν : το τρέξιμο (ο δρόμος), το άλμα απλούν, το άλμα τριπλούν, το λιθάρι ή λιθοβολισμός σε στόχο και η σκοποβολή με την πεταχτάρα ή τη σφεντόνα, που είχε τη διχάλα και το λάστιχο.
Τα παιχνίδια κυρίως ελάμβαναν χώρα, εκτός από την αυλή των σπιτιών, στην αυλή του Σχολείου, στο προαύλιο της εκκλησίας και στην πλατεία του χωριού.
Η μεγάλη μουριά, έξω από το σπίτι μας.
Στην αυλή του σπιτιού μας στο Αρτίκι, υπήρχε μια μεγάλη μουριά, που χρησίμευε για τον ίσκιο της, αλλά και τις πολλές, καλές, μεγάλες, άσπρες μούρες της.
Για να μαζεύουμε πολλές μούρες και με μεγαλύτερη ευκολία, κρατούσαμε από κάτω ένα σεντόνι και ένας ανέβαινε επάνω και κουνούσε τις κλάρες για να πέφτουν πολλές μούρες μαζί επάνω στο σεντόνι.
Επάνω στη μουριά κάποια χρόνια, είχαμε φτιάξει και κρεβάτι με ξύλα και σπάρτα ως στρώμα και πολλά μεσημέρια ξαπλώναμε εκεί πάνω, αφού εν τω μεταξύ είχαμε γυρίσει κάποιες μεγάλες κλάρες, για να προστατευόμαστε από τον μεσημεριανό ήλιο και το είχαμε κλείσει γύρω - γύρω, σαν καλύβα.
Σας ευχαριστώ
Δημήτριος Μητρόπουλος