Έχετε αληθινά σκεφτεί ποια είναι η αποστολή του σχολείου και ποια είναι η φύση της δουλειάς ενός εκπαιδευτικού; Είναι απλά να μάθουν στα παιδιά Μαθηματικά, Φυσική, Χημεία, Αρχαία, Νέα, Γλώσσες, Πληροφορική και άλλα μαθήματα; Σύμφωνα με τη νομοθεσία, «Σκοπός της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης είναι να συμβάλλει στην ολόπλευρη, αρμονική και ισόρροπη ανάπτυξη των διανοητικών και ψυχοσωματικών δυνάμεων των μαθητών, ώστε, ανεξάρτητα από φύλλο και καταγωγή, να έχουν τη δυνατότητα να εξελιχθούν σε ολοκληρωμένες προσωπικότητες και να ζήσουν δημιουργικά»...«[το εκπαιδευτικό σύστημα] πρέπει να ανταποκρίνεται στη δυναμική των καιρών και να απαντά στις προκλήσεις της εποχής ... [οι εκπαιδευτικές αλλαγές πρέπει να φροντίζουν για την] εξασφάλιση συνθηκών που επιτρέπουν στο μαθητή να αναπτύξει την προσωπικότητα του με ισχυρή αυτοαντίληψη, συναισθηματική σταθερότητα, κριτική και διαλεκτική ικανότητα καθώς και θετική διάθεση για συνεργασία και αυτενέργεια, μια προσωπικότητα υπεύθυνη, δημοκρατική και ελεύθερη, με κοινωνικές και ανθρωπιστικές αρχές, χωρίς θρησκευτικές και πολιτισμικές προκαταλήψεις».
Τα σχολεία λοιπόν, πρέπει να παραδίδουν στην κοινωνία, άτομα με ολοκληρωμένη προσωπικότητα και πολύπλευρες ικανότητες, ικανά να συνεισφέρουν στην ανάπτυξη και πρόοδο αυτής της κοινωνίας. Από τη μεριά της η οργανωμένη πολιτεία πρέπει να παρέχει τις υποδομές και να δημιουργεί τις συνθήκες, ώστε τα σχολεία να επιτελούν όσο γίνεται καλύτερα τη λειτουργία τους. Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο σήμερα, που η πατρίδα μας βρίσκεται σε δύσκολη οικονομική κατάσταση και είναι επιτακτική ανάγκη να ανακαλύψουμε γρήγορα διεξόδους από αυτή. Το βάρος για την έξοδο από την κρίση, θα πέσει σίγουρα στις πλάτες των νέων που αποφοιτούν από τα σχολεία μας. Αν λοιπόν δούμε την κατάσταση από αυτή τη σκοπιά και προσπαθήσουμε να αναζητήσουμε λύσεις στα προβλήματα, πρέπει να δούμε το ρόλο των εκπαιδευτικών και τις απαιτήσεις της κοινωνίας από αυτούς. Εμείς οι εκπαιδευτικοί είμαστε οι ενεργοί παράγοντες που με τη δράση μας υλοποιούμε τις κατευθύνσεις των εκπαιδευτικών πολιτικών που καθορίζονται από την πολιτεία. Δεν δρούμε όμως σε κενό χώρο. Δρούμε μέσα στα σχολεία και κάτω από συγκεκριμένες εργασιακές συνθήκες που μας προσφέρουν συγκεκριμένες δυνατότητες. Αν η εργασία μας αποδίδει, εξαρτάται κυρίως από τις υλικοτεχνικές υποδομές των σχολείων, από το θεσμικό πλαίσιο που καθορίζει πώς θα κάνουμε τη δουλειά μας, από τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες που επικρατούν, το οικογενειακό και κοινωνικό μικρο-περιβάλλον στο οποίο ζουν οι μαθητές μας, αλλά και από το πώς βλέπουμε εμείς οι ίδιοι τη δουλειά μας. Σήμερα, με αφορμή την οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα μας, προωθούνται και επιβάλλονται μέτρα που μεταφέρουν όλο το βάρος της κρίσης στα λαϊκά στρώματα.
Στο χώρο της εκπαίδευσης οι μνημονιακές δεσμεύσεις επιβάλλουν ελαχιστοποίηση των δαπανών, μείωση του εκπαιδευτικού προσωπικού, αύξηση του ορίου μαθητών ανά τμήμα, κλείσιμο και συγχωνεύσεις των σχολείων και την σταδιακή παράδοση της δημόσιας εκπαίδευσης στον ιδιωτικό τομέα. Για να μπορέσει η κυβέρνηση να προωθήσει τα μνημονιακά μέτρα, χρειάζεται να τιθασεύσει την ψυχή του σχολείου. Τους εκπαιδευτικούς, αυτούς, που με την εργασία τους προσπαθούν να εμφυσήσουν στους μαθητές τους τη σπίθα της γνώσης, την αγάπη για τους ανθρώπους, το σεβασμό στο περιβάλλον και την πίστη στα ιδανικά της δημοκρατίας και στα ανθρώπινα δικαιώματα. Τους εκπαιδευτικούς, που οι μαθητές τους εμπιστεύονται μυστικά που δεν τα εμπιστεύονται ούτε στους γονείς τους, που ζητούν τις συμβουλές τους, τόσο για τα μικρά τα προβλήματα που τους απασχολούν, όσο και για τις μεγάλες αποφάσεις της ζωής τους. Για το σκοπό αυτό άρχισαν να σιγά – σιγά να μας κόβουν το οξυγόνο. Προωθούν νόμους που επιβάλλουν το φόβο και την τυφλή υποταγή στην ιεραρχία και δημιουργούν εργασιακή ανασφάλεια. Παράλληλα επιδόθηκαν σε μια εκστρατεία συκοφάντησης του έργου μας, όπως συνέβη και σε άλλους κλάδους, εφαρμόζοντας την πολιτική του «διαίρει και βασίλευε». Δεν τους αρκούν όμως μόνο αυτά. Θέλουν όχι μόνο να υποτάξουν τη συμπεριφορά μας, αλλά και τις σκέψεις μας. Γι' αυτό, όταν τα πράγματα έφτασαν στο απροχώρητο και σκεφτήκαμε να απεργήσουμε στις πανελλήνιες εξετάσεις, η κυβέρνηση βρήκε την ευκαιρία να μας επιστρατεύσει. Όμως καλός δάσκαλος είναι ο ελεύθερος δάσκαλος. Ο προοδευτικός, ειλικρινής, φιλότιμος δάσκαλος που ενδιαφέρεται για το έργο του, που αναστοχάζεται και βελτιώνεται, που είναι ηθικά και οικονομικά ελεύθερος και αυτοτελής. Αυτός ο δάσκαλος μπορεί να εμπνεύσει μαθητές μέσα σε ένα σχολείο που κυριαρχεί η κριτική και δημιουργική εργασία. Αγαπητοί γονείς και φίλοι, οι επιλογές της κυβέρνησης διαμορφώνουν ένα ριζικά νέο τοπίο για το δημόσιο σχολείο.
Το μεγάλο χτύπημα του δικαιώματος στη μόρφωση με τη υπονόμευση του δημόσιου σχολείου, η παραπέρα πτώση του μορφωτικού επιπέδου της νεολαίας σε συνδυασμό με την γενικότερη οικονομική εξαθλίωση μεγάλων τμημάτων της κοινωνίας θα επηρεάσει καταλυτικά το μέλλον της χώρας. Είναι επιτακτική ανάγκη να βγούμε όσο το δυνατόν γρηγορότερα από την κρίση και γι αυτό χρειαζόμαστε νέους με ευρεία και ουσιαστική μόρφωση, νέους δημιουργικούς που να είναι θέση να ανιχνεύσουν δρόμους διεξόδου από την κρίση και να εργαστούν για να σταθεί η χώρα μας στα πόδια της. Δεν χρειαζόμαστε νέους με περιορισμένη και εξειδικευμένη γνώση που η μοναδική τους διέξοδος είναι η μετανάστευση και η εργασία για λογαριασμό αυτών που σήμερα μας δυναστεύουν. Αυτοί που μελέτησαν προσεκτικά τον τρόπο διακυβέρνησης των ανθρώπων, πρέπει να έχουν πεισθεί πως η τύχη των εθνών εξαρτάται από την εκπαίδευση των νέων.